This approach was countered by the

This approach was countered by the theory of unbalanced growth, formulated by Albert Hirschman. For Hirschman, development was a “chain of disequilibria,” and the task of development policy was to maintain tensions, disproportions, and disequilibria. Hirschman attacked the balanced growth thesis, arguing that problems of industrialization did not require a simultaneous solution, as claimed by Rosenstein-Rodan, Nurkse, and others. Indeed, new industrialization processes in the underdeveloped countries needed solutions that were essentially different from those undertaken by the older industrial countries. Instead of emphasizing obstacles to economic progress, like land tenure systems, family structure, administrative instability, lack of savings, and so on, Hirschman stressed the need for inducement mechanisms. In his view, the fundamental problem of development consisted in generating and channeling human energies in a desired direction. He found the big-push theory to be unrealistic in that it relied on resources (like investment capital) that poor countries had in short supply. For Hirschman (1958), the greatest shortage in poor counties was entrepreneurship, or the ability to perceive opportunities and make investment decisions. The notion of unbalanced growth was based on creating situations where people were forced to make investment decisions by deliberately unbalancing different sectors of the economy. If certain parts of the economy are made to grow (by state investment, for instance), shortages in other sectors will force investments for their growth. The initial unbalancing should be done in an activity that has strong backward and forward linkages (Ilchman and Bhargava 1966). In Hirschman’s conception, backward linkages corresponded to the stimuli going to sectors that supplied the inputs required by a particular activity, whereas forward linkages were the inducement to set up new activities utilizing the output of the proposed activity. The main source of development would be activities with high-potential linkage effects, mainly backward ones. The idea that industrial development should (and in fact would) proceed largely through backward linkages was quite revolutionary at the time: instead of doing things in the conventional way, industrial development would work its way from the “last touches” to intermediate and basic industry. Industrialization of certain leading sectors would pull along the rest of the economy. In this sense, it was not feasible or desirable to suppress the tensions and disequilibria created by the development process, since there was a “creative virtue” in them.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิธีการนี​​้ได้รับการตอบกลับด้วยทฤษฎีของการเจริญเติบโตไม่สมดุลสูตรโดย albert Hirschman เพื่อ Hirschman พัฒนาเป็น "ห่วงโซ่ของ disequilibria" และงานของนโยบายการพัฒนาคือการรักษาความตึงเครียด disproportions และ disequilibria Hirschman โจมตีวิทยานิพนธ์การเจริญเติบโตที่สมดุลเถียงว่าปัญหาของอุตสาหกรรมไม่จำเป็นต้องแก้ปัญหาพร้อมกันโดยอ้างว่าเป็นเซนสไตน์-Rodan, nurkse และอื่น ๆ แน่นอนกระบวนการอุตสาหกรรมใหม่ในประเทศด้อยพัฒนาที่จำเป็นในการแก้ปัญหาที่เป็นหลักแตกต่างจากที่ดำเนินการโดยประเทศอุตสาหกรรมเก่า แทนการเน้นอุปสรรคต่อความก้าวหน้าทางเศรษฐกิจเช่นเดียวกับระบบการครอบครองที่ดินโครงสร้างครอบครัว, ความไม่แน่นอนของการบริหารขาดการออมและอื่น ๆHirschman เน้นความจำเป็นในกลไกการจูงใจ ในมุมมองของเขาปัญหาพื้นฐานของการพัฒนาประกอบในการสร้างและเจ้าอารมณ์พลังงานของมนุษย์ในทิศทางที่ต้องการ เขาก็พบว่าทฤษฎีใหญ่ผลักดันที่จะไม่สมจริงในการที่จะพึ่งพาทรัพยากร (เช่นเงินลงทุน) ที่ประเทศยากจนมีในการจัดหาสั้น เพื่อ Hirschman (1958)ปัญหาการขาดแคลนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในมณฑลที่ยากจนเป็นผู้ประกอบการหรือความสามารถในการรับรู้และให้โอกาสในการตัดสินใจในการลงทุน ความคิดของการเจริญเติบโตไม่สมดุลอยู่บนพื้นฐานของการสร้างสถานการณ์ที่คนถูกบังคับให้ตัดสินใจในการลงทุนโดยจงใจ unbalancing ภาคต่างๆของเศรษฐกิจ ถ้าบางส่วนของเศรษฐกิจจะทำที่จะเติบโต (โดยการลงทุนของรัฐเป็นต้น) การขาดแคลนในภาคอื่น ๆ จะบังคับให้การลงทุนสำหรับการเจริญเติบโตของพวกเขา unbalancing เริ่มต้นควรจะทำในกิจกรรมที่มีความเชื่อมโยงไปข้างหน้าและย้อนกลับที่แข็งแกร่ง (ilchman และ Bhargava 1966) ในความคิดของ Hirschman การเชื่อมโยงย้อนกลับสอดคล้องกับสิ่งเร้าที่จะไปภาคที่จำหน่ายปัจจัยการผลิตที่จำเป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งกิจกรรมที่ในขณะที่การเชื่อมโยงไปข้างหน้าเป็นสิ่งจูงใจในการตั้งค่ากิจกรรมใหม่ที่ใช้การส่งออกของกิจกรรมที่นำเสนอ แหล่งที่มาหลักของการพัฒนาจะเป็นกิจกรรมที่มีผลกระทบเชื่อมโยงที่มีศักยภาพสูงส่วนใหญ่คนที่ย้อนกลับ ความคิดที่ว่าควรจะพัฒนาอุตสาหกรรม (และในความเป็นจริงจะ) ดำเนินการส่วนใหญ่ที่ผ่านการเชื่อมโยงย้อนกลับคือการปฏิวัติในเวลาค่อนข้าง:แทนการทำสิ่งในทางทั่วไป, การพัฒนาอุตสาหกรรมจะทำงานทางจาก "สัมผัสสุดท้าย" เพื่อกลางและอุตสาหกรรมพื้นฐาน อุตสาหกรรมชั้นนำของภาคบางจะดึงไปตามส่วนที่เหลือของเศรษฐกิจ ในความรู้สึกนี้มันเป็นไปไม่ได้หรือเป็นที่น่าพอใจในการปราบปรามความตึงเครียดและ disequilibria สร้างขึ้นโดยกระบวนการพัฒนาตั้งแต่มี "อาศัยอำนาจตามความคิดสร้างสรรค์" ในพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิธีการนี้ถูก countered โดยทฤษฎีการเจริญเติบโตไม่สมดุลย์ โดยอัลเบิร์ท Hirschman สำหรับ Hirschman พัฒนาคือ "ห่วงโซ่ของ disequilibria" และงานการพัฒนานโยบายที่จะ รักษาความตึงเครียด disproportions และ disequilibria Hirschman โจมตีนิพนธ์เจริญเติบโตที่สมดุล โต้เถียงว่า ปัญหาทวีความรุนแรงมากก็ต้องแก้ไขปัญหาพร้อมกัน ตามที่อ้าง โดย Rosenstein Rodan, Nurkse และอื่น ๆ จริง กระบวนการใหม่ทวีความรุนแรงมากในประเทศ underdeveloped จำเป็นโซลูชั่นที่แตกต่างหลักจากผู้ดำเนินการ โดยประเทศอุตสาหกรรมเก่า แทนที่จะเน้นอุปสรรคความก้าวหน้าทางเศรษฐกิจ เช่นที่ดินอายุงานระบบ โครงสร้างครอบครัว จัดการความไม่แน่ นอน ขาดการประหยัด และอื่น ๆ Hirschman เน้นต้องการกลไก inducement ในมุมมองของเขา ปัญหาพื้นฐานของการพัฒนาประกอบด้วยในการสร้าง และการเจาะพลังงานมนุษย์ในทิศทางที่ต้องการ เขาพบทฤษฎีใหญ่ผลักดันให้ไม่ที่มันอาศัยทรัพยากร (เช่นทุน) ว่า ประเทศที่ยากจนได้ในระยะสั้นอุปทาน สำหรับ Hirschman (1958), ขาดแคลนมากที่สุดในเขตยากจนเป็นผู้ประกอบการ หรือความสามารถในการสังเกตโอกาส และทำให้ตัดสินใจลงทุน ความเจริญเติบโตไม่สมดุลขึ้นในการสร้างสถานการณ์ที่คนถูกบังคับให้ตัดสินใจลงทุน โดยตั้งใจ unbalancing ภาคต่าง ๆ ของเศรษฐกิจ ถ้าบางส่วนของเศรษฐกิจจะเติบโต (โดยรัฐลงทุน ตัวอย่าง), ขาดแคลนในภาคอื่น ๆ จะบังคับให้ลงทุนสำหรับการเติบโตของพวกเขา Unbalancing เริ่มต้นควรจะทำในกิจกรรมที่มีแรงไปข้างหน้า และย้อนหลังลิงค์ (Ilchman และ Bhargava 1966) ในความคิดของ Hirschman ลิงค์ย้อนหลัง corresponded กับสิ่งเร้าที่ไปภาคที่ปัจจัยการผลิตที่ต้องใช้ในกิจกรรมเฉพาะ ในขณะที่การเชื่อมโยงไปข้างหน้า inducement เพื่อตั้งค่าการใช้ประโยชน์จากผลผลิตของกิจกรรมการนำเสนอกิจกรรมใหม่ได้ แหล่งที่มาหลักของการพัฒนาจะเป็นกิจกรรมที่ มีผลกระทบเชื่อมโยงศักยภาพสูง ส่วนใหญ่ย้อนหลัง ความคิดที่ว่า พัฒนาอุตสาหกรรมควร (และในความเป็นจริงจะ) ดำเนินส่วนใหญ่ผ่านลิงค์ย้อนหลังถูกปฏิวัติมากเวลา: แทนที่จะทำสิ่งต่าง ๆ ในลักษณะทั่วไป พัฒนาอุตสาหกรรมจะทำงานทางจาก "สัมผัสสุดท้าย" อุตสาหกรรมขั้นกลาง และขั้นพื้นฐาน ทวีความรุนแรงมากของบางภาคชั้นนำจะดึงไปตามส่วนอื่น ๆ ของเศรษฐกิจ ในความรู้สึกนี้ ไม่เป็นไปได้ หรือต้องการระงับความตึงเครียดและสร้างกระบวนการพัฒนา disequilibria เนื่องจากยังมี "คุณธรรมสร้างสรรค์" ใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิธีนี้เป็นใครได้โดยทฤษฎีของการขยายตัวแบบ unbalanced กำหนดขึ้นโดยอัลเบิร์ต hirschman สำหรับ hirschman การพัฒนาเป็น"ห่วงโซ่ของ disequilibria "และงานของนโยบายการพัฒนาคือการรักษาความตึงเครียดและ disproportions disequilibria hirschman ถูกโจมตีวิทยานิพนธ์เติบโตแบบสมดุลได้ให้เหตุผลว่าปัญหาของอุตสาหกรรมไม่ได้ต้องใช้โซลูชันที่เกิดขึ้นพร้อมกันเป็นทรัพย์สินโดย rosenstein-rodan nurkse และอื่นๆ จริงๆแล้วกระบวนการทำให้เป็นอุตสาหกรรมใหม่ในประเทศด้อยพัฒนาที่จำเป็นต้องใช้โซลูชันที่จำเป็นต้องแตกต่างจากผู้ที่ดำเนินการโดยประเทศอุตสาหกรรมรุ่นเก่าได้ แทนที่จะเป็นอุปสรรคในการเน้นย้ำความก้าวหน้าทางเศรษฐกิจเช่นระบบโครงสร้างในแบบครอบครัวผู้เช่าที่ดินความไม่แน่นอนของผู้ดูแลระบบไม่มีการประหยัดและดังนั้นจึงอยู่ในhirschman เน้นความต้องการสำหรับกลไกจูงใจ ในมุมมองของเขาปัญหาพื้นฐานของการพัฒนาประกอบด้วยการสร้างและวิตกกังวลพลังงานทดแทนของมนุษย์ในทิศทางที่ต้องการ เขาได้พบทฤษฎีขนาดใหญ่ - ดันที่จะเขียนในที่เน้นการใช้ทรัพยากร(เช่นการลงทุน)ที่ประเทศผู้น่าสงสารในพาวเวอร์ซัพพลายเพื่อไปถึงได้ไม่ไกลนัก สำหรับ hirschman ( 1958 )การขาดแคลนมากที่สุดในชนบทผู้น่าสงสารเป็นเป็นเลิศหรือความสามารถที่จะทำความเข้าใจและโอกาสทางการขายทำให้การตัดสินใจการลงทุน ความคิดที่จะมีการขยายตัวแบบ unbalanced ได้ใช้ในการสร้างสถานการณ์ที่คนถูกบังคับให้ทำให้การตัดสินใจการลงทุนของ ภาค เอกชนโดยเจตนา unbalancing แตกต่างกันไปของเศรษฐกิจ หากบางส่วนของเศรษฐกิจที่จะทำให้การขยายตัว(โดยการลงทุนของรัฐตัวอย่างเช่น)ขาดแคลนใน ภาค อื่นๆจะมีผลใช้บังคับการลงทุนสำหรับการเติบโตของธุรกิจ unbalancing เริ่มต้นที่ควรจะได้รับการปฏิบัติในการทำงานที่มีความเชื่อมโยงกันย้อนกลับและส่งต่อ( ilchman และ bhargava 1966 ) ในแนวความคิดของ hirschman ความเชื่อมโยงสอดคล้องกับมาตรการกระตุ้นย้อนกลับไปยัง ภาค รัฐที่ให้มาอินพุตที่ต้องใช้ในการทำงานเฉพาะในขณะที่ความเชื่อมโยงไปข้างหน้าได้ชักชวนเพื่อตั้งค่ากิจกรรมใหม่ด้วยการใช้ประโยชน์จากผลที่ได้จากกิจกรรมที่นำเสนอได้ แหล่งที่มาหลักของการพัฒนาจะมีกิจกรรมกับผลการเชื่อมโยงสูง - มี ศักยภาพ คนย้อนกลับเป็นหลัก ความคิดที่ว่าการพัฒนาอุตสาหกรรมควร(และในความเป็นจริงจะ)ดำเนินการต่อส่วนใหญ่ผ่านความเชื่อมโยงย้อนกลับเป็นการปฏิวัติวงการด้วยว่าในเวลาที่แทนที่จะทำสิ่งต่างๆในทางการพัฒนาอุตสาหกรรมทั่วไปที่จะทำงานในลักษณะของจาก"สัมผัสสุดท้าย"เพื่ออุตสาหกรรมระดับกลางและเรียบง่าย ทำให้เป็นอุตสาหกรรมของ ภาค เอกชนนำไปบางอย่างจะดึงไปตามส่วนที่เหลือของระบบเศรษฐกิจได้ ในความรู้สึกนี้มันเป็นไปได้หรือไม่ที่พึงปรารถนาที่จะระงับความตึงเครียดและ disequilibria สร้างขึ้นโดยการพัฒนานับตั้งแต่นั้น"อาศัยอำนาจตามความคิดสร้างสรรค์"ในเขา