Interest in the health-related effe

Interest in the health-related effects of soy isoflavones has surged in recent years (Setchell 1998, Setchell and Cassidy 1999). Numerous dietary intervention studies have been performed in areas related to cholesterol lowering and cardiovascular effects, effects on bone, and use as an alternative to conventional hormone replacement for postmenopausal women; these studies have given conflicting results. The targeted intake of isoflavones from soy foods has been derived empirically because there are no guidelines for optimal levels of intake. A daily isoflavone intake ≥50 mg has generally been used in clinical studies, largely on the basis of the early observation that a daily intake of 45 mg causes endocrine modulation of the menstrual cycle of premenopausal women (Cassidy et al. 1994). Few dietary intervention studies have attempted to quantify intake or confirm compliance from blood measurements of isoflavones, and the effect of varying dietary intakes of phytoestrogens is largely unknown. Concerns have been expressed that too much isoflavone in the diet may have negative effects, yet there is a paucity of information on the pharmacokinetics of isoflavones or on how varying dietary intake will influence the circulating levels and bioavailability of these bioactive phytoestrogens.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สนใจในผลกระทบสุขภาพของ isoflavones ถั่วเหลืองได้จากการเพิ่มขึ้นในปีที่ผ่านมา (ปี 1998 Setchell, Setchell และไนโม 1999) ได้ปฏิบัติในพื้นที่ที่เกี่ยวข้องกับการลดไขมัน และลักษณะพิเศษของหัวใจและหลอดเลือด กระดูก และใช้เป็นทางเลือกปกติฮอร์โมนสตรี postmenopausal ผลการศึกษาแทรกแซงกากมากมาย การศึกษานี้ให้ผลขัดแย้งกัน การบริโภคที่เป็นเป้าหมายของ isoflavones จากถั่วเหลืองอาหารมีรับมา empirically เนื่องจากมีไม่แนวทางสำหรับการบริโภคในระดับสูงสุด โดยทั่วไปการใช้ mg ≥50 บริโภค isoflavone ประจำวันในการศึกษาทางคลินิก ส่วนใหญ่ตามที่สังเกตช่วงที่บริโภคประจำวันของ 45 มิลลิกรัมทำให้เอ็มต่อมไร้ท่อของรอบประจำเดือนของผู้หญิง premenopausal (ไนโม et al. ปี 1994) ศึกษาอาหารแทรกแซงไม่ได้พยายามที่จะกำหนดปริมาณบริโภค หรือยืนยันการปฏิบัติตามกฎระเบียบจากการวัดเลือดของ isoflavones และผลของการแตกต่างกันไปภาคอาหารของ phytoestrogens เป็นส่วนใหญ่ไม่รู้จัก มีการแสดงความกังวลว่า isoflavone ในอาหารมากเกินไปอาจมีผลลบ ยังมี paucity ข้อมูลเภสัชจลนศาสตร์ของ isoflavones หรือบริโภคอาหารที่แตกต่างกันอย่างไรจะมีผลต่อระดับและชีวปริมาณออกฤทธิ์ของ phytoestrogens กรรมการกเหล่านี้หมุนเวียน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความสนใจในผลกระทบต่อสุขภาพที่เกี่ยวข้องกับคุณสมบัติคล้ายถั่วเหลืองได้ปรับตัวขึ้นในปีที่ผ่านมา (Setchell 1998 Setchell และแคสสิดี้ 1999) หลายการศึกษาการแทรกแซงการบริโภคอาหารที่ได้รับการดำเนินการในพื้นที่ที่เกี่ยวข้องกับการลดคอเลสเตอรอลและผลกระทบหัวใจและหลอดเลือดมีผลกระทบต่อกระดูกและใช้เป็นทางเลือกในการใช้ฮอร์โมนทดแทนธรรมดาสำหรับผู้หญิงวัยหมดประจำเดือน; การศึกษาเหล่านี้ได้ให้ผลที่ขัดแย้งกัน บริโภคเป้าหมายของคุณสมบัติคล้ายจากอาหารถั่วเหลืองได้รับมาสังเกตุเพราะมีแนวทางในการระดับที่เหมาะสมของการบริโภคไม่ การบริโภคในชีวิตประจำวัน isoflavone ≥50มิลลิกรัมได้รับโดยทั่วไปที่ใช้ในการศึกษาทางคลินิกส่วนใหญ่บนพื้นฐานของการสังเกตต้นที่บริโภคประจำวันของ 45 มกทำให้เกิดการปรับต่อมไร้ท่อของรอบประจำเดือนของผู้หญิงวัยก่อนหมดประจำเดือน (แคสสิดี้ et al. 1994) ไม่กี่การศึกษาการแทรกแซงการบริโภคอาหารมีความพยายามที่จะหาจำนวนปริมาณหรือยืนยันการปฏิบัติตามจากการวัดโลหิตของคุณสมบัติคล้ายและผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงการบริโภคอาหารของ phytoestrogens เป็นที่รู้จักส่วนใหญ่ ความกังวลได้รับการแสดงว่า isoflavone มากเกินไปในอาหารที่อาจมีผลกระทบเชิงลบยังมีความยากจนของข้อมูลเกี่ยวกับเภสัชจลนศาสตร์ของคุณสมบัติคล้ายหรือแตกต่างกันเกี่ยวกับวิธีการบริโภคอาหารจะมีผลต่อระดับการหมุนเวียนและการดูดซึมของ phytoestrogens ออกฤทธิ์ทางชีวภาพเหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความสนใจในสุขภาพที่เกี่ยวข้องกับผลของ isoflavones ถั่วเหลืองได้เพิ่มขึ้นในปีล่าสุด ( setchell 1998 และ 1999 setchell แคสสิดี้ ) การศึกษาการแทรกแซงอาหารมากมายได้ถูกดำเนินการในส่วนที่เกี่ยวข้องกับการลดผลกระทบของคอเลสเตอรอล ผลกระทบต่อกระดูก และใช้เป็นทางเลือกเพื่อทดแทนฮอร์โมนปกติสำหรับผู้หญิงวัยทอง ;การศึกษาเหล่านี้ได้รับผลที่ขัดแย้งกัน เป้าหมายปริมาณไอโซฟลาโวนจากถั่วเหลืองได้รับอาหารได้มาใช้เพราะไม่มีแนวทางในระดับที่เหมาะสมของบริโภค รายวันปริมาณไอโซฟลาโวน≥ 50 มก. ได้โดยทั่วไปจะถูกใช้ในการศึกษาทางคลินิกส่วนใหญ่บนพื้นฐานของต้นสังเกตว่าปริมาณ 45 มิลลิกรัม ทำให้ต่อมไร้ท่อปรับรอบเดือนในผู้หญิง premenopausal ( Cassidy et al . 1994 ) การศึกษาการแทรกแซงอาหารบางได้พยายามที่จะหาปริมาณหรือยืนยันความร่วมมือจากเลือดและไอโซฟลาโวน และผลของการเปลี่ยนแปลงการบริโภคอาหารของไฟโตเอสโตรเจนเป็นส่วนใหญ่ที่ไม่รู้จักได้แสดงความกังวลว่า ไอโซฟลาโวนมากเกินไปในอาหารอาจจะมีผลกระทบเชิงลบ แต่มันเป็นจำนวนเล็กน้อยของข้อมูลทางเภสัชจลนศาสตร์ของไอโซฟลาโวน หรือ ในวิธีที่แตกต่าง การบริโภคอาหารจะมีผลต่อปริมาณสารไฟโตเอสโตรเจนหมุนเวียนระดับเหล่านี้และ .