By 1930, Modernism had won a place

By 1930, Modernism had won a place in the establishment, including the political and artistic establishment, although by this time Modernism itself had changed. There was a general reaction in the 1920s against the pre-1918 Modernism, which emphasized its continuity with a past while rebelling against it, and against the aspects of that period which seemed excessively mannered, irrational, and emotional. The post-World-War period, at first, veered either to systematization or nihilism and had, as perhaps its most paradigmatic movement, Dada.
While some writers attacked the madness of the new Modernism, others described it as soulless and mechanistic. Among Modernists there were disputes about the importance of the public, the relationship of art to audience, and the role of art in society. Modernism comprised a series of sometimes-contradictory responses to the situation as it was understood, and the attempt to wrestle universal principles from it. In the end science and scientific rationality, often taking models from the eighteenth century Enlightenment, came to be seen as the source of logic and stability, while the basic primitive sexual and unconscious drives, along with the seemingly counter-intuitive workings of the new machine age, were taken as the basic emotional substance. From these two poles, no matter how seemingly incompatible, Modernists began to fashion a complete worldview that could encompass every aspect of life, and express "everything from a scream to a chuckle."

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โดย 1930 นี่ก็ชนะที่ในสถานประกอบการ รวมถึงจัดตั้งทางการเมือง และศิลปะ แม้ว่า โดยขณะนี้ มีเปลี่ยนนี่เอง มีปฏิกิริยาทั่วไปในปี 1920 กับสมัยก่อน-1918 ที่เน้นความต่อเนื่องที่ มีอดีตในขณะที่กบฎ กับมัน และลักษณะของรอบระยะเวลานั้นซึ่งดูเหมือนมากเกินไปนิสัย การโต้เถียง และอารมณ์ Post-World-สงครามระยะ ตอนแรก veered systematization หรือ nihilism และ มี เป็นทีของสุด paradigmatic การย้าย Dadaในขณะที่นักเขียนบางโจมตีบ้าสมัยใหม่ อื่น ๆ อธิบายเป็นรวดเร็ว และกลไกการทำ ระหว่าง Modernists มีข้อโต้แย้งเกี่ยวกับความสำคัญของประชาชน ความสัมพันธ์ของศิลปะกับผู้ชม และบทบาทของศิลปะในสังคม นี่ประกอบด้วยชุดของการตอบสนองบางขัดแย้งกับสถานการณ์เป็นที่เข้าใจ และความพยายามในการต่อสู้หลักสากลนั้น ในสุด วิทยาศาสตร์วิทยาศาสตร์ rationality มักจะถ่ายรูปจากศตวรรษ eighteenth ตรัสรู้ มาได้เป็นแหล่งของตรรกะ และเสถียรภาพ ขณะพื้นฐานดั้งเดิมทางเพศ และสติไดรฟ์ พร้อมทำ counter-intuitive ดูเหมือนว่าอายุเครื่องใหม่ ถูกนำมาเป็นสารพื้นฐานทางอารมณ์ จากเสาเหล่านี้สอง ไม่ว่าวิธีดูเหมือนเข้ากันไม่ได้ Modernists เริ่มแฟชั่นโลกทัศน์ของสมบูรณ์ ที่สามารถรอบทุกด้านของชีวิต เอ็กซ์เพรส "ทุกอย่างจากกรี๊ดเพื่อเป็น chuckle"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1930 โดยสมัยได้รับรางวัลสถานที่ในสถานประกอบการรวมทั้งการจัดตั้งทางการเมืองและศิลปะสมัยใหม่แม้เวลานี้เองที่มีการเปลี่ยนแปลง มีปฏิกิริยาในปี ค.ศ. 1920 เมื่อเทียบกับสมัยก่อนปี 1918 ซึ่งเน้นความต่อเนื่องกับอดีตที่ผ่านมาในขณะที่ต่อต้านและต่อสู้ด้านในยุคนั้นซึ่งดูเหมือนมารยาทมากเกินไปไม่มีเหตุผลและอารมณ์ ระยะเวลาที่โพสต์โลกสงครามในตอนแรกเลี้ยวทั้งจัดระบบหรือการปฏิวัติและมีการเคลื่อนไหวอาจจะเป็นตัวอย่างที่สุดของ Dada.
ในขณะที่นักเขียนบางคนโจมตีบ้าของสมัยใหม่ที่คนอื่น ๆ อธิบายว่ามันเป็นอนัตตาและกลไก ท่ามกลางธรรมเนียมมีข้อพิพาทเกี่ยวกับความสำคัญของประชาชน, ความสัมพันธ์ของศิลปะให้กับผู้ชมและบทบาทของศิลปะในสังคม สมัยประกอบด้วยชุดของการตอบสนองบางครั้งขัดแย้งกับสถานการณ์ในขณะที่มันเป็นที่เข้าใจและความพยายามที่จะต่อสู้หลักการสากลจากมัน ในวิทยาการที่สิ้นสุดและมีเหตุผลทางวิทยาศาสตร์มักใช้รุ่นจากศตวรรษที่สิบแปดตรัสรู้มาถูกมองว่าเป็นแหล่งที่มาของตรรกะและความมั่นคงในขณะที่พื้นฐานดั้งเดิมไดรฟ์เพศและหมดสติไปพร้อมกับผลงานดูเหมือนเคาน์เตอร์ของเครื่องใหม่ อายุที่ถูกนำมาเป็นสารพื้นฐานทางอารมณ์ จากทั้งสองขั้วไม่ว่าเข้ากันไม่ได้ดูเหมือนธรรมเนียมเริ่มแฟชั่นโลกทัศน์ที่สมบูรณ์แบบที่จะครอบคลุมทุกด้านของชีวิตและการแสดง "ทุกอย่างจากเสียงกรีดร้องที่จะหัวเราะได้."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โดย 1930 , สมัยชนะสถานที่ในสถานประกอบการ รวมทั้งการจัดตั้งทางการเมือง และศิลปะ แม้ว่าเวลานี้สมัยตัวเองเปลี่ยนไป มีทั่วไปปฏิกิริยาในช่วงปี ค.ศ. 1920 กับ pre-1918 สมัยใหม่ซึ่งเน้นการต่อเนื่องกับอดีตที่ผ่านมาในขณะที่ต่อต้านมัน และต่อด้านช่วงเวลาที่ดูเหมือนไร้เหตุผล มีมากเกินไป ,และทางอารมณ์ โพสต์ในสมัยสงครามโลกครั้งแรก , veered ทั้งการจัดระบบ หรือการก่อการร้าย และมีเป็นบางที paradigmatic ส่วนใหญ่เคลื่อนไหวไหม ดาด๊า .
ในขณะที่นักเขียนบางคนโจมตีความบ้าของความทันสมัยใหม่ คนอื่น ๆอธิบายว่ามันเป็นอนัตตา และกลไก . ของคนสมัยใหม่มีข้อพิพาทเกี่ยวกับความสำคัญของประชาชน ความสัมพันธ์ของศิลปะเพื่อผู้ชมและบทบาทของศิลปะในสังคม สมัยใหม่ประกอบด้วยชุดของการตอบสนอง บางครั้งขัดแย้งกับสถานการณ์ก็เข้าใจ และพยายามที่จะต่อสู้กับหลักการสากลจาก ในปลายวิทยาศาสตร์และวิทยาศาสตร์ มีเหตุผล มักจะถ่ายนางแบบจากศตวรรษที่สิบแปดไหมตรัสรู้มาเห็นเป็นแหล่งของตรรกะและความมั่นคงขณะที่พื้นฐานดั้งเดิมทางเพศและหมดสติไดรฟ์พร้อมกับดูเหมือนเคาน์เตอร์ที่ใช้งานง่าย อายุการทำงานของเครื่องใหม่ เอามาเป็นสาระ อารมณ์พื้นฐาน จากสองขั้ว ไม่ว่าอย่างไร ดูเหมือนจะเข้ากันไม่ได้คนสมัยใหม่เริ่มแฟชั่น , สมบูรณ์ โลกทัศน์ ที่สามารถครอบคลุมทุกด้านของชีวิต และบริการ " ทุกอย่างจากเสียงกรีดร้องๆ

"