The Rugosa, also called the Tetraco

The Rugosa, also called the Tetracoralla, are an extinct order of coral that were abundant in Middle Ordovician to Late Permian seas.

Solitary rugosans (e.g., Caninia, Lophophyllidium, Neozaphrentis, Streptelasma) are often referred to as horn corals because of a unique horn-shaped chamber with a wrinkled, or rugose, wall. Some solitary rugosans reached nearly a meter in length. However, some species of rugose corals could form large colonies (e.g., Lithostrotion). When radiating septa were present, they were usually in multiples of four, hence Tetracoralla in contrast to modern Hexacoralla, colonial polyps generally with sixfold symmetry.

Rugose corals have a skeleton made of calcite that is often fossilized. Like modern corals (Scleractinia), rugose corals were invariably benthic, living on the sea floor or in a reef-framework. Some symbiotic rugose corals were endobionts of Stromatoporoidea, especially in the Silurian.[1][2] Although there is no direct proof, it is inferred that these Palaeozoic corals possessed stinging cells to capture prey. They also had tentacles to help them catch prey. Technically they were carnivores, but prey-size was so small they are often referred to as microcarnivores.

Morphology

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Rugosa, Tetracoralla เรียกว่ามีใบสั่งสูญพันธุ์ของปะการังที่อุดมสมบูรณ์ใน Ordovician กลางทะเลถึงพรีเมียนตอนปลายโดดเดี่ยว rugosans (เช่น Caninia, Lophophyllidium, Neozaphrentis, Streptelasma) มักจะเรียกว่าฮอร์นปะการังเนื่องจากหอฮอร์นรูปไม่ซ้ำกับรอยย่น หรือ rugose ผนัง บาง rugosans โดดเดี่ยวถึงเกือบเมตรความยาว อย่างไรก็ตาม บางชนิดปะการัง rugose สามารถแบบอาณานิคมขนาดใหญ่ (เช่น Lithostrotion) เมื่อผนังแผ่อยู่ ก็มักจะคูณสี่ ดังนั้น Tetracoralla ตรงข้ามกับสมัย Hexacoralla, polyps อาณานิคมทั่วไปกับ sixfold สมมาตรโครงกระดูกทำจากแคลไซต์ที่เป็นมักแล้้ว rugose ปะการังได้ เช่นปะการังทันสมัย (Scleractinia), ปะการัง rugose ถูกหน้าดินคงเส้นคงวา อาศัยอยู่ บนพื้นทะเล หรือแนวปะการังกรอบ ปะการังบาง rugose symbiotic ถูก endobionts ของ Stromatoporoidea โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการซิลลูเรียนตอน [1] [2] ถึงแม้จะมีหลักฐานไม่ตรง มันคือสรุปว่า ปะการังเหล่านี้ Palaeozoic ครอบครองกัดเซลล์เพื่อจับเหยื่อ นอกจากนี้พวกเขายังมีหนวดเพื่อช่วยในการจับเหยื่อ เทคนิคพวกเขามีช้างร้อง แต่เหยื่อขนาดเล็กพวกเขามักจะเรียกว่า microcarnivoresสัณฐานวิทยา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รูโกซา, เรียกว่า Tetracoralla มีคำสั่งซื้อที่สูญพันธุ์ของปะการังที่มีความอุดมสมบูรณ์ในกลาง Ordovician ทะเล Permian ปลาย

rugosans โดดเดี่ยว (เช่น Caninia, Lophophyllidium, Neozaphrentis, Streptelasma) มักจะเรียกว่าปะการังฮอร์นเพราะห้องฮอร์นที่มีรูปทรงที่ไม่ซ้ำกับรอยย่นหรือย่นผนัง บาง rugosans โดดเดี่ยวถึงเกือบเมตรยาว แต่บางชนิดของปะการังย่นสามารถสร้างอาณานิคมขนาดใหญ่ (เช่น Lithostrotion) เมื่อ SEPTA แผ่อยู่ในปัจจุบันพวกเขามักจะอยู่ในหลายสี่จึง Tetracoralla ในทางตรงกันข้ามกับ Hexacoralla ทันสมัยติ่งอาณานิคมโดยทั่วไปที่มีความสมมาตรหก

ปะการังย่นมีโครงกระดูกที่ทำจากแคลเซียมคาร์บอเนตที่มักจะฟอสซิล เช่นเดียวกับปะการังที่ทันสมัย (Scleractinia) ปะการังย่นเป็นหน้าดินอย่างสม่ำเสมอที่อาศัยอยู่บนพื้นทะเลหรือในแนวปะการังกรอบ บางปะการังย่นชีวภาพเป็น endobionts ของ Stromatoporoidea โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน Silurian. [1] [2] แม้ว่าจะไม่มีหลักฐานโดยตรงก็จะเหมาเอาว่าเหล่าปะการัง Palaeozoic ครอบครองเซลล์แสบเพื่อจับเหยื่อ พวกเขายังมีหนวดที่จะช่วยให้พวกเขาจับเหยื่อ เทคนิคพวกเขาเป็นสัตว์กินเนื้อ แต่เหยื่อขนาดเล็กเพื่อให้พวกเขามักจะเรียกว่า microcarnivores

สัณฐานวิทยา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่พัฒนา ที่เรียกว่า tetracoralla , คำสั่งสูญพันธุ์ของปะการังที่อุดมสมบูรณ์อยู่ออร์โดวิเชียนถึงปลาย Permian ทะเลโดดเดี่ยว rugosans ( เช่น caninia lophophyllidium neozaphrentis , , , streptelasma ) มักจะเรียกว่า แหลมปะการัง เพราะเขาเป็นเอกลักษณ์รูปห้องกับเหี่ยว ย่น หรือติดผนัง บางโดดเดี่ยว rugosans ถึงเกือบ 1 เมตร ความยาว แต่บางชนิดของปะการังได้แบบย่นอาณานิคมขนาดใหญ่ ( เช่น lithostrotion ) เมื่อแผ่ SEPTA อยู่ในปัจจุบัน พวกเขามักจะอยู่ในชุดชุดสี่จึง tetracoralla ตรงกันข้ามกับ hexacoralla สมัยใหม่ ค.ศ. 1940 หกอาณานิคม polyps โดยทั่วไปกับสมมาตรย่นปะการังมีโครงกระดูกของแคลไซต์ที่มักจะเป็นฟอสซิล . เหมือนปะการังสมัยใหม่ ( ผ่านป่าชายเลนซึ่งเป็นผลจากการใช้ปะการังเป็นสัตว์ ) ย่นต้องอาศัยอยู่บนพื้นทะเลหรือในแนวกรอบ บางชนิดของปะการังย่นเป็น endobionts stromatoporoidea , โดยเฉพาะอย่างยิ่งในซิลูเรี่ยน [ 1 ] [ 2 ] แม้ว่ามีไม่ตรงกัน มันบอกได้ว่าปะการังพาลีโอโซอิก เหล่านี้ครอบครองแสบเซลล์เพื่อจับเหยื่อ พวกเขายังมีหนวดจะช่วยในการจับเหยื่อ เทคนิคที่พวกเขาเป็นเหยื่อ แต่ขนาดมันเล็ก พวกเขามักจะเรียกว่า microcarnivores .สัณฐาน