The trachea (or windpipe) is a wide

The trachea (or windpipe) is a wide, hollow tube that connects the larynx (or voice box) to the bronchi of the lungs. It is an integral part of the body’s airway and has the vital function of providing air flow to and from the lungs for respiration.

The trachea begins at the inferior end of the larynx in the base of the neck. It is located along the body’s midline, anterior to the esophagus and just deep to the skin, so that it is possible to feel the larynx through the skin of the neck. From its origin at the larynx, the trachea extends inferiorly into the thorax posterior to the sternum In the thorax, the trachea ends where it splits into the left and right bronchi, which continue onward toward the lungs.

Viewed in cross section, the trachea is about one inch (2.6 cm) in diameter. It has a thin, membranous wall with C-shaped rings of cartilage embedded into it. Between sixteen and twenty cartilage rings are stacked along the length of the trachea, with narrow membranous regions spaced between the cartilage rings. The open ends of the cartilage rings face the posterior of the trachea near the esophagus.

Four layers of tissues make up the walls of the trachea:

The mucosa is the innermost layer and consists of ciliated pseudostratified columnar epithelium with many goblet cells. Goblet cells produce sticky mucus to coat the inner lining of the trachea and catch any debris present in inhaled air before it reaches the lungs. On the surface of the columnar cells, long, hair-like cilia beat together to push mucous away from the lungs like a microscopic conveyor belt. Mucus from the trachea, along with any trapped contaminants, makes its way to the larynx, where it is either expelled during coughing or swallowed and digested in the stomach.
Deep to the mucosa is the submucosa layer, which is made of areolar connective tissue containing blood vessels and nervous tissue. Many collagen, elastin and reticular protein fibers give soft support and elasticity to the wall of the trachea, while blood vessels and nerves support the other layers of the tracheal wall. Longitudinal smooth muscle fibers are present in the posterior trachea between the ends of the cartilage rings. This smooth muscle tissue allows the trachea to adjust its diameter as needed.
Surrounding the submucosa is a layer of hyaline cartilage that forms the supportive rings of the trachea. Hyaline provides a strong, yet flexible structure that maintains an open airway and is resistant to external stresses.
The outermost layer of the trachea is the adventitia, a layer of areolar connective tissue that loosely anchors the trachea to the surrounding soft tissues.
While the trachea plays a vital role as a passive air passageway, it also performs several other important functions as well. The trachealis muscle in the posterior wall allows the trachea to contract and reduce its diameter, which makes coughs more forceful and productive. During the process of swallowing food, the esophagus expands into the space normally occupied by the trachea. The incomplete cartilage rings of the trachea allow it to narrow and permit the esophagus to expand into its space. Finally, the loose connection of the adventitia allows the trachea to move within the neck and thorax, aiding the lungs in their expansion and contraction during breathing.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลอดลม (หรือหลอดลม) เป็นกว้างท่อกลวงที่เชื่อมต่อกล่องเสียง (หรือกล่องเสียง) เพื่อหลอดลมของปอด มันเป็นส่วนหนึ่งของทางเดินหายใจของร่างกายและมีฟังก์ชั่นที่สำคัญในการให้การไหลของอากาศเข้าและออกจากปอดสำหรับการหายใจ. หลอดลมเริ่มต้นที่ปลายด้อยกว่าของกล่องเสียงในฐานของลำคอ มันตั้งอยู่บนเส้นแบ่งของร่างกายหน้าไปยังหลอดอาหารและเพียงแค่ลึกให้กับผิวเพื่อให้มันเป็นไปได้ที่จะรู้สึกกล่องเสียงผ่านทางผิวหนังของลำคอ จากจุดเริ่มต้นที่กล่องเสียงหลอดลมขยาย inferiorly เข้าหลังทรวงอกเพื่อกระดูกในทรวงอกที่หลอดลมจบที่มันแยกออกเป็นด้านซ้ายและหลอดลมด้านขวาซึ่งยังคงเป็นต้นไปต่อปอด. ดูในส่วนข้ามหลอดลมเป็น ประมาณหนึ่งนิ้ว (2.6 เซนติเมตร) แต่ก็มีบางผนังเยื่อแหวนรูปตัว C ของกระดูกอ่อนที่ฝังตัวลงไป ระหว่างสิบหกยี่สิบแหวนกระดูกอ่อนที่ซ้อนกันตามความยาวของหลอดลมที่มีเยื่อภูมิภาคแคบระยะห่างระหว่างแหวนกระดูกอ่อน ปลายเปิดของแหวนกระดูกอ่อนเผชิญหลังของหลอดลมหลอดอาหารอยู่ใกล้กับที่. สี่ชั้นของเนื้อเยื่อที่ทำขึ้นผนังของหลอดลมที่: เยื่อเมือกเป็นชั้นในสุดและประกอบด้วย ciliated pseudostratified เยื่อบุผิวเสากับเซลล์หลายถ้วย เซลล์ Goblet ผลิตเมือกเหนียวเคลือบเยื่อบุภายในของหลอดลมและจับปัจจุบันเศษใด ๆ ในอากาศที่สูดดมก่อนที่จะถึงปอด บนพื้นผิวของเซลล์เสาที่ยาวตาผมเหมือนชนะร่วมกันเพื่อผลักดันเมือกออกจากปอดเช่นสายพานลำเลียงกล้องจุลทรรศน์ เมือกจากหลอดลมพร้อมกับสารปนเปื้อนติดใด ๆ ทำให้ทางไปยังกล่องเสียงซึ่งจะมีทั้งไล่ออกในช่วงไอหรือกลืนกินและย่อยในกระเพาะอาหาร. ลึกไปเยื่อเมือกเป็นชั้น submucosa ซึ่งทำจากเนื้อเยื่อเกี่ยวพัน areolar มี หลอดเลือดและเนื้อเยื่อประสาท คอลลาเจนอีลาสตินจำนวนมากและเส้นใยโปรตีนตาข่ายให้การสนับสนุนนุ่มและยืดหยุ่นกับผนังของหลอดลมในขณะที่เส้นเลือดและเส้นประสาทสนับสนุนชั้นอื่น ๆ ของผนังหลอดลม ระยะยาวเส้นใยกล้ามเนื้อเรียบที่มีอยู่ในหลอดลมหลังระหว่างปลายของกระดูกอ่อนแหวนที่ นี้กล้ามเนื้อเรียบหลอดลมช่วยในการปรับขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางของมันเป็นสิ่งที่จำเป็น. รอบ submucosa เป็นชั้นของกระดูกอ่อนใสที่เป็นแหวนสนับสนุนหลอดลมที่ ไฮยะลินให้แข็งแรงโครงสร้างที่ยืดหยุ่นที่ยังคงเดินหายใจเปิดและสามารถทนต่อความเครียดภายนอก. ชั้นนอกสุดของหลอดลมเป็น adventitia เป็นชั้นของเนื้อเยื่อเกี่ยวพัน areolar ที่เบรกอย่างอิสระหลอดลมไปยังเนื้อเยื่ออ่อนโดยรอบ. ในขณะที่หลอดลม มีบทบาทสำคัญในฐานะที่เป็นทางเดินของอากาศแบบพาสซีฟก็ยังทำหน้าที่สำคัญอื่น ๆ อีกหลายเช่นกัน กล้ามเนื้อ trachealis ในผนังด้านหลังช่วยให้หลอดลมหดตัวและลดขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางของมันซึ่งจะทำให้อาการไอมากขึ้นมีพลังและมีประสิทธิภาพ ระหว่างขั้นตอนของการกลืนอาหารที่หลอดอาหารขยายเข้าไปในพื้นที่ที่ถูกครอบครองโดยปกติหลอดลม แหวนกระดูกอ่อนที่ไม่สมบูรณ์ของหลอดลมอนุญาตให้แคบลงและอนุญาตให้หลอดอาหารจะขยายเข้าไปในพื้นที่ของตน ในที่สุดการเชื่อมต่อที่หลวม adventitia ช่วยให้หลอดลมที่จะย้ายที่อยู่ในคอและทรวงอกปอดช่วยในการขยายตัวและการหดตัวของพวกเขาในระหว่างการหายใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลอดลม ( หลอดลม ) เป็นท่อกลวงที่กว้างเชื่อมต่อกล่องเสียง ( หรือกล่องเสียงกับหลอดลมของปอด มันเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายของการบิน และมีฟังก์ชั่นที่สำคัญของการให้การไหลของอากาศเข้าและออกจากปอดสำหรับหายใจ

หลอดลมเริ่มที่ปลายด้านล่างของกล่องเสียงในฐานของคอ มันตั้งอยู่ตามแนวกลางของร่างกาย ,ของหลอดอาหารและลึกเพื่อผิว , เพื่อให้มันเป็นไปได้ที่จะรู้สึกกล่องเสียงผ่านผิวหนังของคอ จากจุดเริ่มต้นที่กล่องเสียง หลอดลมขยาย inferiorly ในทรวงอกด้านหลังกระดูกสันอกในทรวงอก ขยายหลอดลม จบที่แบ่งออกเป็นซ้ายและขวาหลอดลมซึ่งยังคงมุ่งหน้าสู่ปอด

ดูในส่วนข้ามหลอดลมใหญ่ประมาณหนึ่งนิ้ว ( 2.5 ซม. ) ในเส้นผ่าศูนย์กลาง มันมีบาง , เยื่อบุผิวผนังด้วยตัว C แหวนกระดูกอ่อนที่ฝังเข้าไปในมัน ระหว่าง 16 และกระดูกอ่อน 20 แหวนซ้อนกันตามความยาวของหลอดลมที่มีแคบด้านหลังภูมิภาคระยะระหว่างกระดูกอ่อนแหวน ปลายเปิดของกระดูกอ่อน แหวนหน้าด้านหลังของหลอดลมใกล้กับหลอดอาหาร .

สี่ชั้นของเนื้อเยื่อสร้างผนังของหลอดลม :

เป็นเยื่อบุชั้นในสุดและประกอบด้วย ciliated หุ่ยเยื่อบุผิวด้วยเซลล์กุณโฑ มากมาย กุณโฑเซลล์ผลิตเมือกเหนียวเคลือบเยื่อบุด้านในของหลอดลมและจับเศษใด ๆสูดอากาศในปัจจุบันก่อนที่จะถึงปอด บนพื้นผิวของเซลล์ ลักษณะค่อนข้างยาวผมชอบดีตีด้วยกันดันเสมหะออกจากปอด เช่น สายพาน ด้วยกล้องจุลทรรศน์ เมือกจากหลอดลม พร้อมกับติดสารปนเปื้อน ทำให้ทางกล่องเสียง ซึ่งจะให้ไล่ออกในการไอหรือกลืนและย่อยในกระเพาะอาหาร
ลึกถึงเซลล์เยื่อบุเป็นพีเอ็ม 5544 ชั้นซึ่งผลิตจากตะวันออกไกลเนื้อเยื่อเกี่ยวพันที่มีเส้นเลือดและเส้นประสาท . มีคอลลาเจน , อีลาสตินและเส้นใยโปรตีนร่างแหให้การสนับสนุนนุ่มและยืดหยุ่นให้ผนังของหลอดลมในขณะที่หลอดเลือดและเส้นประสาทสนับสนุนชั้นอื่น ๆของผนังหลอดลม . เส้นใยกล้ามเนื้อตามยาวเรียบอยู่ในหลอดลมหลังระหว่างปลายของกระดูกอ่อน แหวนนี้จะช่วยให้เนื้อเยื่อของกล้ามเนื้อเรียบหลอดลมเพื่อปรับขนาดของมันเป็น พีเอ็ม 5544
ล้อมรอบเป็นชั้นของกระดูกอ่อนที่จำนวนรูปแบบแหวนเกื้อกูลของหลอดลม จำนวนให้แข็งแรง แต่ยืดหยุ่นโครงสร้างที่ประกอบด้วยสายการบินเปิดและสามารถทนต่อความเครียดภายนอก
ชั้นนอกสุดของหลอดลมเป็นดี - เจเนอเรชันเอ็กซ์ ,ชั้นของเนื้อเยื่อเกี่ยวพันอย่างหลวม ๆเบรกตะวันออกไกลที่หลอดลมในบริเวณเนื้อเยื่ออ่อน
ในขณะที่หลอดลมมีบทบาทเป็นทางผ่านอากาศเรื่อยๆ มันก็มีประสิทธิภาพการทำงานที่สำคัญหลายอื่น ๆเช่นกัน การ trachealis กล้ามเนื้อในผนังด้านหลังช่วยให้หลอดลมหดตัวและลดขนาดของมัน ซึ่งทำให้ไอพลังมากขึ้นและมีประสิทธิภาพในระหว่างกระบวนการกลืนอาหาร หลอดอาหารขยายเข้าไปในพื้นที่ปกติที่ถูกครอบครองโดยหลอดลม สมบูรณ์แหวนกระดูกอ่อนของหลอดลมให้มันแคบและอนุญาตให้หลอดอาหารขยายเข้าสู่พื้นที่ ในที่สุดการเชื่อมต่อหลวมของ ดี - เจเนอเรชันเอ็กซ์ช่วยให้หลอดลมย้ายภายในคอ ทรวงอก ปอด ช่วยในการขยายตัวและการหดตัวขณะหายใจ