In the middle of the ocean, a thous

In the middle of the ocean, a thousand miles from the nearest town, the sea of garbage stretched as far as Moore could see.
Moore and Curtis Ebbesmeyer, a researcher, began calling this area the Great Garbage Patch.
In the 1990s, he studied shipping accidents that spilled big loads of sports shoes and plastic bath toys into the ocean.
The movement of the objects revealed where currents flow in some parts of the Pacific.
Oceanographers are not surprised that garbage collects in the North Pacific.
A pattern of winds and currents, called the North Pacific Gyre, gathers this garbage.
Water in the gyre goes round and round in a clockwise pattern, and anything that gets into the middle of it is trapped.
Organic garbage, such as food, tree branches, and paper, gets broken down by bacteria and chemicals.
It returns to its original parts and re-enters the environment.
The difference is that now most of the garbage is plastic and plastic is inorganic.

Bacteria and chemicals in the seawater cannot break it down.
Plastic will therefore stay in the environment for hundreds or even thousands of years.

Moore learned some answers during return trips to the Great Garbage Patch.
Satellites don’t see the plastic because most of it hides under the ocean’s surface.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กลางทะเล เป็นพันไมล์จากเมืองที่ใกล้ที่สุด ทะเลขยะยืดเท่าที่เห็นมัวร์มัวร์และเคอร์ติ Ebbesmeyer นักวิจัย เริ่มเรียกพื้นที่นี้แพขยะใหญ่ดีในปี 1990 เขาศึกษาอุบัติเหตุส่งที่โหลดใหญ่ของรองเท้ากีฬาและของเล่นพลาสติกน้ำลงสู่มหาสมุทรการเคลื่อนไหวของวัตถุที่เปิดเผยซึ่งกระแสที่ไหลในบางส่วนของมหาสมุทรแปซิฟิกOceanographers จะไม่ประหลาดใจว่า ขยะที่รวบรวมในแปซิฟิกเหนือรูปแบบของลมและกระแสน้ำ กระแสแปซิฟิกเหนือ เรียกว่ารวบรวมขยะนี้น้ำในกระแสของการไปรอบ และรอบในรูปแบบตามเข็มนาฬิกา และสิ่งที่ได้รับในช่วงกลางของมันจะถูกขยะอินทรีย์ เช่นอาหาร กิ่งไม้ กระดาษ ได้รับแบ่งตามเชื้อแบคทีเรียและสารเคมีมันกลับไปส่วนเดิม และใหม่เข้าสู่สิ่งแวดล้อมความแตกต่างคือที่ขยะส่วนใหญ่เป็นพลาสติก และพลาสติกเป็นอนินทรีย์แบคทีเรียและสารเคมีในน้ำทะเลไม่สามารถทำลายมันลงดังนั้นพลาสติกจะอยู่ในสภาพแวดล้อมสำหรับหลายร้อยหรือพัน ๆ ปีแม้แต่มัวร์ได้เรียนรู้คำตอบในระหว่างการเดินทางไปกลับไปแพขยะใหญ่ดี ดาวเทียมไม่เห็นพลาสติกเนื่องจากส่วนใหญ่จะซ่อนใต้พื้นผิวของมหาสมุทร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในช่วงกลางของมหาสมุทรพันไมล์จากเมืองที่ใกล้ที่สุดทะเลของขยะยืดเท่าที่มัวร์จะได้เห็น.
มัวร์และเคอร์ติ Ebbesmeyer นักวิจัยเริ่มเรียกบริเวณนี้แพทช์มูลฝอยที่ดี.
ในปี 1990 เขาได้ศึกษา อุบัติเหตุการจัดส่งสินค้าที่หกรั่วไหลโหลดใหญ่ของรองเท้ากีฬาและของเล่นอาบน้ำพลาสติกลงไปในมหาสมุทร.
การเคลื่อนไหวของวัตถุที่เปิดเผยที่กระแสไหลในบางส่วนของมหาสมุทรแปซิฟิก.
Oceanographers จะไม่แปลกใจว่าขยะเก็บใน North Pacific.
รูปแบบของลมและ กระแสเรียกแปซิฟิกเหนือวงกลมรวบรวมขยะนี้.
น้ำในวงกลมไปรอบและรอบในรูปแบบตามเข็มนาฬิกาและสิ่งที่ได้รับในช่วงกลางของมันถูกขังอยู่.
ขยะอินทรีย์เช่นอาหารกิ่งไม้และกระดาษ ได้รับเสียลงจากเชื้อแบคทีเรียและสารเคมี.
ก็จะส่งกลับไปยังส่วนเดิมและใหม่เข้าสู่สิ่งแวดล้อม.
แตกต่างคือว่าตอนนี้ส่วนใหญ่ของขยะพลาสติกและพลาสติกเป็นอนินทรี.

แบคทีเรียและสารเคมีในน้ำทะเลไม่สามารถทำลายมันลง.
พลาสติกจะ จึงอยู่ในสภาพแวดล้อมสำหรับหลายร้อยหรือเป็นพัน ๆ ปี.

มัวร์ได้เรียนรู้คำตอบบางอย่างในระหว่างการเดินทางกลับไปที่แพทช์มูลฝอยที่ดี.
ดาวเทียมไม่เห็นพลาสติกเพราะส่วนใหญ่ของมันซ่อนอยู่ภายใต้พื้นผิวมหาสมุทร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในกลางมหาสมุทร พันไมล์จากเมืองที่ใกล้ที่สุด ทะเล ของขยะยืดเท่าที่มัวร์ได้เห็นมัวร์และเคอร์ติส เ เบสเมเยอร์ , นักวิจัยเริ่มเรียกพื้นที่นี้แพทช์ขยะมากในปี 1990 , เขาศึกษาอุบัติเหตุที่หกโหลดขนาดใหญ่ของรองเท้ากีฬา และอ่างของเล่นพลาสติกในมหาสมุทรการจัดส่งสินค้าการเคลื่อนไหวของวัตถุ พบว่ากระแสน้ำไหลในบางส่วนของแปซิฟิกoceanographers ไม่ประหลาดใจว่า ขยะที่เก็บรวบรวมในภาคเหนือแปซิฟิกรูปแบบของลมและกระแสน้ำ เรียกว่าวงกลมเหนือมหาสมุทรแปซิฟิก รวบรวมขยะนี้น้ำในวงกลมหมุนและหมุนไปตามเข็มนาฬิกาในรูปแบบและสิ่งที่ได้รับในกลางของมันอยู่ขยะอินทรีย์ เช่น อาหาร ต้นไม้ กิ่งไม้ และกระดาษจะหักลงโดยแบคทีเรียและสารเคมีส่งกลับไปยังส่วนของต้นฉบับและเข้าสู่สภาพแวดล้อมความแตกต่างคือว่าตอนนี้ส่วนใหญ่ของขยะที่เป็นพลาสติก และพลาสติกที่เป็นอนินทรีย์แบคทีเรียและสารเคมีในน้ำทะเลไม่สามารถทำลายมันลงพลาสติกจึงจะอยู่ในสภาพแวดล้อมสำหรับหลายร้อยหรือแม้กระทั่งนับพันของปีมัวร์ได้คำตอบบางอย่างในระหว่างการเดินทางกลับของแพทช์ขยะมากดาวเทียมไม่เจอพลาสติก เพราะส่วนใหญ่มันซ่อนอยู่ใต้พื้นผิวของมหาสมุทร