DietCross-sectional studies have ob

Diet
Cross-sectional studies have observed nutritional deficiencies
in children with ADHD relative to typically developing children.
Among others, these include fatty acids (Stevens et al.
1995), zinc (Arnold et al. 2005) and iron (Cortese et al. 2012b).
In addition, some studies report positive correlations between
nutrition deficiency and ADHD symptom severity (Konofal
et al. 2004; Arnold et al. 2005). However, there is insufficient
evidence at this stage to implicate such deficiencies as a causal
factor in ADHD (Thapar et al. 2013). Nutritional deficiencies
are not a consistent observation, possibly because of methodological
differences between studies (Cortese et al. 2012a). It is
also unclear whether diet is the primary cause of nutritional
deficiencies or whether the nutrients aremetabolized differently
in some children with ADHD (Burgess et al. 2000).
Despite this, many parents may report diet as a factor that
exacerbates their child’s ADHD symptoms (Daley 2006). Artificial
food colourings have been found to increase hyperactivity
in both typically developing children (McCann et al. 2007)
and children already displaying high levels of hyperactivity,
although with a relatively small effect size (0.28; Schab &
Trinh 2004). Dietary intervention may therefore be a promising
option to ameliorate symptoms in some children (Sonuga-
Barke et al. 2013); we will return to discuss this later in the
review.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รับประทานอาหารการศึกษาภาคตัดขวางพบข้อบกพร่องทางโภชนาการในเด็กมีสมาธิสั้นเมื่อเทียบกับการพัฒนาเด็กโดยทั่วไปอื่น ๆ รวมกรดไขมัน (Stevens et al1995), สังกะสี (อาร์โนลด์ et al. 2005) และเหล็ก (Cortese et al. 2012b)นอกจากนี้ บางการศึกษารายงานความสัมพันธ์ในเชิงบวกระหว่างโภชนาการขาดและความรุนแรงของอาการสมาธิสั้น (Konofalet al. 2004 อาร์โนลด์ et al. 2005) อย่างไรก็ตาม มีไม่เพียงพอหลักฐานในขั้นตอนนี้ข้อบกพร่องดังกล่าวเป็นสาเหตุที่อ้างอิงถึงปัจจัยสมาธิสั้น (Thapar et al. 2013) ข้อบกพร่องทางโภชนาการไม่ตรวจสอบความสอดคล้อง อาจเนื่องจากวิธีความแตกต่างระหว่างการศึกษา (Cortese et al. 2012a) มันเป็นยัง ไม่ชัดเจนว่าอาหารเป็นสาเหตุหลักของโภชนาการข้อบกพร่อง หรือว่า aremetabolized สารอาหารแตกต่างกันในเด็กบางคนมีสมาธิสั้น (Burgess et al. 2000)แม้นี้ พ่อแม่หลายคนอาจรายงานอาหารเป็นปัจจัยที่exacerbates อาการของเด็กสมาธิสั้น (Daley 2006) ประดิษฐ์พบชาดสีอาหารเพื่อเพิ่มสมาธิสั้นโดยทั่วไปทั้งในการพัฒนาเด็ก (McCann et al. 2007)และแล้วการแสดงระดับสูงของสมาธิสั้น เด็กแม้ว่า มีขนาดผลค่อนข้างเล็ก (0.28 Schab และอาทรินห์ 2004) แทรกแซงของอาหารดังนั้นอาจมีแนวโน้มเลือกอาการในเด็กบางคน (Sonuga-ameliorateBarke ร้อยเอ็ด 2013); เราจะกลับไปปรึกษาเรื่องนี้ในภายหลังในการรีวิว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อาหารการกิน
การศึกษาแบบตัดขวางได้สังเกตเห็นการขาดสารอาหาร
ในเด็กที่มีสมาธิสั้นเมื่อเทียบกับการพัฒนาเด็กมักจะ.
ท่ามกลางคนอื่น ๆ เหล่านี้รวมถึงกรดไขมัน (สตีเว่น et al.
1995), สังกะสี (อาร์โนล et al. 2005) และเหล็ก (Cortese et al. 2012b .)
นอกจากนี้การศึกษาบางรายงานความสัมพันธ์เชิงบวกระหว่าง
การขาดโภชนาการและความรุนแรงของอาการสมาธิสั้น (Konofal
et al, 2004;.. อาร์โนล et al, 2005) แต่มีไม่เพียงพอ
หลักฐานในขั้นตอนนี้จะมีส่วนบกพร่องเช่นสาเหตุ
ปัจจัยในการสมาธิสั้น (ธาปาร์ et al. 2013) การขาดสารอาหาร
ไม่ได้สังเกตที่สอดคล้องกันอาจจะเป็นเพราะระเบียบวิธีการ
แตกต่างระหว่างการศึกษา (Cortese et al. 2012a) มันเป็น
ยังไม่มีความชัดเจนว่าการรับประทานอาหารที่เป็นสาเหตุหลักของโภชนาการ
บกพร่องหรือไม่ว่าสารอาหารที่ aremetabolized ที่แตกต่างกัน
ในเด็กบางคนที่มีสมาธิสั้น (Burgess et al. 2000).
อย่างไรก็ตามเรื่องนี้พ่อแม่หลายคนอาจรายงานการรับประทานอาหารที่เป็นปัจจัยที่
เจริญเติบโตอาการสมาธิสั้นของเด็ก ( Daley 2006) ประดิษฐ์
สีผสมอาหารได้รับพบว่าเพิ่มสมาธิสั้น
ในเด็กมักจะพัฒนา (McCann, et al. 2007)
และเด็ก ๆ แล้วการแสดงระดับสูงของการ hyperactivity,
แม้จะมีขนาดผลค่อนข้างเล็ก (0.28; & Schab
Trinh 2004) การแทรกแซงของอาหารจึงอาจจะมีแนวโน้ม
เลือกที่จะเยียวยาอาการในบางเด็ก (Sonuga-
Barke et al, 2013.); เราจะกลับไปปรึกษาเรื่องนี้ต่อมาใน
การตรวจสอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อาหารการศึกษาตัดขวางได้สังเกตการขาดสารอาหารในเด็กที่มีสมาธิสั้นมักจะสัมพันธ์กับการพัฒนาเด็กในหมู่คนอื่น ๆ เหล่านี้รวมถึงกรดไขมัน ( สตีเว่น et al .1995 ) , สังกะสี ( Arnold et al . 2005 ) และเหล็ก ( Cortese et al . 2012b )นอกจากนี้บางการศึกษารายงานความสัมพันธ์ระหว่างภาวะโภชนาการและโรคความรุนแรงของอาการ ( konofalet al . 2004 ; อาร์โนลด์ et al . 2005 ) อย่างไรก็ตาม มีไม่เพียงพอหลักฐานในขั้นตอนนี้เกี่ยวพันกับข้อบกพร่องดังกล่าวเป็นสาเหตุปัจจัยในอาการสมาธิสั้น ( thapar et al . 2013 ) บกพร่องทางโภชนาการไม่ได้สังเกตเหมือนกัน อาจจะเพราะวิธีการความแตกต่างระหว่างการศึกษา ( Cortese et al . 2012a ) มันคือยังไม่ชัดเจนว่าอาหารเป็นสาเหตุหลักของภาวะข้อบกพร่องหรือรัง aremetabolized ต่างกันในเด็กที่มีสมาธิสั้น ( เบอร์เกส et al . 2000 )แม้จะเป็นเช่นนี้ พ่อแม่หลายคนอาจรายงานว่าอาหารเป็นปัจจัยexacerbates อาการสมาธิสั้นของเด็กของพวกเขา ( ดาลี 2006 ) เทียมcolourings อาหารได้รับพบว่าเพิ่มสมาธิสั้นทั้งสองมักจะพัฒนาเด็ก ( McCann et al . 2550 )และเด็กได้แสดงระดับสูงของ hyperactivity ,แต่ด้วยขนาดผลค่อนข้างเล็ก ( 0.28 schab & ;ตริน 2004 ) เบต้าแคโรทีนจึงอาจเป็นสัญญาตัวเลือกที่จะกระเตื้องอาการในเด็ก ( sonuga -บาร์ก et al . 2013 ) ; เราจะกลับไปคุยอีกทีในรีวิว