BARBADOS. IN THE SUPREME COURT OF J

BARBADOS.

IN THE SUPREME COURT OF JUDICATURE

HIGH COURT

Civil Jurisdiction

No. 1445 of 2004

BETWEEN:

HAZELL VAUGHAN Plaintiff

AND

NATIONAL SPORTS COUNCIL Defendant

Before the Honourable Madam Justice Elneth O. Kentish, Judge of the High Court.

2006: June 26, 27

2007: April 24

Mr. John Forde for the Plaintiff.

Mr. Rudolph Greenidge for the Defendant.

JUDGMENT

Nature of Action

This is an action in which Hazell Vaughan (‘Ms. Vaughan’) the plaintiff, is claiming damages in negligence against the National Sports Council (‘the Council’) the defendant, for personal injuries sustained by her when she fell on the premises of the Council. The Council has denied any liability to Ms. Vaughan.

The Parties

[2] Ms. Vaughan was at the time of her fall employed by the Council as a clerical officer. She had been so employed since July 1999.

[3] The Council is a statutory corporation incorporated under the National Sports Council Act Cap. 48A of the Laws of Barbados. Its principal place of business is located at Blenheim, My Lord’s Hill in the parish of St. Michael (“the premises”).

The Issues

[4] For determination by the court are three issues:

(i) is the Council liable in negligence to Ms. Vaughan for the injuries she sustained in the fall?

(ii) if so, can the Council avoid liability by relying on the doctrine volenti non fit injuria? and

(iii) if not, what is the quantum of damages to which Ms. Vaughan is entitled as compensation for those injuries?

The Facts

[5] The facts are quite simple. On 4 October 2001, Ms. Vaughan was at work. Between 2.45 p.m. and 3.00 p.m. on that day she left her desk to get an item from her car which was parked in the car park on the Council’s premises. She left the building by the main entrance and as she was descending the steps leading thereto she slipped on one of those steps falling on the step before the last on her right side on her buttocks and back.

[6] It had been raining moderately to heavily on that day. The steps were uncovered and although at the time of the incident it was not raining, the steps were still wet.

Undisputed facts

[7] In its defence the Council made no admission of any of the allegations contained in the plaintiff’s statement of claim except those relating to the address of Ms. Vaughan and the location of its principal place of business, placing on Mr. Vaughan the burden to strictly prove those allegations.

[8] Nonetheless at the trial it was common ground that:

(i) rain had indeed fallen on that day;

(ii) Ms. Vaughan did fall on the steps;

(iii) the steps were wet at the time of her fall;

(iv) immediately after the fall she was lifted back into the foyer of the office by two members of the Council’s ancillary staff who put her to sit in a chair from where she was taken by ambulance to FMH Emergency Medical Associates (“FMH”);

(v) a staff member accompanied her in the ambulance;

(vi) Ms. Eunice Greaves, Senior Executive officer of the Council followed the ambulance in her car; and

(vii) at FMH she was treated with an injection for pain by Dr. Harold Watson, given medication and sick leave.

[9] From these undisputed facts, I am satisfied that Ms. Vaughan slipped and fell as she descended the wet steps leading to and from the Council’s main entrance and suffered personal injuries as a result. The real issue therefore is the liability of the Council for those injuries. And I will now deal with that issue.

Liability in Negligence

[10] It is trite law that in order to succeed on this claim Ms. Vaughan must establish that (i) the Council owed her a duty of care; (ii) there was a breach of that duty by the Council and (iii) the personal injuries she sustained resulted from that breach. (See Donoghue v Stevenson [1932] A.C. 562)

The nature and scope of that duty of care is compendiously described by the learned authors of Clerk & Lindsell On Torts (18th ed.) at para. 7-217 thus:

“The standard of an employer’s duty towards his employee is to see that reasonable care is taken; the scope of that duty extends to the provision of safe fellow-employees, safe equipment, safe place of work and access to it, and a safe system of work.” [Emphasis added].

[11] (See also Wilsons and Clyde Coal Co. v English [1938] A.C. 57) Although that duty of care is expounded under four distinct heads, that exposition is a matter of mere convenience and there is but one simple duty.

[12] In this case there was no dispute as to whether the Council owed Ms. Vaughan a duty of care as Counsel for the Council, Mr. Rudolph Greenidge readily conceded that the Council owed a duty of care to both visitors and employees to ensure that its premises were reasonably safe for persons using those premises.

Was there a breach of duty of care?

[13] Mr. John Forde, Counsel for Ms. Vaughan argued that the Council breached its duty of care to Ms. Vaughan. To establish that breach, he relied on the uncontroverted evidence before the court that at the time of Ms. Vaughan’s fall the steps were wet from the rain which had fallen earlier that day; that no steps had been taken by the Council to have the water removed from the steps or to place thereon adequate signs such as “Caution: wet/slippery floor” warning of the potential danger; and the absence of a hand rail in the middle of the steps to facilitate the safe descent of the steps especially in rainy conditions.

[14] Counsel further relied on the admissions of Ms. Greaves in cross-examination that:

(a) One Kathy-Harper Hall an employee of the defendant had fallen on the steps. In this regard it must be noted that Ms. Greaves had earlier stated in evidence in chief that in her 19 years of employment with the Council, no one had fallen on the steps;

(b) the tiles on the steps were red clay tiles which became slippery when wet;

(c) the steps were still wet after Ms. Vaughan’s fall; and

(d) the steps would not have been swept of the excess water before Ms. Vaughan’s fall.

[15] Notwithstanding these admissions Ms. Greaves did not agree with Mr. Forde’s suggestion that the slippery nature of the tiles when combined with the absence of a hand rail created a dangerous condition on the steps.

[16] In response, Mr. Greenidge contended that Ms. Vaughan knew that when rain falls the steps are wet and by choosing to walk down the steps, wearing a pair of slippers she virtually assumed the risk and was solely responsible for her fall.

[17] Now, it is the testimony of Ms. Vaughan that she was in the habit of wearing shoes to work and changing into the slippers to wear around the office. This testimony was not challenged and it was not suggested to Ms. Vaughan that she had been warned about wearing the slippers.

[18] In cross-examination, Ms. Vaughan described the slippers thus:

“the slippers have a strap across the toes and you push your

feet in. The slipper strap is as wide as an index finger that is

about 2½”.

[19] On the other hand in her evidence in chief, Ms. Greaves in relation to the

slippers stated:

“I saw the slippers she was wearing. It was just a push-in slipper with a strap across the instep. It was not what is called a Dr. Scholls sandal”.

[20] That is the only description of the slippers. It is wholly insufficient to allow for any finding to be made that the wearing of the slippers was in any way responsible for Ms. Vaughan’s fall. And I do not so find.

[21] As to choosing to walk down the wet steps, Ms. Vaughan did not accept the suggestion of Mr. Greenidge that she could have used an alternative route to get to her car. In any event, the real issue is not whether Ms. Vaughan could, or ought to, have used an alternative route to the car, but whether the Council breached its duty to provide a safe access to, and exit from, the building for all persons.

[22] I would also add that the emphasis placed by Mr. Greenidge upon the fact that Ms. Vaughan was the only person using those wet steps that day to fall, is entirely misplaced. That no one else fell cannot and does not establish a culpable disregard by Ms. Vaughan for her own safety in using the steps.

[23] But it is also the contention of Mr. Greenidge that the Council is entitled by way of defence to rely on the maxim volenti non fit injuria, that is, that Ms. Vaughan with full personal knowledge of the risk of injury involved in using the steps, impliedly consented to accept any such risk. (See para. 5 of the defence filed 1 November 2004).

[24] The term ‘volenti non fit injuria’ is defined in the text Clerk and Lindsell (op. cit) at para. 3-72 as:

“a voluntary agreement by the claimant to absolve the defendant from the legal consequences of an unreasonable risk of harm created by the defendant, where the claimant has full knowledge of both the nature and extent of the risk.”

[25] For the defence to succeed the Council must establish three elements:

first, an agreement by Ms. Vaughan to waive her claim against the Council;

second, that this agreement was made voluntarily without any coercion from the Council; and

third, Ms. Vaughan had full knowledge of the nature and extent of the risk.

[26] Failure b

BARBADOS.

IN THE SUPREME COURT OF JUDICATURE

HIGH COURT

Civil Jurisdiction

No. 1445 of 2004

BETWEEN:

HAZELL VAUGHAN Plaintiff

AND

NATIONAL SPORTS COUNCIL Defendant

Before the Honourable Madam Justice Elneth O. Kentish, Judge of the High Court.

2006: June 26, 27

2007: April 24

Mr. John Forde for the Plaintiff.

Mr. Rudolph Greenidge for the Defendant.

JUDGMENT

Nature of Action

This is an action in which Hazell Vaughan (‘Ms. Vaughan’) the plaintiff, is claiming damages in negligence against the National Sports Council (‘the Council’) the defendant, for personal injuries sustained by her when she fell on the premises of the Council. The Council has denied any liability to Ms. Vaughan.

The Parties

[2] Ms. Vaughan was at the time of her fall employed by the Council as a clerical officer. She had been so employed since July 1999.

[3] The Council is a statutory corporation incorporated under the National Sports Council Act Cap. 48A of the Laws of Barbados. Its principal place of business is located at Blenheim, My Lord’s Hill in the parish of St. Michael (“the premises”).

The Issues

[4] For determination by the court are three issues:

(i) is the Council liable in negligence to Ms. Vaughan for the injuries she sustained in the fall?

(ii) if so, can the Council avoid liability by relying on the doctrine volenti non fit injuria? and

(iii) if not, what is the quantum of damages to which Ms. Vaughan is entitled as compensation for those injuries?

The Facts

[5] The facts are quite simple. On 4 October 2001, Ms. Vaughan was at work. Between 2.45 p.m. and 3.00 p.m. on that day she left her desk to get an item from her car which was parked in the car park on the Council’s premises. She left the building by the main entrance and as she was descending the steps leading thereto she slipped on one of those steps falling on the step before the last on her right side on her buttocks and back.

[6] It had been raining moderately to heavily on that day. The steps were uncovered and although at the time of the incident it was not raining, the steps were still wet.

Undisputed facts

[7] In its defence the Council made no admission of any of the allegations contained in the plaintiff’s statement of claim except those relating to the address of Ms. Vaughan and the location of its principal place of business, placing on Mr. Vaughan the burden to strictly prove those allegations.

[8] Nonetheless at the trial it was common ground that:

(i) rain had indeed fallen on that day;

(ii) Ms. Vaughan did fall on the steps;

(iii) the steps were wet at the time of her fall;

(iv) immediately after the fall she was lifted back into the foyer of the office by two members of the Council’s ancillary staff who put her to sit in a chair from where she was taken by ambulance to FMH Emergency Medical Associates (“FMH”);

(v) a staff member accompanied her in the ambulance;

(vi) Ms. Eunice Greaves, Senior Executive officer of the Council followed the ambulance in her car; and

(vii) at FMH she was treated with an injection for pain by Dr. Harold Watson, given medication and sick leave.

[9] From these undisputed facts, I am satisfied that Ms. Vaughan slipped and fell as she descended the wet steps leading to and from the Council’s main entrance and suffered personal injuries as a result. The real issue therefore is the liability of the Council for those injuries. And I will now deal with that issue.

Liability in Negligence

[10] It is trite law that in order to succeed on this claim Ms. Vaughan must establish that (i) the Council owed her a duty of care; (ii) there was a breach of that duty by the Council and (iii) the personal injuries she sustained resulted from that breach. (See Donoghue v Stevenson [1932] A.C. 562)

The nature and scope of that duty of care is compendiously described by the learned authors of Clerk & Lindsell On Torts (18th ed.) at para. 7-217 thus:

“The standard of an employer’s duty towards his employee is to see that reasonable care is taken; the scope of that duty extends to the provision of safe fellow-employees, safe equipment, safe place of work and access to it, and a safe system of work.” [Emphasis added].

[11] (See also Wilsons and Clyde Coal Co. v English [1938] A.C. 57) Although that duty of care is expounded under four distinct heads, that exposition is a matter of mere convenience and there is but one simple duty.

[12] In this case there was no dispute as to whether the Council owed Ms. Vaughan a duty of care as Counsel for the Council, Mr. Rudolph Greenidge readily conceded that the Council owed a duty of care to both visitors and employees to ensure that its premises were reasonably safe for persons using those premises.

Was there a breach of duty of care?

[13] Mr. John Forde, Counsel for Ms. Vaughan argued that the Council breached its duty of care to Ms. Vaughan. To establish that breach, he relied on the uncontroverted evidence before the court that at the time of Ms. Vaughan’s fall the steps were wet from the rain which had fallen earlier that day; that no steps had been taken by the Council to have the water removed from the steps or to place thereon adequate signs such as “Caution: wet/slippery floor” warning of the potential danger; and the absence of a hand rail in the middle of the steps to facilitate the safe descent of the steps especially in rainy conditions.

[14] Counsel further relied on the admissions of Ms. Greaves in cross-examination that:

(a) One Kathy-Harper Hall an employee of the defendant had fallen on the steps. In this regard it must be noted that Ms. Greaves had earlier stated in evidence in chief that in her 19 years of employment with the Council, no one had fallen on the steps;

(b) the tiles on the steps were red clay tiles which became slippery when wet;

(d) the steps would not have been swept of the excess water before Ms. Vaughan’s fall.

[15] Notwithstanding these admissions Ms. Greaves did not agree with Mr. Forde’s suggestion that the slippery nature of the tiles when combined with the absence of a hand rail created a dangerous condition on the steps.

[16] In response, Mr. Greenidge contended that Ms. Vaughan knew that when rain falls the steps are wet and by choosing to walk down the steps, wearing a pair of slippers she virtually assumed the risk and was solely responsible for her fall.

[17] Now, it is the testimony of Ms. Vaughan that she was in the habit of wearing shoes to work and changing into the slippers to wear around the office. This testimony was not challenged and it was not suggested to Ms. Vaughan that she had been warned about wearing the slippers.

[18] In cross-examination, Ms. Vaughan described the slippers thus:

“the slippers have a strap across the toes and you push your

feet in. The slipper strap is as wide as an index finger that is

about 2½”.

[19] On the other hand in her evidence in chief, Ms. Greaves in relation to the

slippers stated:

“I saw the slippers she was wearing. It was just a push-in slipper with a strap across the instep. It was not what is called a Dr. Scholls sandal”.

[20] That is the only description of the slippers. It is wholly insufficient to allow for any finding to be made that the wearing of the slippers was in any way responsible for Ms. Vaughan’s fall. And I do not so find.

[21] As to choosing to walk down the wet steps, Ms. Vaughan did not accept the suggestion of Mr. Greenidge that she could have used an alternative route to get to her car. In any event, the real issue is not whether Ms. Vaughan could, or ought to, have used an alternative route to the car, but whether the Council breached its duty to provide a safe access to, and exit from, the building for all persons.

[22] I would also add that the emphasis placed by Mr. Greenidge upon the fact that Ms. Vaughan was the only person using those wet steps that day to fall, is entirely misplaced. That no one else fell cannot and does not establish a culpable disregard by Ms. Vaughan for her own safety in using the steps.

[23] But it is also the contention of Mr. Greenidge that the Council is entitled by way of defence to rely on the maxim volenti non fit injuria, that is, that Ms. Vaughan with full personal knowledge of the risk of injury involved in using the steps, impliedly consented to accept any such risk. (See para. 5 of the defence filed 1 November 2004).

[24] The term ‘volenti non fit injuria’ is defined in the text Clerk and Lindsell (op. cit) at para. 3-72 as:

“a voluntary agreement by the claimant to absolve the defendant from the legal consequences of an unreasonable risk of harm created by the defendant, where the claimant has full knowledge of both the nature and extent of the risk.”

[25] For the defence to succeed the Council must establish three elements:

first, an agreement by Ms. Vaughan to waive her claim against the Council;

second, that this agreement was made voluntarily without any coercion from the Council; and

third, Ms. Vaughan had full knowledge of the nature and extent of the risk.

[26] Failure b

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

บาร์เบโดส.

ในศาลฎีกาของศาลยุติธรรม

ศาลสูง

เขตอำนาจทางแพ่ง

ไม่ 1,445 จาก 2,004

ระหว่าง:

โจทก์ Hazell vaughan

และ

กีฬาแห่งชาติจำเลยสภา

ก่อนแหม่มเกียรติยุติธรรม elneth o ตบมือผู้พิพากษาของศาลที่สูง

2006. มิถุนายน 26, 27

2007: 24 เมษายน

นาย จอห์นเฟอร์โจทก์.

นายรูดอล์ฟ Greenidge สำหรับจำเลย.

วิจารณญาณ

ธรรมชาติของการกระทำ

นี้คือการกระทำที่ Hazell vaughan ('ms. vaughan') โจทก์เป็นค่าเสียหายโดยประมาทกับกีฬาแห่งชาติสภา ('สภา') จำเลยสำหรับการบาดเจ็บส่วนบุคคลที่ยั่งยืนโดยเธอตอนที่เธอล้มลงบนสถานที่ของสภา สภาได้ปฏิเสธความรับผิดต่อ ms ใด ๆ vaughan.

คู่สัญญาทั้งสองฝ่าย

[2] ms vaughan เป็นช่วงเวลาของการล่มสลายของเธอจ้างงานโดยสภาเป็นเจ้าหน้าที่ธุรการ เธอได้รับการว่าจ้างดังนั้นตั้งแต่กรกฎาคม 1999.

[3] สภาเป็น บริษัท ที่จัดตั้งขึ้นตามพระราชบัญญัติการกีฬาแห่งชาติพระราชบัญญัติสภาฝา 48a ของกฎหมายของบาร์เบโดส สถานที่หลักของธุรกิจตั้งอยู่ที่เบลนไฮม์, เนินเขาข้าพเจ้าในตำบลเซนต์ ไมเคิล ("สถานที่").

ปัญหาที่เกิดขึ้น

[4] สำหรับการกำหนดโดยศาลมีสามประเด็น:

(i) คือสภาต้องรับผิดในความประมาทในการ ms vaughan สำหรับการบาดเจ็บที่เธอยั่งยืนในฤดูใบไม้ร่วง?

(ii) ถ้าเป็นเช่นนั้นสภาจะสามารถหลีกเลี่ยงความรับผิดโดยอาศัยหลักคำสอนที่เหมาะสม injuria Volenti ไม่? และ

(iii) ถ้าไม่ควอนตัมของความเสียหายจะเป็นสิ่งที่ ms vaughan มีสิทธิได้รับเงินชดเชยสำหรับการบาดเจ็บเหล่านั้นหรือไม่

ข้อเท็จจริง

[5] ข้อเท็จจริงจะค่อนข้างง่าย เมื่อ 4 ตุลาคม 2001, ms vaughan เป็นที่ทำงาน 14:45-15:00 ในวันนั้นเธอเดินออกจากโต๊ะทำงานของเธอเพื่อให้ได้รายการจากรถของเธอซึ่งจอดอยู่ในที่จอดรถในสถานที่ของสภาเธอเดินออกจากอาคารโดยประตูทางเข้าหลักและขณะที่เธอกำลังลงบันไดที่ทอดไปยังที่นั้นเธอลื่นเมื่อหนึ่งในขั้นตอนเหล่านั้นตกอยู่ในขั้นตอนก่อนที่สุดท้ายบนด้านขวาของเธอลงบนก้นของเธอและกลับ.

[6] มันถูกฝนตก ปานกลางถึงหนักในวันนั้น ขั้นตอนการป้องกันและถึงแม้ว่าในช่วงเวลาของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันไม่ได้ฝนตกตามขั้นตอนก็ยังคงเปียก.

ข้อเท็จจริงไม่มีปัญหา

[7] ในการป้องกันสภาทำเข้าชมใด ๆ ของข้อกล่าวหาที่มีอยู่ในคำสั่งของโจทก์ของการเรียกร้องยกเว้นผู้ที่เกี่ยวข้องกับที่อยู่ของ ms ไม่ vaughan และที่ตั้งของสถานที่หลักของธุรกิจที่วางกับ Mr vaughan ภาระอย่างเคร่งครัดพิสูจน์ข้อกล่าวหาเหล่านั้น

[8] อย่างไรก็ตามในการพิจารณาคดีมันเป็นพื้นดินทั่วไปที่:.

(i) ฝนตกแน่นอนในวันนั้น

(ii) ms vaughan ตกอยู่บนขั้นบันได;

(iii) ตามขั้นตอนที่ถูกเปียกในช่วงเวลาของการล่มสลายของเธอ

(iv) ทันทีหลังจากการล่มสลายที่เธอถูกยกขึ้นกลับเข้ามาในห้องโถงของสำนักงานโดยสมาชิกสอง พนักงานขึ้นอยู่กับคณะกรรมการที่ทำให้เธอจะนั่งอยู่ในเก้าอี้จากที่เธอถูกนำตัวขึ้นรถพยาบาลไป FMH เหตุฉุกเฉินทางการแพทย์ บริษัท ร่วม ("FMH");

(V) พนักงานพร้อมกับเธอในรถพยาบาล;

(vi) ms Eunice สนับเจ้าหน้าที่บริหารอาวุโสของสภาตามรถพยาบาลในรถของเธอและ

(vii) ที่ FMH เธอได้รับการรักษาด้วยการฉีดเพื่อรักษาความปวดโดยดร แฮโรลด์วัตสัน, ลายาและผู้ป่วยที่ได้รับ.

[9] จากข้อเท็จจริงไม่มีปัญหาเหล่านี้ผมพอใจที่ msvaughan ลื่นล้มขณะที่เธอเดินลงมาตามขั้นตอนที่เปียกนำไปสู่และออกจากทางเข้าหลักของสภาและได้รับบาดเจ็บส่วนบุคคลที่เป็นผล ปัญหาที่แท้จริงจึงเป็นความรับผิดชอบของคณะกรรมการสำหรับผู้บาดเจ็บ และฉันตอนนี้จะจัดการกับปัญหาที่.

รับผิดในความประมาท

[10] มันเป็นกฎหมายซ้ำซากว่าเพื่อให้ประสบความสำเร็จในการเรียกร้องนี้ msvaughan ต้องสร้างที่ (i) สภาหนี้ที่ค้างชำระของเธอหน้าที่ดูแล (ii) มีช่องโหว่ของการปฏิบัติหน้าที่ที่สภาและ (iii) การบาดเจ็บส่วนบุคคลของเธออย่างต่อเนื่องเป็นผลมาจากการละเมิดที่ (ดูวี Donoghue สตีเวนสัน [1932] ac 562)

ธรรมชาติและขอบเขตของการปฏิบัติหน้าที่ของการดูแลที่อธิบายไว้ compendiously โดยผู้เขียนเรียนรู้ของพนักงาน& lindsell เมื่อวินาศภัย (18 เอ็ด.) พิทักษ์ 7-217 ดังนี้:

"มาตรฐานของการปฏิบัติหน้าที่ของนายจ้างที่มีต่อพนักงานของเขาคือการเห็นว่าการดูแลที่เหมาะสมจะได้รับขอบเขตของการปฏิบัติหน้าที่ที่จะขยายไปสู่การให้เพื่อนพนักงานรักษาความปลอดภัยอุปกรณ์ความปลอดภัยสถานที่ที่ปลอดภัยในการทำงานและการเข้าถึงมันและระบบความปลอดภัย ของการทำงาน. "[เน้นเพิ่ม].

[11] (ดูวิลสันยังและร่วมถ่านหินไคลด์. วีภาษาอังกฤษ [1938] ac57) แม้ว่าหน้าที่ของการดูแลที่มีอยู่ภายในบ้านภายใต้สี่หัวที่แตกต่างกันที่การแสดงออกเป็นเรื่องของความสะดวกสบายเพียงและมี แต่หน้าที่หนึ่งที่เรียบง่าย.

[12] ในกรณีนี้มีข้อพิพาทเป็นไปได้ว่าสภาหนี้ที่ค้างชำระ ms ไม่ vaughan หน้าที่ของการดูแลเป็นที่ปรึกษาสำหรับสภานายรูดอล์ฟ Greenidge พร้อมยอมรับว่าสภาหนี้ที่ค้างชำระหน้าที่ดูแลกับผู้เข้าชมทั้งสองและพนักงานเพื่อให้แน่ใจว่าสถานที่ของมันสมเหตุสมผลปลอดภัยสำหรับบุคลากรที่ใช้ในสถานที่เหล่านั้น.

มีการฝ่าฝืนหน้าที่ดูแล

[13] นาย จอห์นฟอร์ดให้คำปรึกษาสำหรับ MS vaughan ถกเถียงกันอยู่ว่าสภาละเมิดหน้าที่ของการดูแลเพื่อ ms vaughan เพื่อสร้างช่องโหว่ที่เขาอาศัยอยู่กับหลักฐาน uncontroverted ก่อนที่ศาลว่าในช่วงเวลาของ MS การล่มสลายของ Vaughan ขั้นตอนเป็นเปียกจากฝนที่ตกลงมาก่อนหน้านี้ในวันนั้นนั่นไม่มีขั้นตอนที่ได้รับการดำเนินการโดยสภาที่จะมีน้ำออกจากขั้นตอนหรือจะวางสัญญาณเพียงพอสิ่งปลูกเช่น "ข้อควรระวัง: เปียก / ลื่นพื้นเตือน" จากอันตรายที่อาจเกิดขึ้น;และการขาดการรถไฟมือในช่วงกลางของขั้นตอนเพื่ออำนวยความสะดวกเชื้อสายปลอดภัยของขั้นตอนโดยเฉพาะอย่างยิ่งในสภาพที่ฝนตก.

[14] ที่ปรึกษาอาศัยเพิ่มเติมเกี่ยวกับการรับสมัครของ MS สนับในถามค้านว่า:

() หนึ่ง kathy-Harper ห้องโถงของพนักงานของจำเลยที่ร่วงหล่นลงมาบนขั้นบันได ในเรื่องนี้จะต้องมีการตั้งข้อสังเกตว่า msสนับได้ระบุไว้ก่อนหน้าในหลักฐานหัวหน้าว่าใน 19 ปีของเธอในการจ้างงานกับสภาไม่มีใครได้ลดลงในขั้นตอน;

(ข) กระเบื้องบนขั้นบันไดเป็นกระเบื้องดินเผาสีแดงซึ่งกลายเป็นลื่นเมื่อเปียก;

( c) ขั้นตอนก็ยังคงเปียกหลังจาก ms การล่มสลายของ Vaughan และ

(ง) ขั้นตอนจะไม่ได้รับการกวาดของน้ำส่วนเกินก่อนที่ ms การล่มสลายของ Vaughan.

[15] แม้จะมีการรับสมัครเหล่านี้ ms สนับไม่เห็นด้วยกับนาย ข้อเสนอแนะเฟอร์ที่ธรรมชาติลื่นของกระเบื้องเมื่อรวมกับการขาดงานของรถไฟมือที่สร้างภาวะอันตรายในขั้นตอน.

[16] ในการตอบสนองนาย Greenidge เกี่ยงว่า ms vaughan รู้ว่าเมื่อฝนตกขั้นตอนจะเปียกและโดยเลือกที่จะเดินไปตามขั้นตอนการสวมใส่รองเท้าแตะคู่ของเธอแทบจะสันนิษฐานว่ามีความเสี่ยงและเป็นผู้รับผิดชอบต่อความล้มเหลวของเธอ.

[17] ตอนนี้ก็คือคำให้การของ ms vaughan ว่าเธอเป็นอยู่ในนิสัยของการสวมใส่รองเท้าในการทำงานและการเปลี่ยนเป็นรองเท้าแตะที่สวมใส่รอบ ๆ สำนักงาน คำนี้ไม่ได้ถูกท้าทายและมันก็ไม่ได้แนะนำให้ ms vaughan ว่าเธอได้รับการเตือนเกี่ยวกับการสวมใส่รองเท้าแตะ.

[18] ในการตรวจสอบข้าม-ms รองเท้าแตะ vaughan อธิบายดังนี้:

"รองเท้าแตะมีสายรัดเท้าข้ามและคุณผลักดันเท้าของคุณ

ค่ะสายรัดรองเท้าแตะคือให้กว้างที่สุดเท่านิ้วชี้ที่เป็น

ประมาณ 2 ½"

[19. ] ในอีกแง่หนึ่งในหลักฐานของเธอในหัวหน้า ms สนับในความสัมพันธ์กับ

รองเท้าแตะระบุ:

"ฉันเห็นรองเท้าแตะเธอได้รับการสวมใส่มันเป็นเพียงแค่รองเท้าแตะดันในสายรัดหลังเท้าข้าม มันไม่ได้สิ่งที่เรียกว่าหมอ รองเท้า Scholls ".

[20] ที่เป็นคำอธิบายเดียวของรองเท้าแตะ มันไม่เพียงพอที่ทั้งหมดเพื่อให้สามารถหาใด ๆ ที่จะทำที่สวมรองเท้าแตะเป็นในทางที่รับผิดชอบในการ ms ใด ๆ การล่มสลายของ Vaughan และฉันไม่เพื่อหา.

[21] ในขณะที่การเลือกที่จะเดินลงขั้นตอนเปียก, msvaughan ไม่ยอมรับคำแนะนำของนาย Greenidge ว่าเธอจะได้ใช้เส้นทางทางเลือกที่จะได้รับรถของเธอ ในกรณีใด ๆ ปัญหาที่แท้จริงไม่ได้ว่า ms vaughan สามารถหรือควรจะได้ใช้เส้นทางทางเลือกให้กับรถ แต่ไม่ว่าจะเป็นสภาละเมิดการปฏิบัติหน้าที่ในการให้การเข้าถึงที่ปลอดภัยไปยังและออกจากอาคารสำหรับทุกคน.

[22] ฉันยังจะเพิ่มที่เน้นการจัดวางโดยนาย Greenidge กับความจริงที่ว่า ms vaughan เป็นเพียงคนเดียวโดยใช้ขั้นตอนเปียกเหล่านั้นในวันนั้นจะตกจะหายไปอย่างสิ้นเชิง ที่ไม่มีใครล้มลงไม่สามารถและไม่ได้สร้างความสนใจเรื่องน่าตำหนิโดย MS vaughan เพื่อความปลอดภัยของเธอเองในการใช้ขั้นตอน.

[23] แต่ก็ยังเป็นความขัดแย้งของนายGreenidge ว่าสภามีสิทธิโดยวิธีการของการป้องกันที่จะพึ่งพา injuria Maxim พอดี volenti บุหรี่, นั่นคือ ms vaughan ที่มีความรู้ส่วนบุคคลที่เต็มไปด้วยความเสี่ยงของการบาดเจ็บที่เกี่ยวข้องกับการใช้ขั้นตอน, เปรยยินยอมให้ยอมรับความเสี่ยงดังกล่าว (ดูพารา 5. ของการป้องกันที่ยื่น 1 พฤศจิกายน 2004).

[24] คำว่า "พอดี volenti injuria ไม่ 'ถูกกำหนดไว้ในเสมียนข้อความและ lindsell (แย้มยิ้มซีไอ) พิทักษ์ 3-72 เป็น:

"ข้อตกลงโดยสมัครใจเรียกร้องให้จำเลยพ้นจากผลทางกฎหมายของความเสี่ยงที่ไม่มีเหตุผลของอันตรายที่สร้างขึ้นโดยจำเลยที่โจทก์มีความรู้เต็มรูปแบบของทั้งสองลักษณะและขอบเขตของความเสี่ยง."

[25] เพื่อป้องกันการประสบความสำเร็จในสภาจะต้องสร้างองค์ประกอบสาม:

ก่อนข้อตกลงโดย MSvaughan จะสละสิทธิเรียกร้องกับสภาของเธอ

สองว่าข้อตกลงนี้ถูกสร้างขึ้นมาด้วยความสมัครใจโดยไม่ต้องออกคำสั่งจากสภาใดและ

สาม ms vaughan มีความรู้เต็มรูปแบบของลักษณะและขอบเขตของความเสี่ยง.

[26] ความล้มเหลวข

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

บาร์เบโดส

ในศาลสูงสุดของ JUDICATURE

ศาลสูง

อำนาจแพ่ง

หมายเลข 1445 2004

ระหว่าง:

HAZELL วอนโจทก์

และ

จำเลยสภากีฬาแห่งชาติ

ก่อนภัณฑ์เค้นท์ติ Honourable ม่ายยุติธรรม Elneth โอช ผู้พิพากษาของศาลสูง

2006: 26 มิถุนายน 27

2007:24 เมษายน

นายจอห์น Forde สำหรับโจทก์

นาย Rudolph Greenidge สำหรับจำเลย

พิพากษา

ธรรมชาติกระทำ

เป็นการกระทำในที่ Hazell วอห์น ('นางสาววอน') โจทก์ คือว่า ความเสียหายในการละเลยกับสภากีฬาแห่งชาติ ('มนตรี') จำเลย การบาดเจ็บส่วนบุคคลด้วยเธอเมื่อเธอตกในสถานที่ที่คณะกรรมการ สภาได้ปฏิเสธความรับผิดชอบใด ๆ กับคุณวอน

ฝ่าย

[2] นางสาววอนเป็นเวลาของฤดูใบไม้ร่วงเธอว่าสภาเป็นนายเสมียน เธอได้รับจึงจ้างตั้งแต่เดือน 1999 กรกฎาคม

[3] สภาเป็นบริษัทตามกฎหมายรวมอยู่ภายใต้หมวกพระราชบัญญัติสภากีฬาแห่งชาติ 48A ของกฎหมายของประเทศบาร์เบโดส สถานที่สำคัญของธุรกิจอยู่ในเบลนไฮม์ เขาของพระเจ้าของฉันในแพริชของ St. ไมเคิล ("สถาน") .

ปัญหา

[4] สำหรับการกำหนดโดยศาลเป็นเรื่องที่สาม:

(i) เป็นคณะที่รับผิดชอบในการละเลยกับวอห์นนางสาวบาดเจ็บเธอยั่งยืนในฤดูใบไม้ร่วง?

(ii) ถ้าดังนั้น สามารถหลีกสภาเลี่ยงความรับผิดชอบ โดยอาศัย injuria volenti ไม่ตรงกับหลักคำสอนหรือไม่ และ

(iii) ไม่ เป็นควอนตัมของหายไปวอนนางสาวที่ว่าสิทธิเป็นค่าตอบแทนสำหรับผู้บาดเจ็บ?

ข้อเท็จจริง

[5] ข้อเท็จจริงจะค่อนข้างง่าย ในวันที่ 4 2544 ตุลาคม นางสาววอนถูกที่ทำงาน ระหว่าง 45 14.00 น.และ 15.00 น.ในวันที่ เธอทิ้งโต๊ะของเธอจะได้รับสินค้าจากรถยนต์ที่ไม่จอดในจอดรถในสถานที่ของสภา เธอซ้ายอาคาร โดยทางเข้าหลัก และเป็นเธอถูกน้อยบันไดจุด เธอเล็ดรอดหนึ่งขั้นตอนเหล่านี้อยู่ในขั้นตอนก่อนสุดท้ายด้านขวาของเธอบนหลังและบั้นท้ายของเธอฝน

[6] มันมีตกปานกลางถึงหนักในวันนั้น ขั้นตอนก็เถ และแม้ว่าในขณะเหตุการณ์ ไม่ฝน ขั้นตอนยังคงเปียก

ข้อเท็จจริงว่า

[7] ในกลาโหมของสภาทำไม่ครบถ้วนของข้อที่อยู่ในงบของโจทก์เรียกร้องยกเว้นส่วนที่เกี่ยวข้องกับอยู่ของนางสาววอห์นและที่ตั้งของสถานที่สำคัญของธุรกิจ วางบนนาย Vaughan ภาระการพิสูจน์ข้อกล่าวหาดังกล่าวอย่างเคร่งครัด

[8] Nonetheless คดีก็พื้นดินทั่วไปที่:

(i) ฝนได้ตกลงมาในวันนั้น แน่นอน

วอห์น (ii) คุณไม่ได้อยู่ในขั้นตอน;

(iii) ขั้นตอนถูกฝนในฤดูใบไม้ร่วงเธอ;

(iv) ทันทีหลังจากฤดูใบไม้ร่วงเธอถูกยกกลับเข้าที่พักรอในสำนักงาน โดยเจ้าหน้าที่พิเศษของสภาสองสมาชิกที่ใส่เธอนั่งในเก้าอี้ที่จากที่เธอถูกนำโดยรถพยาบาลไป FMH ฉุกเฉินทางการแพทย์ร่วม ("FMH");

(v) พนักงานมาพร้อมกับเธอในรถพยาบาล

(vi) นางสาว Eunice Greaves อาวุโสเจ้าหน้าที่บริหารของสภาตามรถพยาบาลรถเธอ และ

(vii) ที่เธอได้รับการฉีดสำหรับอาการปวด โดย Dr. Harold Watson ได้รับยาและลาป่วย FMH

[9] จากข้อเท็จจริงว่า ฉันพอใจที่ Ms วอห์นเล็ดรอด และตกเป็นเธอสืบเชื้อสายเปียกบันได และ จากทางเข้าหลักของสภา และประสบการบาดเจ็บส่วนบุคคลดังนั้น เรื่องจริงจึงเป็นความรับผิดชอบของคณะผู้บาดเจ็บ และตอนนี้ฉันจะจัดการกับปัญหานั้น

หนี้สินละเลย

[10] เป็นกฎหมายที่ trite ที่การประสบความสำเร็จนี้อ้าง Ms วอนต้องสร้างที่ (i) สภาหนี้เธอหน้าที่ดูแล (ii) การละเมิดหน้าที่นั้นโดยสภามี และ (iii) ส่วนบุคคลบาดเจ็บเธอยั่งยืนเป็นผลมาจากการละเมิดนั้น (ดู v Donoghue สตีเวนสัน [1932] ชื่อ 562)

อธิบายธรรมชาติและขอบเขตของหน้าที่ที่ดูแล compendiously ไว้ โดยผู้เขียนเรียนรู้ละเมิดเจ้าหน้าที่& Lindsell บนจาก (18 อุตสาหกรรมมหาบัณฑิต) ที่พารา 7 217 ดัง:

"มาตรฐานของหน้าที่ของนายจ้างต่อพนักงานของเขาจะดูว่า จะได้รับการดูแลที่เหมาะสม ขอบเขตของหน้าที่ที่ขยายไปถึงการจัดหา พนักงานคนปลอดภัย อุปกรณ์ปลอดภัย ปลอดภัยสถานที่ทำงานและการเข้าถึง และระบบเซฟงาน" [เน้นเพิ่ม]

[11] (ดูยัง Wilsons และ บริษัทถ่านหินไคลด์ [1938] ชื่อภาษาอังกฤษของ v 57) นิทรรศการนั้นเป็นเรื่องของความสะดวกสบายเพียงแม้ว่าหน้าที่ดูแลเป็น expounded ภายใต้หัวสี่แตกต่างกัน และมีแต่หน้าที่อย่างหนึ่ง

[12] ในกรณีนี้ มีข้อโต้แย้งไม่เป็นว่าสภาหนี้วอนนางสาวหน้าที่ดูแลเป็นที่ปรึกษาในสภา นาย Rudolph Greenidge พร้อม conceded ที่ สภาค้างภาษีของนักท่องเที่ยวและพนักงานเพื่อให้แน่ใจว่า สถานที่ค่อนข้างปลอดภัยสำหรับคนที่ใช้สถานที่เหล่านั้น

มีหน้าที่ดูแลการละเมิด?

[13] นายจอห์น Forde ปรึกษาสำหรับวอห์นนางสาวโต้เถียงว่า สภาตื้นของหน้าที่ดูแลวอนนางสาว สร้างที่ละเมิด เขาอาศัยหลักฐาน uncontroverted ศาลก่อนที่เวลาของคุณวอนตก ขั้นตอนมีเปียกจากฝนซึ่งได้ตกลงมาก่อนหน้านี้วันที่ ว่า ขั้นตอนไม่มีการนำ โดยสภาจะมีน้ำออก จากขั้นตอน หรือ การวางสัญญาณกร๊าฟฟิคเพียงพอเช่น "ข้อควรระวัง: ชั้นเปียก/ลื่น" คำเตือนของอันตรายที่อาจเกิดขึ้น การรถไฟมือกลางขั้นตอนเพื่ออำนวยความสะดวกโคตรเซฟขั้นตอนโดยเฉพาะอย่างยิ่งในสภาพฝนตก

[14] ปรึกษาอาศัยในสมัครเรียนของนางสาว Greaves ใน cross-examination that:

(a) ฮอลล์ฮาร์เปอร์เคธีหนึ่งที่พนักงานของจำเลยได้ตกลงในขั้นตอนต่อไป ในการนี้จะต้องบันทึกว่า Ms Greaves ก่อนหน้านี้ระบุในฐานประธานว่า ในเธอ 19 ปีของการจ้างงานกับสภา ไม่ได้ตกลงบน steps;

(b) ในขั้นตอนเป็นกระเบื้องดินเผาสีแดงที่กลายเป็นลื่นเมื่อ wet;

(c) ขั้นตอนยังคงเปียกหลังจากนางสาววอนตก ขั้นตอนจะไม่มีการกวาดน้ำส่วนเกินก่อนตกนางสาววอน and

(d).

[15] ถึงกระนั้น เหล่านี้รับสมัคร Greaves นางสาวได้ไม่ยอมรับ ด้วยว่า ธรรมชาติของกระเบื้องเมื่อรวมกับการขาดของทางรถไฟมือลื่นสร้างเงื่อนไขอันตรายในขั้นตอนการแนะนำนาย Forde

[16] ในตอบสนอง นาย Greenidge contended ที่ คุณวอนรู้เมื่อฝนตกตอนจะเปียก และ โดยการเลือกเดินลงขั้นตอน, ใส่คู่รองเท้าแตะเธอแทบสันนิษฐานความเสี่ยง และรับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียวสำหรับฤดูใบไม้ร่วงเธอ

[17] ขณะนี้ เป็นพยานหลักฐานของคุณวอนที่เธอสวมใส่รองเท้าทำงานและเปลี่ยนเป็นรองเท้าแตะที่สวมใส่รอบสำนักงานให้เป็นนิสัย พยานหลักฐานนี้ไม่ได้ถูกท้าทาย และก็ไม่แนะให้คุณวอนว่า เธอมีการเตือนเกี่ยวกับการสวมใส่รองเท้าแตะที่.

[18] ใน cross-examination นางสาววอนอธิบายที่รองเท้าแตะดัง:

"รองเท้าแตะที่มีสายรัดระหว่างเท้า และคุณผลักดันของคุณ

เท้าในการ สายรองเท้าแตะมีความกว้างเป็นนิ้วที่

เกี่ยวกับ 2½ "

[19] ในทางกลับกันเธอประจักษ์หัวหน้า นางสาว Greaves การ

รองเท้าแตะระบุ:

"ผมเห็นรองเท้าที่เธอสวม มันเป็นเพียงการผลักดันในรองเท้า มีสายรัดระหว่าง instep มันเป็นไม่ว่าจะเรียกว่ารองเท้าแตะดร. Scholls"

[20] ซึ่งเป็นคำอธิบายเฉพาะของรองเท้าแตะที่ มันไม่เพียงพอทั้งหมดเพื่อให้การค้นหาใด ๆ จะทำให้สวมรองเท้าแตะถูกวิธีใดรับผิดชอบนางสาววอนตก และไม่ให้พบกัน

[21] เป็นการเลือกที่จะเดินลงตอนเปียก Ms วอนไม่ยอมรับคำแนะนำของนาย Greenidge ที่เธอก็จะใช้กระบวนการอื่นเข้าไปที่รถของเธอ ในกรณีใด ๆ เรื่องจริงคือไม่ ว่าคุณวอนได้ ควรจะ ใช้กระบวนการผลิตที่สำรองรถ แต่ ว่าสภาตื้นของภาษี การให้เข้าเซฟไป ออกจาก อาคารสำหรับทุกคนด้วย

[22] ฉันจะเพิ่มที่ ใส่ทั้งหมดผิดเน้นที่อยู่ตามความจริงว่า คุณวอนเป็นคนเดียวที่ใช้ขั้นตอนเหล่านั้นเปียกน้ำวันนั้นตก นาย Greenidge ไม่มีใครตกไม่สามารถ และไม่สร้าง disregard อาชญากร โดยนางสาววอนสำหรับความปลอดภัยของตนเองโดยใช้ขั้นตอนการ

[23] แต่ก็ยังมีการโต้เถียงของนาย Greenidge ที่สภาสิทธิโดยวิธีการป้องกันการพึ่ง volenti แม็กที่ไม่ พอดีกับ injuria วอนคือ นางสาวใช้ที่คน มีความรู้ส่วนบุคคลเต็มที่ความเสี่ยงของการบาดเจ็บที่เกี่ยวข้องกับการใช้ขั้นตอน impliedly ยินยอมรับความเสี่ยงดังกล่าว (ดูพารา. 5 ของกลาโหมยื่น 1 2547 พฤศจิกายน) .

[24] ระยะเวลาที่กำหนดไว้ในข้อความที่เจ้าหน้าที่และ Lindsell (op 'injuria volenti ไม่พอดี ' เมือง) ที่พารา 3-72 เป็น:

"ที่สมัครใจตกลงตามผู้อ้างการ absolve จำเลยจากผลทางกฎหมายของการเสี่ยง unreasonable สร้าง โดยจำเลย ซึ่งผู้อ้างจะมีความรู้เต็มรูปแบบทั้งธรรมชาติและขอบเขตของความเสี่ยงต่ออันตราย

[25] การป้องกันสำเร็จสภาต้องสร้างองค์ประกอบที่ 3:

แรก ข้อตกลง โดย Ms วอนให้หล่อนกับสภา ยกเว้น

สอง ว่า ข้อตกลงนี้ทำดับ โดยแกมบังคับใด ๆ จากสภา และ

3 นางสาววอห์นได้เต็มความรู้ของธรรมชาติและขอบเขตของความเสี่ยง

b ล้มเหลว [26]

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

บาร์เบโดส.

ในศาลสูงของ อังกฤษ

สูง ศาล

พลเรือนเขตอำนาจ ศาล

ฉบับที่ 1445 ของ 2004

ระหว่าง:

hazell Vaughan ผู้ฟ้อง คดี

และกีฬาแห่งชาติคณะมนตรี จำเลย

ก่อนที่เกียรติคุณนายความยุติธรรม elneth O ห่างๆ,ผู้พิพากษาของศาลสูง.

2006 :วันที่ 26 มิถุนายน, 27

2007 : 24 เมษายน

นายจอห์น forde สำหรับที่ผู้ฟ้องคดี.

นายรูดอล์ฟ greenidge สำหรับจำเลย.

คำพิพากษา

ธรรมชาติของการ ดำเนินการ

แห่งนี้มีการดำเนินการที่ hazell Vaughan ('น.ส. Vaughan ')ผู้ฟ้องคดีมีการอ้างความเสียหายในความประมาทกับกีฬาแห่งชาติคณะมนตรี('คณะมนตรี')ที่จำเลยได้รับการได้รับบาดเจ็บส่วนตัวโดยเมื่อเธอก็อยู่บนพื้นที่ของโรงแรมของคณะมนตรี คณะมนตรีปฏิเสธความรับผิดใดๆกับ Vaughan .

บุคคล

[ 2 ]ที่นางสุชาดา Vaughan ยังเป็นเวลาที่ของฤดูใบไม้ร่วงของเธอถูกว่าจ้างโดยคณะมนตรีที่เป็นเจ้าหน้าที่เสมียนที่ เธอได้รับการว่าจ้างให้มาตั้งแต่เดือนกรกฎาคม 1999 .

[ 3 ]คณะมนตรีที่เป็นบริษัทที่จดทะเบียนตามกฎหมายตามพระราชบัญญัติ สภา กีฬาแห่งชาติที่ฝาปิด 48 ของกฎหมายของบาร์เบโดส ที่สำคัญของธุรกิจที่ตั้งอยู่บนเนินเขาที่โรงแรม Blenheim ของฉันของพระในโบสถ์ของ St . Michael ("ตั้งอยู่ในบริเวณเดียวกัน")

ปัญหา ที่

[ 4 ]เพื่อการกำหนดโดยศาลที่มีสามประเด็น:

( i )เป็นคณะมนตรีจะต้องรับผิดในความประมาทในการน.ส. Vaughan สำหรับอาการบาดเจ็บที่เธอได้รับในฤดูใบไม้ร่วงหรือไม่?

( ii )หากเป็นเช่นนั้นจะสามารถคณะมนตรีที่หลีกเลี่ยงความรับผิดโดยอาศัยหลัก volenti injuria ไม่พอดีกับที่ และ

( iii )ถ้าไม่ใช่สิ่งที่มีปริมาณของความเสียหายที่นางสาว Vaughan มีสิทธิเป็นการชดเชยให้กับผู้ที่ได้รับบาดเจ็บหรือไม่?

ข้อเท็จจริง

[ 5 ]ได้ข้อเท็จจริงที่มีค่อนข้างเรียบง่าย. เมื่อวันที่ 4 ตุลาคม 2001 น.ส. Vaughan มีที่ทำงาน ระหว่างเวลาเที่ยงวันไปจนถึงเวลาบ่าย 2.45 และ 3.00 เวลา 4 ทุ่มในวันที่เธอออกจากโต๊ะของเธอที่จะได้รับจากรถของเธอซึ่งก็จอดรถในที่จอดรถบนพื้นที่ของโรงแรมของคณะมนตรีเธอไปทางซ้ายที่เป็นอาคารโดยที่บริเวณทางเข้าหลักและเธอเป็นแบบเรียงจากมากไปหาน้อยที่ขั้นตอนนำไปนั้นเธอแอบบนหนึ่งในผู้ที่ลดลงตามขั้นตอนในขั้นตอนก่อนที่สุดท้ายของเธอด้านขวาบนของเธอก้นและกลับไป.

[ 6 ]ได้ฝนตกปานกลางถึงหนักในวันนั้น. ขั้นตอนที่เป็นอารยะและแม้ว่าในช่วงเวลาที่มีปัญหาเกิดขึ้นไม่ใช่ฝนตกตามขั้นตอนที่เปียกยังคง.

ความจริงไม่มีใคร เถียง

[ 7 ]ในการป้องกันที่คณะมนตรีทำให้ไม่มีการเข้าใช้บริการของใดๆของที่ข้อกล่าวหาที่อยู่ในที่ผู้ฟ้องคดีคือการแสดงของอ้างว่าเว้นแต่ผู้ที่เกี่ยวข้องกับแอดเดรสของน.ส. Vaughan และที่ตั้งของต้นที่ของธุรกิจ,การวางบนนาย Vaughan ที่ ภาระ ในการพิสูจน์อย่างเคร่งครัดผู้ที่กล่าวหา.

[ 8 ]แต่ที่ได้ทดลองใช้งานเป็นดินที่:

( i )ฝนได้ตกจริงๆในวันนั้น;

( ii )นางสาว Vaughan ก็ตกอยู่ในขั้นตอน;

( iii )ทำตามขั้นตอนที่เปียกที่เวลาของเธอตก;

( IV )ทันทีหลังจากที่เธอตกขึ้นมากลับเข้าไปในห้องโถงของสำนักงานโดยสองสมาชิกของคณะมนตรีของสถานที่พนักงานที่เธอนั่งอยู่ในเก้าอี้จากที่เธอได้ถูกนำตัวไปโดยรถพยาบาลฉุกเฉินทางการแพทย์เพื่อ fmh ผู้ร่วม(" fmh ");

( V )สมาชิกพนักงานที่มาพร้อมกับของเธอในรถพยาบาล

( vi )นางสาว eunice สวมสนับแข้งเจ้าหน้าที่อาวุโสของคณะมนตรีตามด้วยรถพยาบาลที่อยู่ในรถ และ

( vii )ของเธอที่ fmh เธอเป็นได้รับการปฏิบัติอย่างมีหัวฉีดสำหรับความเจ็บปวดโดยดร. Harold วัตสันและการรับประทานยาให้ลาป่วย.

[ 9 ]จากข้อเท็จจริงไม่มีใครเถียงเหล่านี้ผมพอใจที่น.ส.Vaughan ก็ลื่นและก็ล้มลงและเธอก็ลงไปตามขั้นตอนแบบเปียกที่นำไปเพื่อไปและกลับจากทางเข้าหลักของคณะมนตรีความมั่นคงและต้องประสบกับการบาดเจ็บส่วนตัวเป็นผล ปัญหา,วิธีการแก้ไขปัญหา,ที่แท้จริงดังนั้นจึงเป็นความรับผิดของคณะมนตรีที่สำหรับผู้ที่ได้รับบาดเจ็บ และผมจะจัดการกับปัญหาที่ตอนนี้.

ความรับผิดในความประมาท เลินเล่อ

[ 10 ]เป็นกฎหมาย(คำพูดว่าในการสั่งซื้อจะประสบความสำเร็จในการเรียกร้องนี้.Vaughan จะต้องสร้างที่( i )คณะมนตรีที่เป็นหนี้หน้าที่ต้องให้การเอาใจใส่ดูแล( ii )มีการละเมิดของหน้าที่ที่โดยคณะมนตรีและ( iii )ได้รับบาดเจ็บส่วนตัวที่เธอได้รับนั้นเป็นผลมาจากการละเมิดที่. (ดู V donoghue สตีเวนสัน[ 1932 ] A . C . 562 )

ขอบเขตและธรรมชาติของหน้าที่ว่าการดูแลรักษาเป็น compendiously อธิบายไว้โดยผู้เขียนได้เรียนรู้ให้เสมียน& of Lindsell จึงใน torts ( 18 ล่ะ)ที่ผ่านมา 7-217 จึง:

"ที่มาตรฐานของที่นายจ้างของหน้าที่พนักงานได้รับไปทางของเขาเพื่อดูว่ามีเหตุผลรับการดูแลอย่างดี;ขอบเขตของที่หน้าที่ขยายไปถึงการวางตู้นิร ภัย เพื่อนพนักงาน,ตู้นิร ภัย อุปกรณ์,ตู้นิร ภัย สถานที่ของการทำงานและการเข้าใช้และที่ตู้นิร ภัย ระบบของการทำงาน"[เน้นเพิ่ม].

[ 11 ](ดูที่ยังอุทยานแห่งชาติ Wilsons Promontory Clyde ได้และถ่านหิน. co . th V ภาษาอังกฤษ [] A . C .ค.ศ. 193857 )แม้ว่าจะมีหน้าที่ในการดูแลผู้ป่วยตามคำสอน( didactic สี่ชุดหัวโกนที่แตกต่างกันที่เปิดเป็นเรื่องของความสะดวกสบายเพียงแค่และมีแต่คนหน้าที่เรียบง่าย.

[ 12 ]ในกรณีนี้ไม่มีข้อพิพาทกับคณะมนตรีไม่ว่าจะเป็นหนี้ที่นางสาว Vaughan หน้าที่ในการดูแลและปรึกษากับคณะมนตรีนายรูดอล์ฟ greenidge ทันทียอมรับว่าคณะมนตรีที่ค้างชำระแก่หน้าที่ต้องให้การเอาใจใส่ดูแลให้กับพนักงานและนักท่องเที่ยวทั้งสองฝ่ายในการตรวจสอบให้แน่ใจว่าสถานที่ที่เหมาะสมเป็นตู้นิร ภัย สำหรับบุคคลที่ใช้สถานที่ของผู้ที่.

อยู่ที่นั่นการละเมิดของหน้าที่ในการดูแลหรือไม่?

[ 13 ]นายจอห์น forde ปรึกษาใน Vaughan ให้เหตุผลว่าคณะมนตรีได้ละเมิดหน้าที่ในการดูแลในการน.ส. Vaughan ในการสร้างการละเมิดที่เขาไว้วางใจที่มีหลักฐาน uncontroverted ก่อนศาลที่อยู่ในเวลาที่อยู่ของ Vaughan ตามขั้นตอนที่เปียกจากฝนที่ตกลงมาก่อนหน้าที่วันนั้นไม่มีขั้นตอนต่อไปก็จะถูกนำไปโดยคณะมนตรีที่มีน้ำที่ถูกลบออกจากขั้นตอนหรือสถานที่เหมาะสมเอาป้ายเช่น"ข้อควรระวัง:พื้นที่ชุ่มน้ำ/ลื่น"เตือนอันตรายที่อาจเกิดขึ้นได้และไม่มีที่มือโดยรถไฟในตอนกลางของขั้นตอนในการอำนวยความสะดวกโดยตกไปอยู่ในตู้นิร ภัย ที่ตามขั้นตอนโดยเฉพาะในฤดูฝน สภาพ .

[ 14 ]ปรึกษาเพิ่มเติมที่ไว้วางใจในการเข้าชมของนางสาวสวมสนับแข้งในระหว่างการตรวจสอบว่า:

(ก)หนึ่ง kathy-harper ห้องโถงที่พนักงานของจำเลยได้ตกอยู่ในขั้นตอน. ในเรื่องนี้จะต้องได้รับการบันทึกว่าน.ส.สวมสนับแข้งได้ระบุไว้ในหลักฐานที่เป็นหัวหน้าที่อยู่ใน 19 ปีของเธอในการจ้างงานกับคณะมนตรีไม่มีใครตกอยู่ในขั้นตอนที่ก่อนหน้า

( B )กระเบื้องที่ขั้นตอนที่เป็นกระเบื้องดินสีแดงซึ่งได้กลายเป็นถนนลื่นเมื่อเปียก

( C )ตามขั้นตอนที่เปียกชุ่มอยู่หลังจากตกของน.ส. Vaughan และ

( D )ขั้นตอนที่จะไม่มีการกวาดของน้ำส่วนเกินออกก่อนฤดูใบไม้ร่วงของ Vaughan .

[ 15 ]โดยไม่คำนึงถึงการเข้าชมเหล่านี้คุณสวมสนับแข้งไม่เห็นด้วยกับข้อเสนอแนะของนาย forde ที่ธรรมชาติลื่นพื้นกระเบื้องที่เมื่อรวมกันพร้อมด้วยการมีอยู่ของรถไฟมือที่สร้างขึ้นอยู่ใน สภาพ อันตรายที่ขั้นตอนที่.

[ 16 ]ในการตอบสนองนาย greenidge โต้แย้งว่าน.ส. Vaughan รู้ว่าเมื่อฝนตกตามขั้นตอนที่เปียกและด้วยการเลือกที่จะเดินลงไปตามขั้นตอนเมื่อสวมใส่รองเท้าแตะเธอใช้งานได้ทุกรูปแบบคาดว่าความเสี่ยงและเป็นผู้รับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียวสำหรับฤดูใบไม้ร่วงของเธอ.

[ 17 ]ในตอนนี้คือการให้ปากคำของน.ส. Vaughan ที่เธอมีนิสัยที่สวมใส่รองเท้าในการทำงานและการเปลี่ยนเข้าไปในรองเท้าแตะที่เพื่อสวมใส่โดยรอบสำนักงาน หลักฐานนี้ไม่ได้ถูกท้าทายและไม่ใช่ที่แนะนำให้คุณ Vaughan ที่เธอได้รับการเตือนเกี่ยวกับสวมรองเท้าแตะที่.

[ 18 ]ในระหว่างการตรวจสอบนางสาว Vaughan ที่อธิบายรองเท้าแตะจึง

"รองเท้าแตะที่มีสายรัดนิ้วเท้าที่อยู่ตรงข้ามและคุณ กด

เท้าของคุณใน สายรัดรองเท้าแตะที่กว้างใหญ่เท่านิ้วดัชนี ที่

ประมาณ 2 ประจัน"..

[ 19 ]ในมืออีกข้างหนึ่งในหลักฐานของเธอในหัวหน้านางสาวสวมสนับแข้งที่เกี่ยวกับ การ

รองเท้าแตะไว้:

"ผมเห็นรองเท้าแตะที่เธอสวมมันเป็นเพียงรองเท้าแตะแบบกดด้วยสายรัดที่ผ่านการเตะโดยใช้หลังเท้าที่ มันไม่ใช่สิ่งที่ถูกเรียกว่าดร. scholls ที่ไม้จันทน์"..

[ 20 ]ที่เป็นรายละเอียดเฉพาะของรองเท้าแตะที่ เป็นผู้ถือหุ้นทั้งหมดไม่เพียงพอที่จะช่วยให้การค้นหาใดๆที่จะต้องทำให้สวมใส่รองเท้าแตะที่อยู่ในทางใดผู้รับผิดชอบสำหรับฤดูใบไม้ร่วงของ Vaughan และฉันไม่พบ.

[ 21 ]เป็นการเลือกที่จะเดินลงไปตามขั้นตอนแบบเปียกให้คุณได้Vaughan ก็ไม่ยอมรับความคิดเห็นของนาย greenidge ว่าเธอไม่ได้ใช้เส้นทางทางเลือกที่จะได้รับเพื่อไปยังรถของเธอ ในกรณีใดๆปัญหาที่เกิดขึ้นไม่ใช่ไม่ว่านางสาว Vaughan ได้ควรจะมีการใช้เส้นทางทางเลือกเพื่อไปยังรถแต่ไม่ว่าจะขัดต่อรัฐธรรมนูญคณะมนตรีที่หน้าที่ในการให้บริการการเข้าถึงที่ ปลอดภัย และออกจากอาคารสำหรับบุคคลทั้งหมด.

[ 22 ]ฉันจะเพิ่มการเน้นที่วางไว้โดยมีนาย greenidge ข้อเท็จจริงที่ว่านางอัจนาไวความดี Vaughan เป็นผู้เดียวได้โดยทำตามขั้นตอนที่เปียกในวันนั้นตกเป็นคนผิดโดยสิ้นเชิงยัง ที่ไม่มีใครก็ไม่ได้และจะไม่กำหนดการกระทำผิดไม่ต้องคำนึงถึงที่โดยนางสาว Vaughan เพื่อความ ปลอดภัย ของตัวเธอในการใช้ตามขั้นตอนที่ได้

[ 23 ]แต่ยังเป็นประเด็นของนายgreenidge ที่คณะมนตรีที่มีสิทธิโดยวิธีของการป้องกันที่จะใช้ความจริงที่ไม่เหมาะกับ injuria volenti นั่นคือนางสาว Vaughan ที่พร้อมด้วยความรู้ส่วนตัวอย่างเต็มที่จากความเสี่ยงของการบาดเจ็บมีส่วนร่วมในการใช้ขั้นตอนโดยปริยายจึงอนุญาตให้ยอมรับความเสี่ยงใดๆเช่นว่านั้น (ดูที่วรรค 5 ของการป้องกันได้ยื่น 1 พฤศจิกายน 2004 )

[ 24 ]คำว่า' volenti ที่ไม่เหมาะกับ injuria 'มีกำหนดไว้ในข้อความที่เสมียนและ of Lindsell จึง( opสาย)ที่ผ่านมา 3-72 เป็น

"ข้อตกลงความสมัครใจโดยโจทก์ในการปลดเปลื้องจำเลยที่จากผลทางกฎหมายที่มีความเสี่ยงเกินสมควรที่เป็นอันตรายต่อการสร้างขึ้นโดยจำเลยที่โจทก์ที่มีความรู้อย่างเต็มที่จากธรรมชาติและขอบเขตของความเสี่ยงที่"

[ 25 ]ทั้งที่เป็นการป้องกันที่จะประสบความสำเร็จคณะมนตรีที่จะต้องจัดตั้งสามองค์ประกอบ:

ครั้งแรกความตกลงที่ได้โดยน.ส.สิทธิ์ในการเรียกร้องสิทธิ์ Vaughan เพื่อของเธอกับคณะมนตรี

ที่สองว่าข้อตกลงนี้ได้ถูกสร้างขึ้นด้วยความสมัครใจโดยไม่ต้องข่มขืนใจผู้อื่นใดๆจากคณะมนตรีความมั่นคง และ

ที่สามน.ส. Vaughan ได้ B ความล้มเหลวความรู้อย่างเต็มที่จากธรรมชาติและขอบเขตของความเสี่ยง.

[ 26 ]

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.