persons solely happinessLong Mo Er

persons solely happiness

Long Mo Er shows worries expression, Ye Che is extremely happy, as if he never been this happy before.

Even he worries little bit she forgot of what she just said, but still, that words “I love You” was so naturally burst out from her mouth, absolutely he won’t be wrong. Actually, if she forgot about it also good, based on her shy character, making she recalled, her face might change beet red, not to mention the probability she might turning back and running away.

“Alright, if you can’t remember, then no need to remember.” Couldn’t hear that three words once again from her mouth, kind of regret, but in order not to make her becomes awkward, Ye Che didn’t force her.

“But…”

“There is no but, as long as you remember I don’t angry with you anymore, it fine.” Ye Che stopped her to continue saying things, and then he tried to change the topic: “Have you been waiting for me in here all the entire day?”

Long Mo Er nodded.

“Stupid girl. Have you eaten your dinner?” Looking at Long Mo Er expression, Ye Che already knew the answer, with probing look, he said: “How about the lunch?”

Long Mo Er shook her head.

“Don’t tell me you haven’t had your meal today?” her face shown admitting expression, Ye Che didn’t know how to say her.

Didn’t take her meals because of waiting him entire day only to give him an explanation, he wondered what is inside her small head. Loosen her from his embrace, Ye Che held her hand and walking.

“Tomorrow, I will find another good maid for you, that Lu Qun really doesn’t know how to take care of you, does she? You haven’t had your meal for a day, she even let you being alone, didn’t she look after you? Only by this, she let you to do as whatever you want, I hard to imagine what will be happen in the future.”

“You don’t need to find new maid for me, having Lu Qun with me more than enough, Lu Qun had reminded me for many times, all my fault because I didn’t hear her, stubborn forcing her to do many things that shouldn’t be done by us. Please, you don’t blame her, she is so devoted, if you need someone to be blame, blame me. All was my fault.” Long Mo Er never expecting Ye Che would be unhappy when he knew she didn’t have her meals, she even made Lu Qun to be scapegoat. Didn’t want Lu Qun be wronged, Long Mo Er panicking explained on behalf of Lu Qun.

Long Mo Er voice which more and more closer is alerting Lu Qun who in dreamland (she falls asleep), Lu Qun awake. Standing and gently rubbing her eyes, her misty sleepy eyes looking at her Little Miss and Third Young Master, Third Young Master even holding her Little Miss’s hand.

At the time Lu Qun really full awake, She is apologizing to Long Mo Er: “Miss, really sorry, I was intending to company you, waiting for Third Young Master, but I was felt asleep.” After she said, she used her hand to pat her head.

“Seeing she has that good intend, I will take back what I said.” Said Ye Che who saw Long Mo Er.

“But, if there is another time, I will really change her.”

“Alright, I will be good.” Said Long Mo Er happily.

Lu Qun didn’t understand with their conversation so Lu Qun just stands aside. Seeing her Little Miss happy expression, Lu Qun knows her little Miss might reconcile with Third Young Master. On this way, she doesn’t need to worry about her Little Miss, (sighed of relieve).

“Lu Qun, you cook something to eat, I want to company Long Mo Er to have dinner.” Ye Che instructed.

“Yes, I am immediately going to prepare.” Only to make Little Miss to have her meal, Lu Qun seeks but fail to get2] (she helpless to make Mo Er eats). She doesn’t want to see her Little Miss be hungry.

Seeing Lu Qun takes her leave, there is slightly laden with grief on Long Mo Er’s face.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คนสุขแต่เพียงผู้เดียวยาว Mo Er แสดงนิพจน์ความกังวล Ye Che มีความสุขมาก ว่าเขาเคยมีความสุขนี้ก่อนแม้เขากังวลเล็กน้อยเธอลืมสิ่งที่เธอเพิ่งกล่าว แต่ยังคง ว่า คำ "ฉันรักคุณ" ได้ดังนั้นจึงระเบิดออกมาจากปากของเธอ อย่างเขาจะไม่ถูกต้อง จริง ถ้าเธอลืมเกี่ยวกับมันยังดี ตามตัวอักษรของเธอขี้อาย ทำให้เธอเรียก ใบหน้าของเธออาจเปลี่ยนสีแดง ไม่ต้องพูดถึงเธออาจหันหลังกลับ และวิ่งออกไปน่าเป็นผักชนิดหนึ่ง"ไม่เป็นไร ถ้าคุณไม่สามารถจำ แล้วไม่จำเป็นต้องจำ" ไม่ได้ยินว่า สามคำจากปากของเธออีกครั้ง ชนิด ของเสียใจ แต่เพื่อไม่ทำให้เธอกลายเป็นอึดอัด Ye Che ไม่บังคับเธอ"แต่...""มีแต่ไม่ ตราบใดที่คุณจำฉันไม่โกรธกับคุณอีกต่อไป มันดี" Ye Che หยุดต่อว่า สิ่งที่ และเขาพยายามเปลี่ยนหัวข้อ: "คุณรอฉันที่นี่ทั้งวัน"ยาว Mo Er แล้วพยักหน้าอย่าง"สาวโง่ คุณรับประทานอาหารเย็นของคุณ" เขากำลังดู Er Mo ยาวนิพจน์ Ye Che แล้วรู้คำตอบ กับละเอียดลักษณะ กล่าวว่า: "วิธีการเกี่ยวกับอาหารกลางวัน"Er Mo ยาวส่ายหัวของเธอ"อย่าบอกนะคุณไม่ได้มีมื้ออาหารของคุณวันนี้" ใบหน้าของเธอแสดงนิพจน์ Ye Che ยอมรับไม่รู้วิธีพูดของเธอไม่ได้ใช้อาหารของเธอเนื่องจากรอเขาทั้งวันเพียงเพื่อให้เขาอธิบาย เขาสงสัยว่า สิ่งที่อยู่ในหัวของเธอเล็ก คลายเธอจากอ้อมกอดของเขา Ye Che ถือมือของเธอ และเดิน“Tomorrow, I will find another good maid for you, that Lu Qun really doesn’t know how to take care of you, does she? You haven’t had your meal for a day, she even let you being alone, didn’t she look after you? Only by this, she let you to do as whatever you want, I hard to imagine what will be happen in the future.”“You don’t need to find new maid for me, having Lu Qun with me more than enough, Lu Qun had reminded me for many times, all my fault because I didn’t hear her, stubborn forcing her to do many things that shouldn’t be done by us. Please, you don’t blame her, she is so devoted, if you need someone to be blame, blame me. All was my fault.” Long Mo Er never expecting Ye Che would be unhappy when he knew she didn’t have her meals, she even made Lu Qun to be scapegoat. Didn’t want Lu Qun be wronged, Long Mo Er panicking explained on behalf of Lu Qun.Long Mo Er voice which more and more closer is alerting Lu Qun who in dreamland (she falls asleep), Lu Qun awake. Standing and gently rubbing her eyes, her misty sleepy eyes looking at her Little Miss and Third Young Master, Third Young Master even holding her Little Miss’s hand.At the time Lu Qun really full awake, She is apologizing to Long Mo Er: “Miss, really sorry, I was intending to company you, waiting for Third Young Master, but I was felt asleep.” After she said, she used her hand to pat her head.“Seeing she has that good intend, I will take back what I said.” Said Ye Che who saw Long Mo Er.“But, if there is another time, I will really change her.”“Alright, I will be good.” Said Long Mo Er happily.Lu Qun didn’t understand with their conversation so Lu Qun just stands aside. Seeing her Little Miss happy expression, Lu Qun knows her little Miss might reconcile with Third Young Master. On this way, she doesn’t need to worry about her Little Miss, (sighed of relieve).“Lu Qun, you cook something to eat, I want to company Long Mo Er to have dinner.” Ye Che instructed.“Yes, I am immediately going to prepare.” Only to make Little Miss to have her meal, Lu Qun seeks but fail to get2] (she helpless to make Mo Er eats). She doesn’t want to see her Little Miss be hungry.Seeing Lu Qun takes her leave, there is slightly laden with grief on Long Mo Er’s face.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ท่าน แต่เพียงผู้เดียวมีความสุขยาว Mo Er แสดงให้เห็นถึงการแสดงออกของความกังวลทั้งหลายเจ๊มีความสุขมากราวกับว่าเขาไม่เคยมีความสุขก่อน. แม้เขากังวลนิด ๆ หน่อย ๆ เธอลืมสิ่งที่เธอแค่พูด แต่ยังคงคำว่า "ผมรักคุณ" เป็นดังนั้น ธรรมชาติระเบิดออกมาจากปากของเธออย่างเขาจะไม่ผิด ที่จริงถ้าเธอลืมเกี่ยวกับมันยังดีอยู่บนพื้นฐานของตัวละครขี้อายของเธอทำให้เธอจำได้ว่าใบหน้าของเธออาจจะเปลี่ยนเป็นสีแดงผักชนิดหนึ่งที่ไม่พูดถึงความน่าจะเป็นเธออาจจะหันหลังกลับและวิ่งหนี. "เอาล่ะถ้าคุณจำไม่ได้ แล้วไม่จำเป็นต้องจำไว้ว่า. "ไม่สามารถได้ยินว่าสามคำอีกครั้งจากปากของเธอชนิดของเสียใจ แต่เพื่อที่จะไม่ทำให้เธอกลายเป็นที่น่าอึดอัดใจเจ้าเจ๊ไม่ได้บังคับให้เธอ. " แต่ ... " " ไม่มีคือ . แต่ตราบใดที่คุณจำได้ว่าผมไม่ได้โกรธกับคุณอีกต่อไปก็ปรับ "เจ้าเจ๊หยุดเธอจะยังคงพูดเรื่องและแล้วเขาก็พยายามที่จะเปลี่ยนหัวข้อ:" คุณได้รับการรอผมอยู่ที่นี่ทั้งหมดทั้งหมด วัน? " ยาว Mo Er พยักหน้า. " เด็กโง่ มีคุณรับประทานอาหารมื้อค่ำของคุณ "มองไปที่การแสดงออกยาว Mo Er เจ้าเจ๊ก็รู้แล้วว่าคำตอบด้วยการแหย่ดูเขากล่าวว่า" วิธีการเกี่ยวกับอาหารกลางวัน "หรือไม่? ยาว Mo Er ส่ายหัวของเธอ. " อย่าบอกนะว่าคุณสวรรค์ 'T มีมื้ออาหารของคุณในวันนี้? "ใบหน้าของเธอแสดงให้เห็นถึงการยอมรับการแสดงออกของท่านทั้งหลายเจ๊ไม่ทราบวิธีการพูดของเธอ. ไม่ได้ใช้อาหารของเธอเพราะรอเขาทั้งวันเพียงเพื่อให้เขาอธิบายเขาสงสัยสิ่งที่อยู่ภายในของเธอ หัวเล็ก คลายเธอจากอ้อมกอดของเขาทั้งหลาย Che มือถือและการเดินของเธอ. "พรุ่งนี้ฉันจะพบอีกแม่บ้านที่ดีสำหรับคุณที่ Lu Qun จริงๆไม่ทราบวิธีการดูแลคุณเธอไม่? คุณยังไม่ได้มื้ออาหารของคุณสำหรับวันเธอยังให้คุณอยู่คนเดียวไม่ได้มองเธอหลังจากที่คุณ? โดยเฉพาะการนี้เธอช่วยให้คุณสามารถที่จะทำตามสิ่งที่คุณต้องการผมยากที่จะจินตนาการสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคต. " " คุณไม่ต้องไปหาแม่บ้านใหม่สำหรับฉันมี Lu Qun กับฉันมากเกินพอ Lu Qun ได้ทำให้ผมนึกถึงหลายครั้งความผิดของฉันทั้งหมดเพราะผมไม่ได้ยินเสียงของเธอปากแข็งบังคับให้เธอทำหลายสิ่งที่ไม่ควรทำโดยเรา โปรดคุณไม่ตำหนิเธอทุ่มเทดังนั้นถ้าคุณต้องการใครสักคนที่จะตำหนิโทษฉัน ทั้งหมดเป็นความผิดของฉัน ". ยาว Mo Er ไม่เคยคาดหวังว่าท่านทั้งหลายเจ๊จะไม่มีความสุขเมื่อเขารู้ว่าเธอไม่ได้มีอาหารที่เธอทำแม้กระทั่ง Lu Qun จะเป็นแพะรับบาป ไม่ต้องการ Lu Qun ถูกอธรรม, ลองโม Er ตื่นตระหนกอธิบายในนามของลู Qun. ยาวเสียงโม Er ที่มากขึ้นและใกล้ชิดแจ้งเตือน Lu Qun ที่ในโลกแห่งความฝัน (เธอเผลอหลับ) ลู Qun ตื่นตัว ยืนอยู่และค่อยๆขยี้ตาของเธอหมอกเธอตาง่วงนอนมองหาที่นางสาวเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเธอและสามหนุ่มโทสามหนุ่มโทแม้แต่จับมือของเธอนางสาวเล็ก ๆ น้อย ๆ . ในขณะที่ลู Qun ตื่นเต็มจริงๆเธอเป็นที่ต้องขอโทษยาว Mo Er: "มิส ขอโทษจริงๆผมตั้งใจจะ บริษัท ที่คุณรอสามหนุ่มปริญญาโท แต่ผมรู้สึกว่านอนหลับ. "หลังจากที่เธอกล่าวว่าเธอใช้มือของเธอลูบหัวของเธอ. " เห็นเธอได้ดีที่ตั้งใจที่เราจะนำกลับสิ่งที่ ผมบอกว่า. "กล่าวว่าเจ้า Che ที่เห็นยาว Mo Er. " แต่ถ้ามีเวลาอื่นผมจะเปลี่ยนเธอ. " " เอาล่ะฉันจะเป็นดี. "กล่าวว่ายาว Mo Er อย่างมีความสุข. Lu Qun ไม่เข้าใจ กับการสนทนาของพวกเขาเพื่อ Lu Qun เพียงแค่ยืนเฉย เห็น Little Miss การแสดงออกของเธอมีความสุขลู Qun รู้นางสาวเล็ก ๆ ของเธออาจจะคืนดีกับสามหนุ่มปริญญาโท เกี่ยวกับวิธีการนี้เธอไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับ Little Miss เธอ (ถอนหายใจของบรรเทา). "ลู Qun คุณปรุงอาหารบางอย่างที่จะกินผมต้องการที่จะยาว บริษัท โม Er จะมีอาหารค่ำ." เจ้า Che คำสั่ง. "ใช่ ฉันทันทีจะต้องเตรียม. "เท่านั้นที่จะทำให้คุณหนูที่จะมีอาหารของเธอลู Qun พยายาม แต่ล้มเหลวในการ get2] (เธอหมดหนทางที่จะทำให้โม Er กิน) เธอไม่ต้องการที่จะเห็นนางสาวเล็ก ๆ ของเธอจะหิว. เห็น Lu Qun ใช้เวลาของเธอลามีเป็นภาระเล็กน้อยด้วยความโศกเศร้าบนใบหน้ายาว Mo เอ้อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คนเพียงอย่างเดียว ความสุขลองโมเอ้อแสดงสีหน้ากังวล เยเช มีความสุขมาก ถ้าเขาไม่เคยมีความสุขอย่างนี้มาก่อนเลยแม้เขาจะกังวลเล็กน้อย เธอจะลืมสิ่งที่เธอเพิ่งพูด แต่ก็พูดคำว่า " ฉันรักเธอ " ก็ย่อมออกมาจากปากของเธอ แน่นอนเขาไม่ได้ทำอะไรผิด จริงๆแล้ว ถ้าเธอจะลืมเกี่ยวกับมัน ก้อ ดี ตามนิสัยขี้อายของเธอ ทำให้เธอนึกถึงใบหน้าของเธอจะเปลี่ยนบีทสีแดง ไม่ต้องพูดถึงความเป็นไปได้ว่า เธออาจหันหลังกลับและวิ่งออกไป" เอาล่ะ ถ้าจำไม่ได้ก็ไม่ต้องจำ " ไม่ได้ยินว่าสามคำอีกครั้งจากปากเธอน่ะเสียใจ แต่เพื่อที่จะไม่ทำให้เธอกลายเป็นอึดอัด เยเช ไม่ได้บังคับเธอ" แต่ . . . . . . . "" ไม่มีแต่ ตราบเท่าที่คุณจำฉันไม่ได้โกรธเธอแล้ว มัน ดี เยเช หยุดเธอจะพูดอย่างนั้น แล้วเขาพยายามเปลี่ยนเรื่อง " คุณรอผมที่นี่ทั้งวันเลยคะ "ลองโมเอ้อพยักหน้า" ยัยโง่ เธอกินอะไรมาหรือยัง ? " มองยาวโมการแสดงออกเอ้อ เยเช รู้คำตอบ มีการดู , เขากล่าวว่า : " วิธีการเกี่ยวกับอาหารกลางวัน "ลองโมเอ้อส่ายหน้า" อย่าบอกนะว่าคุณยังไม่ได้กินอะไรวันนี้ " ใบหน้าของเธอแสดงสีหน้าว่า เยเช ไม่รู้จะพูดยังไงเธอไม่ได้เอาอาหารของเธอ เพราะรอเขาทั้งวัน เพียงเพื่อให้เขาอธิบาย เขาสงสัยว่ามีอะไรอยู่ในหัวเล็กๆของเธอ คลายจากอ้อมกอดของเขา เยเช จับมือเธอและเดิน" พรุ่งนี้ ผมจะหาแม่บ้านดีๆ , ที่ Lu Qun ไม่ได้รู้วิธีที่จะดูแลคุณ ใช่ไหม ? เธอยังไม่ได้กินอะไรทั้งวัน เธอปล่อยให้เธออยู่คนเดียว เธอไม่ได้ดูแลคุณ โดยเฉพาะ เธอช่วยให้คุณสามารถทำสิ่งที่คุณต้องการ ก็ยากที่จะจินตนาการถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคต”" คุณไม่จำเป็นต้องหาแม่บ้านใหม่สำหรับผม มี ลูวินกับผมมากกว่า พอลู่ฉินได้เตือนผมหลายครั้ง ผิดเพราะผมไม่ได้ยินเสียงเธอ ดื้อรั้น บังคับให้เธอทำสิ่งที่ไม่ควรทำโดยเรา ได้โปรด คุณไม่โทษเธอ เธอจะทุ่มเท ดังนั้น ถ้าคุณต้องการคนที่จะโทษ โทษฉัน ทั้งหมดเป็นความผิดของฉัน นาน " โมเอ้อไม่เคยคาดหวัง เยเช จะไม่มีความสุขเมื่อเขารู้ว่าเธอไม่ได้กินข้าว เธอทำให้ลู่ฉินเป็นแพะรับบาป ไม่อยากให้ลู่ฉินถูกผิด ลองโมเอ้อตกใจอธิบายในนามของ Lu Qunลองโมเอ้อเสียงที่มากขึ้นและใกล้ชิดมากขึ้น คือ เตือนลูวินที่ติดมือเธอหลับ ) , Lu Qun ตื่น ยืนขยี้ตาเบาๆ ดวงตาปรือมองคุณหนูน้อยของเธอด้วยเธอและสามคุณชายสาม นายน้อยก็จับมือเธอสาวน้อย .เวลาที่ Lu Qun เต็มตื่น เธอขอโทษยาวโมเอ้อ : " คุณ ผมขอโทษจริงๆ ผมตั้งใจให้คุณบริษัท รอ 3 คุณชาย แต่ฉันหลับ " หลังจากเธอกล่าวว่า เธอใช้มือของเธอลูบหัวเธอ" เห็นเค้าว่าดี ตั้งใจ จะเอาสิ่งที่ผมกล่าวว่า . " กล่าวว่า เยเช ที่เห็นยาวโมเอ้อ" แต่ถ้ามีเวลาอีก ผมจะเปลี่ยนให้เธอ "" เอาล่ะ ผมจะดี " ว่า นาน โมเอ้ออย่างมีความสุขลู่ฉินไม่เข้าใจกับการสนทนาเพื่อให้ลู่ฉิน ยืนข้างๆ เห็นคุณหนูมีความสุขออก ลู่ฉินรู้ว่าคุณหนูน้อยเธอจะคืนดีกับสามคุณชาย บนเส้นทางนี้ เธอไม่ต้องเป็นห่วงคุณหนูน้อยของเธอ ( ถอนหายใจของบรรเทา )" ลูวิน คุณทำอะไรกิน ฉันต้องการ บริษัท ยาวโมเอ้อกินข้าว " เยเช สั่ง" ใช่ ฉันทันทีจะเตรียม " เท่านั้นที่จะทำให้คุณได้อาหารของเธอ Lu Qun พยายามแต่ล้มเหลวที่จะ get2 ] ( เธอหมดหนทางที่จะทำให้โมเอ้อกิน ) เธอไม่ต้องการเห็นคุณหนูน้อยเธอจะหิวเห็นลู่ฉินจะทิ้งเธอ มันเต็มไปด้วยความเศร้าโศกเล็กน้อยบนใบหน้าของโมเอ้อยาว