My approach to research is that we

My approach to research is that we should not concentrate on doing things to the point that we forget that doing is ultimately based on knowing. Always thinking about doing at the expense of knowing blinds us to the relationship between what we know (our theory) and what we do (our practice). Teachers usually get it half right and half wrong. We get it that knowing without doing is pointless, but we don’t always get it that doing without knowing is blind

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันวิธีการวิจัยได้ว่า เราควรไม่มีสมาธิในการทำกิจกรรมในจุดที่เราลืมที่ทำเป็นที่สุดตามรู้ เสมอความคิดเกี่ยวกับการทำค่าใช้จ่ายรู้แถบแยกปรากฏเราความสัมพันธ์ระหว่างสิ่งที่เรารู้ (ทฤษฎีของเรา) และสิ่งที่เราทำ (ของแบบฝึกหัด) ครูมักจะได้รับครึ่งหนึ่งและครึ่งเกรง เราทำที่รู้โดยไม่ต้องทำเป็นอวกาศ แต่เราไม่เรียกว่าทำโดยไม่รู้ว่าเป็นคนตาบอด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิธีการของฉันการวิจัยคือการที่เราไม่ควรจะมีสมาธิในการทำสิ่งที่ไปยังจุดที่เราลืมว่าการทำขึ้นในที่สุดเมื่อรู้ว่า มักจะคิดเกี่ยวกับการทำที่ค่าใช้จ่ายของการรู้ผ้าม่านเราจะมีความสัมพันธ์ระหว่างสิ่งที่เรารู้ (ทฤษฎีของเรา) และสิ่งที่เราทำ (การปฏิบัติของเรา) ครูมักจะได้รับมันขวาและผิดครึ่งหนึ่ง เราได้รับรู้ว่าไม่ต้องทำจะไม่มีจุดหมาย แต่เราไม่เคยได้รับมันว่าทำโดยไม่ทราบว่าเป็นคนตาบอด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิธีการของฉันที่จะวิจัย คือเราไม่ควรมุ่งทำเรื่องไปยังจุดที่เราลืมว่ากำลังเป็นที่สุด ตามรู้ เสมอคิดเกี่ยวกับทำที่ค่าใช้จ่ายของผ้าม่านเราทราบความสัมพันธ์ระหว่างสิ่งที่เรารู้ ( ทฤษฎี ) และสิ่งที่เราทำ ( ปฏิบัติ ) ครูมักจะได้รับมันขวาครึ่งหนึ่งและครึ่งผิด เราได้รับมันที่รู้โดยไม่ต้องทำอะไรงี่เง่าแต่เราไม่เคยได้รับมันที่ทำโดยไม่รู้ว่าเป็นคนตาบอด