It is seen in Buddhism that much of

It is seen in Buddhism that much of the misery of life is caused by self-centeredness and the constant desire to satisfy one's own needs. These ego-desires are the very root of all evil, including greed, lust, hatred, lying, deceit, and crime. It is the delusion of the Ego that begets all forms of these ego-desires. Because ego-desires are the cause of most human suffering, it is the elimination of the Ego that is necessary to end our unhappiness. And because the Ego has no reality of its own we are able to abolish it through our efforts. This is not seen as an easy process.
Buddhism discourages ego-focus because it wants us to realize our nonpersonal potentialities. Besides, self-concentration does not allow the pursuit of truth and righteousness. The value of life does not depend on quantity but on quality. Any life lived solely for the self is a life not worth living, as there is no room for the highest goal of attaining nibbana, the liberation from the endless life-cycle, samsara existence. It is this ultimate goal that makes life worth living. Thus to be absorbed and engrossed in the temporal, impermanent part of life matters little.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เห็นในพระพุทธศาสนาที่มากความทุกข์ยากของชีวิตเกิดจากการ centeredness ตนเอง และจำเป็นต้องคงที่เพื่อตอบสนองตนเอง เหล่านี้อาตมาปรารถนามากรากเหง้าของอกุศล ความโลภ ลัสท์ ชัง โกหก หลอกลวง และอาชญากรรมได้ มันเป็นความเข้าใจผิดของอาตมาที่ begets เหล่านี้อาตมาปรารถนาในทุกรูปแบบ เนื่องจากอาตมาปรารถนามีสาเหตุของทุกข์ที่สุดมนุษย์ เป็นการกำจัดของอาตมาที่จำเป็นต้องสิ้นสุดทุกข์ของเรา และเนื่องจากอาตมามี ไม่ความเป็นจริงของตัวเองเราจะยุบผ่านความพยายามของเรา นี้ดูไม่เป็นทางการศาสนาพุทธ discourages อาตมามาเนื่องจากมันต้องการให้เราทราบเรา potentialities nonpersonal นอกจาก สมาธิตนเองไม่สามารถแสวงหาความจริงและความชอบธรรม ค่าของชีวิตขึ้นอยู่ กับปริมาณ แต่คุณภาพ ชีวิตใด ๆ อาศัยอยู่แต่เพียงผู้เดียวสำหรับตนเองเป็นชีวิตไม่คุ้มค่าน่าอยู่ มีห้องพักสำหรับเป้าหมายสูงสุดของการบรรลุนิบบาน่า การปลดปล่อยจากโคตรวงจรชีวิต samsara ดำรงอยู่ นี้เป้าหมายสูงสุดที่ทำให้ชีวิตน่านั่งเล่นได้ จึงจะดูดซึม และหมกมุ่นอยู่ในชั่วคราว impermanent ส่วนหนึ่งของชีวิตเป็นเรื่องเล็ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จะเห็นได้ในพระพุทธศาสนาที่มากของความทุกข์ยากของชีวิตที่เกิดจากตัวเองเป็นศูนย์กลางและความปรารถนาอย่างต่อเนื่องเพื่อตอบสนองความต้องการของตัวเอง เหล่านี้ความต้องการของอาตมาเป็นรากของความชั่วร้ายมากทั้งหมดรวมทั้งความโลภความปรารถนาความเกลียดชังโกหกหลอกลวงและอาชญากรรม มันเป็นความเข้าใจผิดของอาตมาที่นิสัยทุกรูปแบบของความปรารถนาอัตตาเหล่านี้ เพราะอาตมาปรารถนา-เป็นสาเหตุของความทุกข์ของมนุษย์มากที่สุดก็คือการกำจัดของอาตมาว่าเป็นสิ่งจำเป็นที่จะยุติความทุกข์ของเรา และเนื่องจากอาตมามีความเป็นจริงของตัวเองไม่มีเราจะสามารถที่จะยกเลิกมันผ่านความพยายามของเรา นี้ไม่ได้มองว่าเป็นกระบวนการที่ง่าย.
พระพุทธศาสนาลดอัตตาโฟกัสเพราะต้องการให้เราตระหนักถึงศักยภาพของเรา nonpersonal นอกจากนี้ความเข้มข้นของตัวเองไม่อนุญาตให้มีการแสวงหาความจริงและความชอบธรรม คุณค่าของชีวิตไม่ได้ขึ้นอยู่กับปริมาณ แต่คุณภาพ ชีวิตใด ๆ อาศัยอยู่เพียงเพื่อตัวเองเป็นชีวิตไม่คุ้มค่าที่อยู่อาศัยที่มีห้องพักสำหรับเป้าหมายสูงสุดของการบรรลุนิพพานปลดปล่อยจากวงจรชีวิตที่ไม่มีที่สิ้นสุด, การดำรงอยู่ของสังสารวัฏ มันคือเป้าหมายสูงสุดที่ทำให้ชีวิตการใช้ชีวิตที่คุ้มค่า ดังนั้นจะถูกดูดซึมและการรุกในชั่วขณะซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตอนิจจังเรื่องเล็กน้อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเห็นในพระพุทธศาสนามากของความทุกข์ยากของชีวิตเกิดจาก centeredness ตนเองและความต้องการอย่างต่อเนื่องเพื่อตอบสนองความต้องการของตนเอง . ความปรารถนาของอาตมานี่เป็นรากของความชั่วร้ายทั้งหมด ได้แก่ ความโลภ ราคะ โทสะ โกหก หลอกลวง และอาชญากรรม มันเป็นภาพลวงตาของอัตตาที่เป็นบ่อเกิดของทุกรูปแบบของความปรารถนา อาตมานี่ เพราะอาตมาปรารถนาเป็นเหตุแห่งความทุกข์ของมนุษย์มากที่สุดมันคือการขจัดอัตตานั้นมีความจำเป็นที่จะต้องยุติความทุกข์ของเรา และเพราะอาตมาไม่มีความเป็นจริงของตัวเองเราสามารถยกเลิกได้ผ่านความพยายามของเรา ไม่ใช่เห็นเป็นขั้นตอนง่าย .
พุทธศาสนาเรื่องอัตตา โฟกัส เพราะมันต้องการให้เราตระหนักถึงศักยภาพ nonpersonal ของเรา นอกจากความเข้มข้นของตนเองไม่อนุญาตให้มีการแสวงหาความจริงและความยุติธรรมคุณค่าของชีวิตไม่ได้ขึ้นอยู่กับปริมาณ แต่คุณภาพ ชีวิตใด ๆ อยู่ แต่เพียงผู้เดียวสำหรับตนเองเป็นชีวิตที่ไม่มีค่า เนื่องจากไม่มีห้องสำหรับเป้าหมายสูงสุดของการบรรลุนิพพาน , ปลดปล่อยจากวัฏจักรที่ไม่มีที่สิ้นสุดการดำรงอยู่ไตรลักษณ์ มันคือเป้าหมายสูงสุด ที่ทำให้ชีวิตดำรงอยู่ จึงจะถูกดูดซึมและหมกมุ่นในทางโลกเป็นอนิจจังของชีวิต เรื่องเล็ก ๆน้อย ๆ