In patients with MDS the 17p13.3 de

In patients with MDS the 17p13.3 deletions are generally larger than those seen in patients with Isolated Lissencephaly Sequence (ILS) and deletions in the same area. A 2002 study narrowed the critical region that differentiates MDS from ILS down to 400kb. Patients with MDS tend to have classical lissencephaly at the most severe end of the spectrum, which is not normally seen in patients with ILS, although deletions or mutations of the LIS1 gene are responsible for lissencephaly in both cases

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในผู้ป่วย MDS ลบ 17p13.3 ได้โดยทั่วไปมีขนาดใหญ่กว่าในผู้ป่วยที่มีลำดับ Lissencephaly แยก (ILS) และการลบในพื้นที่เดียวกัน การศึกษา 2002 narrowed ภูมิภาคสำคัญที่แตกต่างของ MDS จาก ILS ลงไป 400 kb ผู้ป่วย MDS มักจะ มี lissencephaly คลาสสิกสุดรุนแรงที่สุดของคลื่น ซึ่งไม่ปกติเห็นในผู้ป่วยที่มี ILS ลบหรือกลายพันธุ์ของยีน LIS1 จะรับผิดชอบ lissencephaly ในทั้งสองกรณี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในผู้ป่วยที่มีระบบ MDS ลบ 17p13.3 โดยทั่วไปจะมีขนาดใหญ่กว่าที่เห็นในผู้ป่วยที่มีลำดับ Lissencephaly Isolated (ILS) และลบในพื้นที่เดียวกัน การศึกษา 2002 ลดลงในภูมิภาคท​​ี่สำคัญที่แตกต่างจาก MDS ILS ลงไป 400KB ผู้ป่วยที่มี MDS แนวโน้มที่จะมี lissencephaly คลาสสิกที่ปลายที่รุนแรงที่สุดของสเปกตรัมซึ่งไม่ได้เห็นได้ตามปกติในผู้ป่วย ILS แม้จะลบหรือกลายพันธุ์ของยีน LIS1 มีความรับผิดชอบใน lissencephaly ในทั้งสองกรณี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในผู้ป่วย MDS ที่ 17p13.3 ลบโดยทั่วไปมีขนาดใหญ่กว่าที่พบในผู้ป่วยแยก lissencephaly ลำดับ ( ILS ) และลบในพื้นที่เดียวกัน 2002 การศึกษาลดลงอย่างที่แตกต่างจากในเขตยาลงไป 400kb . ผู้ป่วย MDS มักจะมีคลาสสิก lissencephaly ท้ายที่รุนแรงที่สุดของสเปกตรัมซึ่งปกติไม่พบในผู้ป่วยที่มี ILS แม้ว่าการลบหรือการกลายพันธุ์ของยีน lis1 รับผิดชอบ lissencephaly ในทั้งสองคดี