Suddenly, here toward the year's en

Suddenly, here toward the year's end, when the new films are plunging toward the wire and the prospects of an Oscar-worthy long shot coming through get progressively more dim, there sweeps ahead a film that is not only one of the best of the year, but also one of the best seriocomic social satires we've had from Hollywood since Preston Sturges was making them.

It is Mike Nichols's and Lawrence Turman's devastating and uproarious The Graduate, which came yesterday to the Lincoln Art and the Coronet.

Mark it right down in your datebook as a picture you'll have to see—and maybe see twice to savor all its sharp satiric wit and cinematic treats. For in telling a pungent story of the sudden confusions and dismays of a bland young man fresh out of college who is plunged headlong into the intellectual vacuum of his affluent parents' circle of friends, it fashions a scarifying picture of the raw vulgarity of the swimming-pool rich, and it does so with a lively and exciting expressiveness through vivid cinema.

Further, it offers an image of silver-spooned, bewildered youth, standing expectantly out with misgiving where the brook and the swimming-pool meet, that is developed so wistfully and winningly by Dustin Hoffman, an amazing new young star, that it makes you feel a little tearful and choked-up while it is making you laugh yourself raw.

In outline, it may sound skimpy and perhaps a little crude—possibly even salacious in a manner now common in films. For all it is, in essence, is the story of this bright but reticent young man who returns from an Eastern college to his parent's swanky home in Beverly Hills, gets seduced rather quickly by the restless wife of his father's law partner, then falls in love with the lady's daughter and finds himself helplessly trapped in a rather sticky dilemma until he is able to dislodge himself through a familiar romantic ploy.

That's all. And yet in pursuing this simple story line, which has been adorned with delicious incidents and crackling dialogue in the screenplay by Calder Willingham and Buck Henry, based on a novel by Charles Webb, the still exploring Mr. Nichols has done such sly and surprising things with his actors and with his camera—or, rather, Robert Surtees's camera—that the overall picture has the quality of a very extensive and revealing social scan.

With Mr. Hoffman's stolid, deadpanned performance, he gets a wonderfully compassionate sense of the ironic and pathetic immaturity of a mere baccalaureate scholar turned loose in an immature society. He is a character very much reminiscent of Holden Caulfield in J. D. Salinger's Catcher in the Rye.

And with Anne Bancroft's sullenly contemptuous and voracious performance as the older woman who yearns for youth, Mr. Nichols has twined in the netting the casual crudeness and yet the pathos of this type.

Katharine Ross, another comparative newcomer, is beautifully fluid and true as the typical college-senior daughter whose sensitivities are helplessly exposed for brutal abrasion by her parents and by the permissive society in which she lives. Murray Hamilton is piercing as her father—a seemingly self-indulgent type who is sharply revealed as bewildered and wounded in one fine, funny scene. And William Daniels and Elizabeth Wilson fairly set your teeth on edge as the hotcha, insensitive parents of the lonely young man.

Enhancing the veracity of the picture is first-rate staging in true locations and on well-dressed sets, all looking right in excellent color. And a rich, poignant musical score that features dandy modern folk music, sung (offscreen, of course) by the team of Simon and Garfunkel, has the sound of today's moody youngsters—"The Sounds of Silence," as one lyric says.

Funny, outrageous, and touching, The Graduate is a sophisticated film that puts Mr. Nichols and his associates on a level with any of the best satirists working abroad today.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทันใดนั้น นี่ไปยังจุดสิ้นสุดของปี เมื่อภาพยนตร์ใหม่เป็นหลั่นไปสาย และแนวโน้มของการยิงยาวน่า Oscar มาผ่านได้มิติมากขึ้นความก้าวหน้า มีเว้าข้างหน้าฟิล์มที่ไม่ใช่เฉพาะหนึ่งดีที่สุดของปี แต่ยังสุด seriocomic สังคม satires เราเคยจากฮอลลีวูดตั้งแต่ Sturges เปรสตันได้ทำอย่างใดอย่างหนึ่งไมค์นิโคลและลอว์เรนซ์ Turman uproarious และทำลายล้างบัณฑิตวิทยาลัย ที่มาเมื่อวานนี้เพื่อศิลปะลินคอล์นและจุลมงกุฎได้ทำเครื่องหมายด้านขวาลงใน datebook ของคุณเป็นรูปภาพที่คุณจะต้องดูซึ่งบางทีดูสองครั้งเพื่อลิ้มรสทั้งหมดของคม satiric ปัญญา และปฏิบัติต่อผลงานชิ้น สำหรับในการบอกเรื่องหอมฉุนของ confusions ฉับพลันและ dismays คืนหนุ่มสดจากวิทยาลัยที่ลดลง headlong เป็นสุญญากาศทางปัญญาของพ่อแม่ของเขาแต่ละวงเพื่อน แฟชั่นรูปภาพ scarifying vulgarity ดิบร่ำรวยของสระว่ายน้ำ และทำให้กับ expressiveness ที่มีชีวิตชีวา และน่าตื่นเต้นผ่านภาพยนตร์ที่สดใสเพิ่มเติม มันมีภาพของเยาวชน spooned ซิลเวอร์ สับสน ยืน expectantly ออกกับ misgiving ที่ลำธารและสระว่ายน้ำตาม ที่จะพัฒนาให้ wistfully และ winningly โดยดัสตินฮอฟแมน ความตื่นตาตื่นใจใหม่หนุ่มดาว ที่ทำให้คุณรู้สึกเหมือน tearful และทำขึ้นในขณะนั้นจะทำให้คุณหัวเราะตัวเองวัตถุดิบIn outline, it may sound skimpy and perhaps a little crude—possibly even salacious in a manner now common in films. For all it is, in essence, is the story of this bright but reticent young man who returns from an Eastern college to his parent's swanky home in Beverly Hills, gets seduced rather quickly by the restless wife of his father's law partner, then falls in love with the lady's daughter and finds himself helplessly trapped in a rather sticky dilemma until he is able to dislodge himself through a familiar romantic ploy.That's all. And yet in pursuing this simple story line, which has been adorned with delicious incidents and crackling dialogue in the screenplay by Calder Willingham and Buck Henry, based on a novel by Charles Webb, the still exploring Mr. Nichols has done such sly and surprising things with his actors and with his camera—or, rather, Robert Surtees's camera—that the overall picture has the quality of a very extensive and revealing social scan.With Mr. Hoffman's stolid, deadpanned performance, he gets a wonderfully compassionate sense of the ironic and pathetic immaturity of a mere baccalaureate scholar turned loose in an immature society. He is a character very much reminiscent of Holden Caulfield in J. D. Salinger's Catcher in the Rye.And with Anne Bancroft's sullenly contemptuous and voracious performance as the older woman who yearns for youth, Mr. Nichols has twined in the netting the casual crudeness and yet the pathos of this type.แคทารีนรอสส์ ผู้เปรียบเทียบอื่น เป็นของเหลวอย่างสวยงาม และเป็นจริงเป็นทั่วไปอาวุโสวิทยาลัยรัฐที่จะซมถูกขัดถูที่โหดร้าย โดยพ่อแม่ และสังคม permissive ที่เธออาศัยอยู่ เมอร์เรย์ฮามิลตันเป็นเจาะเป็นพ่อของเธอ — bewildered ชนิดดูเหมือนว่าจะเพื่อประโยชน์ของตัวผู้จะเปิดเผยเป็นอย่างรวดเร็ว และได้รับบาดเจ็บในหนึ่งฉากตลก ดี และ William แดเนียลและเอลิซาเบธ Wilson ค่อนข้างตั้งฟันบนขอบเป็น hotcha พ่อแม่ตายด้านของชายหนุ่มโดดเดี่ยวเพิ่ม veracity ของรูปภาพจะจัดเตรียมมา ในสถานจริง และห้องแต่งตัว ชุด มองทั้งหมดในสีที่ยอดเยี่ยม และหลากหลาย ประจำดนตรีคะแนนที่แดนดี้สมัยดนตรีพื้นเมือง สูง (แสดง หลักสูตร) โดยทีมงานของ Simon และการ์ฟังเกล มีเสียงวันนี้อารมณ์เยาวชน — "ที่เสียงของความเงียบ เป็นหนึ่งลเซียนกล่าวตลก แขก และสัมผัส บัณฑิตเป็นฟิล์มมีความซับซ้อนที่ทำให้นายนิโคลและสมาคมของเขาในระดับใด ๆ ของ satirists ดีที่สุดที่ทำงานต่างประเทศวันนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทันใดนั้นที่นี่ในช่วงปลายปีเมื่อภาพยนตร์ใหม่จะพรวดพราดต่อลวดและแนวโน้มของออสการ์ที่คุ้มค่ายิงยาวที่ผ่านมาได้รับความก้าวหน้าสลัวมากขึ้นที่มีเรตติ้งไปข้างหน้าภาพยนตร์ที่ไม่ได้เป็นเพียงหนึ่งในสิ่งที่ดีที่สุดของปี แต่ยังเป็นหนึ่งในสิ่งที่ดีที่สุด satires สังคม seriocomic ที่เราเคยมีจากฮอลลีวู้ดตั้งแต่เพรสตัน Sturges ได้ทำให้พวกเขา. มันเป็นไมค์นิโคลและอเรนซ์เทอร์แมนของการทำลายล้างและดังระงมบัณฑิตซึ่งมาเมื่อวานนี้เพื่อศิลปะลินคอล์นและมงกุฎได้. มาร์คมันขวา ลงในไดอารี่ของคุณเป็นภาพที่คุณจะต้องดูและอาจจะเห็นเป็นครั้งที่สองที่จะลิ้มรสทุกปัญญาเสียดสีที่คมชัดและการปฏิบัติในโรงภาพยนตร์ สำหรับในการบอกเล่าเรื่องราวที่ฉุนของความสับสนฉับพลันและ dismays ของชายหนุ่มอ่อนโยนออกใหม่ของวิทยาลัยที่จะลดลงหัวทิ่มลงไปสูญญากาศทางปัญญาของวงกลมพ่อแม่ร่ำรวยของเขาเพื่อนของแฟชั่นมันเป็นภาพเกาของคำหยาบดิบว่ายน้ำ -pool ที่อุดมไปด้วยและจะไม่ให้มีการแสดงออกที่มีชีวิตชีวาและน่าตื่นเต้นผ่านโรงหนังที่สดใส. นอกจากนี้ยังมีภาพของเงิน spooned เยาวชนสับสนที่ยืนลุ้นออกมาด้วยความหวั่นหวาดที่ลำธารและตอบสนองสระว่ายน้ำที่ได้รับการพัฒนา ดังนั้นละห้อยและ winningly โดยดัสตินฮอฟแมนที่น่าตื่นตาตื่นใจดาราหนุ่มใหม่ที่จะทำให้คุณรู้สึกร้องไห้น้อยและสำลักขึ้นในขณะที่มันจะทำให้คุณหัวเราะตัวเองดิบ. ในร่างก็อาจจะขี้เหนียวและอาจน้ำมันดิบอาจจะเล็ก ๆ น้อย ๆ แม้กระทั่ง ตัณหาในลักษณะนี้พบได้บ่อยในภาพยนตร์ สำหรับทั้งหมดมันเป็นในสาระสำคัญเป็นเรื่องราวของชายหนุ่มที่สดใส แต่มีเงื่อนงำนี้ที่กลับมาจากวิทยาลัยตะวันออกไปยังผู้ปกครองของเขาหรูหราบ้านในเบเวอร์ลีฮิลส์ได้รับการล่อลวงค่อนข้างรวดเร็วโดยภรรยากระสับกระส่ายของกฎหมายหุ้นส่วนของพ่อของเขาจากนั้นก็ตกอยู่ใน รักกับลูกสาวของผู้หญิงและพบว่าตัวเองทำอะไรไม่ถูกขังอยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกเหนียวค่อนข้างจนกว่าเขาจะสามารถที่จะขับไล่ตัวเองผ่านวิธีการที่โรแมนติกที่คุ้นเคย. นั่นคือทั้งหมดที่ และยังในการใฝ่หาเส้นเรื่องง่ายๆนี้ซึ่งได้รับการตกแต่งด้วยเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและการเจรจาอร่อยเสียงแตกในบทภาพยนตร์โดยคาลเดอ Willingham บั๊กเฮนรี่อิงนิยายโดยชาร์ลส์เวบบ์ที่ยังคงสำรวจนายนิโคลส์ได้ทำเช่นเจ้าเล่ห์และสิ่งที่น่าแปลกใจ กับนักแสดงของเขาและมาพร้อมกับกล้องหรือของเขาค่อนข้างโรเบิร์ตตีส์ของกล้องว่าภาพรวมมีคุณภาพของที่กว้างขวางมากและเผยให้เห็นสังคมสแกน. กับนายฮอฟแมนเยือกเย็นประสิทธิภาพ deadpanned เขาได้รับความรู้สึกเห็นอกเห็นใจที่เยี่ยมยอดของแดกดัน และยังไม่บรรลุนิติภาวะน่าสงสารของนักวิชาการบัณฑิตเพียงหันหลวมในสังคมที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ เขาเป็นตัวละครเป็นอย่างมากที่ชวนให้นึกถึงโฮลเดน Caulfield ในจับ JD Salinger ในไรย์. และด้วยแอนน์แบนครอฟประสิทธิภาพ sullenly ดูถูกและไม่รู้จักพอเป็นผู้หญิงที่มีอายุมากกว่าที่แยกตัวสำหรับเด็กและเยาวชนนายนิโคลส์ได้ twined ในตาข่ายไม่สละสลวยสบาย ๆ และยัง สิ่งที่น่าสมเพชประเภทนี้. แคทเธอรีรอสส์อีกใหม่เปรียบเทียบเป็นของเหลวและสวยงามเป็นจริงลูกสาววิทยาลัยอาวุโสที่มีความเปราะบางโดยทั่วไปมีการสัมผัสอย่างช่วยไม่ได้สำหรับการขัดถูที่โหดร้ายโดยพ่อแม่ของเธอและสังคมอนุญาตในการที่เธออาศัยอยู่ เมอเรย์แฮมิลตันจะเจาะเป็นพ่อชนิดที่ดูเหมือนจะตามใจตัวเองของเธอที่ถูกเปิดเผยขึ้นอย่างรวดเร็วในขณะที่สับสนและได้รับบาดเจ็บในการปรับฉากตลก และวิลเลียมแดเนียลส์และลิซาเบ ธ วิลสันตั้งธรรมฟันของคุณบนขอบเป็น hotcha ผู้ปกครองรู้สึกของชายหนุ่มคนเหงา. เสริมสร้างความจริงของภาพที่มีการแสดงละครอัตราแรกในสถานที่จริงและชุดแต่งตัวดีทั้งหมดมองที่เหมาะสมในการที่ดีเยี่ยม สี และอุดมไปด้วยคะแนนดนตรีฉุนที่มีการแสดงดนตรีพื้นบ้านที่ทันสมัยสำรวยร้อง (Offscreen ของหลักสูตร) ​​โดยทีมงานของไซม่อนและ Garfunkel ที่มีเสียง youngsters- อารมณ์ของวันนี้ "เสียงแห่งความเงียบ" เป็นหนึ่งในบทกวีกล่าวว่า. ตลก อุกอาจและสัมผัสบัณฑิตเป็นภาพยนตร์ที่มีความซับซ้อนที่ทำให้นายนิโคลส์และผู้ร่วมงานของเขาในระดับใด ๆ ของริสท์ที่ดีที่สุดในวันนี้ทำงานในต่างประเทศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จู่ๆ มาต่อ ก็จะสิ้นปีแล้ว เมื่อหนังใหม่อย่างรวดเร็วต่อลวดและแนวโน้มของออสการ์ที่คุ้มค่า ลองยิงมาแล้วได้รับความก้าวหน้าสลัว มีเรตติ้งล่วงหน้า เป็นภาพยนตร์ที่ไม่ได้เป็นเพียงหนึ่งในดีที่สุดของปี แต่ยังมีหนึ่งที่ดีที่สุดทั้งตลกขบขันและจริงจัง satires เราได้จากสังคม ฮอลลีวู้ดตั้งแต่เพรสตันสเตอร์จิสา .

มันคือ ไมค์ นิโคลส์ และ ลอว์เรนซ์ turman รุนแรงและตลกโปกฮาบัณฑิตซึ่งมาเมื่อวานกับ ลินคอล์น ศิลปะ และโคโรเน็ต

เครื่องหมายถูกลงในไดอารี่ของคุณเป็นภาพที่คุณจะได้เห็นและอาจจะเห็นสองครั้งเพื่อลิ้มรสของชาร์ป ซึ่งชอบถากถางปัญญาและถือว่าภาพยนตร์ .สำหรับในการบอกเรื่องราวฉุนของความสับสนฉับพลันและ dismays ของจืด หนุ่มสดออกจากวิทยาลัยที่พุ่งหัวทิ่มลงไปในสูญญากาศทางปัญญาของพ่อแม่ที่ร่ำรวยของเขา วงกลม ของ เพื่อน มันเป็นภาพแฟชั่น scarifying หยาบคายดิบของสระว่ายน้ำ รวย และมันไม่ได้มีชีวิตชีวาและน่าตื่นเต้นการแสดงออกผ่าน ภาพยนตร์สดใส

เพิ่มเติมมันมีรูปสีเงินนอนกับเยาวชน , สับสน , ยืนหวังกับความสงสัยที่ลำธารและสระว่ายน้ำ พบ ที่ถูกพัฒนาขึ้นเพื่อด้วยความโหยหาอย่างมีชัยชนะโดยดัสติน ฮอฟแมน และน่าพิศวงใหม่ ดาราสาว ที่ทำให้คุณรู้สึกเล็ก ๆน้อย ๆน้ำตา และสำลักขึ้นในขณะที่มันทำให้คุณหัวเราะตัวเองดิบ

ในเค้าร่างมันอาจฟังดูขี้เหนียวและบางทีอาจจะแม้แต่น้อยหยาบลามกในลักษณะนี้พบในหนัง ทั้งหมดมันคือ สาระ เรื่องราวของเด็กหนุ่มที่สดใสนี้ แต่ความเงียบกลับจากวิทยาลัยตะวันออกให้พ่อแม่ของเขาต้องกลับบ้านใน Beverly Hills , ถูกล่อลวงค่อนข้างรวดเร็ว โดยภรรยากระสับกระส่ายของกฎหมายหุ้นส่วนของบิดาของเขาแล้วตกหลุมรักกับลูกสาวของหญิงสาว และพบว่าตัวเองหมดหนทางติดอยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกค่อนข้างเหนียว จนเขาสามารถปลดตัวเองผ่านคุ้นเคยโรแมนติกพลอย

แค่นั้นเอง และยังติดตามเรื่องราวนี้ได้ง่าย ซึ่งถูกประดับด้วยเหตุการณ์ที่อร่อย และเสียงสนทนาในบทภาพยนตร์โดยคาลเดอร์วิลลิ่งแฮม และบัคเฮนรี่ ขึ้นอยู่กับนวนิยายโดยชาร์ลส์เวบบ์ ,ยังคงสำรวจคุณนิโคลได้เช่นกลับกลอกและความประหลาดใจกับนักแสดงของเขาและด้วยกล้อง หรือ ค่อนข้าง โรเบิร์ตเซอร์ตีกล้อง ในภาพรวมมีคุณภาพมากอย่างกว้างขวางและเปิดเผยสังคมสแกน

กับคุณฮอฟแมนซึ่งไม่แสดงความรู้สึก deadpanned , การแสดงเขาได้รับความรู้สึกที่เยี่ยมยอด น้ำใจของแดกดันและน่าสมเพช immaturity ของบัณฑิตบัณฑิตเพียงเปลี่ยนหลวมในสังคมวัยรุ่น เขาคือตัวละครมากรำลึกของโฮลเด้น คอลฟิลด์ใน J . D . Salinger Catcher ใน Rye .

และแอนน์ แบนครอฟต์กำลังดูถูก sullenly และเป็นผู้หญิงที่มีอายุมากกว่าผู้ที่โลภงาน เยาวชน ต้องการ คุณนิโคลได้ twined ในด้านหลังที่ crudeness สบายและยังอารมณ์ประเภทนี้

แคทารีน รอส อื่นเปรียบเทียบใหม่ ตระการของเหลวและจริงเป็นปกติวิทยาลัยอาวุโสที่มีลูกสาวจะไร้ประโยชน์สำหรับการเปิดรับณโหดเหี้ยมโดยพ่อแม่ของเธอ และอนุญาตในสังคมที่เธออาศัยอยู่เมอร์เรย์แฮมิลตันจะเจาะเป็น father-a ดูเหมือนตนเองตามใจคนที่อย่างรวดเร็วเปิดเผยเป็นงุนงงและบาดเจ็บในหนึ่งดี ตลก ฉาก และวิลเลียมส์ และ เอลิซาเบธวิลสันค่อนข้างชุดฟันของคุณบนขอบเป็น hotcha ตาย , พ่อแม่ของหนุ่มเหงา

เพิ่มความเป็นจริงของภาพที่เป็นเลิศ ในสถานที่จริง และในการแต่งตัวชุดมองขวาในสีที่ดีเยี่ยม และรวย ฉุนคะแนนดนตรีที่มีเพลงลูกทุ่งสมัยใหม่สวยหรู ซอง ( ภาพหลุดแน่นอน ) โดยทีมงานของ Simon and Garfunkel , เสียงวันนี้อารมณ์ไม่ดีเยาวชน - " เสียงของความเงียบ " เป็นหนึ่งในเนื้อเพลงว่า .

ตลกอุกอาจและสัมผัส บัณฑิตคือมีความซับซ้อน ภาพยนตร์ที่จะทำให้คุณนิโคลและเพื่อนร่วมงานของเขาในระดับใด ๆที่ดีที่สุด satirists
ทำงานต่างประเทศวันนี้