In particular, the latter of the tw

In particular, the latter of the two has been the prime performance assessment (in
terms of success or failure) of construction projects. Ward et al (1991) describe how
when assessing the success/failure of construction projects “a common approach is to
evaluate performance on the extent to which client objectives like cost, time and
quality were achieved”. Indeed, those are seen as the ‘three traditional indicators of
performance’ (Mohsini & Davidson 1992) used in the UK construction industry.
Although the ‘three measures’ provide an indication as to the success or failure of a
project they do not, in isolation, provide a balanced view of the project’s performance.
Furthermore, their implementation in construction projects is usually apparent at the
end of the project, and therefore they can be classified as ‘lagging’ rather than
‘leading’ indicators of performance. Ward et al (1991) also suggest that “Looking
back on the conduct of a project, what sticks in the mind is often not so much
financial success or early completion, but memories of other people involved and
abiding impressions of harmony, goodwill and trust or, conversely, of arguments,
distrust and conflict. The client’s willingness to pursue a given procurement route to
achieve a future project is likely to be strongly influenced by these factors.”
Therefore, it is clear to see that the traditional measures of the performance of
construction projects are not enough to assess their ‘true’ performance. It can be
argued that the methods used to measure performance in construction projects fall into
the three main categories of the BSC:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เฉพาะ หลังสองได้รับการประเมินประสิทธิภาพการทำงานเฉพาะในเงื่อนไขของความสำเร็จหรือความล้มเหลว) ของโครงการก่อสร้าง ผู้ป่วย et al (1991) อธิบายว่าเมื่อประเมินความสำเร็จ/ล้มเหลวของโครงการก่อสร้าง "วิธีทั่วไปคือประเมินประสิทธิภาพในขอบเขตที่ลูกค้าเป้าหมายเช่นต้นทุน เวลา และคุณภาพความสำเร็จ" แน่นอน ผู้ที่ถูกมองว่าเป็นการ ' ชี้สามแบบดั้งเดิมของประสิทธิภาพการทำงาน ' (Mohsini & Davidson 1992) ใช้ในอุตสาหกรรมก่อสร้างสหราชอาณาจักรแม้ว่า 'วัดสาม' เป็นการวัดเกี่ยวกับความสำเร็จหรือความล้มเหลวของการไม่ แยก โครงการให้ดูสมดุลของประสิทธิภาพของโครงการนอกจากนี้ การปฏิบัติการในโครงการก่อสร้างจะเห็นได้ชัดมักที่จะสิ้นสุดโครงการ และดังนั้น พวกเขาสามารถจัดประเภทเป็น 'lagging' rather กว่าตัวบ่งชี้ 'นำ' ของประสิทธิภาพ ผู้ป่วย et al (1991) ยังแนะนำที่ "มองจึงจัดทำโครงการ สิ่งแท่งใจไม่มักมากความสำเร็จทางการเงิน หรือความสมบูรณ์ก่อน แต่ความทรงจำของคนอื่นที่เกี่ยวข้อง และอิมปฏิบัติสอดคล้อง ค่าความนิยม และไว้วางใจ หรือ ในทางกลับกัน อาร์กิวเมนต์ระแวงและความขัดแย้ง ความตั้งใจของไคลเอ็นต์การดำเนินการจัดซื้อการกำหนดเส้นทางไปยังบรรลุในอนาคตโครงการจะมีผลมาจากปัจจัยเหล่านี้ขอ "จึง มันเป็นการเห็นที่วัดประสิทธิภาพของแบบโครงการก่อสร้างไม่เพียงพอที่จะประเมินประสิทธิภาพของพวกเขา 'จริง' สามารถโต้เถียงว่า วิธีที่ใช้วัดประสิทธิภาพการทำงานในโครงการก่อสร้างตกสามประเภทหลักของบีเอสซี:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังของทั้งสองที่ได้รับการประเมินผลการปฏิบัติที่สำคัญ (ใน
แง่ของความสำเร็จหรือความล้มเหลว) ของโครงการก่อสร้าง วอร์ด, et al (1991) อธิบายว่า
เมื่อมีการประเมินความสำเร็จ / ล้มเหลวของโครงการก่อสร้าง "วิธีร่วมกันคือการ
ประเมินผลการทำงานในขอบเขตที่วัตถุประสงค์ของลูกค้าเช่นค่าใช้จ่ายเวลาและ
คุณภาพที่กำลังประสบความสำเร็จ " อันที่จริงเหล่านั้นจะถูกมองว่าเป็น 'สามตัวชี้วัดแบบดั้งเดิมของ
ผลการดำเนินงาน (Mohsini และเดวิดสัน 1992) ที่ใช้ในอุตสาหกรรมการก่อสร้างในสหราชอาณาจักร.
แม้ว่า 'สามมาตรการ' ให้ข้อบ่งชี้ที่จะประสบความสำเร็จหรือล้มเหลวของ
โครงการที่พวกเขาทำไม่ได้ใน แยกให้มุมมองที่สมดุลของผลการดำเนินงานของโครงการ.
นอกจากนี้การดำเนินงานของพวกเขาในโครงการก่อสร้างมักจะเห็นได้ชัดใน
ตอนท้ายของโครงการและดังนั้นพวกเขาจึงสามารถจัดเป็น 'ล้าหลัง' มากกว่า
'ชั้นนำ' ตัวชี้วัดของการปฏิบัติงาน วอร์ด, et al (1991) นอกจากนี้ยังชี้ให้เห็นว่า "มอง
ย้อนกลับไปในการดำเนินการของโครงการสิ่งที่เกาะติดอยู่ในใจมักจะไม่มาก
ที่ประสบความสำเร็จทางการเงินหรือเสร็จสิ้นในช่วงต้น แต่ความทรงจำของคนอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องและ
ปฏิบัติตามการแสดงผลของความสามัคคีความปรารถนาดีและความไว้วางใจ หรือตรงกันข้ามของการขัดแย้ง,
ความไม่ไว้วางใจและความขัดแย้ง ความตั้งใจของลูกค้าที่จะไล่ตามเส้นทางที่จัดซื้อจัดจ้างได้รับการ
ประสบความสำเร็จในโครงการในอนาคตมีแนวโน้มที่จะได้รับอิทธิพลจากปัจจัยเหล่านี้. "
ดังนั้นจึงเป็นที่ชัดเจนที่จะเห็นว่ามาตรการแบบดั้งเดิมของการปฏิบัติงานของ
โครงการก่อสร้างที่มีไม่เพียงพอในการประเมินของพวกเขาเป็นจริง ผลการดำเนินงาน มันสามารถ
เป็นที่ถกเถียงกันว่าวิธีการที่ใช้ในการวัดประสิทธิภาพการทำงานในโครงการก่อสร้างตกอยู่ใน
สามประเภทหลักของ BSC:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โดยเฉพาะหลังของทั้งสองได้รับการประเมินสมรรถนะเฉพาะ (
เงื่อนไขของความสำเร็จ หรือความล้มเหลวของโครงการก่อสร้าง Ward et al ( 1991 ) อธิบายวิธี
เมื่อการประเมินความสำเร็จ / ล้มเหลวของโครงการก่อสร้าง " วิธีการทั่วไปคือ
ประเมินผลการปฏิบัติงานในขอบเขตที่ลูกค้าเป้าหมาย เช่น ต้นทุน เวลา และคุณภาพ
ยา " แน่นอนผู้ที่ถูกมองว่าเป็น ' สามแบบดั้งเดิมตัวบ่งชี้
งาน ( mohsini & Davidson 1992 ) ใช้ใน UK อุตสาหกรรมการก่อสร้าง .
ถึงแม้ว่า ' 3 มาตรการให้มีการบ่งชี้ถึงความสำเร็จหรือความล้มเหลวของ
โครงการไม่ แยก ให้มุมมองที่สมดุลของประสิทธิภาพของโครงการ
นอกจากนี้การปฏิบัติตนในโครงการก่อสร้างมักจะปรากฏที่
สิ้นสุดโครงการ และดังนั้น พวกเขาสามารถจัดเป็น ' ล่า ' มากกว่า
'leading ' ตัวชี้วัดประสิทธิภาพ Ward et al ( 1991 ) ยังชี้ให้เห็นว่า " มอง
กลับในการปฏิบัติของโครงการ สิ่งที่ติดในใจมักจะไม่มาก
ความสำเร็จทางการเงิน หรือ ต้นสมบูรณ์แต่ความทรงจำอื่น ๆ ผู้ที่เกี่ยวข้องและ
. การแสดงผลของความเมตตา และไว้ใจ หรือในทางกลับกัน ของอาร์กิวเมนต์
ความไม่ไว้วางใจและความขัดแย้ง ความตั้งใจของลูกค้าที่จะได้รับการติดตามเส้นทาง

บรรลุโครงการในอนาคตมีแนวโน้มที่จะมีอิทธิพลอย่างมาก โดยปัจจัยเหล่านี้ "
ดังนั้นมันเป็นที่ชัดเจนเพื่อดูว่ามาตรการดั้งเดิมของการปฏิบัติ
โครงการก่อสร้างไม่เพียงพอที่จะประเมินประสิทธิภาพที่แท้จริง ' ' มันสามารถ
แย้งว่าวิธีการที่ใช้วัดผลการดำเนินงานในโครงการก่อสร้างตก
สามประเภทหลักของ BSC :