Two of the major issues in the inte

Two of the major issues in the international dialog on sustainability are population and resource consumption. Increases in population and resource use are thought to jeopardize a sustainable future, and education is linked both to fertility rate and resource consumption. Educating females reduces fertility rates and therefore population growth. By reducing fertility rates and the threat of overpopulation a country also facilitates progress toward sustainability. The opposite is true for the relationship between education and resource use. Generally, more highly educated people, who have higher incomes, consume more resources than poorly educated people, who tend to have lower incomes. In this case, more education increases the threat to sustainability.

Unfortunately, the most educated nations leave the deepest ecological footprints, meaning they have the highest per-capita rates of consumption. This consumption drives resource extraction and manufacturing around the world. The figures from the United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization (UNESCO) Statistical Yearbook and World Education Report, for example, show that in the United States more than 80 percent of the population has some post-secondary education, and about 25 percent of the population has a four-year degree from a university. Statistics also show that per-capita energy use and waste generation in the United States are nearly the highest in the world. In the case of the United States, more education has not led to sustainability. Clearly, simply educating citizenry to higher levels is not sufficient for creating sustainable societies. The challenge is to raise the education levels without creating an ever-growing demand for resources and consumer goods and the accompanying production of pollutants. Meeting this challenge depends on reorienting curriculums to address the need for more-sustainable production and consumption patterns.

Every nation will need to reexamine curriculum at all levels (i.e., pre-school to professional education). While it is evident that it is difficult to teach environmental literacy, economics literacy, or civics without basic literacy, it is also evident that simply increasing basic literacy, as it is currently taught in most countries, will not support a sustainable society.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สองประเด็นสำคัญในการโต้ตอบระหว่างประเทศบนความยั่งยืนมีประชากรและปริมาณการใช้ทรัพยากร เพิ่มขึ้นของประชากรและทรัพยากรใช้กำลังความคิด jeopardize ในอนาคตอย่างยั่งยืน และศึกษาเชื่อมโยงทั้งการใช้วัสดุอัตราและทรัพยากรอุดมสมบูรณ์ ให้ฉันช่วยลดอัตราความอุดมสมบูรณ์ และเจริญเติบโตของประชากร โดยการลดอัตราความอุดมสมบูรณ์และการคุกคามของ overpopulation ประเทศอำนวยความสะดวกความก้าวหน้าไปอย่างยั่งยืนยัง ตรงข้ามเป็นจริงสำหรับความสัมพันธ์ระหว่างการศึกษาและการใช้ทรัพยากร ทั่วไป ผู้ศึกษามากกว่า ที่มีรายได้สูงขึ้น ใช้ทรัพยากรมากขึ้นกว่างานศึกษาคน มักจะมีรายได้ต่ำกว่า ในกรณีนี้ เพิ่มเติมศึกษาเพิ่มภัยคุกคามต่อการพัฒนาอย่างยั่งยืนอับ ประชาชาติส่วนปล่อยรอยเท้าการจองรือระบบนิเวศการ หมายถึง มีราคาต่อเศรษฐกิจฟิลิปปินส์จึงสูงสุดปริมาณการใช้ ปริมาณการใช้นี้ไดรฟ์แยกทรัพยากรและการผลิตทั่วโลก ตัวเลข จากสหประชาชาติเพื่อการศึกษา วิทยาศาสตร์ และยูเนสโก) เพาะ ปลูกสถิติโลกศึกษา รายงาน ตัวอย่าง แสดงว่า ในสหรัฐอเมริกา กว่า 80 เปอร์เซ็นต์ของประชากรมีการศึกษาอุดมศึกษาบาง และประมาณร้อยละ 25 ของประชากรมีปริญญา 4 ปีจากมหาวิทยาลัย สถิติแสดงต่อเศรษฐกิจฟิลิปปินส์จึงใช้พลังงานและสร้างขยะในสหรัฐอเมริกาเกือบสูงสุดในโลก ในกรณีของประเทศสหรัฐอเมริกา ศึกษาเพิ่มเติมได้ไม่สามารถนำไปสู่ความยั่งยืน ชัดเจน ให้ผดุงระดับสูงก็ไม่เพียงพอสำหรับการสร้างสังคมอย่างยั่งยืน ความท้าทายคือการ ยกระดับการศึกษา โดยการสร้างความเติบโตเคยสำหรับทรัพยากร และสินค้าอุปโภคบริโภค และการผลิตที่มาของสารมลพิษ ประชุมความท้าทายนี้ขึ้นอยู่กับสูตรต้องการผลิตที่ยั่งยืนมากขึ้นและรูปแบบการใช้ reorientingทุกประเทศจะต้อง reexamine หลักสูตรในทุกระดับ (เช่น โรงเรียนล่วงหน้าเพื่อทำงานการศึกษา) ในขณะที่เห็นได้ชัดว่า มันเป็นเรื่องยากสอนวัดสิ่งแวดล้อม เศรษฐศาสตร์สามารถ หรือ civics ไม่สามารถพื้นฐาน มันก็เห็นได้ชัดว่า เพียงแค่เพิ่มสามารถพื้นฐาน เป็นปัจจุบันได้สอนในประเทศส่วนใหญ่ จะไม่สนับสนุนสังคมอย่างยั่งยืน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สองประเด็นที่สำคัญในกล่องโต้ตอบระหว่างประเทศว่าด้วยความยั่งยืนเป็นประชากรและการบริโภคทรัพยากร เพิ่มขึ้นในประชากรและการใช้ทรัพยากรมีความคิดที่จะทำลายอนาคตที่ยั่งยืน และการศึกษาเชื่อมโยงทั้งกับอัตราการเกิดของประชากร และการบริโภคทรัพยากร ให้ผู้หญิงลดอัตราภาวะเจริญพันธุ์ และดังนั้น การเติบโตของประชากร .โดยการลดอัตราเจริญพันธุ์และการคุกคามของประเทศมีคนมากไปยังอำนวยความสะดวกความคืบหน้าไปสู่ความยั่งยืน ตรงข้ามเป็นจริงสำหรับความสัมพันธ์ระหว่างการศึกษาและการใช้ทรัพยากร โดยทั่วไป ยิ่งการศึกษาสูงผู้ได้รับรายได้สูงกว่าที่กินทรัพยากรมากกว่างาน การศึกษา คน มัก จะ มี รายได้ลดลง ในกรณีนี้การศึกษาเพิ่มมากขึ้นภัยคุกคามเพื่อความยั่งยืน .

น่าเสียดายที่สุดการศึกษาชาติทิ้งรอยเท้านิเวศที่ลึกที่สุด หมายความว่า พวกเขามีสูงสุดต่อหัวอัตราการบริโภค การใช้ไดรฟ์นี้สกัดทรัพยากรและการผลิตทั่วโลก ตัวเลขจากองค์การการศึกษาองค์การวิทยาศาสตร์และวัฒนธรรมแห่งสหประชาชาติ ( ยูเนสโก ) สมุดสถิติรายปี และโลกการศึกษารายงาน ตัวอย่าง พบว่า มากกว่าร้อยละ 80 ของประชากรบาง post-secondary การศึกษาประเทศสหรัฐอเมริกา และประมาณ 25 เปอร์เซ็นต์ของประชากรมีหลักสูตร 4 ปี จากมหาวิทยาลัยสถิติยังแสดงให้เห็นว่าการใช้พลังงานต่อคนต่อรุ่น และของเสียในสหรัฐอเมริกาเกือบ ที่สุด ใน โลก ในกรณีของสหรัฐอเมริกา การศึกษาเพิ่มเติมไม่ได้นำไปสู่ความยั่งยืน ชัดเจน เพียง ให้ประชาชนในระดับที่สูงขึ้น ไม่เพียงพอสำหรับการสร้างสังคมที่ยั่งยืนความท้าทายคือการยกระดับการศึกษา โดยการสร้างความต้องการที่เคยเติบโตสำหรับทรัพยากรและสินค้าอุปโภคบริโภคและประกอบผลิตมลพิษ การประชุมความท้าทายนี้ขึ้นอยู่กับ reorienting หลักสูตรไปยังที่อยู่ความต้องการการผลิตที่ยั่งยืนมากขึ้นและรูปแบบการบริโภค

ทุกประเทศจะต้องทบทวนหลักสูตรทุกระดับ ( เช่นปฐมวัยการศึกษามืออาชีพ ) ในขณะที่มันเป็นที่ชัดเจนว่ามันเป็นเรื่องยากที่จะสอนทางด้านเศรษฐศาสตร์สิ่งแวดล้อม หรือกฎหมายแพ่ง โดยไม่มีความรู้พื้นฐาน นอกจากนี้ยังปรากฏว่า เพียงแค่เพิ่มความรู้พื้นฐาน ขณะที่มันถูกสอนในประเทศส่วนใหญ่จะไม่สนับสนุนสังคมที่ยั่งยืน