But what's really going on in this

But what's really going on in this artist's mind? Well, aside from the wild and thought-provoking worlds she projects onto her compositions, Loli has a series of philosophies regarding art that might not be so readily gleaned from her work. For one, Loli gives away her art, which may seem especially perplexing to other artists who try to make a living with their artwork. "I believe that art loses its true value when it becomes fully commercial, because the artist then tries to please the latest visual fashion or the wishes of his customers. How am I supposed to describe to you who I am, when that has a price? It's an oxymoron. Art should be shared freely." But weren't some of the greatest artworks throughout history the result of an attempt to please the patron? Like Michelangelo and Brunelleschi, for example, who had, to a certain extent, to satisfy the tastes of their Medici and papal patrons? Well, now we live in a different age. An age where tools like computers and the internet allow for anyone to become an artist. But because today there is so much, as I would term, artistic inflation, it makes the dynamics infinitely more complex for an artist to become recognised.
That's why for some artists it may be all the more imperative to find a style, to stand out from the crowd. But according to Eugenia, this is a mistake. "Finding your own style means doing the same thing over and over, just so your work is recognisable at first glance and sells easier. That's what it amounts to." Although patrons of the Renaissance also had the intention of using artwork as tokens of wealth, they also had more idealistic intentions: to create a more refined manifestation of the ancient world and uplift society out of darkness. Today, however, modern patrons and galleries use their talons to eviscerate the artist's spirit and freedom by pressing them deeper into moulds, all to make a quick buck. "It's what galleries ask artists to do, so they can sell their works easier: to work on a specific, unique style, and never deviate from it. This non-deviation creates artistic stagnation, in my humble opinion." Another term she uses is "artistic death." But what about Loli's collages? There surely seems to be some similarities between her many works, after all. "I don't think I have a single collage style. I collage dada, I collage surrealism, and I collage pop art. However, in most of my artwork, there is some sarcasm. That sarcasm kind of remains constant. That's why if I were to say that I have a style, then it's sarcasm and not visual specifics."

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แต่จริง ๆ เกิดอะไรขึ้นในใจของศิลปินท่านนี้ ดี นอกจากป่า และความคิดโลกเธอโครงการลงในองค์ประกอบของเธอ Loli มีชุดปรัชญาเกี่ยวกับศิลปะที่อาจไม่เป็นอย่างคาดงานของเธอ อย่างหนึ่ง Loli ให้ไปศิลปะของเธอ ซึ่งอาจสร้างความมึนงงกับศิลปินอื่น ๆ ที่พยายามทำให้ชีวิต ด้วยงานศิลปะของพวกเขาโดยเฉพาะ "ผมเชื่อว่า ศิลปะสูญเสียมูลค่าที่แท้จริงเมื่อมันกลายเป็นเชิงพาณิชย์อย่างเต็มที่ เนื่องจากศิลปินพยายามกรุณาภาพแฟชั่นล่าสุดหรือความต้องการของลูกค้าของเขา ฉันควรจะอธิบายกับคุณว่าฉันเป็นใคร ที่มีราคา ขัดได้ ศิลปะควรใช้ร่วมกันได้อย่างอิสระ" แต่ไม่ผลของความพยายามที่กรุณาอุปถัมภ์บางส่วนของงานศิลปะที่ยิ่งใหญ่ที่สุดตลอดประวัติศาสตร์ เช่น Michelangelo และ Brunelleschi เช่น ที่มี ในบางกรณี การตอบสนองรสนิยมของเมดิชิและพระสันตะปาปาลูกค้า ดี ตอนนี้เราอยู่ในอายุแตกต่างกันไป ยุคที่เครื่องมือเช่นคอมพิวเตอร์และอินเทอร์เน็ตที่อนุญาตให้ทุกคนเป็น ศิลปิน แต่เนื่องจากวันนี้มีมาก ฉันจะระยะ อัตราเงินเฟ้อศิลปะ มัน dynamics อนันต์ซับซ้อนสำหรับศิลปินที่เป็นที่ยอมรับที่ว่าทำไมศิลปินบางอย่างอาจมีความจำเป็นทั้งหมดขึ้นเพื่อค้นหาสไตล์ ยืนออกจากฝูงชน แต่ตามยูจีเนีย นี้เป็นความผิดพลาด "ค้นหาสไตล์ของคุณเองหมายความว่า ทำสิ่งเดียวกันมากกว่า เพราะงานเป็นจำแรก และขายง่ายขึ้น ที่เป็นยอดเงินของการ" แม้ว่าลูกค้าของเรเนสซองยังมีของใช้งานศิลปะเป็นของที่สุด พวกเขาเพิ่มเติมความตั้งใจอุดมการณ์ยัง: สร้างแสดงถึงยิ่งขึ้นของโลก และยกระดับสังคมจากความมืด วันนี้ อย่างไรก็ตาม ลูกค้าที่ทันสมัยและหอใช้กรงเล็บของพวกเขาชำแหละเสรีภาพและจิตวิญญาณของศิลปิน โดยการกดลึกลงในแม่พิมพ์ ทำบัคอย่างรวดเร็วทั้งหมด "เป็นอะไรแกลเลอรี่ขอให้ศิลปินทำ เพื่อให้พวกเขาสามารถขายผลงานของพวกเขาง่ายขึ้น: การทำงานในลักษณะเฉพาะ เอกลักษณ์ และไม่เบี่ยงเบนจากมัน นี้ไม่ใช่เบี่ยงเบนสร้างซบเซาศิลปะ ในความต่ำต้อยของฉัน" อีกคำที่เธอใช้เป็น "ศิลปะตาย" แต่สิ่งที่เกี่ยวกับ Loli ของจับแพะชนแกะ ก็ดูเหมือนจะ บางอย่างคล้ายคลึงกันระหว่างงานของเธอมาก หลังจากทั้งหมด "ผมไม่คิดมีแบบช่องเดียว ผมจับแพะชนแกะ dada ฉันจับแพะชนแกะลัทธิเหนือจริง และผมจับแพะชนแกะศิลปะป๊อป อย่างไรก็ตาม ในที่สุดของงานศิลปะของฉัน มีประชดบาง ประชดที่ชนิดของยังคงอยู่คง ที่ว่าทำไมถ้าบอกว่า ผมมีแบบ แล้วประชดและไม่แสดงข้อมูลเฉพาะของมัน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่สิ่งที่เกิดขึ้นจริงในใจของศิลปินคนนี้? ดีนอกเหนือจากโลกป่าและกระตุ้นความคิดเธอเข้าสู่โครงการองค์ประกอบของเธอ Loli มีชุดของปรัชญาเกี่ยวกับศิลปะที่อาจจะไม่เป็นเช่นนั้นได้อย่างง่ายดายที่รวบรวมได้จากการทำงานของเธอ สำหรับหนึ่ง Loli ให้ไปงานศิลปะของเธอซึ่งอาจดูเหมือนโดยเฉพาะอย่างยิ่งงงให้กับศิลปินคนอื่น ๆ ที่พยายามที่จะทำให้ชีวิตของพวกเขาด้วยงานศิลปะ "ผมเชื่อว่าศิลปะสูญเสียมูลค่าที่แท้จริงของมันเมื่อมันกลายเป็นเชิงพาณิชย์ได้อย่างเต็มที่เพราะศิลปินจากนั้นก็พยายามที่จะโปรดแฟชั่นภาพล่าสุดหรือความปรารถนาของลูกค้าของเขา. ฉันควรวิธีการอธิบายให้คุณว่าฉันเป็นใครเมื่อที่มีราคา ? มันขัด. ศิลปะควรจะใช้ร่วมกันได้อย่างอิสระ. " แต่ไม่ได้บางส่วนของงานศิลปะที่ยิ่งใหญ่ที่สุดตลอดประวัติศาสตร์ผลมาจากความพยายามที่จะเอาใจผู้มีพระคุณหรือไม่ เช่นเดียวกับเกลันเจโลและ Brunelleschi ตัวอย่างเช่นที่มีในระดับหนึ่งเพื่อตอบสนองรสนิยมของเมดิชิและลูกค้าของสมเด็จพระสันตะปาปาของพวกเขา? ดีตอนนี้เราอยู่ในยุคที่แตกต่างกัน ยุคที่เครื่องมือเช่นคอมพิวเตอร์และอินเทอร์เน็ตให้สำหรับทุกคนที่จะเป็นศิลปิน แต่เนื่องจากวันนี้มีมากที่สุดเท่าที่ผมจะระยะเงินเฟ้อศิลปะก็จะทำให้การเปลี่ยนแปลงอนันต์ที่ซับซ้อนมากขึ้นสำหรับศิลปินที่จะกลายเป็นที่รู้จัก.
นั่นเป็นเหตุผลสำหรับศิลปินบางคนก็อาจจะทั้งหมดที่จำเป็นมากขึ้นในการหารูปแบบที่โดดเด่น จากฝูงชน แต่ตามชมพู่นี้เป็นความผิดพลาด "ค้นหาสไตล์ของคุณเองหมายถึงการทำสิ่งเดียวกันซ้ำแล้วซ้ำเพียงเพื่อให้การทำงานของคุณเป็นที่จดจำได้อย่างรวดเร็วก่อนและขายได้ง่ายขึ้น. นั่นคือสิ่งที่มันจะมีจำนวน." แม้ว่าลูกค้าของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยายังมีความตั้งใจที่จะใช้งานศิลปะเป็นสัญญาณของความมั่งคั่งที่พวกเขายังมีความตั้งใจในอุดมคติเพิ่มเติมได้ที่: การสร้างการประกาศการกลั่นมากขึ้นของโลกโบราณและยกระดับสังคมออกจากความมืด อย่างไรก็ตามในวันนี้ลูกค้าที่ทันสมัยและแกลเลอรี่ใช้กรงเล็บของพวกเขาเพื่อคว้านท้องจิตวิญญาณของศิลปินและเสรีภาพโดยการกดพวกเขาอยู่ลึกเข้าไปในแม่พิมพ์ทุกคนที่จะทำเจ้าชู้อย่างรวดเร็ว "มันเป็นสิ่งที่แกลเลอรี่ขอให้ศิลปินที่จะทำเพื่อให้พวกเขาสามารถขายผลงานของพวกเขาง่าย: การทำงานกับเฉพาะสไตล์ที่เป็นเอกลักษณ์และไม่เคยเบี่ยงเบนไปจากนี้มันเบี่ยงเบนที่ไม่สร้างความเมื่อยล้าศิลปะในความต่ำต้อยของฉัน.." คำที่เธอใช้ก็คือ "ความตายของศิลปะ." แต่สิ่งที่เกี่ยวกับภาพตัดปะ Loli หรือไม่? มีก็ดูเหมือนว่าจะมีความคล้ายคลึงกันระหว่างผลงานของเธอมากหลังจากทั้งหมด "ฉันไม่คิดว่าฉันมีรูปแบบจับแพะชนแกะเดียว. ฉัน Collage Dada ผม Collage สถิตยศาสตร์และฉันจับแพะชนแกะศิลปะป๊อป. แต่ในส่วนของงานศิลปะของฉันมีถ้อยคำบาง. ถากถางว่าจะยังคงไม่เปลี่ยนแปลง. นั่นเป็นเหตุผลที่ถ้า ผมจะบอกว่าผมมีสไตล์แล้วก็ถากถางและไม่เฉพาะภาพ. "