It is generally assumed that Africa

It is generally assumed that African beadwork in regions south of the Sahara has its origins in the comparatively recent past when the colonisation of Africa opened up the Dark Continent to traders from Portugal, the Netherlands and England. Further south, in what is now KwaZulu-Natal and the Eastern Province of South Africa, the trade in beads is supposed to have had an even more recent origin. Henry Francis Fynn, who came to Port Natal (now Durban) as a trader in 1824, was possibly the first Englishman to have offered glass beads as standard merchandise to the North Nguni, best known of which was the Zulu, whose colourful beadwork is unique because of it's singular eloquence in the way messages dealing with male-female relationships were traditionally woven into it's design.

Even further to the south in what is the Transkei region of the Eastern Province, the South Nguni - of whom the Xosas, Pondo and Thembu are well-known sections - have had close contact with the British ever since the first settlers arrived in Delagoa Bay ( now Port Elizabeth) in 1820. Obviously, glass beads were common commodities offered by those early traders to Africans of the region whose beadwork, different in some respects from that of the Zulu, are in many ways as spectacular as the Zulu product.

The beadwork tradition did not, however, begin with the traders of the early nineteenth century. The market for glass beads already existed in KwaZulu-Natal and the Eastern Province. Fynn at Port Natal and British traders operating from Delagoa Bay merely supplied it, meeting a need for a commodity that had been well known to their customers long before they arrived in what is now KwaZulu-Natal and the Transkei.

Glass beads appear to have been a by-product of the discovery of glass, said to have occurred in Egypt during the rule of the pharaohs as well as amongst the Chaldeans and Sumerians some 30 centuries ago. The Egyptians, favourably placed to trade with Africa to the south, were probably the first to peddle for gold, ivory and slaves. The Egyptians, who knew and valued precious stones, might well have assumed that the less sophisticated African to the south could be misled to believe that the beads, too, were gems of singular value.

The Egyptian glass beads, as well those from other sources with access to the Indian Ocean and the Mediterranean, were transported by Phoenicians, a seafaring nation known to have circumnavigated the cape long before the Portuguese led by Dias and Da Gama. From the Nile Delta in the far eastern Mediterranean to Carthage and on to the Straits of Gibraltar these Phoenician mariners carried cargoes of glass beads in addition to other merchandise, shipping them to every port along the North African coast and the ancient Negro kingdoms of West and Central Africa.

With the passage of time, the Arabs succeeded the Phoenicians as traders and continued to supply beads to Africans along the East Coast and India, having in the meantime become a supplier of this commodity. To this day, red cornelian beads of Indian origin are washed out on the Transkeian shores from ancient Arab vessels that fell victim to storms and sank. From the North African coast on the Mediterranean, camel caravans criss-crossed the Saharan desert to trade with the African kingdoms south of the Sahara.

The Arab traders were ousted by the Portuguese in the fifteenth and sixteenth centuries, and these in turn were succeeded by the Dutch and the British.

Glass beads were valued in Africa, not because Africans were duped into believing them to be precious stones, but because they were the products of an exotic technology, of which the equivalent was unknown in Africa at that time. Beads, therefore, became precious in their own right end were soon linked to whatever was valued in the cultures of the people who owned and crafted them into a variety of objects to be worn according to custom, as token of social status, political importance and for personal adornment.

The West African kings of Ghana, Songhai, Mali and Nigeria are known to have worn beaded regalia so heavy that they had to be supported by attendants when rising from their thrones to move about in the course of their duties.

In the Cameroon, beaded patterns and colours are remarkably similar to those found amongst the Zulu of KwaZulu-Natal covered the regalia and badges of office used by Cameroonian rulers, so that entire thrones - examples of which may be seen in the Linden Museum in Stuttgart - were covered entirely with beads. Closer to home, Ndebele beadwork, often sold on the streets and pavements of Pretoria and Johannesburg, is well known. Traditionally, certain beaded items were worn to distinguish young girls from their more senior sisters, to identify girls engaged to be married, or to adorn brides and young mothers after the birth of their first children. Among the Xhosa of the Transkei, special beadwork marks off peer grounds of different age-sets while distinctive regalia is reserved for the bride and groom at weddings and for guests closely associated with them.

What make Zulu beadwork unique, however, is the code by which particular colours are selected and combined in various ways to shape messages that at the same time are woven into decorative geometrical designs. The geometric shapes themselves have particular significance and the craft itself forms an intricate communicational system devoted entirely to the expression of ideas, feelings and facts related to behaviour and relations between the sexes.

It is sometimes difficult to decide whether beadwork is a craft, an art, a communicational system similar in principle to a written language or part of a symbolic code used for their own purposes by specialists in traditional magic. Zulu beadwork, because it's close relationship with weddings and engagements where the major actors are identified by the beaded finery they wear, has at times been presented as evidence in court cases where the responsibilities of parties to marriage contracts are in dispute. Beadwork, as an art form, thus intrudes into the fields of social relationships, the practice of law and the communication of ideas. Beadwork is the exclusive terrain of Zulu women, so that they become in some ways communities of their own, using the beaded items as technical instruments to follow their own interests. Amongst women, beadwork is also an educational tool, teaching young girls how to conduct themselves in their relationships with males.

All this indicates that Zulu beadwork is closely integrated with Zulu social organisation, the technology of specialised craftsmanship, religious beliefs and magic, educational objectives, communication and even recreation, because the craft itself provides plenty of fun.

Zulu beadwork tells us a lot about the way in which the Zulu have constructed their society. One soon understands that they have produced a closely integrated system in which all institution - religious, social, economic, educational, technological, communicational, recreational, legal, political as well as those designed to give aesthetic satisfaction in the form of art - are mutually supportive. This makes it a very powerful system, highly resistant to change.

Unfortunately, it is in this very strength that danger lurks; Zulu tradition, as in so many other African territories, will resist change until the impact of rises above the optimal margin of tolerance, at which point there is the very real possibility that social values will fall apart, resulting in serious socio-economic damage.

What this means is that the impact of change, whether generated by the need for economic development, technological advancement or improved educational levels, should be carefully controlled so that the margins of tolerance are respected. If this is not done, all development programmes are likely to fail.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โดยทั่วไปจะถือว่า beadwork ที่แอฟริกาในภูมิภาคจากซาฮาร่ามีกำเนิดในอดีตล่าดีอย่างหนึ่งเมื่ออาณานิคมของแอฟริกาเปิดทวีปมืดการค้าจากประเทศโปรตุเกส ประเทศเนเธอร์แลนด์ และอังกฤษ เพิ่มเติม ใต้ ในภาคตะวันออกจังหวัดของแอฟริกาใต้และ KwaZulu Natal การค้าลูกปัดควรจะมีแหล่งกำเนิดมากล่าสุด เฮนรี Francis Fynn ที่มาท่า Natal (ตอนนี้เดอร์บาน) เป็นผู้ประกอบการใน 1824 อาจถูกชาวอังกฤษคนแรกจะได้ให้ลูกปัดแก้วเป็นสินค้ามาตรฐาน Nguni เหนือ รู้จักกันดีที่ถูกพวกสูลู beadwork ที่มีสีสันจะมีเฉพาะของเอกพจน์ eloquence ในแบบข้อความการจัดการกับความสัมพันธ์ชายหญิงซึ่งถูกทอเป็นมันออกแม้ติดใต้ในแคว้น Transkei จังหวัดตะวันออกคืออะไร Nguni ใต้ - ของบุคคล Xosas, Pondo และ Thembu ที่มีส่วนการรู้จัก - มีได้ติดต่อใกล้ชิดกับอังกฤษนับตั้งแต่เข้ามาตั้งถิ่นฐานครั้งแรกใน Delagoa (ตอนนี้พอร์ตเอลิซาเบธ) ใน 1820 อย่างชัดเจน ลูกปัดแก้วมีสินค้าโภคภัณฑ์ทั่วไปที่นำเสนอ โดยผู้ค้าเหล่านั้นก่อนเพื่อแอฟริกาของภูมิภาคที่มี beadwork แตกต่างบางประการจากที่พวกสูลู มีหลายวิธีที่สวยงามที่ผลิตภัณฑ์พวกสูลูอย่างไรก็ตาม ไม่ ไม่ได้เริ่มประเพณี beadwork กับผู้ค้าของช่วงต้นศตวรรษ ลูกปัดแก้วเที่ยวอยู่ใน KwaZulu-Natal และจังหวัดตะวันออก Fynn Natal พอร์ตแอนด์เทรดอังกฤษปฏิบัติ Delagoa อ่าวเพียงให้มัน ประชุมต้องเป็นสินค้าที่เคยรู้จักกับลูกค้ายาวก่อนจะมาถึงในขณะ Transkei และ KwaZulu-Natalลูกปัดแก้วจะ ได้รับผลพลอยได้ของการค้นพบของแก้ว ว่า ได้เกิดขึ้นในอียิปต์ระหว่างกฎ ของฟาโรห์ เป็น หมู่ Chaldeans และ Sumerians บางศตวรรษ 30 ที่ผ่านมา อียิปต์ ทำการค้ากับแอฟริกาใต้ favourably ได้คงแรกเร่ขายทอง งาช้าง และทาส อียิปต์ ใครรู้และบริษัทแก้วเก้า อาจดีได้สันนิษฐานว่า แอฟริกามีความซับซ้อนน้อยกว่าทางใต้อาจหลงเชื่อว่า ลูกปัด เกินไป มีอัญมณีมูลค่าเอกพจน์อียิปต์ประคำแก้ว รวมทั้งจากแหล่งอื่น ๆ ด้วยถึงมหาสมุทรอินเดียและเมดิเตอร์เรเนียน อพยพตามชาว ชาวประเทศจะมี circumnavigated แหลมยาวก่อนที่โปรตุเกสที่นำโดย Dias Da Gama จากสามเหลี่ยมปากแม่น้ำไนล์ในเมดิเตอร์เรเนียนตะวันออกไกล กับคาร์เธจ และ ระบบสเตรทส์ยิบรอลตาร์ เหล่านี้มาริเนอร์สฟีทำ cargoes แก้วประคำนอกจากสินค้าอื่น ๆ จัดส่งสินค้าให้ทุกท่าเรือตามชายฝั่งแอฟริกาเหนือและอาณาจักร Negro โบราณของตะวันตกและแอฟริกากลางด้วยกาลเวลา อาหรับที่สำเร็จนิเชียนเป็นผู้ค้า และยังคงใส่ลูกปัดไปแอฟริกาฝั่งตะวันออกและอินเดีย ในขณะเดียวกันมีเป็น ซัพพลายเออร์ของสินค้านี้ ถึงวันนี้ ลูกปัดสีแดง cornelian ของอินเดียจะล้างออกมา Transkeian จากเรืออาหรับโบราณที่ตกเป็นเหยื่อพายุ และจม จากแอฟริกาเหนือโคสต์ในเมดิเตอร์เรเนียน เน้นอูฐคริสแอข้ามทะเลทรายซาฮาร่าเพื่อการค้ากับอาณาจักรแอฟริกาใต้ซาฮาราผู้ค้าอาหรับถูกล้ม โดยที่โปรตุเกสในศตวรรษสิบห้า และ sixteenth และเหล่านี้จะได้สำเร็จ โดยที่ดัตช์และอังกฤษลูกปัดแก้วมีมูลค่าในแอฟริกา ไม่เนื่อง จากแอฟริกาถูก duped เชื่อคุณ แก้วเก้า แต่เพราะผลิตภัณฑ์มีเทคโนโลยีแปลกใหม่ ซึ่งเหมือนกับถูกรู้จักในแอฟริกาในขณะนั้น ลูกปัด ดังนั้น ก็มีค่าในตนขวาสุดได้เร็ว ๆ นี้กับสิ่งมีมูลค่าในวัฒนธรรมของคนที่เป็นเจ้าของ และสร้างขึ้นได้ในความหลากหลายของวัตถุที่จะสวมใส่ตามแบบที่กำหนดเอง เป็นโทเค็น ของ สถานะทางสังคม ความสำคัญทางการเมือง และ สำหรับเครื่องประดับส่วนตัวกษัตริย์ซองไฮ มาลี กานา และไนจีเรียแอฟริกาตะวันตกทราบว่าได้สวมใส่เรกาเลียลูกปัดหนักที่พวกเขาได้รับการสนับสนุน โดยผู้เข้าอบรมเมื่อเพิ่มขึ้นจากการชิงบัลลังก์เพื่อย้ายเกี่ยวกับในหลักสูตรของหน้าที่ของตนในแคเมอรูน ลูกปัดลวดลาย และสี เหมือนกับอยู่ท่ามกลางพวกสูลูของ KwaZulu-Natal ครอบคลุมราชกกุธภัณฑ์และป้ายของสำนักงานที่ใช้ไม้ Cameroonian เพื่อชิงบัลลังก์ทั้งนั้น - อาจเห็นตัวอย่างที่ในสตุตการ์ต - พิพิธภัณฑ์ลินเดนถูกปกคลุมไป ด้วยลูกปัดทั้งหมด ใกล้ชิดกับ beadwork Ndebele บ้าน ขายบนถนนและทางเท้าพริทอเรียและโจฮันเนสเบิร์ก มักเป็นที่รู้จัก ประเพณี สินค้าลูกปัดบางสวมใส่เพื่อแยกสาวจากของน้องสาวมากอาวุโส ระบุหญิงหมั้นจะแต่งงาน การประดิดประดอย brides และหนุ่มมารดาหลังคลอดของเด็กแรก ระหว่างพัฒนาการของการ Transkei, beadwork พิเศษเครื่องออกจากเพียร์อายุชุดต่าง ๆ ขณะราชกกุธภัณฑ์โดดเด่นถูกสงวนไว้ สำหรับเจ้าสาวและเจ้าบ่าวในงานแต่งงาน และแขกที่สัมพันธ์ใกล้ชิดกับพวกเขาอย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทำให้พวกสูลู beadwork ที่ไม่ซ้ำ เป็นรหัสซึ่งเฉพาะสีที่เลือก และรวมในรูปแบบต่าง ๆ ข้อความรูปที่เวลาเดียวกันทอเป็น geometrical สม รูปทรงเรขาคณิตเองได้สำคัญเฉพาะและฝีมือตัวเองฟอร์มระบบ communicational ซับซ้อนเพื่อรองรับทั้งการค่าของความคิด ความรู้สึกและข้อเท็จจริงที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมและความสัมพันธ์ระหว่างเพศบางครั้งเป็นเรื่องยากที่จะตัดสินใจว่า beadwork เป็นงานฝีมือ ศิลปะ ระบบ communicational กับหลักภาษาเขียนหรือส่วนของรหัสสัญลักษณ์ที่ใช้สำหรับวัตถุประสงค์ของตนเอง โดยผู้เชี่ยวชาญในมนต์โบราณ พวกสูลู beadwork เนื่องจากมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับงานแต่งงานและงานที่ใช้ในการระบุตัวแสดงหลัก โดย finery ลูกปัดที่พวกเขาสวมใส่ ได้เวลาแล้วนำเสนอเป็นหลักฐานในศาลกรณีความรับผิดชอบของฝ่ายสัญญาสมรสที่พิพาท Beadwork เป็นแบบศิลปะ ดังนั้น intrudes ลงในเขตข้อมูลของความสัมพันธ์ทางสังคม การปฏิบัติตามกฎหมาย และการสื่อสารความคิด Beadwork เป็นภูมิประเทศเฉพาะของพวกสูลู เพื่อให้พวกเขาในบางชุมชนวิธีการของตนเอง ใช้สินค้าลูกปัดเป็นเครื่องมือทางเทคนิคตามผลประโยชน์ของตน ผู้หญิง beadwork เป็นเครื่องมือทางการศึกษา สอนวิธีการทำตัวเองในความสัมพันธ์กับชายหนุ่มสาวทั้งหมดนี้บ่งชี้ว่า พวกสูลู beadwork ที่ถูกรวมอย่างใกล้ชิดกับพวกสูลูสังคมองค์กร เทคโนโลยีพิเศษฝีมือ ความเชื่อในศาสนา และมายากล วัตถุประสงค์ทางการศึกษา สื่อสาร และแม้พักผ่อนหย่อน ใจ เนื่องจากฝีมือตัวเองให้สนุกสนานมากมายพวกสูลู beadwork บอกมากเกี่ยวกับวิธีพวกสูลูจะสร้างสังคมของตน หนึ่งเร็ว ๆ นี้เข้าใจว่า พวกเขาได้ผลิตระบบบูรณาการอย่างใกล้ชิดในที่ทุกสถาบัน - ศาสนา สังคม เศรษฐกิจ การศึกษา เทคโนโลยี communicational นันทนาการ กฎหมาย การเมืองและผู้ที่ออกแบบมาเพื่อให้ความพึงพอใจความงามในรูปแบบของศิลปะ - จะสนับสนุนซึ่งกันและกัน นี้ทำให้ระบบมีประสิทธิภาพมาก สูงทนทานต่อการเปลี่ยนแปลงอับ อยู่ในนี้แรงมากที่ lurks อันตราย พวกสูลูประเพณี เป็นในหลายเขตแอฟริกาอื่น ๆ จะต่อต้านการเปลี่ยนแปลงจนถึงผลกระทบของขึ้นเหนือขอบสุดของค่าเผื่อ จุดที่มีความเป็นไปได้จริงมากว่า ค่าสังคมจะตกกัน ผลลัพธ์ในความเสียหายทางเศรษฐกิจสังคมที่ร้ายแรงสิ่งนี้หมายความ ว่า ผลกระทบของการเปลี่ยนแปลง ว่าสร้างขึ้น โดยต้องการพัฒนาเศรษฐกิจ ความก้าวหน้าทางเทคโนโลยี หรือ ระดับการศึกษาที่ดีขึ้น ควรระมัดระวังควบคุมเพื่อให้ขอบของค่าเผื่อยอมรับ ถ้าไม่ทำ โครงการพัฒนาทั้งหมดจะหาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันจะสันนิษฐานกันโดยทั่วไปว่าแอฟริกันลูกปัดในพื้นที่ทางตอนใต้ของทะเลทรายซาฮารามีต้นกำเนิดในอดีตที่ผ่านมาเมื่อเทียบกับการล่าอาณานิคมของทวีปแอฟริกาเปิดทวีปมืดให้กับพ่อค้าจากโปรตุเกส, เนเธอร์แลนด์และอังกฤษ ไปทางใต้ในสิ่งที่อยู่ในขณะนี้ KwaZulu-Natal และภาคตะวันออกจังหวัดแอฟริกาใต้ค้าลูกปัดควรจะมีต้นกำเนิดแม้กระทั่งล่าสุด เฮนรี่ฟรานซิส Fynn ที่มากับ Port นาตาล (ตอนนี้เดอร์) ในขณะที่ผู้ประกอบการในปี 1824 ที่อาจจะเป็นชาวอังกฤษคนแรกที่ได้นำเสนอลูกปัดแก้วเป็นสินค้ามาตรฐานเหนือนกูที่รู้จักกันดีซึ่งเป็นซูลูที่มีลูกปัดที่มีสีสันไม่ซ้ำกัน เพราะมันมีคารมคมคายเอกพจน์ในข้อความวิธีการจัดการกับความสัมพันธ์ของชายหญิงที่ถูกถักทอแบบดั้งเดิมเป็นมันออกแบบ. ให้ดียิ่งขึ้นไปทางทิศใต้ในสิ่งที่เป็นภูมิภาคทรานสไกทางทิศตะวันออกของจังหวัดภาคใต้นกู - ของผู้ที่ Xosas, Pondo และ Thembu ส่วนจะรู้จักกันดี - มีการสัมผัสใกล้ชิดกับอังกฤษนับตั้งแต่ตั้งถิ่นฐานครั้งแรกที่เข้ามาในอ่าว Delagoa (ตอนนี้ Port Elizabeth) ใน 1820 เห็นได้ชัดว่าเป็นลูกปัดแก้วสินค้าร่วมกันนำเสนอโดยผู้ค้าในช่วงต้นเหล่านั้นไปยังแอฟริกันของภูมิภาคที่มีลูกปัด, ที่แตกต่างกันในบางประเด็นจากที่ซูลูที่มีในหลาย ๆ ที่งดงามที่สุดเท่าที่เป็นผลิตภัณฑ์ซูลู. ประเพณีลูกปัดไม่ได้ แต่เริ่มต้นด้วยผู้ค้าในช่วงต้นศตวรรษที่สิบเก้า ตลาดสำหรับลูกปัดแก้วอยู่แล้วในควาซูลูนาตาล-และจังหวัดภาคตะวันออก Fynn ที่ท่าเรือนาตาลและผู้ค้าของอังกฤษจากการดำเนินงาน Delagoa เบย์เพียงให้มามันประชุมจำเป็นที่จะต้องเป็นสินค้าที่ได้รับการรู้จักกันดีกับลูกค้าของพวกเขานานก่อนที่พวกเขามาถึงในตอนนี้ KwaZulu-Natal และทรานสไกที่. ลูกปัดแก้วปรากฏว่าได้รับการ ผลพลอยได้ของการค้นพบของแก้วกล่าวว่าจะเกิดขึ้นในอียิปต์ในช่วงการปกครองของฟาโรห์เช่นเดียวกับในหมู่ชาวเคลเดียและ Sumerians 30 ศตวรรษที่ผ่านมา ชาวอียิปต์อยู่ในเกณฑ์ดีในการค้ากับแอฟริกาไปทางทิศใต้อาจจะเป็นคนแรกที่เร่ทองงาช้างและทาส ชาวอียิปต์ที่รู้และมีมูลค่าอัญมณีอาจดีได้สันนิษฐานว่ามีความซับซ้อนน้อยกว่าแอฟริกันไปทางทิศใต้ที่อาจจะผิดที่จะเชื่อว่าลูกปัดที่มากเกินไปเป็นอัญมณีที่มีค่าเอกพจน์. ลูกปัดแก้วอียิปต์เช่นเดียวกับผู้ที่มาจากแหล่งอื่น ๆ ที่มีการเข้าถึงมหาสมุทรอินเดียและทะเลเมดิเตอร์เรเนียนถูกส่งโดยฟื, ประเทศเดินเรือที่รู้จักกันได้เรืองรองแหลมนานก่อนที่โปรตุเกสนำโดย Dias และดากา จากสามเหลี่ยมปากแม่น้ำไนล์ในห่างไกลทางตะวันออกของทะเลเมดิเตอร์เรเนียนคาร์เธจและเพื่อช่องแคบยิบรอลตาเหล่ากะลาสีเซียนดำเนินสินค้าของลูกปัดแก้วนอกเหนือไปจากสินค้าอื่น ๆ จัดส่งพวกเขาไปยังทุกพอร์ตตามแนวชายฝั่งแอฟริกาเหนือและอาณาจักรนิโกรโบราณของตะวันตกและ ภาคกลางของแอฟริกา. กับเนื้อเรื่องของเวลาที่ชาวอาหรับประสบความสำเร็จในฟืเป็นผู้ค้าและยังคงจัดหาลูกปัดแอฟริกันไปตามชายฝั่งตะวันออกและอินเดียที่มีในระหว่างนี้จะกลายเป็นผู้จัดจำหน่ายของสินค้านี้ จนถึงวันนี้, ลูกปัดโกเมนสีแดงที่มาจากอินเดียจะถูกล้างออกบนชายฝั่ง Transkeian จากเรืออาหรับโบราณที่ตกเป็นเหยื่อพายุและจมลง จากชายฝั่งแอฟริกาเหนือในทะเลเมดิเตอร์เรเนียนคาราวานอูฐกากข้ามทะเลทรายซาฮาราการค้ากับอาณาจักรแอฟริกาตอนใต้ของทะเลทรายซาฮารา. พ่อค้าอาหรับถูกตัดขาดโดยชาวโปรตุเกสในศตวรรษที่สิบห้าและสิบหกและสิ่งเหล่านี้ในที่สุดก็ประสบความสำเร็จโดย ชาวดัตช์และอังกฤษ. ลูกปัดแก้วมีมูลค่าในแอฟริกาแอฟริกันไม่ได้เพราะถูกหลอกให้เชื่อว่าพวกเขาจะมีหินมีค่า แต่เพราะพวกเขาเป็นผลิตภัณฑ์ของเทคโนโลยีที่แปลกใหม่ซึ่งเทียบเท่าเป็นที่รู้จักในทวีปแอฟริกาในช่วงเวลานั้น ลูกปัดจึงกลายเป็นค่าในด้านขวาของตัวเองมีการเชื่อมโยงในเร็ว ๆ นี้เพื่อสิ่งที่มีมูลค่าในวัฒนธรรมของคนที่เป็นเจ้าของและสร้างขึ้นมาให้เป็นความหลากหลายของวัตถุที่จะสวมใส่ตามที่กำหนดเองเป็นสัญลักษณ์ของสถานะทางสังคมความสำคัญทางการเมืองและ สำหรับการตกแต่งส่วนบุคคล. กษัตริย์แอฟริกาตะวันตกกานา Songhai มาลีและไนจีเรียเป็นที่รู้จักกันที่จะมีเครื่องราชกกุธภัณฑ์ลูกปัดสวมใส่หนักเพื่อที่พวกเขาจะได้รับการสนับสนุนจากผู้เข้าร่วมประชุมเมื่อเพิ่มขึ้นจากที่นั่งของตนที่จะย้ายเกี่ยวกับในหลักสูตรของการปฏิบัติหน้าที่ของพวกเขา. ใน แคเมอรูนรูปแบบลูกปัดและสีที่มีลักษณะคล้ายกับที่พบในหมู่ซูลู KwaZulu-Natal ครอบคลุมเครื่องราชกกุธภัณฑ์และป้ายสำนักงานที่ใช้โดยผู้ปกครองแคเมอรูนเพื่อให้บัลลังก์ทั้งหมด - ตัวอย่างที่อาจจะเห็นในพิพิธภัณฑ์ลินเด็นในสตุตกา - เป็น ครอบคลุมทั้งหมดด้วยลูกปัด ใกล้บ้าน Ndebele ลูกปัดขายมักจะอยู่บนท้องถนนและทางเท้าพริทอเรีและโจฮันเป็นที่รู้จักกันดี ตามเนื้อผ้าลูกปัดบางรายการถูกสวมใส่เพื่อให้ต่างจากหญิงสาวน้องสาวของพวกเขาอาวุโสเพื่อระบุสาวคู่หมั้นที่กำลังจะแต่งงานหรือประดับเจ้าสาวและคุณแม่ยังสาวหลังจากการเกิดของเด็กแรกของพวกเขา ท่ามกลางโซซาของทรานสไก, ลูกปัดพิเศษเครื่องหมายออกจากบริเวณเพียร์ที่แตกต่างกันอายุชุดในขณะที่เครื่องราชกกุธภัณฑ์ที่โดดเด่นเป็นที่สงวนไว้สำหรับเจ้าสาวและเจ้าบ่าวในงานแต่งงานและสำหรับผู้เข้าพักที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับพวกเขา. สิ่งที่ทำให้ซูลูลูกปัดที่ไม่ซ้ำกัน แต่เป็นรหัสโดย โดยเฉพาะอย่างยิ่งสีที่ได้รับการคัดเลือกและการรวมกันในรูปแบบต่างๆเพื่อรูปร่างข้อความที่ในเวลาเดียวกันมีการทอในการออกแบบทางเรขาคณิตตกแต่ง รูปทรงเรขาคณิตที่ตัวเองมีความสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งและงานฝีมือของตัวเองในรูปแบบระบบ communicational ซับซ้อนที่อุทิศตนเพื่อการแสดงออกของความคิดความรู้สึกและข้อเท็จจริงที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมและความสัมพันธ์ระหว่างเพศ. บางครั้งมันเป็นเรื่องยากที่จะตัดสินใจว่าลูกปัดเป็นงานฝีมือ, ศิลปะ ระบบ communicational ที่คล้ายกันในหลักการที่จะใช้ภาษาที่เขียนหรือเป็นส่วนหนึ่งของสัญลักษณ์รหัสที่ใช้สำหรับวัตถุประสงค์ของตัวเองโดยผู้เชี่ยวชาญในเวทมนตร์แบบดั้งเดิม ซูลูลูกปัดเพราะมันสัมพันธ์ใกล้ชิดกับงานแต่งงานและการนัดหมายที่สำคัญนักแสดงจะมีการระบุโดยแต่งกายด้วยลูกปัดที่พวกเขาสวมใส่ได้ในช่วงเวลาที่ได้แสดงเป็นหลักฐานในกรณีที่ศาลที่ความรับผิดชอบของบุคคลที่ทำสัญญาการแต่งงานที่อยู่ในข้อพิพาท ลูกปัดเป็นรูปแบบศิลปะจึงยุ่งเข้าไปในด้านของความสัมพันธ์ทางสังคม, การปฏิบัติตามกฎหมายและการสื่อสารของความคิดที่ ลูกปัดเป็นพื้นที่พิเศษของผู้หญิงซูลูเพื่อให้พวกเขากลายเป็นวิธีการบางอย่างในชุมชนของตัวเองโดยใช้รายการลูกปัดเป็นเครื่องมือทางเทคนิคที่จะทำตามความสนใจของตนเอง ในหมู่ผู้หญิง, ลูกปัดยังเป็นเครื่องมือการศึกษาการเรียนการสอนหญิงสาววิธีการปฏิบัติตนในความสัมพันธ์ของพวกเขากับผู้ชาย. ทั้งหมดนี้แสดงให้เห็นว่าซูลูลูกปัดแบบบูรณาการอย่างใกล้ชิดกับองค์กรทางสังคมซูลูเทคโนโลยีของงานฝีมือที่เชี่ยวชาญความเชื่อทางศาสนาและความมหัศจรรย์วัตถุประสงค์การศึกษา การสื่อสารและแม้กระทั่งการพักผ่อนหย่อนใจเพราะฝีมือตัวเองให้ความสนุกสนาน. the ซูลูลูกปัดบอกเรามากเกี่ยวกับวิธีการที่ซูลูได้สร้างสังคมของพวกเขา หนึ่งในเร็ว ๆ นี้เข้าใจว่าพวกเขาได้มีการผลิตเป็นระบบแบบบูรณาการอย่างใกล้ชิดที่ทุกสถาบันการศึกษา - ศาสนาสังคมเศรษฐกิจ, การศึกษา, เทคโนโลยี communicational, การพักผ่อนหย่อนใจ, กฎหมายการเมืองเช่นเดียวกับผู้ที่ออกแบบมาเพื่อให้ความพึงพอใจความงามในรูปแบบของศิลปะ - มีร่วมกัน สนับสนุน นี้จะทำให้มันเป็นระบบที่มีประสิทธิภาพมากสูงทนต่อการเปลี่ยนแปลง. แต่น่าเสียดายที่มันตกอยู่ในอันตรายที่ว่านี้มีความแข็งแรงมากสิงสถิต; ประเพณีซูลูในขณะที่จำนวนมากดังนั้นดินแดนแอฟริกันอื่น ๆ จะต่อต้านการเปลี่ยนแปลงจนผลกระทบของการเพิ่มขึ้นดังกล่าวข้างต้นมีอัตรากำไรที่ดีที่สุดของความอดทนจุดที่มีความเป็นไปได้จริงมากว่าค่านิยมของสังคมจะกระจุยทำให้เกิดความเสียหายทางเศรษฐกิจและสังคมอย่างจริงจังสิ่งนี้หมายความว่าผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงไม่ว่าจะเป็นที่เกิดจากความจำเป็นในการพัฒนาเศรษฐกิจและความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีหรือปรับปรุงระดับการศึกษาที่ควรจะควบคุมอย่างระมัดระวังเพื่อให้ขอบของความอดทนมีความเคารพนับถือ ถ้าไม่ได้ทำสิ่งที่โปรแกรมการพัฒนามีแนวโน้มที่จะล้มเหลว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเป็นโดยทั่วไปถือว่าอันดับในภูมิภาคแอฟริกาตอนใต้ของซาฮารามีต้นกำเนิดของมันใน อดีต ซึ่งล่าสุดเมื่ออาณานิคมแอฟริกาเปิดทวีปมืดให้ผู้ค้าจากโปรตุเกส เนเธอร์แลนด์ และอังกฤษ ทางใต้ ในขณะนี้สิ่งที่ kwazulu นาตาล และจังหวัดทางตะวันออกของแอฟริกาใต้ การค้าลูกปัดต้องมีที่มาล่าสุดด้วยซ้ำเฮนรี่ ฟรานซิส fynn ที่มาถึงท่าเรือ Natal ( Durban ) เป็นผู้ประกอบการค้าใน 1824 เป็นชาวอังกฤษคนแรกจะได้เสนอ ลูกปัดแก้ว เป็นสินค้ามาตรฐานกับงูนิ เหนือ ที่รู้จักกันดีที่สุดคือซูลูที่มีสีสันอันดับมีเอกลักษณ์เพราะมันสำบัดสำนวนเอกพจน์ในทางข้อความจัดการกับความสัมพันธ์หญิง ชายเป็นผ้าทอเป็นแบบของมัน .

ยิ่งไปทางทิศใต้ในสิ่งที่เป็นทรานสไกภาคภาคตะวันออก , งูนิ - ใต้ซึ่ง xosas pondo thembu , และเป็นส่วนที่รู้จักกันดี -- ได้ใกล้ชิดติดต่อกับอังกฤษ ตั้งแต่การตั้งถิ่นฐานครั้งแรกเข้ามาในอ่าว delagoa ( ตอนนี้ Port Elizabeth ) ใน 1820 เห็นได้ชัดว่าลูกปัดแก้วจำนวนสินค้าที่เสนอ โดยทั่วไปผู้ค้าเหล่านั้นก่อน เพื่อชาวแอฟริกันของภูมิภาคที่อันดับแตกต่างกันในบางประการจากซูลู มีหลายวิธีที่น่าตื่นเต้นเป็นสินค้าประมง

อันดับประเพณีไม่ได้ อย่างไรก็ตาม การเริ่มต้นกับผู้ค้าของศตวรรษที่สิบเก้า . ตลาดลูกปัดแก้ว มีอยู่แล้วใน kwazulu นาตาล และจังหวัดภาคตะวันออกfynn ที่พอร์ต Natal และ traders อังกฤษปฏิบัติการจากอ่าว delagoa เพียงให้มันเจอ เป็นสินค้าที่ได้รับการรู้จักกันดีกับลูกค้าของพวกเขาก่อนที่พวกเขามาถึงแล้วตอนนี้ kwazulu Natal และทรานสไก .

ลูกปัดแก้วปรากฏได้รับผลพลอยได้จากการค้นพบของแก้วกล่าวได้เกิดขึ้นในอียิปต์ในช่วงการปกครองของฟาโรห์เป็นหมู่ชนเคลเดีย และสุเมเรียนบาง 30 ศตวรรษมาแล้ว อียิปต์อยู่ในเกณฑ์ดีในการค้ากับแอฟริกาใต้ เป็นคนแรกที่ขายทองงาช้างและทาส ชาวอียิปต์ ที่รู้และมีเพชรพลอยต่างๆอาจจะถือว่าน้อยกว่าที่ซับซ้อนของแอฟริกาใต้จะหลงเชื่อว่าลูกปัดด้วย เป็นอัญมณีของมูลค่าเอกพจน์ .

ลูกปัดแก้ว อียิปต์เป็นอย่างดีจากแหล่งอื่น ๆที่มีการเข้าถึงไปยังมหาสมุทรอินเดีย และทะเลเมดิเตอร์เรเนียน โดย Phoenicians ขนส่ง ,เป็นประเทศที่รู้จักกันมี circumnavigated เดินเรือแหลมยาวก่อนที่โปรตุเกสที่นำโดย ดิแอส และ ดา กามา . จากพื้นที่สามเหลี่ยมปากแม่น้ำไนล์ในทะเลเมดิเตอร์เรเนียนตะวันออกไกลกับคาร์เธจและบนช่องแคบ Gibraltar ตามสมัยพร้อมทั้งเหล่านี้นำสินค้า ของ ลูกปัดแก้ว และสินค้าอื่น ๆจัดส่งไปยังทุกพอร์ตตามชายฝั่งแอฟริกาเหนือและโบราณอาณาจักรโกรตะวันตกและแอฟริกากลาง

ด้วยกาลเวลา ชาวอาหรับสำเร็จ Phoenicians เป็นผู้ค้าและยังคงจัดหาลูกปัดแอฟริกันตามชายฝั่งตะวันออกและอินเดีย มีในตอนนี้กลายเป็นซัพพลายเออร์ของชุดนี้ วันนี้สีแดง cornelian ลูกปัดอินเดียแหล่งที่มาจะถูกล้างออกใน transkeian ชายฝั่งจากอาหรับโบราณ เรือที่ตกเป็นเหยื่อของพายุและจมลง จากชายฝั่งแอฟริกาเหนือในทะเลเมดิเตอร์เรเนียน คาราวานอูฐ คริสข้ามทะเลทรายซาฮาราการค้ากับแอฟริกาตอนใต้ของซาฮารา อาณาจักร

พ่อค้าอาหรับถูกขับไล่โดยชาวโปรตุเกสในสิบห้าสิบหกปีและเหล่านี้จะถูกประสบความสำเร็จโดยชาวดัตช์และอังกฤษ

ลูกปัดแก้วมีมูลค่าในแอฟริกา , แอฟริกันถูกหลอกเพราะเชื่อว่าพวกเขาเป็นอัญมณี แต่เพราะพวกเขาเป็นผลิตภัณฑ์ของเทคโนโลยีแปลกใหม่ ซึ่งเทียบเท่ากับที่ไม่รู้จักในแอฟริกาที่ ลูกปัด , ดังนั้นกลายเป็นของมีค่าในขวาสุดของตนเองได้เชื่อมโยงกับสิ่งที่มีคุณค่าในวัฒนธรรมของผู้ที่เป็นเจ้าของ และร่างพวกเขาในความหลากหลายของวัตถุที่ถูกสวมใส่ ตามธรรมเนียม เป็นโทเค็นของสถานะทางสังคม การเมือง ความสำคัญและเครื่องประดับส่วนบุคคล

กษัตริย์ซงห่ายแอฟริกาตะวันตกกานา ,มาลีและไนจีเรีย รู้จักมีสวมใส่ลูกปัดกกุธภัณฑ์หนักเพื่อที่พวกเขาจะได้รับการสนับสนุนโดยผู้ดูแลเมื่อเพิ่มขึ้นจากที่นั่งของพวกเขาที่จะย้ายในหลักสูตรของหน้าที่

ในแคเมอรูน , ลูกปัดลวดลายและสีเป็นอย่างน่าทึ่งคล้ายกับที่พบในซูลู แห่งควาซูลูนาตาลครอบคลุม เครื่องราชกกุธภัณฑ์ และ ป้ายสำนักงาน เขมรใช้โดยผู้ปกครองเพื่อให้บัลลังก์ - ทั้งหมดตัวอย่างที่อาจจะเห็นในพิพิธภัณฑ์ Linden ใน Stuttgart - ครอบคลุมทั้งหมดด้วยลูกปัด ใกล้บ้าน , Ndebele beadwork ขายบ่อยๆ บนถนนและทางเท้าของ พริทอเรีย และโจฮันเนสเบิร์ก เป็นที่รู้กันดี รายการลูกปัดผ้าบางอย่างสวมใส่เพื่อแยกแยะหญิงสาวจากรุ่นพี่ของน้องสาว ระบุหญิงหมั้นแต่งงานหรือประดับเจ้าสาวและมารดาเด็กหลังคลอดของเด็กแรกของพวกเขา ของคอซ่าของทรานสไก พิเศษอันดับเครื่องหมายปิดเพื่อนเหตุผลต่างกัน ชุดเครื่องราชกกุธภัณฑ์ในขณะที่ที่สงวนไว้สำหรับเจ้าสาวและเจ้าบ่าวในงานแต่งงาน และแขกที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับพวกเขา . . . . . .

ทำให้ซูลูอันดับเฉพาะ อย่างไรก็ตามเป็นรหัสที่เฉพาะเจาะจง เลือกสี และรวมหลายวิธีเพื่อรูปร่างข้อความในเวลาเดียวกันจะทอเป็นลายเรขาคณิตตกแต่ง รูปทรงเรขาคณิตที่ตัวเองมีความสำคัญโดยเฉพาะและฝีมือตัวรูปแบบการสื่อสารที่ซับซ้อนระบบทุ่มเททั้งหมดเพื่อการแสดงออกของความคิดความรู้สึกและข้อเท็จจริงที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรม และความสัมพันธ์ระหว่างเพศ .

บางครั้งมันก็ยากที่จะตัดสินใจว่าอันดับเป็นงานฝีมือ , ศิลปะ , การสื่อสารระบบที่คล้ายกันในหลักการที่จะเขียนภาษาหรือส่วนหนึ่งของสัญลักษณ์ รหัสที่ใช้สำหรับวัตถุประสงค์ของตนเอง โดยผู้เชี่ยวชาญเวทมนตร์โบราณ ซูลู beadworkเพราะมันสนิทกับการแต่งงานและการนัดหมายที่นักแสดงหลักจะระบุด้วยลูกปัด พวกเขาสวมอาภรณ์ มีเวลาที่ถูกนำเสนอเป็นพยานหลักฐานในคดีในศาลที่รับผิดชอบของภาคีสัญญาการแต่งงานเป็นข้อพิพาท งานร้อยลูกปัด เป็นรูปแบบศิลปะจึง intrudes ลงในเขตข้อมูลของความสัมพันธ์ทางสังคม การปฏิบัติของกฎหมาย และการสื่อสารความคิดงานร้อยลูกปัดเป็นภูมิประเทศที่พิเศษของผู้หญิงเผ่าซูลูในแอฟริกา เพื่อให้พวกเขาได้ในบางวิธีที่ชุมชนของตนเองโดยใช้ลูกปัดรายการเป็นเครื่องมือทางเทคนิคตามความสนใจของตนเอง ในหมู่ผู้หญิง อันดับยังเป็นเครื่องมือการศึกษาที่สอนหญิงสาววิธีการดําเนินการเองในความสัมพันธ์กับผู้ชาย

ทั้งหมดนี้แสดงว่า ซูลู beadwork อย่างใกล้ชิดรวมกับซูลูสังคมองค์กรเทคโนโลยีเฉพาะฝีมือ ความเชื่อทางศาสนาและเวทมนตร์ การศึกษา การสื่อสาร และนันทนาการได้เพราะฝีมือตัวตะเกียงมีความสนุก

ซูลูอันดับบอกเราเกี่ยวกับวิธีการที่ซูลูได้สร้างสังคมของพวกเขา .แล้วเข้าใจว่า พวกเขาได้มีการผลิตแบบบูรณาการอย่างใกล้ชิดระบบที่ทุกสถาบัน - ศาสนา , สังคม , เศรษฐกิจ , การศึกษา , เทคโนโลยี , การสื่อสาร , สันทนาการ , กฎหมาย , การเมืองรวมทั้งผู้ที่ออกแบบมาเพื่อให้ความพึงพอใจในความงามในรูปแบบของศิลปะ - สนับสนุนซึ่งกันและกัน . นี้จะทำให้มันเป็นระบบที่มีประสิทธิภาพสูง , ทนต่อการเปลี่ยนแปลง

ขออภัยมันมีความแข็งแรงมากที่อันตราย lurks ; ประเพณี ซูลู ในภูมิภาคแอฟริกาหลายๆ จะต่อต้านการเปลี่ยนแปลง จนกระทั่งผลกระทบของการเพิ่มขึ้นเหนือขอบสูงสุดของความอดทน ซึ่งเป็นจุดที่มีจริงมาก โอกาสที่สังคมจะล่มสลาย เกิดความเสียหายทางเศรษฐกิจอย่างรุนแรง

สิ่งที่นี้หมายถึง ว่า ผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงไม่ว่าจะสร้างขึ้นโดยต้องการเพื่อการพัฒนาทางเศรษฐกิจ ความก้าวหน้าทางเทคโนโลยี หรือการปรับปรุงระดับการศึกษา ควรจะรอบคอบควบคุมเพื่อให้ขอบของการเคารพ . ถ้าไม่ทำโครงการพัฒนาทั้งหมดมีแนวโน้มที่จะล้มเหลว