such that consumers perceive the pr

such that consumers perceive the product as ‘good value for money’ (Pethick, Ball, Banks, & Hocquette, 2011). Animal welfare is largely perceived as a ‘public good’ by European citizens (Miele & Evans, 2010) and it is considered a necessary element of sustainable animal production (Broom, 2010). The demand for “welfare friendly” products increases as public conscience and perception on livestock production systems grow. Animal welfare is not only a matter of ethics, but also an essential tool to gain and maintain markets, and any husbandry that benefits sustainability should maximize animal welfare and avoid its potential impairment. While addressing ethical aspects about the sustainability of meat production systems, developments in animal welfare should be based on a solid scientific background.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ให้ผู้บริโภคสังเกตผลิตภัณฑ์เป็น 'ดี' (Pethick ลูก ธนาคาร และ Hocquette, 2011) สวัสดิการสัตว์ส่วนใหญ่ถือว่าเป็น 'ดีสาธารณะ' โดยประชาชนยุโรป (Miele และอีวานส์ 2010) และถือว่าเป็นองค์ประกอบที่จำเป็นของการผลิตสัตว์อย่างยั่งยืน (ไม้กวาด 2010) ความต้องการผลิตภัณฑ์ "สวัสดิการเยี่ยม" เพิ่มขึ้นเป็นปลูกจิตสำนึกสาธารณะและการรับรู้ในระบบการผลิตปศุสัตว์ สวัสดิการสัตว์ไม่เพียงแต่เรื่องของจริยธรรม แต่ยังเป็นเครื่องมือสำคัญที่จะได้รับ และรักษาตลาด และเลี้ยงใด ๆ ที่เป็นประโยชน์อย่างยั่งยืนควรเพิ่มสวัสดิการสัตว์ และหลีกเลี่ยงผลที่อาจเกิดขึ้น ขณะพิจารณาด้านจริยธรรมเกี่ยวกับความยั่งยืนของระบบการผลิตเนื้อสัตว์ พัฒนาสวัสดิการสัตว์ควรจะใช้กับพื้นหลังวิทยาศาสตร์ของแข็ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เช่นที่ผู้บริโภครับรู้ผลิตภัณฑ์ที่เป็น 'ค่าคุ้มราคามาก' (เพธิค, บอล, ธนาคาร, และ Hocquette 2011) สวัสดิภาพสัตว์เป็นที่รับรู้ส่วนใหญ่เป็น 'สาธารณะดี' โดยประชาชนยุโรป (อีแวนส์ Miele และ 2010) และก็ถือว่าเป็นองค์ประกอบที่จำเป็นในการผลิตสัตว์อย่างยั่งยืน (ไม้กวาด, 2010) ความต้องการสำหรับ "สวัสดิการมิตร" ผลิตภัณฑ์เพิ่มขึ้นเป็นจิตสำนึกที่สาธารณะและการรับรู้เกี่ยวกับระบบการผลิตปศุสัตว์เติบโต สวัสดิภาพสัตว์ไม่ได้เป็นเพียงเรื่องของจริยธรรม แต่ยังเป็นเครื่องมือสำคัญที่จะได้รับและรักษาตลาดและการเลี้ยงใด ๆ ที่เป็นประโยชน์ต่อการพัฒนาอย่างยั่งยืนควรเพิ่มสวัสดิภาพสัตว์และหลีกเลี่ยงการด้อยค่าที่อาจเกิดขึ้น ในขณะที่ด้านจริยธรรมเกี่ยวกับความยั่งยืนของระบบการผลิตเนื้อสัตว์ในการพัฒนาสวัสดิภาพสัตว์ควรจะขึ้นอยู่บนพื้นทางวิทยาศาสตร์ที่แข็งแกร่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่ผู้บริโภครับรู้สินค้าที่เป็น ' ความคุ้มค่า ' ( pethick , บอล , ธนาคาร , & hocquette , 2011 ) สวัสดิภาพสัตว์ส่วนใหญ่มองว่าเป็น ' ดี ' โดยสาธารณะประชาชนยุโรป ( MIELE &อีแวนส์ , 2010 ) และถือว่าเป็นองค์ประกอบที่สำคัญของการผลิตสัตว์อย่างยั่งยืน ( ไม้กวาด , 2010 )ความต้องการสวัสดิการเป็นกันเอง " ผลิตภัณฑ์เพิ่มจิตสำนึกสาธารณะและการรับรู้เกี่ยวกับระบบการผลิตปศุสัตว์เติบโต สวัสดิภาพสัตว์ไม่ได้เป็นเพียงเรื่องของจริยธรรม แต่ยังเป็นเครื่องมือที่จำเป็นเพื่อเพิ่มและรักษาตลาด และการเลี้ยงที่ได้รับประโยชน์อย่างยั่งยืน ควรเพิ่มสวัสดิการสัตว์ และหลีกเลี่ยงการด้อยค่าของมันที่มีศักยภาพขณะจัดการกับแง่มุมทางจริยธรรมเกี่ยวกับความยั่งยืนของระบบการผลิตเนื้อสัตว์ในการพัฒนาสวัสดิภาพสัตว์ควรจะขึ้นอยู่กับของแข็งทางวิทยาศาสตร์พื้นฐาน