We evaluated the dynamics of detect

We evaluated the dynamics of detected SGAs over time. The mean number of SGAs and the proportion of the genome they affected did not obviously increase over time, for as many as 19 years (e.g., Figure 2, individual a). Individuals b, f, and j, shown in red in Figure 2A and 2B, showed much greater variation in detected SGA per biopsy, per time point, compared to the rest of the individuals, shown in black. Progression to EA was not part of our study inclusion criteria, and individual j was the only individual who progressed. Individual f did not progress to EA, but rather opted for esophagectomy for high-grade dysplasia after 6.4 years of follow-up and subsequently died of a different cancer 11.9 years later. In individuals b, f, and j, the mean (± standard deviation) number of SGAs per biopsy per time point was 1,082±177, 1,844±573, and 1,154±746, and the amount of genome affected by SGAs was 119±79 Mb, 242±121 Mb, and 227±222 Mb, respectively. In the rest of the individuals, the mean number of SGAs per genome per time point was 279±86 and the amount of genome affected was 53±30 Mb. Assuming a human genome length of 3,164 Mb (Human genome GCRh37.p5 assembly), individuals b, f, and j had 3.8±2.5%, 7.6±3.8%, and 7.2±7% altered somatic genome per time point, compared to 1.7±0.9% altered somatic genome in the rest of the individuals. The number of events and total sizes for each type of lesion, as well as the detected presence of within-biopsy heterogeneity, in each biopsy are shown in Table S1 and Figures S1, S2. In 10 out of 13 individuals (everyone except b, f, and j) the number of SGAs remained relatively constant over time. Different biopsies from these individuals displayed different SGA lesions, leading to upward and downward fluctuations in mean number or genome amount of SGA. In some cases a biopsy from an earlier time point had more genomic lesions than a biopsy at a later time point, suggesting that we sampled a persistent but more ancestral clone at the later time point. For example, the first biopsy in individuals i and l had the highest number of SGAs compared to biopsies at later time points (Figure S1 and Table S1). Overall, the dynamics of SGAs in BE segments appear more consistent with equilibrium over time rather than with accumulation of SGAs affecting ever greater portions of the genome over time.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประเมินของ SGAs ตรวจพบช่วงเวลา จำนวนเฉลี่ยของ SGAs และสัดส่วนของจีโนมที่พวกเขาได้รับผลกระทบไม่ชัดเพิ่มตลอดเวลา เป็น 19 ปี (เช่น รูปที่ 2 แต่ละ) บุคคล b, f, j สีแดงในรูปที่ 2A และ 2B แสดงให้เห็นการเปลี่ยนแปลงมากขึ้นใน SGA ตรวจพบต่อตรวจชิ้นเนื้อ ต่อเวลาจุด และเมื่อเทียบกับส่วนเหลือของบุคคล แสดงในสีดำ ความก้าวหน้าใน EA ไม่เป็นส่วนหนึ่งของหลักเกณฑ์การรวมการศึกษาของเรา และ j แต่ละบุคคลเท่านั้น ที่ก้าวหน้า F แต่ละเปราะไป EA แต่ค่อนข้าง เลือกสำหรับ esophagectomy สำหรับแหบกว่าคุณภาพสูง 6.4 ปีติดตามผล และต่อมาเสียชีวิตจากมะเร็งต่าง ๆ 11.9 ปี ในบุคคล b, f และ j จำนวนค่าเฉลี่ย (±ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน) ของ SGAs ต่อเนื้อต่อเวลาจุดเป็น 1, 082±177, 1, 844±573 และ 1, 154±746 และจำนวนของกลุ่มที่ได้รับผลกระทบ โดย SGAs 119±79 Mb, 242±121 Mb และ 227±222 Mb ตามลำดับ ในส่วนเหลือของบุคคล SGAs จำนวนเฉลี่ยต่อกลุ่มต่อเวลาจุด 279±86 และจำนวนของกลุ่มที่ได้รับผลกระทบ 53±30 Mb. สมมติว่ามีความยาวมมนุษย์ 3,164 เมกะไบต์ (มมนุษย์ประกอบ GCRh37.p5), บุคคล b, f และ j ได้ 3.8±2.5%, 7.6±3.8%, 7.2±7% และมีการเปลี่ยนแปลงจีโนมที่กายต่อเวลาจุด 1.7±0.9% เมื่อเทียบกับการเปลี่ยนแปลงจีโนมที่ร่างกายในส่วนเหลือของบุคคล จำนวนของกิจกรรมและขนาดรวมของรอยโรคแต่ละชนิด เป็นปัจจุบันตรวจพบของ heterogeneity ภายในเนื้อ ในแต่ละเนื้อจะแสดงอยู่ในตาราง S1 และเลข S1, S2 ใน 10 จาก 13 คน (ทุกคนยกเว้น b, f และ j) จำนวน SGAs ค่อนข้างคงที่อยู่ตลอดเวลา ประสาทการตรวจชิ้นเนื้อแตกต่างจากบุคคลที่แสดงแตกต่าง SGA แผล นำขึ้นและผันผวนลงเหล่านี้หมายถึง จำนวนเลขหรือกลุ่มของ SGA ในบางกรณี การตรวจชิ้นเนื้อจากจุดเวลาก่อนหน้ามีแผลออกมากขึ้นกว่าการตรวจชิ้นเนื้อในภายหลังเวลา บอกว่า เราได้ลิ้มลองโคลนถาวร แต่ของบรรพบุรุษมากขึ้น ณจุดเวลาใหม่กว่า ตัวอย่างเช่น เนื้อแรกในบุคคลผมและ l ได้จำนวนสูงสุดของ SGAs เมื่อเทียบกับประสาทการตรวจชิ้นเนื้อที่จุดเวลาที่ใหม่กว่า (S1 รูปและตาราง S1) โดยรวม dynamics ของ SGAs ในเซ็กเมนต์จะปรากฏขึ้นที่สอดคล้องกับสมดุล ตลอดเวลาไม่ ใช่ กับสะสมของ SGAs ที่เคยมากขึ้นส่วนของจีโนที่มีผลต่อช่วงเวลา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราประเมินการเปลี่ยนแปลงของ SGAs ตรวจพบเมื่อเวลาผ่านไป จำนวนเฉลี่ยของ SGAs และสัดส่วนของจีโนมที่พวกเขาได้รับผลกระทบอย่างเห็นได้ชัดไม่ได้เพิ่มขึ้นเมื่อเวลาผ่านไปให้มากที่สุดเท่า 19 ปี ​​(เช่นรูปที่ 2 ของแต่ละบุคคล) บุคคล B, F, J และแสดงในสีแดงในรูปที่ 2A และ 2B แสดงให้เห็นการเปลี่ยนแปลงมากขึ้นในการตรวจพบ SGA ต่อการตรวจชิ้นเนื้อต่อจุดเวลาเมื่อเทียบกับส่วนที่เหลือของบุคคลที่แสดงในสีดำ ความคืบหน้าให้อีเอไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของการศึกษาเกณฑ์การรวมของเราและ J ของแต่ละบุคคลเป็นบุคคลเพียงคนเดียวที่ก้าวหน้า บุคคล F ไม่ได้คืบหน้าไป EA แต่เลือกใช้สำหรับ esophagectomy สำหรับ dysplasia เกรดสูงหลังจาก 6.4 ปีของการติดตามและต่อมาเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งที่แตกต่างกัน 11.9 ปีต่อมา ในบุคคลที่ B, F และ J ค่าเฉลี่ย (±ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน) จำนวน SGAs ต่อการตรวจชิ้นเนื้อต่อจุดเวลาเป็น 1,082 ± 177, 1,844 ± 5​​73 และ 1,154 ± 746 และปริมาณของจีโนมรับผลกระทบจาก SGAs 119 ± 79 Mb 242 ± 121 ล้านบาทและ 227 ± 222 ล้านบาทตามลำดับ ในส่วนที่เหลือของบุคคลจำนวนเฉลี่ยของ SGAs ต่อจีโนมต่อจุดเวลาเป็น 279 ± 86 และปริมาณของจีโนมได้รับผลกระทบ 53 ± 30 Mb สมมติว่ามีความยาวของจีโนมมนุษย์ 3,164 Mb (ประกอบจีโนมมนุษย์ GCRh37.p5) บุคคล B, F, J และมี 3.8 ± 2.5%, 7.6 ± 3.8% และ 7.2 ± 7% การเปลี่ยนแปลงจีโนมของร่างกายต่อจุดเวลาเมื่อเทียบกับ 1.7 ± 0.9% การเปลี่ยนแปลงจีโนมของร่างกายในส่วนที่เหลือของบุคคล จำนวนของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและขนาดรวมสำหรับแต่ละประเภทของแผลเช่นเดียวกับการตรวจพบการปรากฏตัวของภายในเนื้อเยื่อเซลล์สืบพันธุ์ในแต่ละการตรวจชิ้นเนื้อจะแสดงในตาราง S1 และตัวเลข S1, S2 ใน 10 จาก 13 บุคคล (ทุกคนยกเว้น B, F และ J) จำนวน SGAs ยังคงค่อนข้างคงที่เมื่อเวลาผ่านไป ขริบแตกต่างจากบุคคลเหล่านี้ปรากฏแผล SGA ที่แตกต่างกันนำไปสู่​​การขึ้นและลงความผันผวนของจำนวนหรือจีโนมหมายถึงปริมาณของเอสจีเอ ในบางกรณีการตรวจชิ้นเนื้อจากจุดเวลาก่อนหน้านี้มีแผลจีโนมมากกว่าการตรวจชิ้นเนื้อที่จุดเวลาต่อมาบอกว่าเราชิมโคลนถาวร แต่บรรพบุรุษเพิ่มเติมได้ที่จุดเวลาต่อมา ยกตัวอย่างเช่นการตรวจชิ้นเนื้อครั้งแรกในบุคคลที่ I และ L มีจำนวนมากที่สุดเมื่อเทียบกับ SGAs ขริบที่จุดเวลาต่อมา (รูปที่ S1 และตาราง S1) โดยรวม, การเปลี่ยนแปลงของ SGAs ในส่วน BE ปรากฏขึ้นสอดคล้องกับความสมดุลในช่วงเวลามากกว่ากับการสะสมของ SGAs มีผลกระทบต่อส่วนที่เคยยิ่งใหญ่ของจีโนมเมื่อเวลาผ่านไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราประเมินว่า sgas พลวัตตลอดเวลา ค่าเฉลี่ยจำนวน sgas และสัดส่วนของพันธุกรรมที่พวกเขาได้รับผลกระทบไม่ชัดเพิ่มตลอดเวลา เป็นเวลาหลายปีแล้ว ที่ 19 ( เช่น รูปที่ 2 บุคคล ) บุคคล B , F , J , แสดงในสีแดงในรูปและ 2A 2B มีการเปลี่ยนแปลงมากขึ้นในการตรวจพบ SGA ต่อเนื้อต่อจุดเวลา เมื่อเทียบกับส่วนที่เหลือของบุคคลที่แสดงในสีดำ ทาง EA ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของการสอน การศึกษาของเรา และแต่ละตัว J เป็นเพียงคนเดียว ที่ก้าวหน้า แต่ละ F ไม่ความคืบหน้าอีเอ แต่แทนที่จะเลือกสำหรับคุณภาพสูงของ dysplasia หลังจาก 6.4 ปีติดตาม และต่อมาเสียชีวิตจากมะเร็งที่แตกต่างกัน 11.9 ปีต่อมา ในบุคคลที่ B , F , J , หมายถึง ( ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน± ) จำนวน sgas ต่อเนื้อต่อจุดเวลาใน± 177 , 1844 ± 573 , 154 ± 746 และปริมาณของจีโนมที่ได้รับผลกระทบจาก sgas คือ 119 ± 79 MB , 242 ± 121 MB และ 227 ± 222 MB ตามลำดับ . ในส่วนที่เหลือของบุคคล หมายถึง จำนวน sgas ต่อพันธุกรรมต่อจุดเวลาคือ 279 ± 86 และปริมาณของจีโนมที่ได้รับผลกระทบคือ 53 ± 30 MB ถ้าความยาวของจีโนมมนุษย์ของ 3164 MB ( ประกอบ gcrh37.p5 จีโนมมนุษย์ ) , บุคคล B , F , J มี 3.8 ± 2.5% เมื่อ± 3.8% และ 7.2 ± 7 % เปลี่ยนแปลงจีโนมเซลล์ต่อจุดเวลา เทียบกับ 1.7 ± 0.9% การเปลี่ยนแปลงทางกายจีโนมในส่วนที่เหลือของแต่ละบุคคล จำนวนของเหตุการณ์และขนาดรวมของแต่ละชนิดของแผล รวมทั้งตรวจพบการปรากฏตัวของภายในที่สามารถตัดชิ้นเนื้อในแต่ละโต๊ะ และตัวเลขที่แสดงใน S1 S1 , S2 . ใน 10 จาก 13 คน ( ทุกคนยกเว้น B , F , J ) จำนวน sgas ยังคงอยู่ค่อนข้างคงที่ตลอดเวลา จึงแตกต่างจากบุคคลเหล่านี้ปรากฏรอยโรคของ SGA ที่แตกต่างกันที่จะนำขึ้นและลงของจำนวนหรือปริมาณของ SGA ) หมายถึง . ในบางกรณีตรวจชิ้นเนื้อจากก่อนหน้านี้เวลาจุดมีบาดแผล genomic มากกว่าเนื้อในเวลาต่อมาจุด แนะนำให้เราเก็บเป็นแบบถาวร แต่บรรพบุรุษมากกว่าโคลนที่จุดภายหลังเวลา ตัวอย่างเช่น ก่อนตัดชิ้นเนื้อในบุคคลที่ฉันและฉันมีจำนวนสูงสุดของ sgas เปรียบเทียบ biopsies ในเวลาต่อมาจุด ( รูปที่ S1 และตาราง S1 ) โดยรวม , พลวัตของ sgas ในกลุ่มปรากฏมากขึ้นสอดคล้องกับสมดุลตลอดเวลา มากกว่าการสะสมของ sgas มีผลต่อส่วนที่มากกว่าเดิมของพันธุกรรมในช่วงเวลา