Post-traumatic stress disorder (PTS

Post-traumatic stress disorder (PTSD) has recently
been noted in parents after traumatic childbirth,
with premature infants in the NICU, after a child
has experienced acute trauma or a life-threatening
illness and when a child develops a chronic illness. The
reported incidence of PTSD in parents in these situations
ranges from 1.5% to 6% with traumatic childbirth (Ayers &
Pickering, 2001; Menage, 1993) to 21% to 23% when a
child has been in the NICU or PICU (Balluffi et al., 2004;
Vanderbilt, Bushley, Young, & Frank., 2009), to as high as
30% for parents of children with leukemia (Kazak et al.,
1997). In a study by Landolt, Vollrath, Laimbacher,
Gnehm, and Sennhauser (2005), all mothers of children
who had experienced an episode of severe hypoglycemia
developed PTSD.
PTSD seems to occur more often in mothers than fathers
(Kazak et al., 1997; Landolt, Vollrath, Laimbacher et al.,
2005; Pelcovitz et al., 1996; Shears, Nadel, Gledhill, &
Garralda, 2005). However, a recent report suggests that
fathers may experience delayed onset of symptoms (Shaw
et al., 2009), resulting in the under-reporting of PTSD.
When a parent suffers from PTSD, it affects his or her physical
and emotional health, relationship with children, and
interactions with the health care team. PTSD can also interfere
with effective management of the child’s illness.
Definition/Symptoms
PTSD is a psychiatric disorder that occurs after a major
traumatic event considered beyond the range of the usual
human experience. Acute stress disorder (ASD), a strong
predictor of PTSD (Shaw et al., 2009), is the early reaction
to a traumatic trigger. With ASD, most psychological and
physical symptoms occur in the first two weeks after a traumatic
event (Rothbaum, Foa, Riggs, & Murdock, 1992). As
distinct from ASD, the PTSD diagnosis does not include a
dissociative symptom cluster (Bryant & Harvey, 1998) and
requires that symptoms be present for longer than one
month. PTSD symptoms (see Figure 1) fall into three major
categories:
• Re-experiencing phenomena, including nightmares and
recurrent distressing thoughts of the event. For many
parents, these symptoms can interfere with sleep.
• Avoidance of thoughts, feelings, conversations, places,
and people associated with the event; difficulty remembering
important parts of the trauma; and numbing of
general responsiveness. Parents may experience a
decreased interest in formerly important activities; feelings
of detachment from others; a limited range of
emotion, including difficulty having positive feelings
(such as love and happiness); and/or feelings of hopelessness
about the future. Detachment and estrangement
from their children and other people may also be
felt.
• Hyper-arousal symptoms can range from feeling
“jumpy” or easily startled, feeling constantly like danger
is lurking, to irritability and bursts of anger, to difficulty
falling or staying asleep (Bisson & Andrew, 2008).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความผิดปกติของบาดแผลความเครียด (PTSD) เมื่อเร็ว ๆ นี้ได้
รับการบันทึกไว้ในพ่อแม่หลังคลอดบาดแผล
ที่มีทารกเกิดก่อนกำหนดในหออภิบาลหลังจากเด็ก
ได้ประสบการณ์การบาดเจ็บเฉียบพลันหรือคุกคามชีวิต
การเจ็บป่วยและเมื่อเด็กพัฒนาความเจ็บป่วยเรื้อรัง
อุบัติการณ์รายงานของพล็อตเดียวกับผู้ปกครองในสถานการณ์เหล่านี้
มีตั้งแต่ 1.5% ถึง 6% โดยมีบาดแผลคลอดบุตร (เยอร์และ
พิกเคอริ 2001; Menage, 1993) ถึง 21% ถึง 23% เมื่อ
เด็กได้รับในหออภิบาลหรือ PICU (Balluffi et อัล 2004;.
. Vanderbilt, BUSHLEY หนุ่มและแฟรงก์, 2009) สูงถึง
. 30% สำหรับผู้ปกครองของเด็กที่มีโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาว (Kazak, et al,
1997) ในการศึกษาโดย Landolt, Vollrath, Laimbacher เป็น
Gnehm และ Sennhauser (2005) แม่เด็กทุกคน
ที่เคยมีประสบการณ์ตอนของภาวะน้ำตาลในเลือดที่รุนแรง
พัฒนาพล็อต.
พล็อตที่ดูเหมือนว่าจะเกิดขึ้นบ่อยในมารดาไปกว่าบรรพบุรุษ
(Kazak et al., 1997 ; Landolt, Vollrath, Laimbacher, et al.,
2005; Pelcovitz et al, 1996;. กรรไกร, Nadel, Gledhill และ
Garralda 2005) อย่างไรก็ตามรายงานล่าสุดแสดงให้เห็นว่า
บรรพบุรุษอาจพบอาการล่าช้าของอาการ (ชอว์
et al., 2009) ส่งผลให้ภายใต้การรายงานของพล็อต.
เมื่อผู้ปกครองทนทุกข์ทรมานจากพล็อตมันมีผลกระทบหรือทางกายภาพของเขาและเธอ
สุขภาพและความสัมพันธ์ทางอารมณ์ กับเด็กและ
การมีปฏิสัมพันธ์กับทีมการดูแลสุขภาพ พล็อตยังสามารถรบกวน
กับการจัดการที่มีประสิทธิภาพของเด็กเจ็บป่วย.
ความหมาย / อาการ
พล็อตเป็นโรคทางจิตเวชที่เกิดขึ้นหลังจากที่สำคัญ
เหตุการณ์ที่กระทบกระเทือนจิตใจถือว่าเกินช่วงของปกติ
ประสบการณ์ของมนุษย์ โรคความเครียดเฉียบพลัน (ASD) ที่แข็งแกร่ง
ทำนายของพล็อต (ชอว์ et al., 2009) เป็นปฏิกิริยาต้น
ที่จะเรียกบาดแผล มี ASD จิตวิทยาและส่วนใหญ่
อาการทางกายภาพที่เกิดขึ้นในช่วงสองสัปดาห์แรกหลังจากบาดแผล
เหตุการณ์ (Rothbaum, Foa ริกส์และเมอร์, 1992) ในฐานะที่
แตกต่างจาก ASD วินิจฉัยพล็อตไม่รวมถึง
อาการคลัสเตอร์ทิฟ (ไบรอันท์และฮาร์วีย์, 1998) และ
กำหนดว่าอาการจะอยู่ได้นานกว่าหนึ่ง
เดือน อาการ PTSD (ดูรูปที่ 1) ตกอยู่ในหลักสาม
ประเภท:
ปรากฏการณ์• Re-ประสบรวมทั้งฝันร้ายและ
ความคิดที่น่าวิตกกำเริบของเหตุการณ์ สำหรับหลาย ๆ คน
ที่พ่อแม่ของอาการเหล่านี้สามารถรบกวนการนอนหลับ.
•หลีกเลี่ยงจากความคิดความรู้สึกการสนทนาสถานที่
และผู้คนที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์; ความยากลำบากในความทรงจำ
ส่วนที่สำคัญของการบาดเจ็บ; และทำให้มึนงงของ
การตอบสนองทั่วไป พ่อแม่อาจพบ
ที่น่าสนใจลดลงในกิจกรรมที่สำคัญก่อน; ความรู้สึก
ของการปลดจากคนอื่น ๆ ; ช่วงที่ จำกัด ของ
อารมณ์ความรู้สึกรวมถึงความยากลำบากในการมีความรู้สึกที่ดี
(เช่นความรักและความสุข); และ / หรือความรู้สึกของความสิ้นหวัง
เกี่ยวกับอนาคต ออกและเหินห่าง
จากเด็กและคนอื่น ๆ ของพวกเขาก็อาจจะ
รู้สึกว่า.
•อาการ Hyper-เร้าอารมณ์สามารถช่วงจากความรู้สึก
"น่ากลัว" ได้อย่างง่ายดายหรือตกใจรู้สึกอย่างต่อเนื่องเช่นอันตราย
เป็นที่ซุ่มซ่อนเพื่อหงุดหงิดและระเบิดของความโกรธความยากลำบาก
หรือหลับ (Bisson และแอนดรู, 2008)