FA controls flowering time of first

FA controls flowering time of first and successive inflorescences of tomato
In fa plants, the number of leaves below first and subsequent inflorescences, a feature that is highly correlated with flowering time in different plant species, is approximately double that found in wild-type plants. This feature, together with the fact that the initiation of fainflorescence occurs approximately 2 weeks later than in the wild type, demonstrates that fa is a late-flowering mutant. Delay in flowering time has also been detected in lfy ( Blazquez et al. 1997 ), but not in flo ( Coen et al. 1990 ), uni ( Hofer et al. 1997 ) or alf ( Souer et al. 1998) mutants. In Arabidopsis, flowering time of lfy mutants, 35S::LFY plants, and transgenic plants with an increased copy number of endogenous LFY reveals that LFY controls flowering initiation ( Blazquez et al. 1997 ; Nilsson et al. 1998 ). The detailed expression analysis of LFY during the vegetative phase of development has suggested that the level of LFY expression is a critical point for flower initiation, and that the required LFY level changes with the age of the plant ( Blazquez et al. 1997 ). Young vegetative meristem would therefore be much less competent to respond to LFY activity and would need higher levels of LFY expression to initiate flowering than required by older meristems. Based on the fa mutant phenotype, the transition to flowering in tomato seems to be at least partly controlled by FA. Nevertheless, given that FA is expressed very early during the initial vegetative phase of development, the function of this gene – promoting flower initiation in tomato – may depend on other factors only expressed during flower transition and conferring competence to the meristem.
FA controls not only flowering time and the number of nodes below the first inflorescence, but also the number of nodes between successive inflorescences. In the fa mutant the number of leaves between inflorescences is higher than in the wild type, although this decreases in later sympodial segments ( Fig. 2). The transition from vegetative to reproductive phase in tomato sympodial shoots is known to be regulated by SELF PRUNING (SP), the tomato orthologue to CENTRORADIALIS (CEN) and TERMINAL FLOWER 1 (TFL1) (Pnueli et al. 1998 ). In fact, sp mutant plants show a determinate development in which the number of leaves in the sympodial shoots is progressively reduced until two consecutive inflorescences are produced ( Pnueli et al. 1998 ). The increased number of vegetative nodes observed in fa sympodial shoots may be interpreted as the consequence of an upregulation of SP in the sympodial bud. In Arabidopsis,LFY is known to exclude TFL1 expression in the floral meristem ( Ratcliffe et al. 1999 ). In tomato, however, this exclusion does not appear to operate because the spatial and temporal expression pattern of SP ( Pnueli et al. 1998 ) is very similar to that of FA. It seems likely that vegetative or floral development in the sympodial shoot of tomato may depend on a balance between FA and SP signals in the sympodial meristem. In Arabidopsis 35S::LFY; 35S::TFL1 transgenic plants, it has recently been observed that the effect of the constitutive expression of LFY, promoting a premature acquisition of floral meristem identity, is prevented by the constitutive expression of TFL1 (Ratcliffe et al. 1999 ). In tomato, it is possible that the expression of SP in the same domains as FA prevents apical and axillary young meristems from acquiring the floral identity promoted by FA.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เอฟเอคัควบคุมเวลาดอกช่อเขียวแรกและต่อ ๆ มาของมะเขือเทศในฟ้าพืชหมายเลขของใบด้านล่างแรกและต่อมาช่อเขียวคุณลักษณะที่เป็นสูงมีความสัมพันธ์กับเวลาดอกในพืชต่างชนิด กับความจริงที่เริ่มต้นของ fainflorescence เกิดขึ้นประมาณ 2 สัปดาห์หลังกว่าชนิดป่าแสดงว่าฟ้ากลายพันธุ์ ใน LFY (Blazquez et al. 1997) แต่ไม่ใช่ในโฟล (Coen et al. 1990), Uni (อ็ et al. 1997) หรือสายพันธุ์ alf (Souer et al. 1998) ใน Arabidopsis เวลาดอกของสายพันธุ์ LFY , 35S :: LFY พืชและพืชถั่วเหลืองด้วยจำนวนสำเนาเพิ่มภายนอก LFY เผยว่า LFY ควบคุมดอกเริ่มต้น (Blazquez et al. 1997 ค๊ et al. 1998) วิเคราะห์รายละเอียดนิพจน์ LFY ผักเรื้อรังระยะพัฒนาได้แนะนำว่าระดับของนิพจน์ LFY จุดสำคัญสำหรับการเริ่มต้นดอกไม้และที่ระดับ LFY ต้องเปลี่ยนอายุของพืช (Blazquez et al. 1997) เนื้อเยื่อ LFY และระดับสูงของนิพจน์ LFY ประเดิมดอกกว่า meristems เก่าจำเป็นต้องตามฟีโนไทป์เต่าฟ้า โดยเอฟเออย่างไรก็ตามที่เอฟเอ การทำงานของยีนนี้ - อาจขึ้นกับปัจจัยอื่น ๆ แสดงเฉพาะระหว่างเปลี่ยนดอกไม้และการหารือความสามารถการเนื้อเยื่อเอฟเอคัควบคุมไม่เพียงดอกเวลาและจำนวนโหนใต้ช่อดอกแรก กลายพันธุ์ฟ้า แม้ว่านี้ลดลงในภายหลัง sympodial เมนต์ (รูปที่ sympodial (SP), orthologue มะเขือเทศ CENTRORADIALIS (CEN) และเทอร์มินัล 1 ดอก (TFL1) (Pnueli et al. 1998) ในความเป็นจริง SP พืชกลายพันธุ์แสดงการพัฒนาที่กำหนดซึ่งจำนวนใบไม้ในยอด sympodial (Pnueli และ al. ปี sympodial ถ่ายภาพอาจจะตีความเป็นสัจจะของ upregulation เป็นของ SP ในดอกตูม sympodial ใน Arabidopsis, LFY คือรู้จักแยกนิพจน์ TFL1 เนื้อเยื่อดอกไม้ (Ratcliffe et al. 1999) ในมะเขือเทศไรแยกนี้ไม่มีเนื่องจากรูปแบบนิพจน์ปริภูมิและขมับของ SP (Pnueli et al. 1998) จะคล้ายกับของเอฟเอที่มันดูเหมือนมีแนวโน้มว่าผักเรื้อรังหรือดอกไม้พัฒนาในยิง sympodial เอฟเอและเอสพีใน sympodial เนื้อเยื่อใน 35S Arabidopsis :: LFY 35S :: TFL1 พืชถั่วเหลืองมันมีเมื่อเร็ว ๆ นี้ได้พบว่าผลของนิพจน์ขึ้นของ LFY เนื้อเยื่อดอกไม้ต่าง ๆ โดยค่าขึ้นของ TFL1 (Ratcliffe et al. 1999) ในมะเขือเทศมันเป็นไปได้ว่าค่าของ SP ในโดเมนเดียวกันเป็นเอฟเอคัป้องกันปลายยอดและรักแร้เจริญ เอฟเอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฟะ fainflorescence เกิดขึ้นประมาณ 2 LFY (Blazquez et al. 1997) แต่ไม่ได้อยู่ในโฟล (Coen et al. 1990), Uni (อ็ et al. 1997) หรือ alf (Souer et al. 1998) การกลายพันธุ์ใน Arabidopsis ออกดอกเวลาของการกลาย พันธุ์ LFY, 35S :: LFY LFY เผยให้เห็นว่า LFY ควบคุมการเริ่มต้นออกดอก (Blazquez, et al. 1997; ค๊และคณะ, LFY LFY LFY กับอายุของพืช (Blazquez และคณะ LFY LFY เจริญ - -. อาจขึ้นอยู่กับปัจจัยอื่น ๆ
แต่ ฟะ แต่ลดลงในส่วน sympodial ต่อมา (รูปที่ sympodial (SP), orthologue มะเขือเทศเพื่อ CENTRORADIALIS (CEN) และเทอร์มิดอกไม้ 1 (TFL1) (Pnueli et al. 1998) ในความเป็นจริงกลายพันธุ์พืช SP sympodial (Pnueli และคณะ sympodial fa อาจถูกตีความว่าเป็นผลมาจากการ upregulation ของ SP ในตา sympodial ใน Arabidopsis, LFY TFL1 ในเนื้อเยื่อดอกไม้ (Ratcliffe et al. 1999) ในมะเขือเทศ SP (Pnueli et al. 1998) sympodial SP ใน sympodial เนื้อเยื่อใน 35S Arabidopsis :: LFY; 35S :: TFL1 ๆ LFY TFL1 (Ratcliffe และคณะ SP

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พืชจำนวนใบด้านล่างก่อนและต่อมาช่อ, คุณลักษณะที่สูงมีความสัมพันธ์กับระยะเวลาออกดอกในพืชชนิดต่างๆเป็นประมาณสองเท่าของที่พบในพืช การเกิดขึ้นของ fainflorescence ประมาณ 2 สัปดาห์กว่าในประเภทป่า LFY (Blazquez et al. 1997) แต่ไม่ได้ Flo (Coen et al. 1990), หนึ่ง (โฮเฟอร์ et al. 1997) หรืออัลฟ์ (Souer et al. 1998) มนุษย์กลายพันธุ์ใน Arabidopsis ออกดอกเวลา LFY มนุษย์กลาย พันธุ์35s: LFY พืชและพืชดัดแปรพันธุกรรมเพิ่มขึ้นจำนวนสำเนาของโครงสร้าง LFY พบว่า LFY การควบคุมดอกต้น (.. Blazquez et al, 1997; นิลส์สันและคณะ 1998) รายละเอียดการศึกษาการแสดงออกของ LFY ในระหว่าง ขั้นตอนของการพัฒนา LFY LFY ระดับเปลี่ยนตามอายุของพืช (Blazquez et al. 1997) LFY กิจกรรมและจะต้องมีระดับการแสดงออก LFY เริ่มออกดอกน้อยกว่าที่ต้องการโดย meristems รุ่นเก่าตามฟาฟีโนไทป์กลายพันธุ์ อย่างไรก็ตามระบุว่าเอฟเอจะแสดงออกมากต้นในระยะทางแรกของการพัฒนา และปรึกษาในเยื่อ.
ฟ้าควบคุมไม่เพียง แต่เวลาออกดอกและจำนวนโหนดด้านล่างช่อดอกแรก แต่ยังโหนดระหว่างต่อเนื่องช่อ ในเอฟเอ แม้ว่านี้ลดลงในกลุ่ม sympodial ในภายหลัง (รูปที่ 2 sympodial (SP), มะเขือเทศ orthologue เพื่อ centroradialis (Cen) และดอกไม้อาคาร 1 (tfl1) (pnueli et al. 1998) ในความเป็นจริงSP sympodial เป็นผู้ลดลงจนติดกันสองดอกที่ผลิต (pnueli et al. 1998) เพิ่มจำนวนของจุดสังเกตในทางเอฟเอ sympodial ยิงอาจจะแปลเป็นผลของระหว่างของ SP ในบัด sympodial. ใน Arabidopsis, LFY เป็นที่ รู้จักกันรวมการแสดงออก tfl1 ในเนื้อเยื่อเจริญดอกไม้ (แร็ตคลีฟ et al. 1999) ในมะเขือเทศ SP (pnueli et al. 1998) sympodial SP ในเนื้อเยื่อเจริญ sympodial ใน 35s Arabidopsis:. LFY; 35s: tfl1 พันธุกรรมพืชมีเมื่อเร็ว LFY tfl1 (แร็ตคลีฟ et al. 1999) ในมะเขือเทศเป็นไปได้ว่าการแสดงออกของ SP ในโดเมนเดียวกับฟ้าป้องกันไม่ให้เกิดเจริญ
โดยเอฟเอ