Such was his handsomeness and match

Such was his handsomeness and matchless elegance.

Qilang of the Wang House in Lang’ya. Unparalleled among the most famous of them all.

And yet he had come in the middle of the night only to save her…

Chen Rong closed her eyes and crawled into his arms again.

Unconsciously, she was wreathed in smiles.

Only now did Chen Rong realize she had long been in love with him, admiringly so and deeply so… That was why when she saw him come for her, she had forgotten to ask about Old Shang. She didn’t even wonder whether he had come alone, or how he knew she was hiding in this place. Who had informed him? And what about that invitation.

When she saw him, she hadn’t the least bit of sensibility and sobriety left. She was just surprised and joyous that he had come to her rescue; she was just relieved, touched, happy, and filled with emotions…

As she thought of this, the overwhelming joy and happiness made Chen Rong, who had never experienced what it felt like to have her love returned, felt for the first time that the world could be so beautiful… How she wished time could stop – so happy was she, that she could die right there and then!

After daydreaming for a while, Chen Rong suddenly remembered that her hands and feet had fallen asleep, then what of Wang Hong who got slept on all night long?

Feeling bad, she quickly stretched her hand and endured the horrible prickling sensation to slowly move away.

Her strengthless hand caused her entire body to plop over on the side. Her shoulders crashed onto the shaft with a loud thud.

She endured the pain to rise halfway and looked toward Wang Hong. When she saw that his eyes were still closed, soundly asleep, she thought with relief: Fortunately I’ve not woken him.

She gritted her teeth, propped herself on the shaft using her other arm, and then slowly dismounted the carriage. Due to the excruciating pain, her soft white neck and forehead broke out in cold sweat.

Step by step, she struggled to walk to the front.

Chen Rong’s figure had just left the cleft when the sleeping Wang Hong opened his eyes. He slightly tilted his head and stared after her slowly moving figure before turning to her injured right shoulder.

When Chen Rong came back, she noticed his snow-white figure sitting inside the open carriage.

Upon hearing Chen Rong’s footsteps, he looked up and softly smiled.

And just like that, daylight dawned upon them, and the flowers cast their sweet perfume!

Unconsciously, Chen Rong also broke into a beatific smile. After she had bashfully stared at him, almost as a reflex, she hid her left hand that was holding a handful of wild fruits behind her.

After she had exchanged them behind her, she struggled to raise the fruits with her injured right hand and laughingly said, “Look, I’ve picked a bunch of wild fruits. These are edible; they smell heavenly, too. Do you want to try some?”

Wang Hong softly smiled. He glanced at the grape-like fruits and noticed that there were a few drops of fresh blood on them.

These fruits had apparently just been washed, drops of water still sparkling on their skin.

Wang Hong looked at Chen Rong and then slowly outstretched his right hand.

He was unhurried and elegant, but Chen Rong, whose mind was entirely on him, found that his movement appeared slightly stiff.

She walked up to him and hastily asked, “Is your arm numb?” She had slept on top of him and even her hands and feet were numb for a long time. What must he feel, then, having slept underneath her?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Handsomeness ของเขาและความสง่างามเปรียบดังกล่าวได้Qilang บ้านวังใน Lang'ya พบในหมู่ของพวกเขาทั้งหมดและยังได้ เขามาในตอนกลางคืนเท่านั้นที่จะช่วยเธอ...เฉินร่องปิดดวงตาของเธอ และตระเวนเข้าไปในแขนของเขาอีกครั้งโดยไม่รู้ตัว เธอคือกรามช้างในรอยยิ้มเพียงแต่ตอนนี้ ไม่ร้องเฉินรู้ เธอมีรับรักเขา ดังนั้น admiringly และลึกดังนั้น... นั่นคือทำไมเมื่อเธอเห็นเขามาสำหรับเธอ เธอเขาลืมถาม Shang เก่า แม้เธอไม่สงสัยว่า เขาได้มาเพียงอย่างเดียว หรือว่าเขารู้ว่า เธอซ่อนในสถานนี้ ใครมีบอกเขา และสิ่งที่เกี่ยวกับที่เชิญเมื่อเธอเห็นเขา เธอไม่น้อยบิตของความหลักแหลมและ sobriety ซ้าย เธอเป็นเพียงแค่ประหลาดใจ และความสุขที่เขาได้มาช่วย เธอแค่รู้สึกโล่งใจ สัมผัส ความสุข และเต็มไป ด้วยอารมณ์...ขณะที่เธอคิดว่า นี้ ความสุขอย่างท่วมท้นและความสุขที่ทำร่องเฉิน เคยเคยได้รักคืนมันรู้สึก รู้สึกครั้งแรกที่โลกอาจจะสวยงามมาก... วิธีการที่เธออยากจะหยุดเวลา – มีความสุขเป็นเธอ ให้เธอสามารถตายขวามีแล้วหลังจากฝันกลางวันในขณะ เฉินร้องก็จำได้ว่า มือและเท้าของเธอได้ลดลงนอนหลับ แล้วอะไรของฮ่องกงวังที่ได้นอนตลอดทั้งคืนเธอรู้สึกไม่ดี ยืดมือของเธอ และทนความรู้สึก prickling กลัวต้องเคลื่อนย้ายช้าลงอย่างรวดเร็วมือของเธอ strengthless เกิดจากร่างกายเธอทั้ง plop มากกว่าทางด้าน ไหล่ของเธอล้มลงบนเพลากับปึ่กดังเธอทนความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นครึ่งหนึ่ง และมองขึ้นไปวังฮ่องกง เมื่อเธอเห็นว่า ตาของเขาก็ยังคงปิดอยู่ นอนหลับสนิท เธอคิดว่า ด้วยความโล่งอก: โชคดีฉันจะได้ไม่ตื่นเขาเธอ gritted เธอฟัน ร่วมเองบนเพลาใช้เธอแขนอื่น ๆ และดังการขนส่งช้า เนื่องจากความเจ็บปวดระทมทุกข์ คอขาวนุ่มและหน้าผากของเธอโพล่งออกมาเหงื่อเย็นขั้นตอนโดยขั้นตอน เธอต่อสู้เพื่อเดินไปด้านหน้ารูปเฉินรองมีเพียงแค่ซ้ายแหว่งเมื่อ Hong วังนอนเปิดตาของเขา เขาเล็กน้อยเอียงศีรษะ และจ้องหลังจากรูปของเธอเคลื่อนไหวอย่างช้า ๆ ก่อนเลี้ยวไปไหล่ขวาได้รับบาดเจ็บของเธอเมื่อร่องเฉินกลับมา เธอสังเกตเห็นรูปของเขาหิมะที่นั่งอยู่ภายในรถที่เปิดเมื่อได้ยินเฉินร่องรอยเท้า เขามองขึ้น และยิ้มนวลและแบบของ ตามฤดูกาลได้เริ่มพวกเขา และโยนดอกไม้หอมหวานของพวกเขาโดยไม่รู้ตัว เฉินร่องยังบุกเข้าไปในรอยยิ้ม beatific หลังจากที่เธอมีเหนียมจ้องที่เขา เกือบจะเป็นสะท้อน เธอซ่อนมือซ้ายของเธอที่กำลังจับกำมือของผลไม้ป่าหลังเธอหลังจากที่เธอแลกเปลี่ยนพวกเขาอยู่เบื้องหลังของเธอ เธอต่อสู้เพื่อยกผลไม้ของเธอมือขวาได้รับบาดเจ็บ และเก่งกาจ กล่าว "มอง ฉันได้รับพวงของผลไม้ เหล่านี้จะกิน พวกเขากลิ่นสวรรค์ เกินไป คุณต้องการลองหรือไม่"ฮ่องกงวังยิ้มนวล เขา glanced ที่ผลไม้เช่นองุ่น และสังเกตเห็นว่า มีการหยดของเลือดสดนั้นผลไม้เหล่านี้ก็เห็นได้ชัดว่าเพียงการล้าง หยดน้ำยังคง ประกายบนผิวของพวกเขาวังฮ่องกงมองดูที่ร่องเฉิน และ outstretched มือขวาของเขาค่อย ๆเขาค่อย ๆ และสง่างาม แต่เฉินรอง เป็นจิตที่มีอยู่กับเขา พบว่าการเคลื่อนไหวของเขาปรากฏแข็งเล็กน้อยเธอเดินมาหาเขา และรีบ ถาม "คือแขนชา เธอได้นอนบนเขา และแม้แต่มือและเท้าของเธอมีอาการเป็นเวลานาน ต้องเขารู้สึกอะไร แล้ว มีการนอนหลับใต้เธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดังกล่าวเป็นความงามและความสง่างามของเขาเปรียบ. Qilang ของวังบ้าน Lang'ya หาตัวจับยากในหมู่ผู้ที่มีชื่อเสียงมากที่สุดของพวกเขาทั้งหมด. และเขายังได้มาในช่วงกลางของคืนเดียวที่จะช่วยเธอ ... เฉินร่องปิดตาของเธอและคลานเข้าไปในอ้อมแขนของเขาอีกครั้ง. โดยไม่รู้ตัวเธอถูก wreathed ในรอยยิ้ม. เพียง แต่ตอนนี้ไม่เฉินร่อง รู้ว่าเธอมานานแล้วในความรักกับเขาชื่นชมมากและลึกเพื่อให้ ... นั่นคือเหตุผลว่าทำไมเมื่อเธอเห็นเขามาให้เธอได้ลืมที่จะถามเกี่ยวกับชางเก่า เธอไม่ได้สงสัยว่าเขามาคนเดียวหรือวิธีการที่เขารู้ว่าเธอซ่อนตัวอยู่ในสถานที่แห่งนี้ ใครเคยบอกเขา? และสิ่งที่เกี่ยวกับคำเชิญนั้น. เมื่อเธอเห็นเขาเธอไม่ได้บิตอย่างน้อยของความรู้สึกและความสุขุมซ้าย เธอเป็นเพียงแค่ประหลาดใจและมีความสุขที่เขาได้มาช่วยเหลือเธอ เธอก็รู้สึกโล่งใจเพียงแค่สัมผัสความสุขและเต็มไปด้วยอารมณ์ความรู้สึก ... ในฐานะที่เธอคิดว่าเรื่องนี้มีความสุขอย่างท่วมท้นและความสุขทำให้เฉินร่องที่ไม่เคยมีประสบการณ์ในสิ่งที่มันให้ความรู้สึกชอบที่จะมีความรักของเธอกลับรู้สึกว่าเป็นครั้งแรกว่า โลกอาจจะสวยมาก ... วิธีเธออยากเวลาสามารถหยุด! - มีความสุขมากเธอว่าเธอจะตายที่นั่นแล้วหลังจากฝันกลางวันในขณะที่เฉินร่องก็จำได้ว่ามือและเท้าของเธอก็ผล็อยหลับไปแล้วสิ่งที่วัง ฮ่องกงที่ได้นอนอยู่บนตลอดทั้งคืน? รู้สึกที่ไม่ดีเธอรีบยื่นมือของเธอและทนความรู้สึก prickling ที่น่ากลัวที่จะย้ายออกไปอย่างช้า ๆ . มือ strengthless ของเธอที่เกิดจากร่างกายทั้งหมดของเธอเพื่อป๋อมมากกว่าด้านข้าง ไหล่ของเธอทับลงไปบนเพลาที่มี thud ดัง. เธอทนความเจ็บปวดจะเพิ่มขึ้นครึ่งหนึ่งและมองไปทางวังฮ่องกง เมื่อเธอเห็นว่าดวงตาของเขาก็ยังคงปิดหลับอุตุเธอคิดว่าด้วยความโล่งอก: โชคดีที่ฉันไม่ได้ตื่นขึ้นมาเขา. เธอ gritted ฟันของเธอ propped ตัวเองบนเพลาโดยใช้แขนอีกข้างของเธอแล้วค่อยๆลงจากหลังม้าสายการบิน เนื่องจากความเจ็บปวดระทมทุกข์คอสีขาวของเธอนุ่มและหน้าผากโพล่งออกมาในเหงื่อเย็น. ทีละขั้นตอนที่เธอพยายามที่จะเดินไปข้างหน้า. รูปเฉินของโรงเพิ่งออกจากแหว่งเมื่อนอนหลับวังฮ่องกงเปิดตาของเขา เขาเอียงเล็กน้อยหัวของเขาและจ้องมองตามหลังเธอค่อยๆเคลื่อนร่างก่อนจะหันไปไหล่ขวาของเธอได้รับบาดเจ็บ. เมื่อเฉินร่องกลับมาเธอสังเกตเห็นร่างหิมะสีขาวของเขานั่งอยู่ภายในเปิดสายการบิน. เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของเฉินร่องเขาเงยหน้าขึ้นและเบา ยิ้ม. และเช่นเดียวกับที่เป็นเวลากลางวัน dawned กับพวกเขาและดอกไม้โยนน้ำหอมหวานของพวกเขา! ไม่รู้ตัวเฉินร่องยังบุกเข้าไปในรอยยิ้มเป็นสุข หลังจากที่เธอได้จ้องอายที่เขาเกือบจะเป็นภาพสะท้อนที่เธอซ่อนมือซ้ายของเธอที่ถูกจับกำมือของผลไม้ป่าที่อยู่เบื้องหลังของเธอ. หลังจากที่เธอได้แลกเปลี่ยนอยู่เบื้องหลังพวกเขาเธอพยายามที่จะยกระดับผลไม้ด้วยมือข้างขวาของเธอได้รับบาดเจ็บและหัวเราะ กล่าวว่า "มองฉันได้เลือกพวงของผลไม้ป่า เหล่านี้จะกินได้; พวกเขาได้กลิ่นสวรรค์เกินไป คุณต้องการที่จะลอง? " วังฮ่องกงเบา ๆ ยิ้ม เขาเหลือบมองไปที่ผลไม้องุ่นเหมือนและสังเกตเห็นว่ามีไม่กี่หยดของเลือดสดกับพวกเขา. ผลไม้เหล่านี้เห็นได้ชัดว่ารับเพียงแค่ล้างหยดน้ำยังคงประกายบนผิวของพวกเขา. วัง Hong มองที่เฉินร่องแล้วยื่นออกมาอย่างช้า ๆ ของเขา มือข้างขวา. เขาเป็นค่อยๆและสง่างาม แต่เฉินร่องที่มีใจเป็นอย่างสิ้นเชิงเขาพบว่าการเคลื่อนไหวของเขาปรากฏแข็งเล็กน้อย. เธอเดินขึ้นไปยังเขาและถามอย่างเร่งรีบ "คือแขนของคุณชา?" เธอเคยนอนที่ด้านบนของ เขาและแม้กระทั่งมือและเท้าของเธอเป็นชาเป็นเวลานาน สิ่งที่เขาจะต้องรู้สึกนั้นได้นอนหลับอยู่ภายใต้ของเธอ?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เช่นมีเค้าหล่อเหลาหาตัวจับยากและความสง่างามqilang ของวังบ้าน lang"ya . หาตัวจับยากในหมู่ที่มีชื่อเสียงมากที่สุดของพวกเขาทั้งหมดและเขายังได้เข้ามาในกลางของคืนเท่านั้นที่จะช่วยเธอได้ . . .เฉินหยงหลับตาและคลานเข้าไปในแขนของเขาอีกครั้งโดยไม่รู้ตัว เธอคลุมในรอยยิ้มแต่ตอนนี้เฉินหยงรู้ว่าเธอได้นานในความรักกับเขา admiringly ดังนั้น และลึกๆแล้ว . . . . . . นั่นคือเหตุผลที่เมื่อเธอเห็นเขามาหาเธอ เธอได้ลืมที่จะถามเกี่ยวกับเก่า Shang เธอไม่แม้แต่จะสงสัยว่า เขามาคนเดียว หรือเขารู้ว่าเธอซ่อนอยู่ในสถานที่นี้ ที่ได้แจ้งให้เขา แล้วเรื่องที่เชิญเมื่อเธอเห็นเขา เธอไม่ได้เป็นบิตน้อยของความรู้สึก และความมีสติสัมปชัญญะแล้ว เธอประหลาดใจและความสุขที่เขามาช่วยเธอ เธอก็โล่งใจ ประทับใจ มีความสุข และเต็มไปด้วยอารมณ์ . . . . . . .อย่างที่คิดนี้ ความสุขล้น ความสุขทำให้เฉินหยง ใครเคยมีประสบการณ์ว่ามันรู้สึกเหมือนมีความรักของเธอกลับมา รู้สึกเป็นครั้งแรกว่าโลกอาจจะสวยมาก . . . . . . . ว่าเธอหวังว่าเวลาจะหยุด และมีความสุข เธอว่า เธออาจจะตายอยู่แล้ว !หลังจากใจลอยสักพัก เฉินหยงก็จำได้ว่ามือและเท้าได้หลับไปแล้ว แล้วของวังหงส์ที่ได้นอนทั้งคืน ?รู้สึกไม่ดี เธอรีบยืดมือของเธอและทนน่ากลัวตอกย้ำความรู้สึกให้ช้าออกไปมือ strengthless ของเธอทำให้ร่างกายทั้งหมดของเธอเพื่อป๋อมไปด้านข้าง ไหล่ของเธอตกลงบนเพลา ด้วยดังตุ๊บเธอต้องทนกับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นอีกและมองไปทางวังหงส์ . เมื่อเห็นดวงตาของเขายังคงปิดสนิท หลับ เธอคิดว่าโล่ง : โชคดีที่ผมไม่ปลุกเขาเธอเธอนอนกัดฟัน propped ตัวเองบนเพลา , ใช้แขนอีกข้างของเธอ แล้วค่อยๆ ลงจากหลังม้าและรถม้า เนื่องจากการเจ็บ คอขาวนุ่มและหน้าผากแตกออกในเหงื่อเย็น .ขั้นตอนโดยขั้นตอนที่เธอต้องเดินไปข้างหน้ารูปร่างของเฉินหยงเพิ่งออกจากรอยแยก เมื่อนอนวังหงส์เปิดดวงตาของเขา เขาเอียงหัวเล็กน้อย และจ้องมองหลังจากเธอค่อยๆย้ายร่าง ก่อนจะหันมาที่เธอได้รับบาดเจ็บที่ไหล่ขวาเมื่อเฉินหยงกลับมา เธอสังเกตเห็นเขาขาวจั๊วะรูปนั่งอยู่ในรถม้าเปิดเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของเฉินหยง เขาดูอ่อนโยนและยิ้มและเช่นเดียวกับที่กลางวัน dawned เมื่อพวกเขาและโยนดอกไม้หอมหวานของพวกเขาโดยไม่รู้ตัว เฉินหยงยังแตกออกเป็นรอยยิ้มซึ่งปิติยินดี หลังจากที่เธอมีเหนียมจ้องมองเขาเกือบจะเป็นทันที เธอซ่อนมือซ้ายของเธอที่ถือหยิบผลไม้ป่าอยู่ข้างหลังเธอหลังจากเธอได้เปลี่ยนมันไปอยู่ข้างหลังเธอ เธอพยายามดิ้นรนที่จะเพิ่มผลไม้กับเธอได้รับบาดเจ็บที่มือขวา และด้วยการหัวเราะ กล่าวว่า " ผมเลือกพวงของผลไม้ป่า เหล่านี้เป็นอาหาร พวกเขากลิ่นสวรรค์เหมือนกัน คุณจะลองหน่อยมั๊ย "วังหงส์เบาๆ ยิ้ม เขาชายตามองอย่างผลไม้องุ่น และสังเกตเห็นว่ามีไม่กี่หยดเลือดสดบนมันผลไม้เหล่านี้คงเพิ่งล้าง หยดน้ำยังคงส่องประกายบนผิวของพวกเขาวังหงส์มองเฉินร่องแล้วค่อยๆยื่นพระหัตถ์ขวา .เขาขับรถหรู แต่เฉินหยง ที่มีจิตใจเป็นทั้งบนเขา พบว่า การเคลื่อนไหวของเขาปรากฏแข็งเล็กน้อยเธอเดินไปกับเขาและรีบถามว่า " แขนชา " เธอหลับไปบนเขา และแม้แต่มือและเท้าชา มานานแล้ว แล้วเขาจะรู้สึกอย่างไร ก็เคยนอนทับเธอ