At week 12, FPG significantly decre

At week 12, FPG significantly decreased from baseline in the sitagliptin group, and modestly increased in the placebo group, for LS mean between-group difference (95% CI) of −31.9 mg/dL (−39.7, −24.1; p < 0.001) (Table 2). The majority of the sitagliptin effect on FPG was achieved by 4 weeks and was maintained through 12 weeks, whereas there was a progressive deterioration in FPG with placebo (Fig. 2b).

As shown in Table 2, no significant between-group difference was observed in C-peptide or fasting insulin. However, HOMA-β significantly (p < 0.001) increased with sitagliptin compared with placebo. No significant between-group difference was observed for HOMA-IR. A marked and statistically significant increase in 1,5-anhydroglucitol was observed with sitagliptin compared with placebo (p < 0.001; Table 2).

In the subset of patients who underwent the meal tolerance test (n = 75; 43 on sitagliptin and 32 on placebo), 2-h PPG was significantly decreased with sitagliptin relative to placebo (between-group difference [95% CI] = −81.3 mg/dL [−105.8, −56.9]; p < 0.001) (Table 3, Fig. 3). Relative to placebo, sitagliptin significantly reduced glucose total AUC and significantly increased both insulin total AUC and C-peptide total AUC (p < 0.05 for all comparisons) (Table 3). In addition, the insulinogenic index was significantly increased with sitagliptin compared with placebo (Table 3).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สัปดาห์ที่ 12, FPG ลดลงจาก baseline ในกลุ่ม sitagliptin และเพิ่มขึ้นอย่างสุภาพในกลุ่มยาหลอกสำหรับ ls หมายถึงความแตกต่างระหว่างกลุ่ม (95% CI) จาก -31.9 mg / dL (-39.7, -24.1; p <0.001 ) (ตารางที่ 2) ส่วนใหญ่ของผล sitagliptin เมื่อ FPG ก็ประสบความสำเร็จโดย 4 สัปดาห์และได้รับการรักษาถึง 12 สัปดาห์ในขณะที่มีการเสื่อมสภาพความก้าวหน้าใน FPG กับยาหลอก (รูปที่ 2b) เป็น.

ดังแสดงในตารางที่ 2 ไม่มีความแตกต่างระหว่างกลุ่มอย่างมีนัยสำคัญพบว่าในอินซูลิน C-peptide หรืออดอาหาร แต่ Homa β-อย่างมีนัยสำคัญ (p <0.001) เพิ่มขึ้น sitagliptin เทียบกับยาหลอก ไม่มีความแตกต่างระหว่างกลุ่มอย่างมีนัยสำคัญก็สังเกตเห็นสำหรับ Homa ir- และชัดเจนมากขึ้นอย่างมีนัยสำคัญใน 1,5 anhydroglucitol พบกับ sitagliptin เมื่อเทียบกับยาหลอก (p <0.001; โต๊ะ 2.)

ในส่วนย่อยของผู้ป่วยที่เข้ารับการทดสอบความอดทนอาหาร (n = 75; 43 เมื่อ sitagliptin และ 32 เมื่อได้รับยาหลอก), 2-H ppg ลดลงอย่างมีนัยสำคัญกับ sitagliptin เทียบกับยาหลอก (แตกต่างระหว่างกลุ่ม [95% CI] = -81.3 mg / dL [-105.8, -56.9]; p <0.001) (3. ตารางมะเดื่อ 3) เทียบกับยาหลอก,sitagliptin ลดลงอย่างมีนัยสำคัญกลูโคสทั้งหมด AUC และเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญอินซูลินรวมทั้ง AUC และ C-peptide ทั้งหมด AUC (p <0.05 สำหรับการเปรียบเทียบทั้งหมด) (ตารางที่ 3) นอกจากนี้ดัชนี insulinogenic เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญกับ sitagliptin เทียบกับยาหลอก (ตารางที่ 3)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หมายที่สัปดาห์ 12, FPG ลดลงอย่างมีนัยสำคัญจากพื้นฐานในกลุ่ม sitagliptin และเพิ่มขึ้นทั้งในกลุ่มยาหลอก สำหรับ LS ความ แตกต่างระหว่างกลุ่ม (95% CI) ของ −31.9 mg/dL (−39.7, −24.1; p < 0.001) (ตารางที่ 2) ส่วนใหญ่ผล sitagliptin FPG สำเร็จสัปดาห์ที่ 4 และถูกรักษาผ่าน 12 สัปดาห์ ในขณะที่มีการเสื่อมสภาพที่ก้าวหน้าใน FPG กับยาหลอก (Fig. 2b)

ดังแสดงในตารางที่ 2 ความแตกต่างระหว่างกลุ่มอย่างมีนัยสำคัญไม่ถูกตรวจสอบใน C เพปไทด์อินซูลินถือศีลอด อย่างไรก็ตาม โรงแรมโฮมา-β (p < 0.001) เพิ่ม ด้วย sitagliptin เปรียบเทียบกับยาหลอก ความแตกต่างระหว่างกลุ่มอย่างมีนัยสำคัญไม่ถูกตรวจสอบในโรงแรมโฮมาใด การเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ และทำเครื่องหมายใน 15-anhydroglucitol ถูกตรวจสอบ โดยเปรียบเทียบกับยาหลอก (p < 0.001; sitagliptin ตารางที่ 2) .

ในชุดย่อยของผู้ป่วยที่ผ่านการทดสอบการยอมรับอาหาร (n = 75; 43 บน sitagliptin และ 32 บนพลาซีโบ), PPG 2 h ถูกลดลงอย่างมีนัยสำคัญกับ sitagliptin เมื่อเทียบกับยาหลอก ([95% CI] ความแตกต่างระหว่างกลุ่ม = −81.3 mg/dL [−105.8, −56.9] p < 0.001) (ตาราง 3, Fig. 3) สัมพันธ์กับยาหลอก sitagliptin ลดน้ำตาลกลูโคสรวม AUC และเพิ่มอินซูลินทั้งสองรวม AUC และเพปไทด์ C AUC รวม (p < 0.05 สำหรับเปรียบเทียบทั้งหมด) (ตาราง 3) นอกจากนี้ ดัชนี insulinogenic ถูกอย่างมีนัยสำคัญเพิ่มขึ้นกับ sitagliptin เปรียบเทียบกับยาหลอก (ตาราง 3)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ 12 fpg ลดลงอย่างเห็นได้ชัดจากฐานในกลุ่ม sitagliptin ที่เพิ่มขึ้นอย่างเรียบง่ายและในกลุ่มที่โรเชสเตอร์รัฐสำหรับเครื่องสแกน Symbol LS หมายความว่าระหว่างกลุ่มความแตกต่าง( 95% )ของ -31.9 มก./ DL ( -39.7 -24.1 P < 0.001 ถึง)(ตารางที่ 2 ) โดยส่วนใหญ่แล้วมีผล sitagliptin บน fpg ก็ทำได้โดย 4 สัปดาห์และมีการดูแลรักษาเป็นอย่างดีผ่าน 12 สัปดาห์ในขณะที่มีโปรเกรสสีฟที่ด้อยลงน้อยที่สุดใน fpg ด้วยโรเชสเตอร์รัฐ(รูปที่ 2 B )

ตามที่แสดงในตารางที่ 2 ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างกลุ่มพบว่าในอินซูลิน c - peptide หรืออดอาหาร. แต่ถึงอย่างไรก็ตาม homa - เฉพาะอย่างเห็นได้ชัด( P < 0.001 ถึง)เพิ่มขึ้นด้วย sitagliptin เมื่อเทียบกับโรเชสเตอร์รัฐ อย่างมีนัยสำคัญไม่มีความแตกต่างระหว่างกลุ่มพบว่า homa - อินฟราเรด ทำเครื่องหมายและเชิงสถิติเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญใน 15 - anhydroglucitol ก็สังเกตเห็นด้วย sitagliptin เมื่อเทียบกับโรเชสเตอร์รัฐ( P < 0.001 ถึง;ตารางที่ 2 )

ในส่วนย่อยของผู้ป่วยที่ได้รับการทดสอบที่อาหาร Fault Tolerance ( N = 75 , 43 ใน sitagliptin และ 32 บนโรเชสเตอร์รัฐ), 2 - h สามารถทำแต้มได้ลดลงอย่างเห็นได้ชัดด้วย sitagliptin เมื่อเทียบกับโรเชสเตอร์รัฐ(ระหว่างกลุ่มความแตกต่าง[ 95% CI ]= - 81.3 มก./ DL [ - 105.8 , - 56.9 ]; P < 0.001 ถึง)(ตารางที่ 3 ,รูป. 3 ) เมื่อเทียบกับโรเชสเตอร์รัฐsitagliptin ลดลงอย่างเห็นได้ชัด auc กลูโคสและเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญรวมอินซูลิน auc และ c - peptide รวม auc ( P < 0.05 ทั้งสำหรับการเปรียบเทียบทั้งหมด)(โต๊ะ 3 ) ในการเพิ่มดัชนี insulinogenic ก็เพิ่มขึ้นด้วย sitagliptin เมื่อเทียบกับโรเชสเตอร์รัฐ(โต๊ะ 3 )อย่างมีนัยสำคัญ