“Unfortunately, I still have no med

“Unfortunately, I still have no medicinal elixir,” he muttered. “However, considering that I have my own Immortal’s cave, I definitely count as someone who has a lot of good fortune.” Looking complacent, he relaxed a bit. Finally, he was back to his Immortal’s cave, where he could rest. He lifted up his right hand and produced a command medallion which he tossed toward the door.

His eyes immediately went wide as he watched the medallion clatter to the ground. The main door of the Immortal’s cave didn’t budge.

“Is it broken?” he thought, gaping. He walked forward, picked up the command medallion, and then looked over it carefully. He was about to try to use it again, when suddenly he noticed some marks in the dust on the ground that made it obvious the door had been opened recently.

Fury immediately burned in the man’s eyes. How could he not understand that his Immortal’s cave had been stolen by someone!

“I don’t know where you came from, you stupid ignoramus!” he immediately shouted. “But this is the Immortal’s cave of Grandpa Huang! Get the hell out of there this instant!” In his estimation, the spiritual energy in the Immortal’s cave had long since dried up. High level Qi Condensation Cultivators would obviously have little interest in it, let alone anyone more powerful than that.

Furthermore, he had occupied this Immortal’s cave for many years. Sure, some people had attempted to take it from him before, but all of them were people of a lower level than him, and he had exterminated each and every one. In the end, he was definitely the master of this tiny Immortal’s cave.

However, now it seemed obvious that in the two years he’d been away, someone had indeed come to seize it.

“Open the door! Your granny! This is Grandpa Huang’s territory, and Grandpa Huang’s Immortal’s cave. Everyone in the entire area knows that I’m the Eight-armed Dragon King, Huang Daxian!”

Within the Immortal’s cave, Meng Hao frowned. The place had looked abandoned before; he’d never imagined that someone was actually living here….

“You’ve got some big aspirations and the guts of a leopard to try to steal Grandpa Huang’s Immortal’s Cave!” howled Huang Daxian. Seeing no response coming from inside, he gave a cold snort and then began to perform an incantation with his right hand. He stretched out his finger, and, face flushed, sent a tongue of fire shooting out. It transformed into a Fire Globe which shot toward the main door of the Immortal’s cave.

A boom filled the narrow fissure, after which Huang Daxian immediately began shouting again, “Open the door! You damned….”

Before he could finish speaking, the main door quietly opened a sliver. Huang Daxian gave a cold harrumph, congratulating himself on intimidating his opponent with his magical technique. He was filled with fury, but he didn’t immediately charge inside. A look of caution gleamed in his eyes.

He slowly opened the main door. Inside, he saw that there was no dust; instead, Meng Hao sat there peacefully.

Seeing Meng Hao alone, he said, “Your grann…” However, in the midst of his fury, he suddenly looked into Meng Hao’s eyes. Within their profundity was an icy dignity.

His hair was completely white, and he emanated a shocking, terrifying aura. His skin was pallid, as if he needed more blood to make it look normal again.

All of this caused Huang Daxian to feel as if a bucket of cold water had just been dumped onto his head. He immediately began to shiver.

“Fellow… um, Fellow Daoist….”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"แต่น่าเสียดาย ยังคงมียาอายุวัฒนะไม่มียา เขาญี่ปุ่น "อย่างไรก็ตาม พิจารณาว่า มีถ้ำอมตะของตัวเอง ฉันแน่นอนนับเป็นผู้มีลาภมาก" เขามองอย่างพึงพอใจ ผ่อนคลายบิต ในที่สุด เขาก็กลับไปที่ถ้ำอมตะของเขา ที่เขาสามารถพักผ่อน เขายกมือขวาขึ้น และผลิตเหรียญสั่งที่เขาโยนเข้าหาประตูตาของเขาทันทีก็กว้าง ตามที่เขาได้ดูเหรียญ clatter กับพื้น ประตูหลักของอมตะถ้ำไม่ขยับเขยื้อนเลย"คือมันเสียเขาคิด อ้าปากค้าง เขาเดินไปข้างหน้า รับสั่งเหรียญ และก็ มองมันอย่างระมัดระวัง กำลังจะลองใช้อีกครั้ง เมื่อทันใดนั้นเขาสังเกตเห็นบางเครื่องหมายในฝุ่นบนพื้นดินที่ทำให้มันชัดเจนประตูเปิดเมื่อเร็ว ๆ นี้ความโกรธเผาทันทีในสายตาของมนุษย์ ว่าเขาไม่เข้าใจว่า ถ้ำอมตะของเขาที่ถูกขโมย โดยคน"ฉันไม่รู้ว่าคุณมาจากไหน คุณ ignoramus โง่" เขาตะโกนทันที "แต่นี้เป็นอมตะถ้ำหวงปู่ ได้รับนรกออกจากที่นั่นทันทีนี้" ในการประเมินของเขา พลังงานทางจิตวิญญาณในถ้ำของอมตะมีนานตั้งแต่แห้งขึ้น เครื่องพรวนดินควบแน่นของ Qi ระดับสูงจะเห็นได้ชัดว่ามีสนใจน้อยในมัน ประสาคนมีประสิทธิภาพมากกว่าที่นอกจากนี้ เขาได้ครอบครองนี้ถ้ำของอมตะหลายปี แน่นอน บางคนเขาพยายามเอาไปจากเขาก่อน แต่ทั้งหมดของพวกเขาถูกคนระดับต่ำกว่ากว่าเขา และเขามี exterminated ทุกคน ในสุด เป็นแน่นอนหลักของอมตะนี้เล็ก ๆ ของถ้ำอย่างไรก็ตาม ขณะนี้ดูเหมือนชัดเจนว่า ในสองปีเขาได้ออกไป คนจริงมาที่ยึดมัน"เปิดประตู ยายของคุณ นี้เป็นคุณปู่หวงดินแดน และคุณปู่หวงอมตะของถ้ำ ทุกคนในพื้นที่ทั้งหมดรู้ว่า ฉันแปดทัพมังกรกษัตริย์ Daxian หวง"ภายในถ้ำของอมตะ เมงเฮา frowned แนะสถานที่ร้างก่อน เขาไม่เคยที่คิดว่า คนเป็นจริงอาศัยอยู่ที่นี่..."คุณมีแรงบันดาลใจบางใหญ่และกึ๋นของเสือดาวที่พยายามขโมยถ้ำปู่หวงอมตะ" เห่าหอน Daxian หวง เห็นไม่ตอบสนองมาจากภายใน เขาให้ snort เป็นเย็น และจากนั้น เริ่มการบริกรรมขวา เขาเหยียดนิ้ว และ ล้าง หน้าส่งลิ้นไฟถ่ายภาพออกมา มันกลายเป็นโลกไฟที่ยิงไปทางประตูหลักของถ้ำของอมตะบูมที่เติมรอยแยกบนแคบ หลังจากที่หวง Daxian ทันทีเริ่มตะโกนอีกครั้ง "เปิดประตู คุณอาร์ตี้..."ก่อนที่เขาพูดเสร็จเรียบร้อยแล้ว ประตูหลักเปิดคอนเสิร์ตอย่างเงียบ ๆ Daxian หวงให้เป็น harrumph เย็น ศาสนิกเองจากการข่มขู่คู่ต่อสู้ ด้วยเทคนิคของเขาขลัง เขาเต็มไป ด้วยความโกรธ แต่เขาไม่ได้ชาร์จทันทีภายใน ดูเตือน gleamed ในสายตาของเขาเขาค่อย ๆ เปิดประตูหลัก ภายใน เขาเห็นว่า มันมีฝุ่นไม่มี แทน เมงเฮานั่งอย่างสงบเห็นเมงเฮาคนเดียว เขากล่าวว่า "ของคุณ grann..." อย่างไรก็ตาม ในท่ามกลางความโกรธของเขา เขาก็มองเข้าไปในตาเมงเฮา ภายในของตนซึ้งเป็นศักดิ์ศรีการเป็นน้ำแข็งผมของเขาเป็นสีขาว และเขาเล็ดลอดออกมาช็อก ออร่าน่ากลัว ผิวของเขาถูกสอร์ต ว่าเขาต้องการเลือดมากขึ้นเพื่อให้ดูปกติอีกครั้งเพียง Daxian หวงนี้เกิดจากการรู้สึกว่าถังน้ำเย็นทั้งหมดได้ถูกทิ้งลงบนศีรษะของเขา เขาเริ่มจะสั่นทันที"เพื่อน... um เพื่อน Daoist..."

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

" แต่น่าเสียดายที่ผมยังไม่มียาอายุวัฒนะยา" เขาพึมพำ "อย่างไรก็ตามการพิจารณาว่าฉันมีถ้ำของตัวเองเป็นอมตะของผมแน่นอนนับเป็นคนที่มีจำนวนมากของความโชคดี." มองอิ่มเอมใจเขาผ่อนคลายบิต ในที่สุดเขาก็กลับไปอยู่ที่ถ้ำอมตะของเขาที่เขาจะได้พักผ่อน ทรงยกพระหัตถ์ขวาของพระองค์และผลิตเหรียญคำสั่งที่เขาโยนไปทางประตู.

ดวงตาของเขารีบเดินกว้างที่สุดเท่าที่เขาเฝ้ามองเสียงดังเหรียญลงไปที่พื้น ประตูหลักของถ้ำอมตะไม่ได้ขยับเขยื่อน.

"มันเป็นเสีย?" เขาคิดว่าอ้าปากค้าง เขาเดินไปข้างหน้าหยิบเหรียญคำสั่งแล้วมองไปอย่างระมัดระวัง เขาเป็นเรื่องเกี่ยวกับการพยายามที่จะใช้มันอีกครั้งเมื่อจู่ ๆ เขาสังเกตเห็นรอยบางอย่างในฝุ่นบนพื้นดินที่ทำให้มันเห็นได้ชัดประตูที่ได้รับการเปิดเมื่อเร็ว ๆ นี้.

โกรธเผาทันทีในสายตาของชายคนนั้น วิธีการที่เขาไม่สามารถเข้าใจว่าถ้ำอมตะของเขาได้ถูกขโมยโดยคน!

"ผมไม่ทราบว่าคุณมาจากคุณโง่โง่!" เขาตะโกนทันที " แต่นี้เป็นถ้ำอมตะของคุณปู่หวง! ได้รับนรกออกจากที่นั่นทันทีนี้! "ในการประมาณค่าของเขาพลังทางจิตวิญญาณในถ้ำอมตะของแห้งนานตั้งแต่ขึ้น ระดับสูงฉีควบแน่นพรวนเห็นได้ชัดว่ามีความสนใจน้อยในนั้นให้อยู่คนเดียวทุกคนที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าที่.

นอกจากนี้เขาได้ครอบครองถ้ำอมตะนี้มาหลายปี แน่นอนว่าบางคนมีความพยายามที่จะเอามันไปจากเขาก่อน แต่ทั้งหมดของพวกเขาเป็นคนที่มีระดับต่ำกว่าเขาและเขาได้ทำลายทุกคน ในท้ายที่สุดเขาก็แน่นอนต้นแบบของถ้ำแห่งนี้เล็กอมตะของ.

แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่ามันจะเห็นได้ชัดว่าในช่วงสองปีเขาต้องการได้รับออกไปมีคนมาแน่นอนที่จะยึดมัน.

"เปิดประตู! ยายของคุณ! นี่คือดินแดนที่คุณปู่ของหวางและถ้ำปู่หวางอมตะของ ทุกคนในพื้นที่ทั้งหมดรู้ดีว่าฉันแปดอาวุธราชามังกรหวาง Daxian! "

ภายในถ้ำอมตะของเม้งเฮาขมวดคิ้ว สถานที่ที่ได้มองที่ถูกทิ้งร้างมาก่อน เขาไม่เคยคิดว่าคนที่เป็นจริงที่อาศัยอยู่ที่นี่ ... .

"คุณได้มีแรงบันดาลใจที่ยิ่งใหญ่และความกล้าของเสือดาวที่จะพยายามที่จะขโมยถ้ำปู่หวางอมตะของ" howled Huang ต้าเซี่ยน เห็นไม่มีการตอบสนองมาจากภายในเขาให้ Snort ที่หนาวเย็นและจากนั้นก็เริ่มที่จะทำการปลุกเสกด้วยมือขวาของเขา พระองค์ทรงเหยียดนิ้วมือของเขาและใบหน้าแดงก่ำส่งลิ้นของการถ่ายภาพไฟออก มันกลายเป็นไฟลูกโลกซึ่งยิงไปทางประตูหลักของถ้ำอมตะของ.

บูมที่เต็มไปด้วยรอยแยกแคบ ๆ หลังจากที่หวาง Daxian ทันทีที่เริ่มตะโกนอีกครั้ง "เปิดประตู! คุณไอ้ ... . "

ก่อนที่เขาจะเสร็จสิ้นการพูดประตูหลักอย่างเงียบ ๆ เปิดเศษไม้ Huang Daxian ให้ harrumph เย็นแสดงความยินดีกับตัวเองในการข่มขู่ฝ่ายตรงข้ามของเขาด้วยเทคนิควิเศษของเขา เขาเป็นคนที่เต็มไปด้วยความโกรธ แต่เขาไม่ได้ทันทีภายใน Charge ดูของความระมัดระวัง gleamed ในสายตาของเขา.

เขาค่อย ๆ เปิดประตูหลัก ภายในเขาเห็นว่ามีไม่มีฝุ่น; แทนเม้งเฮานั่งอยู่ที่นั่นอย่างสงบ.

เห็นเม้งเฮาคนเดียวเขากล่าวว่า "คุณ Grann ... " อย่างไรก็ตามในท่ามกลางความโกรธของเขาเขาก็มองเข้าไปในดวงตาเม้งเฮาส์ ภายในลึกซึ้งของพวกเขาเป็นศักดิ์ศรีน้ำแข็ง.

ผมของเขาเป็นสีขาวและเขาเล็ดลอดออกมาน่าตกใจน่ากลัวกลิ่นอาย ผิวของเขาคือซีดเช่นถ้าเขาต้องการเลือดมากขึ้นจะทำให้มันดูปกติอีกครั้ง.

ทั้งหมดนี้เกิดจาก Huang Daxian รู้สึกว่าถังน้ำเย็นเพิ่งถูกทิ้งลงบนศีรษะของเขา ทันทีที่เขาเริ่มสั่น.

"เพื่อน ... อืมเพื่อน Daoist ... ."