At the table a man unlike ordinary

At the table a man unlike ordinary people was sitting motionless. He was a skeleton with the skin drawn tight over his bones, with long curls like a woman's and a shaggy beard. His face was yellow with an earthy tint in it, his cheeks were hollow, his back long and narrow, and the hand on which his shaggy head was propped was so thin and delicate that it was dreadful to look at it. His hair was already streaked with silver, and seeing his emaciated, aged-looking face, no one would have believed that he was only forty. He was asleep ... In front of his bowed head there lay on the table a sheet of paper on which there was something written in fine handwriting.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่ผู้ คนซึ่งแตกต่างจากคนธรรมดาได้นั่งไม่เคลื่อน เขาเป็นโครงกระดูกกับผิวดึงแน่นมากกว่ากระดูกของเขา หยิกยาวของผู้หญิงและเคราปุย ใบหน้าของเขาสีเหลืองกับสีดินมัน แก้มของเขาถูกกลวง หลังยาว และแคบ และมือบนที่หัวขนดกของเขาได้ร่วมเป็นดังนั้นบาง และละเอียดอ่อนที่ถูกเฉือน dreadful เพื่อ ผมมีลาย ด้วยเงินแล้ว และเห็นใบหน้าของเขาผอม กำลังอายุ ไม่ต้องมีความเชื่อว่า เขาเป็นเพียงสี่สิบ เขาก็หลับไป... ด้านหน้าของศีรษะโค้งคำนับมีวางบนโต๊ะกระดาษที่มีสิ่งเขียนด้วยลายมือที่ดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่โต๊ะเป็นคนที่แตกต่างจากคนธรรมดาก็นั่งนิ่ง เขาเป็นโครงกระดูกที่มีผิวที่วาดแน่นกว่ากระดูกของเขาที่มีผมหยิกยาวเหมือนผู้หญิงและหนวดเครารุงรัง ใบหน้าของเขาเป็นสีเหลืองกับสีเอิร์ ธ โทนในนั้นแก้มของเขาเป็นโพรงหลังยาวและแคบของเขาและมือที่หัวมีขนดกของเขาถูก propped ก็บางและละเอียดอ่อนที่มันเป็นที่น่ากลัวที่จะมองมัน ผมของเขาถูกลายแล้วด้วยเงินและเห็นผอมแห้งใบหน้าวัยมองของเขาไม่มีใครจะเชื่อว่าเขาเป็นเพียงสี่สิบ เขานอนหลับ ... ในด้านหน้าของก้มศีรษะของเขามีที่วางอยู่บนโต๊ะแผ่นกระดาษที่มีอะไรบางอย่างที่เขียนด้วยลายมือดี