“...ฉันพูดเศรษฐกิจพอเพียงความหมายคื

“...ฉันพูดเศรษฐกิจพอเพียงความหมายคือ ทำอะไรให้เหมาะสมกับฐานะของตัวเอง คือทำจากรายได้ ๒๐๐-๓๐๐ บาท ขึ้นไปเป็นสองหมื่น สามหมื่นบาท คนชอบเอาคำพูดของฉัน เศรษฐกิจพอเพียงไปพูดกันเลอะเทอะ เศรษฐกิจพอเพียง คือทำเป็น Self-Sufficiency มันไม่ใช่ความหมายไม่ใช่แบบที่ฉันคิด ที่ฉันคิดคือเป็น Self-Sufficiency of Economy เช่น ถ้าเขาต้องการดูทีวี ก็ควรให้เขามีดู ไม่ใช่ไปจำกัดเขาไม่ให้ซื้อทีวีดู เขาต้องการดูเพื่อความสนุกสนาน ในหมู่บ้านไกลๆ ที่ฉันไป เขามีทีวีดูแต่ใช้แบตเตอรี่ เขาไม่มีไฟฟ้า แต่ถ้า Sufficiency นั้น มีทีวีเขาฟุ่มเฟือย เปรียบเสมือนคนไม่มีสตางค์ไปตัดสูทใส่ และยังใส่เนคไทเวอร์ซาเช่ อันนี้ก็เกินไป...”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

“... ฉันพูดเศรษฐกิจพอเพียงความหมายคือทำอะไรให้เหมาะสมกับฐานะของตัวเองคือทำจากรายได้ ๒๐๐ - ๓๐๐ บาทขึ้นไปเป็นสองหมื่นสามหมื่นบาทคนชอบเอาคำพูดของฉันเศรษฐกิจพอเพียงไปพูดกันเลอะเทอะเศรษฐกิจพอเพียงคือทำเป็นปรัชญามันไม่ใช่ความหมายไม่ใช่แบบที่ฉันคิดที่ฉันคิดคือเป็นปรัชญาของเศรษฐกิจเช่นถ้าเขาต้องการดูทีวีก็ควรให้เขามีดูไม่ใช่ไปจำกัดเขาไม่ให้ซื้อทีวีดูเขาต้องการดูเพื่อความสนุกสนานในหมู่บ้านไกล ๆ ที่ฉันไปเขามีทีวีดูแต่ใช้แบตเตอรี่เขาไม่มีไฟฟ้าแต่ถ้าพอเพียงนั้นมีทีวีเขาฟุ่มเฟือยเปรียบเสมือนคนไม่มีสตางค์ไปตัดสูทใส่และยังใส่เนคไทเวอร์ซาเช่อันนี้ก็เกินไป..."

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทำอะไรให้เหมาะสมกับฐานะของตัวเองคือทำจากรายได้ 200-300 บาทขึ้นไปเป็นสองหมื่นสามหมื่นบาทคนชอบเอาคำพูดของฉันเศรษฐกิจพอเพียงไปพูดกันเลอะเทอะเศรษฐกิจพอเพียงคือทำเป็นพอเพียง ที่ฉันคิดคือเป็นตัวเองพอเพียงเศรษฐกิจเช่นถ้าเขาต้องการดูทีวีก็ควรให้เขามีดูไม่ใช่ไป จำกัด เขาไม่ให้ซื้อทีวีดูเขาต้องการดูเพื่อความสนุกสนานในหมู่บ้านไกล ๆ ที่ฉันไปเขามีทีวีดู แต่ใช้ แบตเตอรี่เขาไม่มีไฟฟ้า แต่ถ้าพอเพียงนั้นมีทีวีเขาฟุ่มเฟือย และยังใส่เนคไทเวอร์ซาเช่อันนี้ก็เกินไป ... "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" . . . . . . .ฉันพูดเศรษฐกิจพอเพียงความหมายคือทำอะไรให้เหมาะสมกับฐานะของตัวเองคือทำจากรายได้๒๐๐ - ๓๐๐บาทขึ้นไปเป็นสองหมื่นสามหมื่นบาทคนชอบเอาคำพูดของฉันเศรษฐกิจพอเพียงไปพูดกันเลอะเทอะเศรษฐกิจพอเพียงคือทำเป็นมันไม่ใช่ความหมายไม่ใช่แบบที่ฉันคิดที่ฉันคิดคือเป็นตนเองพอเพียงเศรษฐกิจเช่นถ้าเขาต้องการดูทีวีก็ควรให้เขามีดูไม่ใช่ไปจำกัดเขาไม่ให้ซื้อทีวีดูเขาต้องการดูเพื่อความสนุกสนานในหมู่บ้านไกลๆที่ฉันไปเขาไม่มีไฟฟ้าแต่ถ้าพอเพียงนั้นมีทีวีเขาฟุ่มเฟือยเปรียบเสมือนคนไม่มีสตางค์ไปตัดสูทใส่และยังใส่เนคไทเวอร์ซาเช่อันนี้ก็เกินไป .. . . . . . . "