Th ere are three separate areas of

Th ere are three separate areas of consideration in the question of government
support in disaster management: pre-disaster appeals, concurrent funding, and
post-disaster appeals. Each area has its own requirements and challenges. Since the
timetable for government action is not always what an organization would desire,
the need to be preemptive and strategic in the requests for assistance is essential.
Further, the need for supporting documentation and logical argument is key to
success in acquiring funding.
Th e fi rst area of consideration is the Federal or state help requested beforea disaster
scenario. Th is preplanning stage is the most advantageous in disaster preparation
because it is a proactive step. Th e strategy is to upgrade resources before they are needed,
thus being more effi cient and eff ective in the future management and mitigation.
Th e diffi culty is that there are no direct precedents upon which to base the
arguments for the need for funding. Th e disaster has not yet happened, and may
or may not happen to that particular hospital. Th erefore, it is diffi cult to make the
need compelling and immediate in the face of other budgetary priorities that are
more concrete and persuasive.
Be aware that preplanning requests are no diff erent than post-disaster responses.
Both involve the request for upgrading of systems, infrastructure, or equipment.
Both involve the delineation of future risk and the likelihood of a mass casualty
event occurring. And both have the challenge of convincing an authority that a need
exists when there is no immediate activity to illustrate the issues.
Th e discussions of both of these areas, therefore, can actually be combined
and will augment each other, if not specifi cally, then generally. However, to avoid
redundancy and duplication, there will be an attempt to consider in each section
only those aspects most germane to the individual period.
Th e diffi culty arises in that projected need is diffi cult to codify and quantify,
and even harder to justify. It is always diffi cult to persuade a funding source that the risks to the institution justify the potential fi nancial contributions requested.
If it were easy, everyone would have it. Th e key is in presentation, logic, and blind
luck, though graphs, charts, and tables help with the impact.
Th e most daunting task is to demonstrate future risk. Presently, the federal
government employs a system of hazard mapping to identify the geographic areas
with the greatest potential of terrorist targeting. Th e calculations revolve around
the characteristics of a particular geographic area that would encourage terrorist
activity and attack. Th e topic of hazard mapping is discussed in Chapters 20 and 21.
Also, the presentation of a slightly diff erent system of target risk score, which is not
employed presently by any agency, is presented for comparison and consideration.
However, for purposes of this discussion, it is only necessary to know that such
a system exists and, through contact with local senators and congressmen, the scoring
of a hospital’s location can be obtained. Should that score be suffi ciently high,
then the potential to obtain funding for mitigation increases.
Unfortunately, while such considerations would seem automatic, meaning that
when an institution or area is deemed high risk by the hazard mapping, funding
would be funneled in that direction, it does not work that way. Th e hospital must
take the initiative to identify itself as a target facility and use the statistics as a club
to acquire the funding. And each hospital must compete with all other hospitals
and institutions in the country doing the same.
Bear in mind also that when it comes to seeking funding, veracity is the fi rst
casualty. Many institutions have learned the art of stretching the truth better than
a worker in a taff y factory. Th e author does not advocate stooping to that level to
gain funding. However, being able to tactfully point out that the arguments of the
other hospitals have more holes than Swiss cheese, and that their logic is worthy of
a great work of fi ction, is an excellent defense. Th e struggle to place one’s hospital
at the top of the feeding chain is absolutely an uphill battle.
Th e second hurdle in the acquisition of federal or state funding for disaster management
is the question of predicting potential losses and expenditures in the event
of a disaster. Since there is no way to show conclusively what the actual expenditures
will be, the hospital must rely upon anecdotal reports from other institutions that
have faced such catastrophic situations and extrapolate those fi gures to their own
institution. Supporting documentation must be supplied to justify the calculations
of need.
Furthermore, each mass casualty event is very diff erent. Even beyond the obvious
categories of concussive, biologic, chemical, radiologic, and nuclear, each scenario
will play out diff erently depending on circumstances surrounding the disaster and
cooperation of other agencies and institutions.
Th us, the wisest choice is to present a range of possibilities for the potential
utilization of equipment and supplies, as well as the needs for modifi cation of the
hospital’s present structural elements to adequately care for patients and protect
staff in the event of a mass casualty event. Finally, translate that risk into a dollar
fi gure.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ครั้งโบราณคือสามแยกพิจารณาในคำถามที่รัฐบาล สนับสนุนในการจัดการภัยพิบัติ: ภัยพิบัติก่อนอุทธรณ์ ทุนพร้อมกัน และหลังภัยพิบัติอุทธรณ์ แต่ละพื้นที่มีความต้องการของตนเองและความท้าทาย เนื่องจากการตารางเวลาสำหรับการดำเนินการของรัฐบาลไม่ได้เสมอว่าองค์กรจะต้องจำเป็นต้องมีกลยุทธ์ในการร้องขอความช่วยเหลือ และ preemptive เป็นสิ่งจำเป็นเพิ่มเติม ต้องการสนับสนุนเอกสารและอาร์กิวเมนต์ตรรกะเป็นสำคัญความสำเร็จในการได้รับทุน Th e fi rst พื้นที่พิจารณาเป็นตัวกลาง หรือ beforea ภัยร้องขอความช่วยเหลือของรัฐสถานการณ์ Th preplanning ขั้นเป็นข้อได้เปรียบที่สุดในการเตรียมความพร้อมภัยพิบัติเนื่องจากเป็นขั้นตอนเชิงรุก กลยุทธ์ e Th จะอัพเกรดทรัพยากรก่อนจำเป็นดังนั้น การเพิ่มเติม effi cient และ eff ective บริหารในอนาคตและบรรเทาสาธารณภัย Th อี diffi culty คือ ว่า มีเซลล์ที่ถูกอ้างไม่ตรงซึ่งจะใช้เป็นพื้นฐานการอาร์กิวเมนต์สำหรับต้องการจัดหาเงินทุน Th อีภัยพิบัติยังไม่เกิดขึ้น และอาจหรือพฤษภาคมถึงที่โรงพยาบาลใดไม่เกิดขึ้น Th erefore มันเป็นลัทธิ diffi ต้องการต้องน่าสนใจ และยังหน้าสำคัญอื่น ๆ งบประมาณที่เพิ่มเติมคอนกรีต แล้ว persuasive โปรดทราบร้องขอ preplanning erent diff ไม่มากกว่าตอบสนองภัยพิบัติหลังทั้งสองเกี่ยวข้องกับคำขอสำหรับการปรับรุ่นของระบบ โครงสร้าง หรืออุปกรณ์ทั้งสองเกี่ยวข้องกับ delineation ความเสี่ยงในอนาคตและโอกาสกลับโดยรวมเหตุการณ์เกิดขึ้น และทั้งสองมีความท้าทายในการทำให้เป็นผู้ที่ต้องการมีอยู่เมื่อมีกิจกรรมไม่ทันทีเพื่อแสดงให้เห็นถึงปัญหา Th อีสนทนาของทั้งสองด้าน ดังนั้น จริง ๆ แล้วรวมได้และจะเพิ่มกัน ถ้าไม่ cally, specifi แล้วโดยทั่วไป อย่างไรก็ตาม การหลีกเลี่ยงซ้ำและทำซ้ำ จะมีความพยายามที่จะพิจารณาในแต่ละส่วนเฉพาะที่ด้าน germane มากที่สุดแต่ละรอบระยะเวลา Th อี diffi culty เกิดที่ต้องคาดการณ์เป็นลัทธิ diffi การประมวล และกำหนด ปริมาณและแม้จะยากในการ เสมอเป็นลัทธิ diffi เกลี้ยแหล่งเงินทุนที่ความเสี่ยงกับสถาบันการจัดการอาจไร้สาย nancial จัดสรรที่ร้องขอถ้าได้ ทุกคนจะได้มัน คีย์ e Th อยู่ในงานนำเสนอ ตรรกะ และตาบอดโชค แม้ว่ากราฟ แผนภูมิ ตาราง และช่วยให้ มีผลกระทบ Th อีงานยุ่งยากที่สุดคือการ แสดงให้เห็นถึงความเสี่ยงในอนาคต ปัจจุบัน กลาง รัฐบาลใช้ระบบของการแม็ปอันตรายระบุพื้นที่ทางภูมิศาสตร์มีศักยภาพที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของการกำหนดเป้าหมายผู้ก่อการร้าย คำนวณ e Th วิงลักษณะของพื้นที่ทางภูมิศาสตร์เฉพาะที่จะสนับสนุนผู้ก่อการร้าย กิจกรรมและการโจมตี หัวข้อ e Th อันตรายการแม็ปจะกล่าวถึงในบทที่ 20 และ 21ยัง งานนำเสนอของเล็กน้อย diff erent ระบบของเป้าหมายความเสี่ยงคะแนน ที่ไม่ปัจจุบันโดยการว่าจ้างหน่วยงานใด ๆ การนำเสนอเปรียบเทียบและพิจารณา However, for purposes of this discussion, it is only necessary to know that sucha system exists and, through contact with local senators and congressmen, the scoringof a hospital’s location can be obtained. Should that score be suffi ciently high,then the potential to obtain funding for mitigation increases. Unfortunately, while such considerations would seem automatic, meaning thatwhen an institution or area is deemed high risk by the hazard mapping, fundingwould be funneled in that direction, it does not work that way. Th e hospital musttake the initiative to identify itself as a target facility and use the statistics as a clubto acquire the funding. And each hospital must compete with all other hospitalsand institutions in the country doing the same. Bear in mind also that when it comes to seeking funding, veracity is the fi rstcasualty. Many institutions have learned the art of stretching the truth better thana worker in a taff y factory. Th e author does not advocate stooping to that level togain funding. However, being able to tactfully point out that the arguments of theother hospitals have more holes than Swiss cheese, and that their logic is worthy ofa great work of fi ction, is an excellent defense. Th e struggle to place one’s hospitalat the top of the feeding chain is absolutely an uphill battle. Th e second hurdle in the acquisition of federal or state funding for disaster managementis the question of predicting potential losses and expenditures in the eventof a disaster. Since there is no way to show conclusively what the actual expenditureswill be, the hospital must rely upon anecdotal reports from other institutions thathave faced such catastrophic situations and extrapolate those fi gures to their owninstitution. Supporting documentation must be supplied to justify the calculationsof need. Furthermore, each mass casualty event is very diff erent. Even beyond the obviouscategories of concussive, biologic, chemical, radiologic, and nuclear, each scenariowill play out diff erently depending on circumstances surrounding the disaster andcooperation of other agencies and institutions. Th us, the wisest choice is to present a range of possibilities for the potentialutilization of equipment and supplies, as well as the needs for modifi cation of thehospital’s present structural elements to adequately care for patients and protectstaff in the event of a mass casualty event. Finally, translate that risk into a dollarfi gure.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Th
ก่อนสามแยกพื้นที่ของการพิจารณาในคำถามของรัฐบาลที่สนับสนุนในการจัดการภัยพิบัติ: อุทธรณ์ก่อนเกิดภัยพิบัติเงินทุนพร้อมกันและการอุทธรณ์หลังภัยพิบัติ
แต่ละพื้นที่มีความต้องการและความท้าทายของตัวเอง เนื่องจากตารางเวลาสำหรับการดำเนินการของรัฐบาลไม่ได้เสมอสิ่งที่องค์กรจะต้องการจะต้องมีมาตรการและยุทธศาสตร์ในการร้องขอความช่วยเหลือเป็นสิ่งจำเป็น. the นอกจากนี้ความจำเป็นในการสนับสนุนเอกสารและการโต้แย้งตรรกะเป็นกุญแจสำคัญในการประสบความสำเร็จในการแสวงหาเงินทุน. Th e- ไฟพื้นที่แรกของการพิจารณาเป็นความช่วยเหลือของรัฐบาลกลางหรือรัฐที่ร้องขอภัยพิบัติ beforea สถานการณ์ Th preplanning เป็นขั้นตอนที่เป็นประโยชน์มากที่สุดในการเตรียมความพร้อมภัยพิบัติเพราะมันเป็นขั้นตอนเชิงรุก กลยุทธ์ e-th คือการอัพเกรดทรัพยากรก่อนที่พวกเขามีความจำเป็นจึงเป็นเพียงพอ Effi มากขึ้นและ ective เอฟเอฟในการจัดการในอนาคตและลด. th อี culty diffi เป็นว่าไม่มีทำนองตรงตามที่ต้องการฐานข้อโต้แย้งสำหรับความจำเป็นในการระดมทุน ภัยพิบัติจ Th ยังไม่เกิดขึ้นและอาจจะหรืออาจจะไม่เกิดขึ้นกับโรงพยาบาลโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ Th erefore มันเป็นลัทธิ diffi ที่จะทำให้ความต้องการที่น่าสนใจและทันทีในหน้าของลำดับความสำคัญของงบประมาณอื่นๆ ที่เป็นรูปธรรมมากขึ้นและโน้มน้าวใจ. ทราบว่าการร้องขอ preplanning ไม่ต่างกันต่างกว่าการตอบสนองหลังเกิดภัยพิบัติ. ทั้งสองเกี่ยวข้องกับการร้องขอสำหรับการอัพเกรดของ ระบบโครงสร้างพื้นฐานหรืออุปกรณ์. ทั้งสองเกี่ยวข้องกับการวาดภาพของความเสี่ยงในอนาคตและโอกาสของการสูญเสียมวลเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น และทั้งสองมีความท้าทายในการโน้มน้าวใจผู้มีอำนาจที่ต้องเกิดขึ้นเมื่อไม่มีกิจกรรมในทันทีเพื่อแสดงให้เห็นถึงปัญหาที่เกิดขึ้น. การอภิปรายจ Th ของทั้งสองพื้นที่เหล่านี้ดังนั้นจริงสามารถนำมารวมกันและจะเพิ่มแต่ละอื่นๆ ถ้า cally ไม่ specifi, โดยทั่วไปแล้ว อย่างไรก็ตามเพื่อหลีกเลี่ยงความซ้ำซ้อนและการทำสำเนาจะมีความพยายามที่จะต้องพิจารณาในแต่ละส่วนเพียงแง่มุมเหล่านั้นส่วนใหญ่ใกล้ชิดกับช่วงเวลาของแต่ละบุคคล. Th e-culty diffi เกิดขึ้นในการที่ความต้องการที่คาดการณ์ไว้คือลัทธิ diffi เพื่อประมวลและปริมาณ, และยังยากที่จะปรับ . มันก็มักจะลัทธิ diffi ที่จะชักชวนให้เป็นแหล่งเงินทุนที่มีความเสี่ยงต่อสถาบันแสดงให้เห็นถึงผลงานทางการเงินที่อาจเกิดขึ้นได้รับการร้องขอ. ถ้ามันเป็นเรื่องง่ายที่ทุกคนจะได้มัน ที่สำคัญคืออี Th ในงานนำเสนอตรรกะและตาบอดโชคแต่กราฟแผนภูมิและตารางช่วยให้มีผลกระทบ. th e-งานที่น่ากลัวที่สุดคือการแสดงให้เห็นถึงความเสี่ยงในอนาคต ปัจจุบันรัฐบาลกลางรัฐบาลมีพนักงานระบบของการทำแผนที่อันตรายเพื่อระบุพื้นที่ทางภูมิศาสตร์ที่มีศักยภาพที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของการกำหนดเป้าหมายการก่อการร้าย การคำนวณทาง e th หมุนรอบลักษณะของพื้นที่ทางภูมิศาสตร์ที่เฉพาะเจาะจงที่จะสนับสนุนการก่อการร้ายกิจกรรมและการโจมตี หัวข้อ e-th อันตรายของการทำแผนที่จะกล่าวถึงในบทที่ 20 และ 21 นอกจากนี้ยังนำเสนอระบบต่างกันต่างเล็กน้อยจากคะแนนความเสี่ยงเป้าหมายซึ่งไม่ได้รับการว่าจ้างในปัจจุบันโดยหน่วยงานใด ๆ ที่จะนำเสนอสำหรับการเปรียบเทียบและการพิจารณา. อย่างไรก็ตามสำหรับวัตถุประสงค์ของการ การสนทนานี้ก็เป็นเพียงความจำเป็นต้องทราบว่าระบบที่มีอยู่และผ่านการติดต่อกับสมาชิกวุฒิสภาและสมาชิกสภาท้องถิ่น, การให้คะแนนของสถานที่ตั้งของโรงพยาบาลสามารถรับได้ ควรคะแนนที่จะ suffi สูงอย่างมีประสิทธิภาพ, แล้วที่มีศักยภาพที่จะได้รับเงินทุนสำหรับการเพิ่มขึ้นของการบรรเทาผลกระทบ. แต่ในขณะที่การพิจารณาดังกล่าวจะดูเหมือนอัตโนมัติหมายความว่าเมื่อสถาบันการศึกษาหรือพื้นที่ที่ถือว่ามีความเสี่ยงสูงจากการทำแผนที่อันตรายการระดมทุนจะได้รับทางคลีนิคในทิศทางที่ก็ไม่ได้ทำงานวิธีที่ โรงพยาบาลจ Th ต้องใช้ความคิดริเริ่มในการระบุตัวเองเป็นสถานที่เป้าหมายและใช้สถิติเป็นสโมสรที่จะได้รับการสนับสนุนเงินทุน และโรงพยาบาลแต่ละคนจะต้องแข่งขันกับโรงพยาบาลอื่น ๆและสถาบันการศึกษาในประเทศที่ทำเหมือนกัน. จำไว้ว่าเมื่อมันมาถึงการแสวงหาเงินทุน, ความจริงเป็นสายแรกอุบัติเหตุ สถาบันการศึกษาหลายคนได้เรียนรู้ศิลปะของการยืดความจริงได้ดีกว่าคนงานในโรงงาน Y Taff เขียนจดหมาย Th ไม่สนับสนุนก้มในระดับที่จะได้รับการสนับสนุนเงินทุน แต่ความสามารถในการชี้ให้เห็นว่าแนบเนียนข้อโต้แย้งของโรงพยาบาลอื่น ๆ มีรูมากกว่าสวิสชีสและตรรกะของพวกเขามีคุณค่าของการทำงานที่ดีของction fi, เป็นป้องกันที่ดีเยี่ยม การต่อสู้ทาง e th ที่จะวางในโรงพยาบาลของคนที่ด้านบนสุดของห่วงโซ่อาหารเป็นอย่างการต่อสู้ขึ้นเขา. th e อุปสรรค์ที่สองในการเข้าซื้อกิจการของการระดมทุนของรัฐบาลกลางหรือรัฐในการบริหารจัดการภัยพิบัติเป็นเรื่องของการคาดการณ์การสูญเสียที่อาจเกิดขึ้นและค่าใช้จ่ายในเหตุการณ์ภัยพิบัติ. เนื่องจากมีวิธีที่จะแสดงสิ่งที่สรุปค่าใช้จ่ายที่เกิดขึ้นจริงไม่ได้จะเป็นโรงพยาบาลที่จะต้องพึ่งพารายงานประวัติจากสถาบันอื่น ๆ ที่ต้องเผชิญหน้ากับสถานการณ์ภัยพิบัติดังกล่าวและคาดการณ์gures ไฟเหล่านั้นเพื่อตัวเองสถาบัน เอกสารสนับสนุนจะต้องจัดแสดงให้เห็นถึงการคำนวณของความจำเป็น. นอกจากนี้แต่ละเหตุการณ์อุบัติเหตุมวลต่างกันต่างมาก แม้เกินที่เห็นได้ชัดประเภทดังสนั่นหวั่นไหว, ชีววิทยา, เคมีรังสีและนิวเคลียร์แต่ละสถานการณ์จะเล่นออกต่างerently ขึ้นอยู่กับสถานการณ์รอบภัยพิบัติและความร่วมมือของหน่วยงานอื่นๆ และสถาบันการศึกษา. th เราเป็นทางเลือกที่ฉลาดที่สุดคือจะนำเสนอช่วงของ เป็นไปได้สำหรับศักยภาพการใช้ประโยชน์จากอุปกรณ์และวัสดุสิ้นเปลืองเช่นเดียวกับความต้องการสำหรับmodifi ไอออนบวกของโรงพยาบาลองค์ประกอบโครงสร้างปัจจุบันการดูแลอย่างเพียงพอสำหรับผู้ป่วยและป้องกันพนักงานในกรณีที่เกิดเหตุการณ์ภัยพิบัติที่ สุดท้ายแปลความเสี่ยงที่เป็นเงินดอลไฟ Gure

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นี่เป็นครั้งที่สามด้าน แยกพิจารณาในคำถามของรัฐบาล
สนับสนุนในการจัดการภัยพิบัติ : ก่อนภัยพิบัติดึงดูดทุนพร้อมกัน
โพสต์ภัยพิบัติและการอุทธรณ์ แต่ละพื้นที่มีความต้องการของตนเองและความท้าทาย ตั้งแต่
ตารางเวลาสำหรับรัฐบาลกระทำคือไม่เสมอสิ่งที่องค์กรจะต้องการ
ต้องเป็นเชิงรุกและกลยุทธ์ในการร้องขอสำหรับความช่วยเหลือเป็นสิ่งจำเป็น .
เพิ่มเติม ต้องการเอกสารสนับสนุนและโต้แย้งทางตรรกะคือ คีย์เพื่อความสำเร็จในการแสวงหาทุน
.
E TH RST fi พื้นที่พิจารณาคือ รัฐบาลกลางหรือรัฐช่วยร้องขอ beforea สถานการณ์ภัยพิบัติ

th คือ preplanning เวทีมากที่สุดคือประโยชน์ในการเตรียมภัยพิบัติ
เพราะมันเป็นขั้นตอนในเชิงรุกกลยุทธ์ E TH คือการยกระดับทรัพยากรก่อนที่พวกเขาจะต้องการ จึงเป็นอีก cient
effi และเอฟ ective ในการจัดการในอนาคตของการ th e .
diffi culty คือไม่มีบรรทัดฐาน โดยตรง ซึ่งเมื่อฐาน
อาร์กิวเมนต์ที่จำเป็นสำหรับการระดมทุน ภัยพิบัติ E TH ยังไม่เกิดขึ้น และอาจ
หรืออาจไม่เกิดขึ้นในโรงพยาบาล ที่เฉพาะเจาะจง th erefore มัน diffi ศาสนาให้