I discovered Margaret Atwood in hig

I discovered Margaret Atwood in high school when I first read The Handmaid's Tale, but I didn't read any of her other books until college, when I realised she's actually an amazing feminist writer with an incredibly versatile imagination. The Edible Woman was her first novel -- I think it was written in the late 60s or early 70s -- and was the first book of hers that I really fell in love with.

Marian graduated from college and drifted into a job, a boyfriend, and a holding pattern, then got engaged to the suave Peter, a pretentious git who really just wanted a trophy, not a life partner. Between the engagement and the imminent wedding, she meets Duncan, who seems to be Peter's complete opposite -- a never-ending graduate student (in English, ha ha) who writes a sentence a day of his thesis and likes to hang out in laundromats. He's febrile and emaciated, and Marian thinks she needs to sleep with him in order to save him. And there's that pesky problem with food -- she can't eat anything that was alive, and grocery shopping is becoming a bit of a problem.

My favourite part is probably the end, although Marian doesn't seem to come to any sort of resolution about her role as a woman. She just keeps drifting, although she makes major changes to her life. But what's next? I love this book because the story is timeless and I relate to it on so many levels. I even think I've married Duncan (sometimes). And I definitely dated Peter. I haven't had Ainsley for a roommate... or am *I* Ainsley? Anyway, this is one of those classics that every self-respecting woman needs on her bookshelf. It makes you think. I even made my mother read it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พบ Atwood มาร์กาเร็ตในโรงเรียนมัธยมเมื่อก่อนอ่านเรื่อง The Handmaid แต่ฉันไม่ได้อ่านของหนังสืออื่น ๆ จนถึงวิทยาลัย เมื่อฉันเองก็ยังคิด เธอเป็นจริงที่น่าทึ่ง feminist ผู้เขียนกับจินตนาการที่หลากหลายอย่างเหลือเชื่อ นวนิยายเล่มแรกของเธอคือหญิงกิน - ฉันคิดว่า มันถูกเขียนขึ้นในปลายยุค 60s 70s ก่อน - และเป็นหนังสือครั้งแรกของเธอที่ผมตกใจ มาเรียนจบศึกษาจากวิทยาลัย และลอยเข้ามาในงาน แฟน และรูปแบบโฮลดิ้ง นั้นได้หมั้นกับปีเตอร์สรวง git ดัดจริตที่แค่ต้องการถ้วย ไม่มีคู่ชีวิต ระหว่างการหมั้นและแต่งงานจวนเจียน เธอตรงกับดันแคน ที่น่าจะเป็นปีเตอร์ตรงข้ามสมบูรณ์ - เป็นนักศึกษาปริญญาผืน (ในภาษาอังกฤษ ฮา ฮา) ที่เขียนประโยควันของวิทยานิพนธ์ของเขา และชอบออกไปเที่ยวใน laundromats เขาเป็นไข้ และโกโรคทั้ง และมาเรียนคิดว่า เธอต้องนอนกับเขาเพื่อบันทึกเขา มีปัญหาที่น่ารำคาญกับอาหาร- เธอไม่กินอะไรที่มีชีวิตอยู่ และร้านค้าที่เป็น บิตของปัญหา ส่วนหนึ่งของฉันชื่นชอบนั้นคงสิ้น แม้ว่าดูเหมือนมาเรียนมาเรียงลำดับใด ๆ ของการแก้ปัญหาเกี่ยวกับบทบาทของเธอเป็นผู้หญิง เธอเพิ่งจะลอย แม้ว่าเธอทำให้เปลี่ยนแปลงที่สำคัญกับชีวิตของเธอ แต่ถัดไปคืออะไร ฉันรักหนังสือเล่มนี้ เพราะเรื่องเป็นเวลา และสัมพันธ์กับระดับมาก ผมคิดว่าแม้ฉันได้แต่งงานดันแคน (บางครั้ง) และแน่นอนวันปีเตอร์ ฉันไม่ได้ Ainsley สำหรับเพื่อนร่วมห้องเป็น... หรือฉัน * ฉัน * Ainsley อย่างไรก็ตาม นี้เป็นหนึ่งในเหล่าคลาสสิกที่ใกล้ ๆ ในชั้นของเธอ มันทำให้คุณคิดว่า ผมได้ทำแม่อ่าน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมค้นพบมาร์กาเร็ Atwood ในโรงเรียนมัธยมเมื่อครั้งแรกที่ผมอ่านเรื่องสาว แต่ฉันไม่ได้อ่านหนังสือใด ๆ อื่น ๆ ของเธอจนวิทยาลัยเมื่อฉันรู้ว่าเธอเป็นจริงนักเขียนสตรีนิยมที่น่าตื่นตาตื่นใจกับจินตนาการที่หลากหลายอย่างไม่น่าเชื่อ ผู้หญิงกินเป็นนวนิยายเรื่องแรกของเธอ - ฉันคิดว่ามันถูกเขียนขึ้นในช่วงปลายยุค 60 หรือต้นยุค 70 - และเป็นหนังสือเล่มแรกของเธอที่ผมตกหลุมรักกับ. แมเรียนจบการศึกษาจากวิทยาลัยและลอยเข้าไปในงานแฟน และรูปแบบการถือครองจากนั้นได้หมั้นกับอ่อนโยนปีเตอร์คอมไพล์เก๊กที่จริงๆอยากรางวัลไม่ใช้ชีวิตคู่ ระหว่างการสู้รบและการแต่งงานใกล้เข้ามาเธอได้พบกับดันแคนที่น่าจะเป็นตรงข้ามสมบูรณ์ปีเตอร์ - นักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาที่ไม่มีที่สิ้นสุด (ภาษาอังกฤษฮ่า) ที่เขียนประโยควันของวิทยานิพนธ์ของเขาและชอบที่จะออกไปเที่ยวในซักผ้าหยอดเหรียญ . เขาเป็นไข้และผอมแห้งและแมคิดว่าเธอต้องการที่จะหลับนอนกับเขาเพื่อที่จะช่วยเขา และมีปัญหาที่น่ารำคาญกับอาหาร - เธอไม่สามารถกินอะไรที่ยังมีชีวิตอยู่และช้อปปิ้งร้านขายของชำจะกลายเป็นบิตของปัญหา. ส่วนหนึ่งที่ชื่นชอบของฉันอาจจะเป็นจุดสิ้นสุดแม้ว่าแมดูเหมือนจะไม่มาถึงการจัดเรียงของใด ๆ ความละเอียดเกี่ยวกับบทบาทของเธอในฐานะผู้หญิงคนหนึ่ง เธอเพียงแค่ช่วยให้ลอยแม้ว่าเธอจะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในชีวิตของเธอ แต่สิ่งที่ต่อไปหรือไม่ ฉันรักหนังสือเล่มนี้เพราะเป็นเรื่องที่ไร้กาลเวลาและฉันเกี่ยวข้องกับมันในหลายระดับดังนั้น ฉันก็คิดว่าฉันได้แต่งงานกับดันแคน (บางครั้ง) และแน่นอนผมลงวันที่ปีเตอร์ ฉันไม่ได้มีเอนส์ลีย์สำหรับเพื่อนร่วมห้อง ... หรือ am * I * เอนส์ลีย์? อย่างไรก็ตามนี้เป็นหนึ่งในคลาสสิกที่ผู้หญิงทุกคนเคารพตัวเองต้องการบนชั้นวางหนังสือของเธอ มันจะทำให้คุณคิดว่า ฉันยังทำให้แม่ของฉันอ่านมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันพบมาร์กาเร็ตแอดในโรงเรียนมัธยมเมื่อฉันแรกอ่านสาวใช้ของเรื่องราว แต่ผมไม่ได้อ่านใด ๆของหนังสือของเธออีก จนเข้ามหาลัย เมื่อฉันตระหนักว่าจริงๆ แล้วเธอเป็นที่น่าตื่นตาตื่นใจกับสตรีนักเขียนจินตนาการอย่างอเนกประสงค์ ผู้หญิงที่กินคือนวนิยายเรื่องแรกของเธอ . . . ฉันคิดว่ามันถูกเขียนขึ้นในปลายยุค 60 หรือช่วงต้นยุค 70 . . . และเป็นหนังสือเล่มแรกของเธอที่ฉันรัก

มาเรียน จบการศึกษาจากวิทยาลัยและลอยเข้าไปในงาน , แฟน , และรูปแบบการถือครองแล้ว หมั้นกับอ่อนโยน เปโตร ดัดจริตไปจริง ๆ ใครต้องการรางวัล ไม่ใช่คู่ชีวิต ระหว่างงานหมั้น และงานแต่งงานข เธอได้พบกับ ดันแคน ซึ่งดูจะตรงข้ามสมบูรณ์ของปีเตอร์ . . . ไม่มีที่สิ้นสุดนักศึกษาบัณฑิต ( ภาษาอังกฤษฮาฮา ) ผู้เขียนวันละประโยคของวิทยานิพนธ์ของเขา และชอบเที่ยวใน laundromats . และเขามีไข้ผอมแห้ง และมาเรียนคิดว่าเธอต้องนอนกับเขาเพื่อช่วยเขา และมีปัญหาที่น่ารำคาญกับอาหาร . . . เธอไม่สามารถกินอะไรที่ยังมีชีวิตอยู่ และร้านขายของชำเป็นบิตของปัญหา

ส่วนที่ผมชอบคือ อาจจะจบแม้ว่ามาเรียน ไม่ได้มาเรียงลำดับใด ๆของสหประชาชาติเกี่ยวกับบทบาทของเธอในฐานะผู้หญิง เธอเอาแต่ลอยไปลอยมา แม้ว่าเธอจะทำให้การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในชีวิตของเธอ แต่สิ่งที่ถัดไป ? ฉันรักหนังสือเล่มนี้ เพราะเรื่องที่เป็นอมตะและฉันเกี่ยวข้องกับมันในระดับมาก ฉันคิดว่าฉันแต่งงานกับดันแคน ( บางครั้ง ) และแน่นอนผมเดทกับปีเตอร์ ผมยังไม่ได้เอนสลีย์เป็นรูมเมท . . . . . . . หรือเป็น * * เอนสลีย์ ?อย่างไรก็ตาม , นี้เป็นหนึ่งในคลาสสิกที่ตนเองเคารพผู้หญิงทุกความต้องการบนชั้นหนังสือของเธอ มันทำให้คุณคิด ผมจะทำให้แม่อ่าน . . .