- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Raymond ChandlerGoldfish(1936)© R.C
Raymond Chandler
Goldfish
(1936)
© R.Chandler, Goldfish, 1936
Source: R.Chandler. Trouble Is My Business (collection)
E-Text: Greylib .
Contents
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12
ONE
I wasn't doing any work that day, just catching up on my footdangling. A warm gusty breeze was blowing in at the office window and the soot from the Mansion House Hotel oil burners across the alley was rolling across the glass top of my desk in tiny particles, like pollen drifting over a vacant lot.
I was just thinking about going to lunch when Kathy Home came in.
She was a tall, seedy, sad-eyed blonde who had once been a policewoman and had lost her job when she married a cheap little check bouncer named Johnny Home, to reform him. She hadn't reformed him, but she was waiting for him to come out so she could try again. In the meantime she ran the cigar counter at the Mansion House, and watched the grifters go by in a haze of nickel cigar smoke. And once in a while lent one of them ten dollars to get out of town. She was just that soft. She sat down and opened her big shiny bag and got out a package of cigarettes and lit one with my desk lighter. She blew a plume of smoke, wrinkled her nose at it.
"Did you ever hear of the Leander pearls?" she asked. "Gosh, that blue serge shines. You must have money in the bank, the clothes you wear."
"No," I said, "to both your ideas. I never heard of the Leander pearls and don't have any money in the bank."
"Then you'd like to make yourself a cut of twenty-five grand maybe."
I lit one of her cigarettes. She got up and shut the window, saying: "I get enough of that hotel smell on the job."
She sat down again, went on: "It's nineteen years ago. They had the guy in Leavenworth fifteen and it's four since they let him out. A big lumberman from up north named Sol Leander bought them for his wife-the pearls, I mean-just two of them. They cost two hundred grand."
"It must have taken a hand truck to move them," I said.
"I see you don't know a lot about pearls," Kathy Home said. "It's not just size. Anyhow they're worth more today and the twenty-five-grand reward the Reliance people put out is still good."
"I get it," I said. "Somebody copped them off."
"Now you're getting yourself some oxygen." She dropped her cigarette into a tray and let it smoke, as ladies will. I put it out for her. "That's what the guy was in Leavenworth for, only they never proved he got the pearls. It was a mail-car job. He got himself hidden in the car somehow and up in Wyoming he shot the clerk, cleaned out the registered mail and dropped off. He got to B.C. before he was nailed. But they didn't get any of the stuff-not then. All they got was him. He got life."
"If it's going to be a long story, let's have a drink."
"I never drink until sundown. That way you don't get to be a heel."
"Tough on the Eskimos," I said. "In the summertime anyway."
She watched me get my little flat bottle out. Then she went on: "His name was Sype-Wally Sype. He did it alone. And he wouldn't squawk about the stuff, not a peep. Then after fifteen long years they offered him a pardon, if he would loosen up with the loot. He gave up everything but the pearls."
"Where did he have it?" I asked. "In his hat?"
"Listen, this ain't just a bunch of gag lines, I've had a lead to those marbles."
I shut my mouth with my hand and looked solemn.
"He said he never had the pearls and they must have halfway believed him because they gave him the pardon. Yet the pearls were in the load, registered mail, and they were never seen again."
My throat began to feel a little thick. I didn't say anything.
Kathy Horne went on: "One time in Leavenworth, just one time in all those years, Wally Sype wrapped himself around a can of white shellac and got as tight as a fat lady's girdle. His cell mate was a little man they called Peeler Mardo. He was doing twenty-seven months for splitting twenty-dollar bills. Sype told him he had the pearls buried somewhere in Idaho."
I leaned forward a little.
"Beginning to get to you, eh?" she said. "Well, get this. Peeler Mardo is rooming at my house and he's a coke hound and he talks in his sleep."
I leaned back again. "Good grief," I said. "And I was practically spending the reward money."
She stared at me coldly. Then her face softened. "All right," she said a little hopelessly. "I know it sounds screwy. All those years gone by and all the smart heads that must have worked on the case, postal men and private agencies and all. And then a cokehead to turn it up. But he's a nice little runt and somehow I believe him. He knows where Sype is."
I said: "Did he talk all this in his sleep?"
"Of course not. But you know me. An old policewoman's got ears. Maybe I was nosy, but I guessed he was an ex-con and I worried about him using the stuff so much. He's the only roomer I've got now and I'd kind of go in by his door and listen to him talking to himself. That way I got enough to brace him. He told me the rest. He wants help to collect."
I leaned forward again. "Where's Sype?"
Kathy Home smiled, and shook her head. "That's the one thing he wouldn't tell, that and the name Sype is using now. But it's somewhere up north, in or near Olympia, Washington. Peeler saw him up there and found out about him and he says Sype didn't see him."
"What's Peeler doing down here?" I asked.
"Here's where they put the Leavenworth rap on him. You know an old con always goes back to look at the piece of sidewalk he slipped on. But he doesn't have any friends here now."
I lit another cigarette and had another little drink.
"Sype has been out four years, you say. Peeler did twentyseven months. What's he been doing with all the time since?"
Kathy Home widened hem china-blue eyes pityingly. "Maybe you think there's only one jailhouse he could get into."
"Okey," I said. "Will he talk to me? I guess he wants help to deal with the insurance people, in case there are any pearls and Sype will put them right in Peeler's hand and so on. Is that it?"
Kathy Home sighed. "Yes, he'll talk to you. He's aching to. He's scared about something. Will you go out now, before he gets junked up for the evening?"
"Sure-if that's what you want."
She took a flat key out of her bag and wrote an address on my pad. She stood up slowly.
"It's a double house. My side's separate. There's a door in between, with the key on my side. That's just in case he won't come to the door."
"Okey," I said. I blew smoke at the ceiling and stared at her.
She went towards the door, stopped, came back. She looked down at the floor.
"I don't rate much in it," she said. "Maybe not anything. But if I could have a grand or two waiting for Johnny when he came out, maybe-"
"Maybe you could hold him straight," I said. "It's a dream, Kathy. It's all a dream, But if it isn't, you cut an even third."
She caught her breath and glared at me to keep from crying. She went towards the door, stopped and came back again.
"That isn't all," she said. "It's the old guy-Sype. He did fifteen years. He paid. Paid hard. Doesn't it make you feel kind of mean?"
I shook my head. "He stole them, didn't he? He killed a man. What does he do for a living?"
"His wife has money," Kathy Horne said. "He just plays around with goldfish."
"Goldfish?" I said. "To hell with him."
She went on out.
TWO
The last time I had been in the Gray Lake district I had helped a D.A. 's man named Bernie Ohls shoot a gunman named Poke Andrews. But that was higher up the hill, farther away from the lake. This house was on the second level, in a loop the street made rounding a spur of the hill. It stood on a terrace, with a cracked retaining wall in front and several vacant lots behind.
Being originally a double house it had two front doors and two sets of front steps. One of the doors had a sign tacked over the grating that masked the peep window: Ring 1432.
I parked my car and went up right-angle steps, passed between two lines of pinks, went up more steps to the side with the sign. That should be the roomer's side. I rang the bell. Nobody answered it, so I went across to the other door. Nobody answered that one either.
While I was waiting a gray Dodge coupe whished around the curve and a small neat girl in blue looked up at me for a second. I didn't see who else was in the car. I didn't pay much attention. I didn't know it was important.
I took out Kathy Home's key and let myself into a closed living room that smelled of cedar oil. There was just enough furniture to get by, net curtains, a quiet shaft of sunlight under the drapes in front. There was a tiny breakfast room, a kitchen, a bedroom in the back that was obviously Kathy's, a bathroom, another bedroom in front that seemed to be used as a sewing room. It was this room that had the door cut through to the other side of the house.
I unlocked it and stepped, as it were, through a mirror. Everything was backwards, except the furniture. The living room on that side had twin beds, didn't have the look of being lived in.
I went towards the back of the house, past the second bathroom, knocked at the shut door that corresponded to Kathy's bedroom.
No answer. I tried the knob and went in. The little man on the bed was probably Peeler Mardo. I noticed his feet first, because although he had on trousers and a shirt, his feet were bare and hung over the end of the bed. They were tied there by a rope around the ankles.
They had been burned raw on the soles. There was a smell of scorched flesh in spite of the open window. Also a smell of scorched wood. An electric iron on a desk was still connected. I went over and shut it off.
I went back to Kathy Home's kitchen and found a pint of Brooklyn Scotch in the cooler. I used some of it and breathed deeply for a little while and looked out over the vacant lots. There was a narrow cement walk behind the house and green wooden steps down to the street.
I went back to Peeler Mardo's room. The coat of a brown suit with a red pin stripe hung over a chair with
Goldfish
(1936)
© R.Chandler, Goldfish, 1936
Source: R.Chandler. Trouble Is My Business (collection)
E-Text: Greylib .
Contents
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12
ONE
I wasn't doing any work that day, just catching up on my footdangling. A warm gusty breeze was blowing in at the office window and the soot from the Mansion House Hotel oil burners across the alley was rolling across the glass top of my desk in tiny particles, like pollen drifting over a vacant lot.
I was just thinking about going to lunch when Kathy Home came in.
She was a tall, seedy, sad-eyed blonde who had once been a policewoman and had lost her job when she married a cheap little check bouncer named Johnny Home, to reform him. She hadn't reformed him, but she was waiting for him to come out so she could try again. In the meantime she ran the cigar counter at the Mansion House, and watched the grifters go by in a haze of nickel cigar smoke. And once in a while lent one of them ten dollars to get out of town. She was just that soft. She sat down and opened her big shiny bag and got out a package of cigarettes and lit one with my desk lighter. She blew a plume of smoke, wrinkled her nose at it.
"Did you ever hear of the Leander pearls?" she asked. "Gosh, that blue serge shines. You must have money in the bank, the clothes you wear."
"No," I said, "to both your ideas. I never heard of the Leander pearls and don't have any money in the bank."
"Then you'd like to make yourself a cut of twenty-five grand maybe."
I lit one of her cigarettes. She got up and shut the window, saying: "I get enough of that hotel smell on the job."
She sat down again, went on: "It's nineteen years ago. They had the guy in Leavenworth fifteen and it's four since they let him out. A big lumberman from up north named Sol Leander bought them for his wife-the pearls, I mean-just two of them. They cost two hundred grand."
"It must have taken a hand truck to move them," I said.
"I see you don't know a lot about pearls," Kathy Home said. "It's not just size. Anyhow they're worth more today and the twenty-five-grand reward the Reliance people put out is still good."
"I get it," I said. "Somebody copped them off."
"Now you're getting yourself some oxygen." She dropped her cigarette into a tray and let it smoke, as ladies will. I put it out for her. "That's what the guy was in Leavenworth for, only they never proved he got the pearls. It was a mail-car job. He got himself hidden in the car somehow and up in Wyoming he shot the clerk, cleaned out the registered mail and dropped off. He got to B.C. before he was nailed. But they didn't get any of the stuff-not then. All they got was him. He got life."
"If it's going to be a long story, let's have a drink."
"I never drink until sundown. That way you don't get to be a heel."
"Tough on the Eskimos," I said. "In the summertime anyway."
She watched me get my little flat bottle out. Then she went on: "His name was Sype-Wally Sype. He did it alone. And he wouldn't squawk about the stuff, not a peep. Then after fifteen long years they offered him a pardon, if he would loosen up with the loot. He gave up everything but the pearls."
"Where did he have it?" I asked. "In his hat?"
"Listen, this ain't just a bunch of gag lines, I've had a lead to those marbles."
I shut my mouth with my hand and looked solemn.
"He said he never had the pearls and they must have halfway believed him because they gave him the pardon. Yet the pearls were in the load, registered mail, and they were never seen again."
My throat began to feel a little thick. I didn't say anything.
Kathy Horne went on: "One time in Leavenworth, just one time in all those years, Wally Sype wrapped himself around a can of white shellac and got as tight as a fat lady's girdle. His cell mate was a little man they called Peeler Mardo. He was doing twenty-seven months for splitting twenty-dollar bills. Sype told him he had the pearls buried somewhere in Idaho."
I leaned forward a little.
"Beginning to get to you, eh?" she said. "Well, get this. Peeler Mardo is rooming at my house and he's a coke hound and he talks in his sleep."
I leaned back again. "Good grief," I said. "And I was practically spending the reward money."
She stared at me coldly. Then her face softened. "All right," she said a little hopelessly. "I know it sounds screwy. All those years gone by and all the smart heads that must have worked on the case, postal men and private agencies and all. And then a cokehead to turn it up. But he's a nice little runt and somehow I believe him. He knows where Sype is."
I said: "Did he talk all this in his sleep?"
"Of course not. But you know me. An old policewoman's got ears. Maybe I was nosy, but I guessed he was an ex-con and I worried about him using the stuff so much. He's the only roomer I've got now and I'd kind of go in by his door and listen to him talking to himself. That way I got enough to brace him. He told me the rest. He wants help to collect."
I leaned forward again. "Where's Sype?"
Kathy Home smiled, and shook her head. "That's the one thing he wouldn't tell, that and the name Sype is using now. But it's somewhere up north, in or near Olympia, Washington. Peeler saw him up there and found out about him and he says Sype didn't see him."
"What's Peeler doing down here?" I asked.
"Here's where they put the Leavenworth rap on him. You know an old con always goes back to look at the piece of sidewalk he slipped on. But he doesn't have any friends here now."
I lit another cigarette and had another little drink.
"Sype has been out four years, you say. Peeler did twentyseven months. What's he been doing with all the time since?"
Kathy Home widened hem china-blue eyes pityingly. "Maybe you think there's only one jailhouse he could get into."
"Okey," I said. "Will he talk to me? I guess he wants help to deal with the insurance people, in case there are any pearls and Sype will put them right in Peeler's hand and so on. Is that it?"
Kathy Home sighed. "Yes, he'll talk to you. He's aching to. He's scared about something. Will you go out now, before he gets junked up for the evening?"
"Sure-if that's what you want."
She took a flat key out of her bag and wrote an address on my pad. She stood up slowly.
"It's a double house. My side's separate. There's a door in between, with the key on my side. That's just in case he won't come to the door."
"Okey," I said. I blew smoke at the ceiling and stared at her.
She went towards the door, stopped, came back. She looked down at the floor.
"I don't rate much in it," she said. "Maybe not anything. But if I could have a grand or two waiting for Johnny when he came out, maybe-"
"Maybe you could hold him straight," I said. "It's a dream, Kathy. It's all a dream, But if it isn't, you cut an even third."
She caught her breath and glared at me to keep from crying. She went towards the door, stopped and came back again.
"That isn't all," she said. "It's the old guy-Sype. He did fifteen years. He paid. Paid hard. Doesn't it make you feel kind of mean?"
I shook my head. "He stole them, didn't he? He killed a man. What does he do for a living?"
"His wife has money," Kathy Horne said. "He just plays around with goldfish."
"Goldfish?" I said. "To hell with him."
She went on out.
TWO
The last time I had been in the Gray Lake district I had helped a D.A. 's man named Bernie Ohls shoot a gunman named Poke Andrews. But that was higher up the hill, farther away from the lake. This house was on the second level, in a loop the street made rounding a spur of the hill. It stood on a terrace, with a cracked retaining wall in front and several vacant lots behind.
Being originally a double house it had two front doors and two sets of front steps. One of the doors had a sign tacked over the grating that masked the peep window: Ring 1432.
I parked my car and went up right-angle steps, passed between two lines of pinks, went up more steps to the side with the sign. That should be the roomer's side. I rang the bell. Nobody answered it, so I went across to the other door. Nobody answered that one either.
While I was waiting a gray Dodge coupe whished around the curve and a small neat girl in blue looked up at me for a second. I didn't see who else was in the car. I didn't pay much attention. I didn't know it was important.
I took out Kathy Home's key and let myself into a closed living room that smelled of cedar oil. There was just enough furniture to get by, net curtains, a quiet shaft of sunlight under the drapes in front. There was a tiny breakfast room, a kitchen, a bedroom in the back that was obviously Kathy's, a bathroom, another bedroom in front that seemed to be used as a sewing room. It was this room that had the door cut through to the other side of the house.
I unlocked it and stepped, as it were, through a mirror. Everything was backwards, except the furniture. The living room on that side had twin beds, didn't have the look of being lived in.
I went towards the back of the house, past the second bathroom, knocked at the shut door that corresponded to Kathy's bedroom.
No answer. I tried the knob and went in. The little man on the bed was probably Peeler Mardo. I noticed his feet first, because although he had on trousers and a shirt, his feet were bare and hung over the end of the bed. They were tied there by a rope around the ankles.
They had been burned raw on the soles. There was a smell of scorched flesh in spite of the open window. Also a smell of scorched wood. An electric iron on a desk was still connected. I went over and shut it off.
I went back to Kathy Home's kitchen and found a pint of Brooklyn Scotch in the cooler. I used some of it and breathed deeply for a little while and looked out over the vacant lots. There was a narrow cement walk behind the house and green wooden steps down to the street.
I went back to Peeler Mardo's room. The coat of a brown suit with a red pin stripe hung over a chair with
0/5000
เรย์มอนด์ Chandlerปลาทอง(ค.ศ. 1936)© R.Chandler ปลา 1936แหล่งที่มา: R.Chandler ปัญหาคือของฉันธุรกิจ (ชุด)ข้อความ E: Greylibเนื้อหา1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 หนึ่งฉันไม่ได้ทำงานทุกวัน เพียงจับขึ้นใน footdangling ของฉัน เสี้ยว gusty อบอุ่นถูกเป่าในที่หน้าต่างสำนักงานฟุ้งจากโรงแรมเฮ้าส์แมนชั่นเตาน้ำมันข้ามซอยก็กลิ้งข้ามกระจกด้านบนของโต๊ะของฉันในอนุภาคเล็ก ๆ เช่นละอองเกสรที่ลอยเหนือที่ดินผมเพียงคิดเกี่ยวกับไปเมื่อโฮเคธีมาในอาหารเธอบลอนด์สูง จิ้งหรีด ตาเศร้าที่เมื่อได้รับการ policewoman และได้สูญเสียงานของเธอเมื่อเธอแต่งงานที่ราคาถูกเล็กน้อยเครื่อง bouncer ชื่อจอห์นโฮม การปฏิรูปเขา เธอไม่ได้กลับเนื้อกลับตัวเขา แต่เธอไม่รอเขาออกมาเพื่อให้เธอสามารถลองอีกครั้ง ในระหว่างนี้เธอวิ่งนับซิการ์เฮ้าส์แมนชั่น และดู grifters ไปในเมฆหมอกของควันซิการ์นิกเกิล และครั้งเดียวในขณะยืมหนึ่ง 10 ดอลล่าห์ไปอยู่นอกเมือง เธอเพียงที่อ่อน เธอนั่งลง และเปิดกระเป๋าเงาของเธอใหญ่ได้ออกแพคเกจของบุหรี่ และสว่างมีโต๊ะของฉันเบา เธอได้พัดเบิ้ลพลูมเป็นควัน wrinkled จมูกของเธอได้"คุณได้เคยยินของไข่มุก Leander " เธอถาม "พุทโธ่ ที่น้ำเงิน serge ส่อง คุณต้องมีเงินในธนาคาร เสื้อผ้าที่คุณสวมใส่""ไม่ ฉันว่า, "ทั้งความคิดของคุณ ฉันไม่เคยได้ยินของไข่มุก Leander และไม่มีเงินในธนาคาร""แล้วคุณอยากทำเองตัดของยี่สิบห้าทีแก"ผมสว่างหนึ่งของบุหรี่ของเธอ เธอมีค่า และปิดหน้าต่าง พูดว่า: "ฉันได้กลิ่นโรงแรมเพียงพอในงาน"เธอนั่งลงไปอีก ใน: "มันเป็นทส่วนปี มีผู้ชายใน Leavenworth ห้า และเป็นสี่เนื่องจากพวกเขาให้เขาออก Lumberman ใหญ่จาก ขึ้นเหนือชื่อ Sol Leander ซื้อพวกเขาสำหรับไข่มุกภรรยาของเขา ฉันหมายถึง เพียงสองของพวกเขา พวกเขาต้นทุนแกรนด์สองร้อย""มันต้องได้มือรถบรรทุกก็ ฉันกล่าวว่าเคธีโฮกล่าวว่า "ฉันเห็นคุณไม่ทราบมากเกี่ยวกับไข่มุก "มันไม่ได้ขนาดเพียง เลย จะคุ้มค่ามากขึ้นวันนี้ และรางวัลแกรนด์ยี่สิบห้าคนพึ่งดับเป็นยังดี""ฉันได้รับมัน ฉันกล่าวว่า "ใครสักคน copped พวกเขาออก""ตอนนี้คุณได้รับตัวเองบางอย่างออกซิเจน" เธอหลุดก้นเธอลงในกระบะ และปล่อยให้มันสูบบุหรี่ เป็นสุภาพสตรีจะ ผมเอาออกไปสำหรับเธอ "นั่นคืออะไรคนมีใน Leavenworth สำหรับ เฉพาะพวกเขาไม่เคยพิสูจน์เขามีไข่มุก งานรถเมล์ได้ เขาได้ตัวเองที่ซ่อนอยู่ในรถอย่างใด และในไวโอมิง เขายิงเสมียน ออกจดหมายลงทะเบียน และกุมภาพันธ์ เขาได้ไปบีก่อนเขาถูก nailed แต่พวกเขาไม่ได้รับไม่ใช่สิ่งใด ๆ แล้ว ทั้งหมดที่พวกเขาได้เป็นคน เขามีชีวิต""ถ้ามันเป็น เรื่องยาว เรามีเครื่องดื่ม""ผมไม่เคยดื่มจนถึงพระอาทิตย์ตก วิธีนี้ไม่ได้ เป็นส้น""ยากบน Eskimos ผมพูด "ในนี้จ้าต่อ"เธอเห็นฉันไปฉันขวดแบนเล็กน้อย แล้วเธอไป: "พระ Sype Sype ลลี เขาไม่ได้อยู่คนเดียว และเขาจะไม่ squawk เกี่ยวกับสิ่ง peep ไม่ แล้ว หลังจากห้าปี จะให้เขาอภัย ถ้าเขาจะปล่อยกับยกเค้า เขาได้ทุกอย่างแต่ไข่มุก""ที่ไม่ได้เขามี" ถาม "ในพระองค์หาดใหญ่""ฟัง นี้ ain't เพียงพวงของบรรทัดปิดปาก ได้นำไปลูกหินเหล่านั้น"ฉันปิดปากของฉัน ด้วยมือของฉัน และดูบุด"เขากล่าวว่า เขาไม่เคยมีไข่มุก และพวกเขาต้องมี halfway เชื่อเขาเนื่องจากพวกเขาให้เขาโทษ แต่ ไข่มุกอยู่ในการโหลด ไปรษณีย์ลงทะเบียน และพวกเขาก็ไม่เคยเห็นอีก"คอของฉันเริ่มรู้สึกหนาเล็กน้อย ผมไม่ได้พูดอะไรเคธี Horne ไป: "เวลาหนึ่งใน Leavenworth เพียงหนึ่งครั้งในทุกปี Sype ลลีเองรอบ ๆ สามารถของเชลแล็กสีขาว และได้เป็นแน่นเป็นของสุภาพสตรีอ้วนเปรี้ยว คู่เซลล์ของเขาเป็นคนเล็กน้อยที่พวกเขาเรียกว่า Mardo มีดปอกเปลือก เขาถูกทำยี่สิบเจ็ดเดือนแบ่งตั๋วยี่สิบดอลลาร์ Sype บอกเขามีไข่มุกที่ฝังอยู่ในไอดาโฮ"ผมก็เอนไปข้างหน้าเล็กน้อย"เริ่มไป คุณเอ๊ะ" ก็ "ดี ได้รับนี้ Mardo มีดปอกเปลือกเป็น rooming ที่บ้านของฉัน และเขาเป็นหมาโค้ก และเขาพูดในการนอนหลับของเขา"ผมก็เอนหลังอีก "ความดีเศร้าโศก ผมพูด "และฉันได้ใช้จ่ายจริงเงินรางวัล"เธอจ้องไปที่ฉัน coldly แล้ว ใบหน้าของเธอก่อไว้ "ทั้งหมดขวา เธอกล่าวเล็กน้อยมี "ฉันรู้ว่า เสียง screwy ทุกปีไปด้วยและหัวสมาร์ททั้งหมดที่ต้องทำงานในกรณี บุรุษไปรษณีย์ และหน่วยงานเอกชน และทั้งหมด แล้ว cokehead ให้เปิดขึ้น แต่เขาเป็น runt น้อยดี และอย่างใด ผมเชื่อว่าเขา เขารู้ว่า Sype อยู่"ฉันกล่าวว่า: "เขาไม่ได้พูดทั้งหมดนี้ในการนอนหลับของเขา? ""แน่นอนไม่ แต่คุณรู้ว่าฉัน Policewoman ตัวเก่าของมีหู บางทีผม nosy แต่ฉันเดาเขาเป็นอดีตคอน และฉันห่วงเขาใช้สิ่งมาก เขาเป็น roomer เท่านั้นที่ฉันมีตอนนี้ และฉันจะไป โดยประตูของเขาชนิด และฟังเขาพูดกับตัวเอง วิธีที่ผมพอที่จะรั้งเขา เขาบอกฉันเหลือ อยากให้ช่วยเก็บ"ผมก็เอนไปข้างหน้าอีกด้วย ความที่คือ Sypeเคธีบ้านยิ้ม และจับศีรษะของเธอ "นั่นคือสิ่งหนึ่งที่เขาไม่บอก ที่และชื่อใช้ Sype ขณะนี้ แต่มันจะบางขึ้นเหนือ ใน หรือ ใกล้โอลิมเปีย วอชิงตัน มีดปอกเปลือกเห็นเขามีค่า และพบข้อมูลเกี่ยวกับเขา และเขากล่าวว่า Sype ไม่เห็นเขา""อะไรคือมีดปอกเปลือกทำลงที่นี่? " ถาม"นี่คือที่ที่พวกเขาวางราบ Leavenworth บนเขา คุณรู้ว่า เป็นแอร์เก่าเสมอกลับไปดูชิ้นส่วนของสารพัดเขาเล็ดรอดบน แต่เขาไม่มีเพื่อนมีที่นี่เดี๋ยวนี้"สว่างบุหรี่อีก และมีอีกเครื่องดื่มเล็กน้อย"Sype ได้ออกสี่ปี คุณพูด มีดปอกเปลือกไม่ twentyseven เดือน มีเขาได้ทำอะไรกับเวลาทั้งหมดตั้งแต่"บ้านเคธี widened ตาสีฟ้าจีนเฮ็ม pityingly "บางทีคิดว่า อัดเดียวที่เขาสามารถเข้า""เสียดาย ผมพูด "จะเขาคุยกับฉัน ผมคิดว่า เขาต้องการความช่วยเหลือเพื่อจัดการกับคนประกัน ในกรณีที่มีไข่มุกใด ๆ และ Sype จะทำให้พวกเขาขวามือของมีดปอกเปลือกและการ เรอะ"เคธีโฮถอนหายใจ "ใช่ เขาจะคุยกับคุณ เขาเป็น aching เพื่อ เขามีความกลัวเกี่ยวกับสิ่ง จะไปเที่ยวตอนนี้ ก่อนที่เขาได้รับ junked สำหรับตอนเย็น""แน่ถ้านั่นคือสิ่งที่คุณต้องการ"เธอเอาคีย์แบนออกจากกระเป๋าของเธอ และเขียนอยู่ในแผ่นของฉัน เธอลุกขึ้นยืนอย่างช้า ๆ"ได้บ้านเดี่ยว ด้านข้างของฉันของแยกต่างหาก มีประตูระหว่าง คีย์ด้านของฉัน ที่ได้ในกรณีที่ไม่มาไปประตู""เสียดาย ผมพูด ฉันได้พัดควันที่เพดาน และจ้องไปที่เธอเธอไปต่อประตู หยุด กลับมา เธอมองลงที่พื้น"ฉันไม่ได้จัดอันดับมากเรื่อง เธอกล่าว "บางทีไม่ได้อะไร แต่ ถ้าไม่มีแกรนด์หรือสองรอจอห์นเมื่อเขาออกมา ที-""บางทีคุณอาจถือเขาตรง ฉันกล่าวว่า "ได้ความฝัน เคธี มันเป็นความฝัน แต่ถ้าไม่ คุณตัดสามแม้มี"เธอจับลมหายใจของเธอ และ glared ที่ฉันให้ร้องไห้ เธอไปต่อประตู หยุด และกลับมาอีกครั้ง"ที่ไม่ใช่ทั้งหมด เธอกล่าว "มันเป็นผู้ชาย-Sype เก่า เขาไม่ได้สิบห้าปี เขาจ่ายไป จ่ายหนัก มันไม่ทำให้คุณรู้สึกหลากหลายหมายความว่า? "ผมจับหัวของฉัน "เขาขโมยพวกเขา ไม่เขาหรือไม่ เขาฆ่าคน เขาทำอะไรเพื่อการครองชีพหรือไม่"เคธี Horne กล่าวว่า "ภรรยาของเขามีเงิน "เขาเพียงแค่เล่นรอบกับปลาทอง""ปลา" ฉันเคยพูด "ไปนรกกับเขา"เธอไปออก สองครั้งสุดท้ายได้ในย่านสีเทาผมได้ช่วยคนของ D.A. ชื่อแอร์ Ohls ยิงมือปืนที่ชื่อแอนดรูวส์โผล่ แต่ไม่สูงขึ้นเขา อยู่ห่างจากทะเลสาบ บ้านหลังนี้ในระดับที่สอง ในวนถนนทำปัดแรงของเขาได้ มันยืนอยู่บนระเบียง กำแพงกันดินรอยร้าวหน้าและจำนวนว่างหลายหลังเดิมเป็นบ้านเดี่ยวก็มีสองประตูหน้าและบันไดด้านหน้าสองชุด หนึ่งประตูที่มีเครื่องหมาย tacked ผ่าน grating ที่สวมหน้ากากหน้าต่าง peep: 1432 แหวนผมจอดรถ และขึ้นมุมขวาตอนไป ผ่านระหว่างสองบรรทัดของสีชมพู ไปขึ้นขั้นตอนเพิ่มเติมด้านด้วยเครื่องหมาย ที่ควรอยู่ด้านข้างของ roomer ฉันรังระฆัง ไม่มีใครตอบได้ ดังนั้นฉันก็ข้ามไปประตู ไม่มีใครตอบอย่างใดอย่างหนึ่งในขณะที่ฉันถูกรอ whished coupe การหลบสีเทาเส้นโค้งและเป็นสาวเรียบร้อยขนาดเล็กในบลูมองทีแป๊บ ฉันไม่เห็นใครบ้างที่อยู่ในรถ ไม่จ่ายความสนใจมาก ฉันไม่รู้ว่า มันสำคัญฉันเอาออกเคธีโฮคีย์ และให้ตัวเองไปปิดห้องนั่งเล่นที่กลิ่นของน้ำมันซีดาร์ มีเฟอร์นิเจอร์เพียงพอโดย สุทธิม่าน เพลาเงียบสงบแสงแดดภายใต้มินิหน้า มีห้องพักรวมอาหารเช้าเล็ก ๆ ห้องครัว ห้องนอนหลังที่เห็นได้ชัดของเคธี ห้องน้ำ อีกห้องนอนด้านหน้าที่ดูเหมือนจะใช้เป็นห้องเย็บผ้า ห้องนี้มีประตูที่ตัดผ่านไปยังด้านอื่น ๆ ของบ้าน ได้ปลดล็อคมัน และ ก้าว มัน were ผ่านทางกระจก ทุกอย่างย้อนหลัง ยกเว้นเฟอร์นิเจอร์ ห้องด้านที่มีเตียงคู่ ไม่มีลักษณะของการอาศัยอยู่ในผมไปต่อหลังบ้าน ผ่านห้องน้ำสอง โบว์ลิ่งที่ประตูปิดที่ corresponded กับห้องนอนของเคธีคำตอบไม่ ฉันพยายามกิ๊ป และไปใน คนน้อยบนเตียงนอนอาจถูกมีดปอกเปลือก Mardo ผมสังเกตเห็นเท้าของเขาก่อน เพราะแม้ว่าเขามีกางเกงและเสื้อ เท้าไม่เปลือย และค้างเกินปลายเตียง พวกเขาถูกมัดมีเชือกรอบเท้าพวกเขาได้ถูกเขียนวัตถุดิบบนพื้น กลิ่นเกรียมเนื้อแม้ว่าหน้าต่างเปิดได้ นอกจากนี้กลิ่นของไม้เกรียม เตารีดไฟฟ้าบนโต๊ะยังมีการเชื่อมต่อ ไปผ่าน และปิดมันฉันกลับไปที่ห้องครัวของบ้านเคธี และพบไพน์ของ Scotch บรู๊คลินในที่เย็น ฉันใช้มัน และหายใจลึกประเดี๋ยวเดียว และมองออกไปจำนวนมากว่าง มีปูนแคบเดินไปหลังบ้านและขั้นตอนไม้สีเขียวลงไปถนนผมก็กลับไปห้องมีดปอกเปลือก Mardo เสื้อสูทสีน้ำตาลมีลายสีแดงขาแขวนเหนือเก้าอี้ด้วย
การแปล กรุณารอสักครู่..
Raymond Chandler
Goldfish
(1936)
© R.Chandler, Goldfish, 1936
Source: R.Chandler. Trouble Is My Business (collection)
E-Text: Greylib .
Contents
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12
ONE
I wasn't doing any work that day, just catching up on my footdangling. A warm gusty breeze was blowing in at the office window and the soot from the Mansion House Hotel oil burners across the alley was rolling across the glass top of my desk in tiny particles, like pollen drifting over a vacant lot.
I was just thinking about going to lunch when Kathy Home came in.
She was a tall, seedy, sad-eyed blonde who had once been a policewoman and had lost her job when she married a cheap little check bouncer named Johnny Home, to reform him. She hadn't reformed him, but she was waiting for him to come out so she could try again. In the meantime she ran the cigar counter at the Mansion House, and watched the grifters go by in a haze of nickel cigar smoke. And once in a while lent one of them ten dollars to get out of town. She was just that soft. She sat down and opened her big shiny bag and got out a package of cigarettes and lit one with my desk lighter. She blew a plume of smoke, wrinkled her nose at it.
"Did you ever hear of the Leander pearls?" she asked. "Gosh, that blue serge shines. You must have money in the bank, the clothes you wear."
"No," I said, "to both your ideas. I never heard of the Leander pearls and don't have any money in the bank."
"Then you'd like to make yourself a cut of twenty-five grand maybe."
I lit one of her cigarettes. She got up and shut the window, saying: "I get enough of that hotel smell on the job."
She sat down again, went on: "It's nineteen years ago. They had the guy in Leavenworth fifteen and it's four since they let him out. A big lumberman from up north named Sol Leander bought them for his wife-the pearls, I mean-just two of them. They cost two hundred grand."
"It must have taken a hand truck to move them," I said.
"I see you don't know a lot about pearls," Kathy Home said. "It's not just size. Anyhow they're worth more today and the twenty-five-grand reward the Reliance people put out is still good."
"I get it," I said. "Somebody copped them off."
"Now you're getting yourself some oxygen." She dropped her cigarette into a tray and let it smoke, as ladies will. I put it out for her. "That's what the guy was in Leavenworth for, only they never proved he got the pearls. It was a mail-car job. He got himself hidden in the car somehow and up in Wyoming he shot the clerk, cleaned out the registered mail and dropped off. He got to B.C. before he was nailed. But they didn't get any of the stuff-not then. All they got was him. He got life."
"If it's going to be a long story, let's have a drink."
"I never drink until sundown. That way you don't get to be a heel."
"Tough on the Eskimos," I said. "In the summertime anyway."
She watched me get my little flat bottle out. Then she went on: "His name was Sype-Wally Sype. He did it alone. And he wouldn't squawk about the stuff, not a peep. Then after fifteen long years they offered him a pardon, if he would loosen up with the loot. He gave up everything but the pearls."
"Where did he have it?" I asked. "In his hat?"
"Listen, this ain't just a bunch of gag lines, I've had a lead to those marbles."
I shut my mouth with my hand and looked solemn.
"He said he never had the pearls and they must have halfway believed him because they gave him the pardon. Yet the pearls were in the load, registered mail, and they were never seen again."
My throat began to feel a little thick. I didn't say anything.
Kathy Horne went on: "One time in Leavenworth, just one time in all those years, Wally Sype wrapped himself around a can of white shellac and got as tight as a fat lady's girdle. His cell mate was a little man they called Peeler Mardo. He was doing twenty-seven months for splitting twenty-dollar bills. Sype told him he had the pearls buried somewhere in Idaho."
I leaned forward a little.
"Beginning to get to you, eh?" she said. "Well, get this. Peeler Mardo is rooming at my house and he's a coke hound and he talks in his sleep."
I leaned back again. "Good grief," I said. "And I was practically spending the reward money."
She stared at me coldly. Then her face softened. "All right," she said a little hopelessly. "I know it sounds screwy. All those years gone by and all the smart heads that must have worked on the case, postal men and private agencies and all. And then a cokehead to turn it up. But he's a nice little runt and somehow I believe him. He knows where Sype is."
I said: "Did he talk all this in his sleep?"
"Of course not. But you know me. An old policewoman's got ears. Maybe I was nosy, but I guessed he was an ex-con and I worried about him using the stuff so much. He's the only roomer I've got now and I'd kind of go in by his door and listen to him talking to himself. That way I got enough to brace him. He told me the rest. He wants help to collect."
I leaned forward again. "Where's Sype?"
Kathy Home smiled, and shook her head. "That's the one thing he wouldn't tell, that and the name Sype is using now. But it's somewhere up north, in or near Olympia, Washington. Peeler saw him up there and found out about him and he says Sype didn't see him."
"What's Peeler doing down here?" I asked.
"Here's where they put the Leavenworth rap on him. You know an old con always goes back to look at the piece of sidewalk he slipped on. But he doesn't have any friends here now."
I lit another cigarette and had another little drink.
"Sype has been out four years, you say. Peeler did twentyseven months. What's he been doing with all the time since?"
Kathy Home widened hem china-blue eyes pityingly. "Maybe you think there's only one jailhouse he could get into."
"Okey," I said. "Will he talk to me? I guess he wants help to deal with the insurance people, in case there are any pearls and Sype will put them right in Peeler's hand and so on. Is that it?"
Kathy Home sighed. "Yes, he'll talk to you. He's aching to. He's scared about something. Will you go out now, before he gets junked up for the evening?"
"Sure-if that's what you want."
She took a flat key out of her bag and wrote an address on my pad. She stood up slowly.
"It's a double house. My side's separate. There's a door in between, with the key on my side. That's just in case he won't come to the door."
"Okey," I said. I blew smoke at the ceiling and stared at her.
She went towards the door, stopped, came back. She looked down at the floor.
"I don't rate much in it," she said. "Maybe not anything. But if I could have a grand or two waiting for Johnny when he came out, maybe-"
"Maybe you could hold him straight," I said. "It's a dream, Kathy. It's all a dream, But if it isn't, you cut an even third."
She caught her breath and glared at me to keep from crying. She went towards the door, stopped and came back again.
"That isn't all," she said. "It's the old guy-Sype. He did fifteen years. He paid. Paid hard. Doesn't it make you feel kind of mean?"
I shook my head. "He stole them, didn't he? He killed a man. What does he do for a living?"
"His wife has money," Kathy Horne said. "He just plays around with goldfish."
"Goldfish?" I said. "To hell with him."
She went on out.
TWO
The last time I had been in the Gray Lake district I had helped a D.A. 's man named Bernie Ohls shoot a gunman named Poke Andrews. But that was higher up the hill, farther away from the lake. This house was on the second level, in a loop the street made rounding a spur of the hill. It stood on a terrace, with a cracked retaining wall in front and several vacant lots behind.
Being originally a double house it had two front doors and two sets of front steps. One of the doors had a sign tacked over the grating that masked the peep window: Ring 1432.
I parked my car and went up right-angle steps, passed between two lines of pinks, went up more steps to the side with the sign. That should be the roomer's side. I rang the bell. Nobody answered it, so I went across to the other door. Nobody answered that one either.
While I was waiting a gray Dodge coupe whished around the curve and a small neat girl in blue looked up at me for a second. I didn't see who else was in the car. I didn't pay much attention. I didn't know it was important.
I took out Kathy Home's key and let myself into a closed living room that smelled of cedar oil. There was just enough furniture to get by, net curtains, a quiet shaft of sunlight under the drapes in front. There was a tiny breakfast room, a kitchen, a bedroom in the back that was obviously Kathy's, a bathroom, another bedroom in front that seemed to be used as a sewing room. It was this room that had the door cut through to the other side of the house.
I unlocked it and stepped, as it were, through a mirror. Everything was backwards, except the furniture. The living room on that side had twin beds, didn't have the look of being lived in.
I went towards the back of the house, past the second bathroom, knocked at the shut door that corresponded to Kathy's bedroom.
No answer. I tried the knob and went in. The little man on the bed was probably Peeler Mardo. I noticed his feet first, because although he had on trousers and a shirt, his feet were bare and hung over the end of the bed. They were tied there by a rope around the ankles.
They had been burned raw on the soles. There was a smell of scorched flesh in spite of the open window. Also a smell of scorched wood. An electric iron on a desk was still connected. I went over and shut it off.
I went back to Kathy Home's kitchen and found a pint of Brooklyn Scotch in the cooler. I used some of it and breathed deeply for a little while and looked out over the vacant lots. There was a narrow cement walk behind the house and green wooden steps down to the street.
I went back to Peeler Mardo's room. The coat of a brown suit with a red pin stripe hung over a chair with
Goldfish
(1936)
© R.Chandler, Goldfish, 1936
Source: R.Chandler. Trouble Is My Business (collection)
E-Text: Greylib .
Contents
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12
ONE
I wasn't doing any work that day, just catching up on my footdangling. A warm gusty breeze was blowing in at the office window and the soot from the Mansion House Hotel oil burners across the alley was rolling across the glass top of my desk in tiny particles, like pollen drifting over a vacant lot.
I was just thinking about going to lunch when Kathy Home came in.
She was a tall, seedy, sad-eyed blonde who had once been a policewoman and had lost her job when she married a cheap little check bouncer named Johnny Home, to reform him. She hadn't reformed him, but she was waiting for him to come out so she could try again. In the meantime she ran the cigar counter at the Mansion House, and watched the grifters go by in a haze of nickel cigar smoke. And once in a while lent one of them ten dollars to get out of town. She was just that soft. She sat down and opened her big shiny bag and got out a package of cigarettes and lit one with my desk lighter. She blew a plume of smoke, wrinkled her nose at it.
"Did you ever hear of the Leander pearls?" she asked. "Gosh, that blue serge shines. You must have money in the bank, the clothes you wear."
"No," I said, "to both your ideas. I never heard of the Leander pearls and don't have any money in the bank."
"Then you'd like to make yourself a cut of twenty-five grand maybe."
I lit one of her cigarettes. She got up and shut the window, saying: "I get enough of that hotel smell on the job."
She sat down again, went on: "It's nineteen years ago. They had the guy in Leavenworth fifteen and it's four since they let him out. A big lumberman from up north named Sol Leander bought them for his wife-the pearls, I mean-just two of them. They cost two hundred grand."
"It must have taken a hand truck to move them," I said.
"I see you don't know a lot about pearls," Kathy Home said. "It's not just size. Anyhow they're worth more today and the twenty-five-grand reward the Reliance people put out is still good."
"I get it," I said. "Somebody copped them off."
"Now you're getting yourself some oxygen." She dropped her cigarette into a tray and let it smoke, as ladies will. I put it out for her. "That's what the guy was in Leavenworth for, only they never proved he got the pearls. It was a mail-car job. He got himself hidden in the car somehow and up in Wyoming he shot the clerk, cleaned out the registered mail and dropped off. He got to B.C. before he was nailed. But they didn't get any of the stuff-not then. All they got was him. He got life."
"If it's going to be a long story, let's have a drink."
"I never drink until sundown. That way you don't get to be a heel."
"Tough on the Eskimos," I said. "In the summertime anyway."
She watched me get my little flat bottle out. Then she went on: "His name was Sype-Wally Sype. He did it alone. And he wouldn't squawk about the stuff, not a peep. Then after fifteen long years they offered him a pardon, if he would loosen up with the loot. He gave up everything but the pearls."
"Where did he have it?" I asked. "In his hat?"
"Listen, this ain't just a bunch of gag lines, I've had a lead to those marbles."
I shut my mouth with my hand and looked solemn.
"He said he never had the pearls and they must have halfway believed him because they gave him the pardon. Yet the pearls were in the load, registered mail, and they were never seen again."
My throat began to feel a little thick. I didn't say anything.
Kathy Horne went on: "One time in Leavenworth, just one time in all those years, Wally Sype wrapped himself around a can of white shellac and got as tight as a fat lady's girdle. His cell mate was a little man they called Peeler Mardo. He was doing twenty-seven months for splitting twenty-dollar bills. Sype told him he had the pearls buried somewhere in Idaho."
I leaned forward a little.
"Beginning to get to you, eh?" she said. "Well, get this. Peeler Mardo is rooming at my house and he's a coke hound and he talks in his sleep."
I leaned back again. "Good grief," I said. "And I was practically spending the reward money."
She stared at me coldly. Then her face softened. "All right," she said a little hopelessly. "I know it sounds screwy. All those years gone by and all the smart heads that must have worked on the case, postal men and private agencies and all. And then a cokehead to turn it up. But he's a nice little runt and somehow I believe him. He knows where Sype is."
I said: "Did he talk all this in his sleep?"
"Of course not. But you know me. An old policewoman's got ears. Maybe I was nosy, but I guessed he was an ex-con and I worried about him using the stuff so much. He's the only roomer I've got now and I'd kind of go in by his door and listen to him talking to himself. That way I got enough to brace him. He told me the rest. He wants help to collect."
I leaned forward again. "Where's Sype?"
Kathy Home smiled, and shook her head. "That's the one thing he wouldn't tell, that and the name Sype is using now. But it's somewhere up north, in or near Olympia, Washington. Peeler saw him up there and found out about him and he says Sype didn't see him."
"What's Peeler doing down here?" I asked.
"Here's where they put the Leavenworth rap on him. You know an old con always goes back to look at the piece of sidewalk he slipped on. But he doesn't have any friends here now."
I lit another cigarette and had another little drink.
"Sype has been out four years, you say. Peeler did twentyseven months. What's he been doing with all the time since?"
Kathy Home widened hem china-blue eyes pityingly. "Maybe you think there's only one jailhouse he could get into."
"Okey," I said. "Will he talk to me? I guess he wants help to deal with the insurance people, in case there are any pearls and Sype will put them right in Peeler's hand and so on. Is that it?"
Kathy Home sighed. "Yes, he'll talk to you. He's aching to. He's scared about something. Will you go out now, before he gets junked up for the evening?"
"Sure-if that's what you want."
She took a flat key out of her bag and wrote an address on my pad. She stood up slowly.
"It's a double house. My side's separate. There's a door in between, with the key on my side. That's just in case he won't come to the door."
"Okey," I said. I blew smoke at the ceiling and stared at her.
She went towards the door, stopped, came back. She looked down at the floor.
"I don't rate much in it," she said. "Maybe not anything. But if I could have a grand or two waiting for Johnny when he came out, maybe-"
"Maybe you could hold him straight," I said. "It's a dream, Kathy. It's all a dream, But if it isn't, you cut an even third."
She caught her breath and glared at me to keep from crying. She went towards the door, stopped and came back again.
"That isn't all," she said. "It's the old guy-Sype. He did fifteen years. He paid. Paid hard. Doesn't it make you feel kind of mean?"
I shook my head. "He stole them, didn't he? He killed a man. What does he do for a living?"
"His wife has money," Kathy Horne said. "He just plays around with goldfish."
"Goldfish?" I said. "To hell with him."
She went on out.
TWO
The last time I had been in the Gray Lake district I had helped a D.A. 's man named Bernie Ohls shoot a gunman named Poke Andrews. But that was higher up the hill, farther away from the lake. This house was on the second level, in a loop the street made rounding a spur of the hill. It stood on a terrace, with a cracked retaining wall in front and several vacant lots behind.
Being originally a double house it had two front doors and two sets of front steps. One of the doors had a sign tacked over the grating that masked the peep window: Ring 1432.
I parked my car and went up right-angle steps, passed between two lines of pinks, went up more steps to the side with the sign. That should be the roomer's side. I rang the bell. Nobody answered it, so I went across to the other door. Nobody answered that one either.
While I was waiting a gray Dodge coupe whished around the curve and a small neat girl in blue looked up at me for a second. I didn't see who else was in the car. I didn't pay much attention. I didn't know it was important.
I took out Kathy Home's key and let myself into a closed living room that smelled of cedar oil. There was just enough furniture to get by, net curtains, a quiet shaft of sunlight under the drapes in front. There was a tiny breakfast room, a kitchen, a bedroom in the back that was obviously Kathy's, a bathroom, another bedroom in front that seemed to be used as a sewing room. It was this room that had the door cut through to the other side of the house.
I unlocked it and stepped, as it were, through a mirror. Everything was backwards, except the furniture. The living room on that side had twin beds, didn't have the look of being lived in.
I went towards the back of the house, past the second bathroom, knocked at the shut door that corresponded to Kathy's bedroom.
No answer. I tried the knob and went in. The little man on the bed was probably Peeler Mardo. I noticed his feet first, because although he had on trousers and a shirt, his feet were bare and hung over the end of the bed. They were tied there by a rope around the ankles.
They had been burned raw on the soles. There was a smell of scorched flesh in spite of the open window. Also a smell of scorched wood. An electric iron on a desk was still connected. I went over and shut it off.
I went back to Kathy Home's kitchen and found a pint of Brooklyn Scotch in the cooler. I used some of it and breathed deeply for a little while and looked out over the vacant lots. There was a narrow cement walk behind the house and green wooden steps down to the street.
I went back to Peeler Mardo's room. The coat of a brown suit with a red pin stripe hung over a chair with
การแปล กรุณารอสักครู่..
เรย์มอนด์แชนด์เลอร์
ปลาทอง
( 1936 )
สงวนลิขสิทธิ์ . Chandler , ปลาทอง , 1936
ที่มา : r.chandler . ปัญหาคือ ธุรกิจของฉัน ( รวม )
e-text : greylib .
เนื้อหา
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12
1
ผมไม่ได้ไปงานวันนั้น แค่จับขึ้นใน footdangling ของฉันสายลมพัดมาอย่างอบอุ่นมีลมแรงในที่หน้าต่างสำนักงานและเขม่าจากคฤหาสน์โรงแรมน้ำมันเตาในซอยกำลังกลิ้งผ่านกระจกด้านบนของโต๊ะในอนุภาคขนาดเล็ก เช่น เกสรดอกไม้ลอยมากกว่ามากว่าง .
ฉันเพิ่งคิดถึงไปรับประทานอาหารกลางวันเมื่อ Kathy บ้านเข้ามา
เธอเป็น สูง , ไม่สบาย ,สีบลอนด์นัยน์ตาเศร้าที่เคยเป็นตำรวจหญิง และได้สูญเสียงานของเธอเมื่อเธอแต่งงานราคาถูก เช็คชื่อ จอห์นนี่ โกหกเล็ก ๆน้อย ๆที่บ้าน แนวเขา เธอไม่ได้ขึ้นเขา แต่เธอรอให้เขาออกมาเพื่อที่เธอจะได้ลองอีก ในระหว่างนั้นเธอวิ่งซิการ์เคาน์เตอร์ที่คฤหาสน์ และดู grifters ไปในหมอกควัน นิกเกิล ซิการ์และครั้งเดียวในขณะที่ให้คนสิบดอลลาร์ที่จะออกจากเมือง เธอแค่ที่อ่อนนุ่ม เธอนั่งลงและเปิดกระเป๋าเงาของเธอใหญ่และได้ออกแพคเกจของบุหรี่ และจุดหนึ่งที่มีโต๊ะเบา ๆ เธอระเบิดควันไฟ ย่นจมูกมัน .
" คุณเคยได้ยินของ Leander ไข่มุก ? " เธอถาม พระเจ้า , นั่นเสิร์จสีฟ้าส่องแสง คุณต้องมีเงินในธนาคาร , เสื้อผ้าที่คุณสวม "
." ไม่ " ฉันกล่าวว่า " ทั้งความคิดของคุณ ฉันไม่เคยได้ยินของ Leander ไข่มุก และ ไม่ มี เงินในธนาคาร . "
" แล้วคุณจะให้ตัวเองตัด 25 แกรนด์อาจจะ "
ผมจุดหนึ่งของบุหรี่ของเธอ เธอลุกขึ้น และ ปิด หน้าต่าง พูดว่า : " ฉันได้รับเพียงพอของโรงแรมนั้น กลิ่นในงาน "
เธอนั่งลงอีกครั้ง ไป " มันสิบเก้าปีที่แล้วมีผู้ชายในเลียเวนเวิร์ทสิบห้าและมันสี่เนื่องจากพวกเขาปล่อยออกมา คนตัดไม้ใหญ่จากทางเหนือชื่อโซล Leander ซื้อให้ภรรยา ไข่มุก ผมหมายถึงเพียงสองของพวกเขา พวกเขาค่าใช้จ่ายสองร้อยแกรนด์ "
" มันต้องใช้มือรถบรรทุกเพื่อย้าย , " ผมกล่าว .
" ผมเห็นคุณไม่ได้รู้มากเกี่ยวกับไข่มุก " เคธี ที่บ้านบอกว่า " . ไม่ใช่แค่ขนาดอย่างไรก็ตามพวกเขาจะคุ้มค่ามากขึ้นในวันนี้และยี่สิบห้าแกรนด์รางวัลการอ้างอิงคนใส่ออกยัง ดี "
" ฉันเข้าใจ " ผมกล่าว ใครบางคนขโมยพวกเขาออก "
" ตอนนี้คุณกำลังตัวเองออกซิเจนบาง . " เธอทิ้งบุหรี่ลงในถาดของเธอและปล่อยให้มันสูบบุหรี่ เป็นผู้หญิงจะ ฉันใส่มันให้เธอ " นั่นคือสิ่งที่เขาเป็นในเลียเวนเวิร์ท , เพียง แต่พวกเขาไม่เคยพิสูจน์เขาได้ไข่มุกมันเป็นรถเมล์งาน เขาได้ซ่อนอยู่ในรถด้วย และในไวโอมิงเขายิงพนักงานทำความสะอาด ทางไปรษณีย์ลงทะเบียน และหลุด เขาต้องช่วย ก่อนที่เขาจะถูกจับเขา แต่พวกเขาไม่ได้รับใด ๆของสิ่งที่ไม่ใช่หลังจากนั้น ทั้งหมดที่พวกเขาต้องเป็นเขา เขาได้ชีวิต "
" ถ้ามันจะเรื่องยาว ไปดื่มกันเถอะ "
" ผมไม่เคยดื่มจนตะวันตกดิน วิธีที่คุณไม่ต้องเป็นส้นเท้า "
." เหนียวกับเอสกิโม " ผมกล่าว ในช่วงฤดูร้อนต่อไป . "
เธอดูฉันรับขวดแบนไปเรียบร้อย แล้วเธอก็ไป : " ชื่อของเขาคือ sype วอลลี่ sype . เขาทำมันคนเดียว และเขาจะไม่ดังเรื่องนั้น ไม่ได้สนใจ หลังจากสิบห้าปี นานพวกเขาเสนอเขาครับ ถ้าเขาจะคลายขึ้นด้วยการปล้นสะดม เขาละทิ้งทุกอย่าง แต่ไข่มุก "
" ซึ่งเขาได้ ? " ฉันถาม" ในหมวกของเขา ?
" ฟังนะ นี่ไม่ใช่แค่มุขเส้น , ฉันได้นำลูกแก้ว "
ฉันปิดปากกับมือของฉันและดูเคร่งขรึม .
" เขากล่าวว่า เขาไม่เคยมี ไข่มุก และพวกเขาต้องไปเชื่อเขา เพราะเขาขอโทษ แต่ไข่มุกในโหลด ทางไปรษณีย์ลงทะเบียน และพวกเขาไม่เคยเห็นอีกครั้ง "
คอของฉันเริ่มที่จะรู้สึกหนาเล็กน้อย ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลย
.แคธี่ ฮอร์นไป : " หนึ่งในเลียเวนเวิร์ท แค่ครั้งเดียว ตลอดหลายปีที่ผ่านมา วอลลี่ sype พันตัวเองรอบสามารถของครั่งสีขาวและมีผ้าคาดเอวให้แน่นเท่าที่ไขมันผู้หญิง เบอร์คู่เป็นหนุ่มน้อยที่พวกเขาเรียกปอก mardo . เขาทำเดือน 27 ค่าตั๋วยี่สิบดอลลาร์ แยก sype บอกเขาว่าเขามีไข่มุกฝังอยู่ที่ไหนสักแห่งในไอดาโฮ "
ฉันโน้มไปข้างหน้าเล็กน้อย" เริ่มจะเข้าใจคุณใช่มั้ย ? เธอกล่าวว่า " . อืม เอานี่ เครื่องปอก mardo มี rooming ที่บ้านของฉันและเขาเป็นโค้กล่า และพูดในการนอนหลับของเขา . "
ฉันพิงกลับอีก . . . พับผ่าสิ " ฉันพูด " และฉันก็เกือบจะใช้รางวัลเงิน "
เธอจ้องฉันอย่างเย็นชา แล้วเธอหน้านิ่ม " . เอาล่ะ , " เธอกล่าวว่าเล็กน้อยอย่างสิ้นหวัง " . ผมรู้ว่ามันฟังดูบ้า .ปีเหล่านั้นทั้งหมดแล้ว และสมาร์ทหัวที่ต้องทำอย่างนั้น ผู้ชายและไปรษณีย์เอกชน และ แล้วว่าไอ้ขี้ยา เปิดมันขึ้น แต่เค้าตัวเล็กเล็ก ๆน้อย ๆที่ดีและฉันเชื่อเขา เขารู้ว่า sype . "
ฉันกล่าวว่า : " เขาพูดทั้งหมดนี้ในการนอนหลับของเขา ?
" แน่นอน แต่คุณรู้จักผม เป็นตำรวจเก่า มีหู บางทีผมก็สอดรู้สอดเห็นแต่ฉันเดาว่าเขาเป็นนักโทษอดีตและฉันกังวลเกี่ยวกับเขาใช้อะไรมาก เขาเป็นเพียงผู้มาอาศัยในบ้านได้ แล้วผมก็เข้าไปห้องเขาและฟังเขาพูดกับตัวเอง วิธีที่ฉันได้มากพอที่จะรั้งเขาได้ เขาบอกให้ฉันพักผ่อน เขาต้องการให้เราช่วยเก็บ "
ฉันโน้มไปข้างหน้าอีกครั้ง . " sype อยู่ไหน ? "
Kathy บ้านยิ้มและส่ายหน้า " นั่นเป็นสิ่งหนึ่งที่เขาไม่ได้บอกและชื่อ sype ใช้ ตอนนี้ แต่มันอยู่ทางเหนือใน หรือใกล้ โอลิมเปีย , วอชิงตัน เครื่องปอกเห็นเขาที่นั่นและพบเขาและเขากล่าวว่า sype ไม่เห็นเขา . "
" แล้วปอก ลงมาทำอะไรที่นี่ ? " ผมถาม .
" ที่นี่ที่พวกเขาวาง ลีเวนเวิร์ธ rap บนเขา คุณรู้จักคนต่อต้านเดิมเสมอกลับไปดูแผ่นทางเท้าเขาลื่นบนแต่เขาไม่ได้มีเพื่อนที่นี่ ตอนนี้ "
ฉันหยิบบุหรี่อีกและอีกเล็กน้อยดื่ม .
" sype ออกมาได้สี่ปี คุณพูด เครื่องปอกได้๒๗เดือน แล้วเขาทำอะไรกับเวลาทั้งหมดตั้งแต่ ?
Kathy บ้านกว้างขึ้น ดวงตาสีฟ้า pityingly ปิดล้อมจีน” บางทีคุณอาจจะคิดว่ามีเพียงหนึ่งคุกเขาจะได้รับใน "
" โอเค " ฉันพูด " เขาจะคุยกับฉัน
ปลาทอง
( 1936 )
สงวนลิขสิทธิ์ . Chandler , ปลาทอง , 1936
ที่มา : r.chandler . ปัญหาคือ ธุรกิจของฉัน ( รวม )
e-text : greylib .
เนื้อหา
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12
1
ผมไม่ได้ไปงานวันนั้น แค่จับขึ้นใน footdangling ของฉันสายลมพัดมาอย่างอบอุ่นมีลมแรงในที่หน้าต่างสำนักงานและเขม่าจากคฤหาสน์โรงแรมน้ำมันเตาในซอยกำลังกลิ้งผ่านกระจกด้านบนของโต๊ะในอนุภาคขนาดเล็ก เช่น เกสรดอกไม้ลอยมากกว่ามากว่าง .
ฉันเพิ่งคิดถึงไปรับประทานอาหารกลางวันเมื่อ Kathy บ้านเข้ามา
เธอเป็น สูง , ไม่สบาย ,สีบลอนด์นัยน์ตาเศร้าที่เคยเป็นตำรวจหญิง และได้สูญเสียงานของเธอเมื่อเธอแต่งงานราคาถูก เช็คชื่อ จอห์นนี่ โกหกเล็ก ๆน้อย ๆที่บ้าน แนวเขา เธอไม่ได้ขึ้นเขา แต่เธอรอให้เขาออกมาเพื่อที่เธอจะได้ลองอีก ในระหว่างนั้นเธอวิ่งซิการ์เคาน์เตอร์ที่คฤหาสน์ และดู grifters ไปในหมอกควัน นิกเกิล ซิการ์และครั้งเดียวในขณะที่ให้คนสิบดอลลาร์ที่จะออกจากเมือง เธอแค่ที่อ่อนนุ่ม เธอนั่งลงและเปิดกระเป๋าเงาของเธอใหญ่และได้ออกแพคเกจของบุหรี่ และจุดหนึ่งที่มีโต๊ะเบา ๆ เธอระเบิดควันไฟ ย่นจมูกมัน .
" คุณเคยได้ยินของ Leander ไข่มุก ? " เธอถาม พระเจ้า , นั่นเสิร์จสีฟ้าส่องแสง คุณต้องมีเงินในธนาคาร , เสื้อผ้าที่คุณสวม "
." ไม่ " ฉันกล่าวว่า " ทั้งความคิดของคุณ ฉันไม่เคยได้ยินของ Leander ไข่มุก และ ไม่ มี เงินในธนาคาร . "
" แล้วคุณจะให้ตัวเองตัด 25 แกรนด์อาจจะ "
ผมจุดหนึ่งของบุหรี่ของเธอ เธอลุกขึ้น และ ปิด หน้าต่าง พูดว่า : " ฉันได้รับเพียงพอของโรงแรมนั้น กลิ่นในงาน "
เธอนั่งลงอีกครั้ง ไป " มันสิบเก้าปีที่แล้วมีผู้ชายในเลียเวนเวิร์ทสิบห้าและมันสี่เนื่องจากพวกเขาปล่อยออกมา คนตัดไม้ใหญ่จากทางเหนือชื่อโซล Leander ซื้อให้ภรรยา ไข่มุก ผมหมายถึงเพียงสองของพวกเขา พวกเขาค่าใช้จ่ายสองร้อยแกรนด์ "
" มันต้องใช้มือรถบรรทุกเพื่อย้าย , " ผมกล่าว .
" ผมเห็นคุณไม่ได้รู้มากเกี่ยวกับไข่มุก " เคธี ที่บ้านบอกว่า " . ไม่ใช่แค่ขนาดอย่างไรก็ตามพวกเขาจะคุ้มค่ามากขึ้นในวันนี้และยี่สิบห้าแกรนด์รางวัลการอ้างอิงคนใส่ออกยัง ดี "
" ฉันเข้าใจ " ผมกล่าว ใครบางคนขโมยพวกเขาออก "
" ตอนนี้คุณกำลังตัวเองออกซิเจนบาง . " เธอทิ้งบุหรี่ลงในถาดของเธอและปล่อยให้มันสูบบุหรี่ เป็นผู้หญิงจะ ฉันใส่มันให้เธอ " นั่นคือสิ่งที่เขาเป็นในเลียเวนเวิร์ท , เพียง แต่พวกเขาไม่เคยพิสูจน์เขาได้ไข่มุกมันเป็นรถเมล์งาน เขาได้ซ่อนอยู่ในรถด้วย และในไวโอมิงเขายิงพนักงานทำความสะอาด ทางไปรษณีย์ลงทะเบียน และหลุด เขาต้องช่วย ก่อนที่เขาจะถูกจับเขา แต่พวกเขาไม่ได้รับใด ๆของสิ่งที่ไม่ใช่หลังจากนั้น ทั้งหมดที่พวกเขาต้องเป็นเขา เขาได้ชีวิต "
" ถ้ามันจะเรื่องยาว ไปดื่มกันเถอะ "
" ผมไม่เคยดื่มจนตะวันตกดิน วิธีที่คุณไม่ต้องเป็นส้นเท้า "
." เหนียวกับเอสกิโม " ผมกล่าว ในช่วงฤดูร้อนต่อไป . "
เธอดูฉันรับขวดแบนไปเรียบร้อย แล้วเธอก็ไป : " ชื่อของเขาคือ sype วอลลี่ sype . เขาทำมันคนเดียว และเขาจะไม่ดังเรื่องนั้น ไม่ได้สนใจ หลังจากสิบห้าปี นานพวกเขาเสนอเขาครับ ถ้าเขาจะคลายขึ้นด้วยการปล้นสะดม เขาละทิ้งทุกอย่าง แต่ไข่มุก "
" ซึ่งเขาได้ ? " ฉันถาม" ในหมวกของเขา ?
" ฟังนะ นี่ไม่ใช่แค่มุขเส้น , ฉันได้นำลูกแก้ว "
ฉันปิดปากกับมือของฉันและดูเคร่งขรึม .
" เขากล่าวว่า เขาไม่เคยมี ไข่มุก และพวกเขาต้องไปเชื่อเขา เพราะเขาขอโทษ แต่ไข่มุกในโหลด ทางไปรษณีย์ลงทะเบียน และพวกเขาไม่เคยเห็นอีกครั้ง "
คอของฉันเริ่มที่จะรู้สึกหนาเล็กน้อย ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลย
.แคธี่ ฮอร์นไป : " หนึ่งในเลียเวนเวิร์ท แค่ครั้งเดียว ตลอดหลายปีที่ผ่านมา วอลลี่ sype พันตัวเองรอบสามารถของครั่งสีขาวและมีผ้าคาดเอวให้แน่นเท่าที่ไขมันผู้หญิง เบอร์คู่เป็นหนุ่มน้อยที่พวกเขาเรียกปอก mardo . เขาทำเดือน 27 ค่าตั๋วยี่สิบดอลลาร์ แยก sype บอกเขาว่าเขามีไข่มุกฝังอยู่ที่ไหนสักแห่งในไอดาโฮ "
ฉันโน้มไปข้างหน้าเล็กน้อย" เริ่มจะเข้าใจคุณใช่มั้ย ? เธอกล่าวว่า " . อืม เอานี่ เครื่องปอก mardo มี rooming ที่บ้านของฉันและเขาเป็นโค้กล่า และพูดในการนอนหลับของเขา . "
ฉันพิงกลับอีก . . . พับผ่าสิ " ฉันพูด " และฉันก็เกือบจะใช้รางวัลเงิน "
เธอจ้องฉันอย่างเย็นชา แล้วเธอหน้านิ่ม " . เอาล่ะ , " เธอกล่าวว่าเล็กน้อยอย่างสิ้นหวัง " . ผมรู้ว่ามันฟังดูบ้า .ปีเหล่านั้นทั้งหมดแล้ว และสมาร์ทหัวที่ต้องทำอย่างนั้น ผู้ชายและไปรษณีย์เอกชน และ แล้วว่าไอ้ขี้ยา เปิดมันขึ้น แต่เค้าตัวเล็กเล็ก ๆน้อย ๆที่ดีและฉันเชื่อเขา เขารู้ว่า sype . "
ฉันกล่าวว่า : " เขาพูดทั้งหมดนี้ในการนอนหลับของเขา ?
" แน่นอน แต่คุณรู้จักผม เป็นตำรวจเก่า มีหู บางทีผมก็สอดรู้สอดเห็นแต่ฉันเดาว่าเขาเป็นนักโทษอดีตและฉันกังวลเกี่ยวกับเขาใช้อะไรมาก เขาเป็นเพียงผู้มาอาศัยในบ้านได้ แล้วผมก็เข้าไปห้องเขาและฟังเขาพูดกับตัวเอง วิธีที่ฉันได้มากพอที่จะรั้งเขาได้ เขาบอกให้ฉันพักผ่อน เขาต้องการให้เราช่วยเก็บ "
ฉันโน้มไปข้างหน้าอีกครั้ง . " sype อยู่ไหน ? "
Kathy บ้านยิ้มและส่ายหน้า " นั่นเป็นสิ่งหนึ่งที่เขาไม่ได้บอกและชื่อ sype ใช้ ตอนนี้ แต่มันอยู่ทางเหนือใน หรือใกล้ โอลิมเปีย , วอชิงตัน เครื่องปอกเห็นเขาที่นั่นและพบเขาและเขากล่าวว่า sype ไม่เห็นเขา . "
" แล้วปอก ลงมาทำอะไรที่นี่ ? " ผมถาม .
" ที่นี่ที่พวกเขาวาง ลีเวนเวิร์ธ rap บนเขา คุณรู้จักคนต่อต้านเดิมเสมอกลับไปดูแผ่นทางเท้าเขาลื่นบนแต่เขาไม่ได้มีเพื่อนที่นี่ ตอนนี้ "
ฉันหยิบบุหรี่อีกและอีกเล็กน้อยดื่ม .
" sype ออกมาได้สี่ปี คุณพูด เครื่องปอกได้๒๗เดือน แล้วเขาทำอะไรกับเวลาทั้งหมดตั้งแต่ ?
Kathy บ้านกว้างขึ้น ดวงตาสีฟ้า pityingly ปิดล้อมจีน” บางทีคุณอาจจะคิดว่ามีเพียงหนึ่งคุกเขาจะได้รับใน "
" โอเค " ฉันพูด " เขาจะคุยกับฉัน
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- คืนนี้ พระจันทร์ เต็มดวง ฉันจึง นั่งมอง
- ปลายปี
- Irwin record
- because the purchase order was completed
- primary
- และยังมีกิจกรรมที่น่าสนใจเช่น
- โรงพยาบาลเป็นถนนที่สาม
- ฉันจำเป็นต้องระบุประเทศที่ฉันต้องการเดิน
- โหดร้าย
- สิงคโปร์เหมือนประเทศไทยไหม
- เขาถูกยิงเสียชีวิตหลังจากถูกจับกุม
- If we transfer the money by next week ,
- พักผ่อนเยอะ
- 去清迈了
- ขาไก่ย่าง
- ที่เดิม
- These container will purchasinge order t
- Bench Vise
- I’m bought a milk and cake take a home
- บรรษัทบริหารการลงทุนใหญ่ระดับโลก the one
- นี้คือสิ่งที่ฉันชอบ
- good. take photo for me
- ร้านเหล้าหลังมหาวิทยาลัย
- ใครอยากรู้
