(i) It is not an arbitrary, a prior

(i) It is not an arbitrary, a priori description of English, or of a form of English, devised by reference to standards of moral value, or literary merit, or supposed linguistic purity, or any other metaphysical yardstick--in short, 'Standard English' cannot be defined or described in terms such as 'the best English,' or 'literary English,' or 'Oxford English,' or 'BBC English.'
(ii) It is not defined by reference to the usage of any particular group of English-users, and especially not by reference to a social class--'Standard English' is not 'upper class English' and it is encountered across the whole social spectrum, though not necessarily in equivalent use by all members of all classes.
(iii) It is not statistically the most frequently occurring form of English, so that 'standard' here does not mean 'most often heard.'
(iv) It is not imposed upon those who use it. True, its use by an individual may be largely the result of a long process of education; but Standard English is neither the product of linguistic planning or philosophy (for example as exists for French in the deliberations of the Academie Francaise, or policies devised in similar terms for Hebrew, Irish, Welsh, Bahasa Malaysia, etc); nor is it a closely-defined norm whose use and maintenance is monitored by some quasi-official body, with penalties imposed for non-use or mis-use. Standard English evolved: it was not produced by conscious design.
(Peter Strevens, "What Is 'Standard English'?" RELC Journal, Singapore, 1981)


Written English and Spoken English
There are many grammar books, dictionaries and guides to English usage which describe and give advice on the standard English that appears in writing. . . . [T]hese books are widely used for guidance on what constitutes standard English. However, there is often also a tendency to apply these judgments, which are about written English, to spoken English. But the norms of spoken and written language are not the same; people don't talk like books even in the most formal of situations or contexts. If you can't refer to a written norm to describe spoken language, then, as we have seen, you base your judgments on the speech of the "best people," the "educated" or higher social classes. But basing your judgments on the usage of the educated is not without its difficulties. Speakers, even educated ones, use a variety of different forms. . . .
(Linda Thomas, Ishtla Singh, Jean Stilwell Peccei, and Jason Jones, Language, Society and Power: An Introduction. Routledge, 2004)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

(i) นั้นเป็นไม่มีกำหนด priori มีอธิบายภาษาอังกฤษ หรือแบบฟอร์มภาษาอังกฤษ กำหนด โดยอ้างอิงมาตรฐานของ ค่าทางศีลธรรม บุญวรรณกรรม หรือภาษาศาสตร์บริสุทธิ์ควร หรือใด ๆ อื่น ๆ ขัดแย้ง yardstick — ในระยะสั้น 'ภาษาอังกฤษ' ไม่สามารถกำหนด หรือระบุไว้ในเงื่อนไขเช่น 'สุดอังกฤษ หรือ 'วรรณคดี อังกฤษ หรือ 'อ๊อกซฟอร์ดอังกฤษ' หรือ 'บีบีซีอังกฤษ'
(ii) จะถูกกำหนด โดยการอ้างอิงไปใช้กลุ่มใดเฉพาะอังกฤษผู้ใช้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่ โดยอ้างอิงถึงชนชั้น- 'ภาษาอังกฤษ' ไม่ใช่ 'ชั้นสูงภาษาอังกฤษ' และจะพบในสเปกตรัมทั้งสังคม แม้ว่าไม่จำเป็นต้องใช้เทียบเท่าโดยสมาชิกทั้งหมดของ classes.
(iii) ทั้งหมด มันไม่ทางสถิติบ่อยที่สุดเกิดขึ้นรูปแบบของภาษาอังกฤษ, เพื่อให้ 'มาตรฐาน' ที่นี่ไม่ได้หมายความ "มักได้ยิน'
(iv) ไม่ได้กำหนดตามผู้ใช้ จริง การใช้แต่ละอาจจะเป็นผลระยะยาวการศึกษา แต่ภาษาอังกฤษมาตรฐาน ผลิตภัณฑ์ไม่วางแผนภาษาศาสตร์หรือปรัชญา (ตัวอย่างที่เป็นอยู่ในฝรั่งเศสในอย่างรอบคอบยิ่งขึ้นของ Academie ฝรั่งเศสแบบต้นตำรับ หรือนโยบายที่กำหนดในเงื่อนไขที่คล้ายกันสำหรับภาษาฮิบรู ไอริช ชาวเวลส์ มาเลเซียเปล่ง ฯลฯ); ไม่เป็นบรรทัดฐานกำหนดอย่างใกล้ชิดที่ใช้และการบำรุงรักษาถูกตรวจสอบ โดยร่างกายบางอย่างเป็นทางการกึ่ง กับบทลงโทษที่กำหนดสำหรับการไม่ใช้หรือใช้ต่อ พัฒนาภาษาอังกฤษ: มันไม่ได้ผลิต โดยออกแบบ
(Peter Strevens, "What Is 'Standard English'?" สติ RELC สมุด สิงคโปร์ 1981)


เขียนภาษาอังกฤษและพูดภาษาอังกฤษ
มีหนังสือไวยากรณ์ พจนานุกรม และคำแนะนำการใช้ภาษาอังกฤษที่อธิบาย และให้คำแนะนำในภาษาอังกฤษที่ปรากฏในการเขียน มากขึ้น... [T] หนังสือ hese ใช้สำหรับคำแนะนำในสิ่งที่ก่อภาษาอังกฤษ อย่างไรก็ตาม มีมักจะแนวโน้มที่จะใช้ตัดสินเหล่านี้ ซึ่งเกี่ยวกับเขียนภาษาอังกฤษ พูดภาษาอังกฤษ แต่บรรทัดฐานของภาษาพูด และเขียนจะไม่เหมือนกัน คนไม่พูดเช่นหนังสือแม้แต่ในที่สุดทางของสถานการณ์หรือบริบท ถ้าคุณไม่สามารถอ้างอิงปกติเขียนอธิบายภาษาพูด แล้ว เราได้เห็น คุณยึดคำพิพากษาของเสียงชาวบ้าน"ดีที่สุด "ศึกษา" หรือสูงกว่าชั้นทางสังคม แต่อ้างอิงคำพิพากษาของคุณในการใช้งานของการศึกษาจะไม่ไม่ มีความยากลำบากของ ลำโพง ได้ศึกษาคน ใช้ในรูปแบบต่าง ๆ ให้เลือกมากมาย. ...
(Thomas ลินดา สิงห์ Ishtla, Jean Stilwell Peccei และ Jason โจนส์ ภาษา สังคม และพลังงาน: บทนำ Routledge, 2004)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

(i) มันไม่ได้เป็นพลคำอธิบายเบื้องต้นของภาษาอังกฤษหรือรูปแบบของภาษาอังกฤษที่วางแผนโดยการอ้างอิงถึงมาตรฐานของค่าทางศีลธรรมหรือบุญวรรณกรรมหรือควรมีความบริสุทธิ์ของภาษาหรือปทัฏฐานเลื่อนลอยอื่น ๆ - ในระยะสั้น 'มาตรฐานภาษาอังกฤษไม่สามารถกำหนดหรือระบุไว้ในข้อตกลงดังกล่าวเป็นที่ดีที่สุดภาษาอังกฤษ' หรือ 'วรรณกรรมภาษาอังกฤษ' หรือ 'ฟอร์ดอังกฤษ' หรือ 'บีบีซีอังกฤษ.
(ii) มันไม่ได้ถูกกำหนดโดยอ้างอิงถึงการใช้งานของ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกลุ่มของผู้ใช้ภาษาอังกฤษและโดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่ได้โดยอ้างอิงถึงสังคมชั้นสูง - 'มาตรฐานภาษาอังกฤษไม่ได้เป็น' สังคมชั้นสูงของอังกฤษและเป็นที่พบในสเปกตรัมทางสังคมทั้งหมด แต่ไม่จำเป็นต้องในการใช้งานเทียบเท่าโดยสมาชิกทุกคนของ ทุกชนชั้น
(iii) มันไม่ได้เป็นสถิติรูปแบบที่เกิดขึ้นบ่อยที่สุดในภาษาอังกฤษเพื่อให้ 'มาตรฐาน' ที่นี่ไม่ได้หมายความว่า 'ได้ยินบ่อยที่สุด.
(iv) มันไม่ได้บังคับให้ผู้ที่ใช้มัน ความจริงการใช้งานโดยบุคคลที่อาจจะมีส่วนใหญ่เป็นผลมาจากกระบวนการที่ยาวนานของการศึกษานั้น แต่มาตรฐานภาษาอังกฤษไม่เป็นผลิตภัณฑ์ของการวางแผนภาษาหรือปรัชญา (เช่นเป็นอยู่สำหรับฝรั่งเศสในการปรึกษาหารือของ Academie Francaise หรือนโยบายการวางแผนในแง่ที่คล้ายกันสำหรับภาษาฮิบรู, ไอริช, เวลส์, มาเลเซีย ฯลฯ ); หรือมันเป็นบรรทัดฐานที่กำหนดไว้อย่างใกล้ชิดที่มีการใช้งานและการบำรุงรักษาคือการตรวจสอบโดยบางส่วนของร่างกายเสมือนอย่างเป็นทางการด้วยการลงโทษที่กำหนดไว้สำหรับการใช้งานที่ไม่ผิดพลาดหรือการใช้งาน มาตรฐานภาษาอังกฤษพัฒนา: มันไม่ได้เกิดจากการออกแบบที่ใส่ใจ
(ปีเตอร์กลุ่มย่อย "? คืออะไร 'มาตรฐานอังกฤษ" RELC วารสาร, สิงคโปร์, 1981) เขียนภาษาอังกฤษและพูดภาษาอังกฤษได้มีหนังสือไวยากรณ์หลายพจนานุกรมและคำแนะนำการใช้ภาษาอังกฤษซึ่ง อธิบายและให้คำแนะนำเกี่ยวกับมาตรฐานภาษาอังกฤษที่ปรากฏในการเขียน . . . [T] หนังสือถ่ายทอดถูกนำมาใช้อย่างกว้างขวางสำหรับคำแนะนำเกี่ยวกับสิ่งที่ถือว่าเป็นมาตรฐานภาษาอังกฤษ แต่มีมักจะยังมีแนวโน้มที่จะใช้การตัดสินดังกล่าวซึ่งเป็นเรื่องเกี่ยวกับการเขียนภาษาอังกฤษเพื่อการพูดภาษาอังกฤษ แต่บรรทัดฐานของภาษาพูดและภาษาเขียนไม่เหมือนกัน; คนไม่ได้พูดคุยเช่นหนังสือแม้ในอย่างเป็นทางการส่วนของสถานการณ์หรือบริบท ถ้าคุณไม่สามารถอ้างถึงบรรทัดฐานที่เขียนขึ้นเพื่ออธิบายภาษาพูดแล้วในขณะที่เราได้เห็นคุณฐานการตัดสินใจของคุณในคำพูดของ "คนที่ดีที่สุด" "การศึกษา" หรือสูงกว่าสังคมชนชั้น แต่เบสตัดสินของคุณในการใช้งานของการศึกษาไม่ได้ไม่มีความยากลำบากของ ลำโพง, คนที่มีการศึกษาได้ใช้ความหลากหลายของรูปแบบที่แตกต่างกัน . . . (ลินดาโทมัส Ishtla ซิงห์, ฌอง Peccei สติลและเจสันโจนส์ภาษาสังคมและพลังงาน:. บทนำเลดจ์ 2004)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

( ฉัน ) มันไม่ได้เป็นข้อ a priori อธิบายภาษาอังกฤษ หรือในรูปแบบของภาษาอังกฤษ สร้างขึ้นโดยอ้างอิงมาตรฐานของคุณค่าทางศีลธรรม หรือบุญ วรรณกรรม หรือควรมีความบริสุทธิ์ทางภาษา หรืออื่น ๆซึ่งบรรทัดฐาน -- ในระยะสั้น ' ภาษาอังกฤษ ' มาตรฐานไม่สามารถกำหนดหรืออธิบายในแง่เช่น’ ภาษาอังกฤษที่ดีที่สุด , ' หรือ ' วรรณกรรมภาษาอังกฤษ ' หรือ ' ภาษาอังกฤษ Oxford ' หรือ ' '
บีบีซีภาษาอังกฤษ( 2 ) จะไม่กำหนดโดยการอ้างอิงถึงการใช้งานของกลุ่มใด ๆของผู้ใช้ภาษาอังกฤษ และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง โดยอ้างอิงกับชนชั้นทางสังคม -- 'standard ภาษาอังกฤษ ' ไม่ใช่ ' ' และมันเป็นบนเรียนภาษาอังกฤษที่พบในสเปกตรัมของสังคมทั้งหมด แม้ว่าจะไม่ได้เทียบเท่าใช้โดยสมาชิกทุกคนทุกชนชั้น
( 3 ) ไม่พบว่าเกิดขึ้นบ่อยที่สุดในรูปแบบของภาษาอังกฤษดังนั้น ' มาตรฐาน ' นี้ไม่ได้หมายความว่าส่วนใหญ่มักจะได้ยิน '
( IV ) จะไม่บังคับให้ผู้ที่ใช้มัน จริง การใช้โดยบุคคลอาจลดลง ผลจากกระบวนการที่ยาวนานของการศึกษา แต่มาตรฐานของภาษาอังกฤษ ทั้งผลิตภัณฑ์ของการวางแผนภาษาหรือปรัชญา ( ตัวอย่างเช่นตามที่มีอยู่สำหรับฝรั่งเศสในกรรมาธิการของประเทศโรงเรียน ,หรือนโยบายการวางแผนในแง่ที่คล้ายกันสำหรับฮิบรู , ไอริช , เวลส์ , ชาวมาเลเซีย , ฯลฯ ) ; หรือมันอย่างใกล้ชิดกำหนดบรรทัดฐานที่มีการใช้งานและการบำรุงรักษา การตรวจสอบ โดยมีร่างกายกึ่งอย่างเป็นทางการกับบทลงโทษบังคับใช้สำหรับไม่ใช้หรือเพื่อใช้ มาตรฐานภาษาอังกฤษพัฒนา : มันไม่ผลิต โดยการออกแบบที่ใส่ใจ
( ปีเตอร์ strevens " อะไรคือมาตรฐานภาษาอังกฤษ ' ' ? โรงแรมในวารสาร , สิงคโปร์ , 1981 )


เขียนภาษาอังกฤษและไวยากรณ์ภาษาอังกฤษ
มีหลายพจนานุกรมและคู่มือเพื่อการใช้ภาษาอังกฤษที่อธิบายและให้คำแนะนำเกี่ยวกับมาตรฐานภาษาอังกฤษที่ปรากฏในงานเขียน . . . . . . . [ หนังสือ ] T hese มีใช้กันอย่างแพร่หลาย สำหรับคำแนะนำเกี่ยวกับสิ่งที่ถือว่าภาษาอังกฤษมาตรฐาน อย่างไรก็ตาม มีบ่อยครั้งที่ยังมีแนวโน้มที่จะใช้คำตัดสินนี้ ซึ่งเขียนเกี่ยวกับภาษาอังกฤษ พูดภาษาอังกฤษแต่บรรทัดฐานของภาษาพูดและภาษาเขียนไม่เหมือนกัน คนไม่พูด เช่น หนังสือที่เป็นทางการมากที่สุดแม้ในสถานการณ์หรือบริบท . ถ้าคุณไม่สามารถอ่านเขียนเป็นบรรทัดฐานที่จะอธิบาย ภาษา พูด แล้ว ตามที่เราได้เห็น คุณฐานการตัดสินของคุณในคำพูดของ " คนที่ดีที่สุด " , " การศึกษา " หรือสูงกว่าชนชั้นทางสังคม .แต่พิจารณาตัดสินในการใช้งานของการศึกษาก็มีปัญหาของมัน ลำโพง แม้การศึกษาที่ใช้ความหลากหลายของรูปแบบที่แตกต่างกัน . . . . . . . .
( ลินดาโทมัส ishtla ซิงห์ , ฌอง สติลเวลล์ peccei และเจสันโจนส์ , ภาษา , พลังสังคมและแนะนำ เราท์เลดจ์ , 2004 )