เทพารักษ์กับคนตัดไม้ชายตัดฟืนคนหนึ่

เทพารักษ์กับคนตัดไม้

ชายตัดฟืนคนหนึ่ง...เข้าไปตัดฟืนในป่า เผอิญเขาทำขวานพลัดตกลงไปในสระน้ำ"โธ่...โธ่...โธ่...ฉันจะทำอย่างไรดี ว่ายน้ำก็ไม่เป็น"ชายตัดฟืนคร่ำครวญอยู่ริมสระ เพราะเขาไม่มีเครื่องมือทำมาหากินอีก


เทพารักษ์ที่อยู่ใกล้ๆ อดสงสารไม่ได้ จึงปรากฏกายให้เห็น แล้วเอื้อมมือลงไปในสระน้ำ คว้าขวานเล่มหนึ่งส่งให้คนตัดฟืน "โอ...ท่าน...นี่มันขวานทอง ไม่ใช่ขวานของข้าหรอก" ชายตัดฟืนไม่ยอมรับ เทพารักษ์จึงงมขวานขึ้นมาให้อีกเล่มหนึ่ง

"นี่ก็ไม่ใช่ขวานของข้า...ของข้าขวานเหล็กธรรมดาท่าน ไม่ใช่ขวานเงิน" "เจ้าเป็นคนซื่อสัตย์" เทพารักษ์พูด "คนอย่างเจ้าหายาก เอ้าข้าให้ขวานทองกับขวานเงินเจ้าเป็นรางวัลก็แล้วกัน" กล่าวเสร็จแล้ว เทพารักษ์ก็หายตัวไป

คนตัดฟืน นำขวานทองและขวานเงินเดินกลับบ้าน พบใครก็อวดให้ชมและเล่าว่าได้มาอย่างไร "เทวดาท่านดีใจมากเลย ข้านั่งร้องไห้อยู่ริมสระเดี๋ยวเดียวเท่านั้น ท่านก็มางมขวานให้ แล้วก็ให้ขวานทองขวานเงินแก่ข้าอีกด้วย"

เพื่อนบ้านคนหนึ่ง อยากได้บ้าง จึงเข้าไปในป่า ทำทีหาฟืน แล้วก็โยนขวานของตนทิ้งลงในน้ำ "ฮือ...ฮือ...ฮือ... คราวนี้ข้าหมดทางหากินแน่ ๆ " เทพารักษ์มางมขวานให้เช่นเคย "เอ้า ขวานทองเล่มนี้ของเจ้าใช่ไหม ? " "ใช่ ใช่แล้วท่าน ของข้าเอง" ชายโลภมากพูดอย่างยินดี "เจ้าคนโกงไม่น่าคบ " พูดแล้ว เทพารักษ์ก็หายวับไปกับขวานทอง และเพื่อนบ้านคนนั้นก็ไม่ได้รับขวานที่ตกลงไปในสระคืนอีกด้วย

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "โลภมากลาภหาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เทพารักษ์กับคนตัดไม้

ชายตัดฟืนคนหนึ่ง...เข้าไปตัดฟืนในป่าเผอิญเขาทำขวานพลัดตกลงไปในสระน้ำ "โธ่...โธ่...โธ่...ฉันจะทำอย่างไรดีว่ายน้ำก็ไม่เป็น "ชายตัดฟืนคร่ำครวญอยู่ริมสระเพราะเขาไม่มีเครื่องมือทำมาหากินอีก


เทพารักษ์ที่อยู่ใกล้ ๆ อดสงสารไม่ได้จึงปรากฏกายให้เห็นแล้วเอื้อมมือลงไปในสระน้ำคว้าขวานเล่มหนึ่งส่งให้คนตัดฟืน "โอ...ท่าน...เทพารักษ์จึงงมขวานขึ้นมาให้อีกเล่มหนึ่งชายตัดฟืนไม่ยอมรับนี่มันขวานทองไม่ใช่ขวานของข้าหรอก"

"นี่ก็ไม่ใช่ขวานของข้า...เทพารักษ์ก็หายตัวไปกล่าวเสร็จแล้ว "เจ้าเป็นคนซื่อสัตย์" เทพารักษ์พูด "คนอย่างเจ้าหายากเอ้าข้าให้ขวานทองกับขวานเงินเจ้าเป็นรางวัลก็แล้วกัน" ของข้าขวานเหล็กธรรมดาท่านไม่ใช่ขวานเงิน"

คนตัดฟืนนำขวานทองและขวานเงินเดินกลับบ้านพบใครก็อวดให้ชมและเล่าว่าได้มาอย่างไร "เทวดาท่านดีใจมากเลยข้านั่งร้องไห้อยู่ริมสระเดี๋ยวเดียวเท่านั้นท่านก็มางมขวานให้แล้วก็ให้ขวานทองขวานเงินแก่ข้าอีกด้วย"

เพื่อนบ้านคนหนึ่งอยากได้บ้างจึงเข้าไปในป่าทำทีหาฟืนแล้วก็โยนขวานของตนทิ้งลงในน้ำ "ฮือ...ฮือ...ฮือ... คราวนี้ข้าหมดทางหากินแน่ๆ "เทพารักษ์มางมขวานให้เช่นเคย"เอ้าขวานทองเล่มนี้ของเจ้าใช่ไหม ""ใช่ใช่แล้วท่านของข้าเอง"ชายโลภมากพูดอย่างยินดี"เจ้าคนโกงไม่น่าคบ"พูดแล้วเทพารักษ์ก็หายวับไปกับขวานทองและเพื่อนบ้านคนนั้นก็ไม่ได้รับขวานที่ตกลงไปในสระคืนอีกด้วย

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "โลภมากลาภหาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อดสงสารไม่ได้จึงปรากฏกายให้เห็นแล้วเอื้อมมือลงไปในสระน้ำคว้าขวานเล่มหนึ่งส่งให้คนตัดฟืน "โอ ... ท่าน ... นี่มันขวานทองไม่ใช่ขวานของข้าหรอก" ชายตัดฟืนไม่ยอมรับ ไม่ใช่ขวานเงิน "" เจ้าเป็นคนซื่อสัตย์ "เทพารักษ์พูด" คนอย่างเจ้าหายาก กล่าวเสร็จแล้วก็เทพารักษ์หายตัวไปคนตัดฟืนนำขวานทองและขวานเงินเดินกลับบ้าน "เทวดาท่านดีใจมากเลย ท่านก็มางมขวานให้ อยากได้บ้างจึงเข้าไปในป่าทำทีหาฟืนแล้วก็โยนขวานของตนทิ้งลงในน้ำ "ฮือ ... ฮือ ... ฮือ ... คราวนี้ข้าหมดทางหากินแน่ ๆ " เทพารักษ์มางมขวานให้เช่น เคย "เอ้าขวานทองเล่มนี้ของเจ้าใช่ไหม? "" ใช่ใช่แล้วท่านของข้าเอง "ชายโลภมากพูดอย่างยินดี" เจ้าคนโกงไม่น่าคบ "พูดแล้วเทพารักษ์ก็หายวับไปกับขวานทอง "โลภมากลาภหาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชายตัดฟืนคนหนึ่งเทพารักษ์กับคนตัดไม้

. . . . . . . เข้าไปตัดฟืนในป่าเผอิญเขาทำขวานพลัดตกลงไปในสระน้ำ " โธ่โธ่โธ่ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ฉันจะทำอย่างไรดีว่ายน้ำก็ไม่เป็น " ชายตัดฟืนคร่ำครวญอยู่ริมสระเพราะเขาไม่มีเครื่องมือทำมาหากินอีก


เทพารักษ์ที่อยู่ใกล้ๆอดสงสารไม่ได้จึงปรากฏกายให้เห็นแล้วเอื้อมมือลงไปในสระน้ำคว้าขวานเล่มหนึ่งส่งให้คนตัดฟืนโอท่าน " . . . . . . . . . . . . . .นี่มันขวานทองไม่ใช่ขวานของข้าหรอก " ชายตัดฟืนไม่ยอมรับเทพารักษ์จึงงมขวานขึ้นมาให้อีกเล่มหนึ่งนี่ก็ไม่ใช่ขวานของข้า

" . . . . . . .ของข้าขวานเหล็กธรรมดาท่านไม่ใช่ขวานเงิน " เจ้าเป็นคนซื่อสัตย์ " เทพารักษ์พูด " คนอย่างเจ้าหายากเอ้าข้าให้ขวานทองกับขวานเงินเจ้าเป็นรางวัลก็แล้วกัน " กล่าวเสร็จแล้วเทพารักษ์ก็หายตัวไป

คนตัดฟืนนำขวานทองและขวานเงินเดินกลับบ้านพบใครก็อวดให้ชมและเล่าว่าได้มาอย่างไร " เทวดาท่านดีใจมากเลยข้านั่งร้องไห้อยู่ริมสระเดี๋ยวเดียวเท่านั้นท่านก็มางมขวานให้แล้วก็ให้ขวานทองขวานเงินแก่ข้าอีกด้วย "

เพื่อนบ้านคนหนึ่งอยากได้บ้างจึงเข้าไปในป่าทำทีหาฟืนแล้วก็โยนขวานของตนทิ้งลงในน้ำฮือฮือฮือ " . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . คราวนี้ข้าหมดทางหากินแน่ไม่มี " เทพารักษ์มางมขวานให้เช่นเคย " เอ้าขวานทองเล่มนี้ของเจ้าใช่ไหม ?" ใช่ใช่แล้วท่านของข้าเอง " ชายโลภมากพูดอย่างยินดี " เจ้าคนโกงไม่น่าคบ " พูดแล้วเทพารักษ์ก็หายวับไปกับขวานทองและเพื่อนบ้านคนนั้นก็ไม่ได้รับขวานที่ตกลงไปในสระคืนอีกด้วย

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า " โลภมากลาภหาย