Narrative exposition is the inserti

Narrative exposition is the insertion of important background information within a story; for example, information about the setting, characters' backstories, prior plot events, historical context, etc.[1] In a specifically literary context, exposition appears in the form of expository writing embedded within the narrative. Exposition is one of four rhetorical modes (also known as modes of discourse), along with description, argumentation, and narration, as elucidated by Alexander Bain and John Genung.[2] Each of the rhetorical modes is present in a variety of forms, and each has its own purpose and conventions. There are several ways to accomplish exposition.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นิทรรศการเล่าเรื่องมีการแทรกข้อมูลเบื้องหลังที่สำคัญภายในเรื่อง ตัวอย่างเช่น ข้อมูลเกี่ยวกับการตั้งค่า backstories ของอักขระ กิจกรรมก่อนพล็อต ประวัติ ศาสตร์ ฯลฯ [1] ในบริบทโดยเฉพาะวรรณกรรม นิทรรศการปรากฏในรูปของ expository เขียนฝังภายในเล่าเรื่อง นิทรรศการเป็นหนึ่งในสี่โหมดย่อย (รู้จักกันในโหมดของวาทกรรม), พร้อมคำอธิบาย อภิปราย และคำ บรรยาย อธิบาย โดย Alexander Bain และจอห์น Genung [2] แต่ละโหมดย่อยที่มีอยู่ในหลากหลายรูปแบบ และมีวัตถุประสงค์และแบบแผนของตนเอง มีหลายวิธีการทำนิทรรศการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นิทรรศการการบรรยายคือการแทรกของข้อมูลพื้นฐานที่สำคัญในเรื่องนั้น ตัวอย่างเช่นข้อมูลเกี่ยวกับการตั้งค่า backstories ตัวละครเหตุการณ์พล็อตก่อนบริบททางประวัติศาสตร์อื่น ๆ [1] ในบริบทของวรรณกรรมโดยเฉพาะการแสดงออกที่ปรากฏในรูปแบบของการเขียนความเรียงที่ฝังตัวอยู่ภายในการเล่าเรื่อง นิทรรศการเป็นหนึ่งในสี่โหมดวาทศิลป์ (หรือเรียกว่าโหมดของวาทกรรม) พร้อมกับคำอธิบายอภิปรายและบรรยายเป็นโฮล์มโดยอเล็กซานเด Bain และจอห์น Genung. [2] แต่ละโหมดวาทศิลป์มีอยู่ในความหลากหลายของรูปแบบและแต่ละคนมีวัตถุประสงค์ของตนเองและการประชุม มีหลายวิธีที่จะบรรลุการแสดงออกเป็น