and animals. Simple practices of sh

and animals. Simple practices of shifting cultivation ranging to complex
hedgerow intercropping systems in the humid tropics are also denoted
as agroforestry (Nair, 1993). Diversifi cation in agriculture by shifting from
specialized cropping and monoculture to various crop and animal
production is a very common process in the humid tropics (Ruthenberg,
1971; Harwood, 1979). Diversifi cation is recognized for its role to spur
sustainable growth in the rural sector, and the extent of its sustainability
effects and the gains in the more complete utilization of resources in a
diversifi ed form is more visible than in a monocrop production system
(Barghouti, et al., 2004). Increased diversity of crop or animal species is
a strategy frequently associated with sustainability (Hansen, 1996; Ellis,
2000). Diversifi cation helps to minimize the technical and economic risks
associated with monoculture (Kasem & Thapa, 2011). On-farm diversifi cation
also thrives upon strategic complementarities among activities, such as
integration among different crops, crop-livestock integration, and the like
(Barrett, et al., 2001). However there is a lack of literatures dealing with the
use of sustainable agriculture indicators for analyzing the sustainability of
agroforestry system. It is challenging to determine which of the indicators
of sustainable agriculture can monitor and model agroforestry system in
a sustainable way. The main objectives of the paper are to review the
concept of sustainable agriculture in terms of history, dimensions and
indicators, and to explore the usefulness and relevance of sustainable
agriculture indicators to analyze sustainability of agroforestry. To achieve these
objectives, it succinctly reviews international and Thai recommendations
on sustainable agriculture in terms of history, dimensions and indicators,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

และสัตว์ ปฏิบัติง่าย ๆ ของการขยับเพาะปลูกไปจนถึงซับซ้อนระบบ intercropping hedgerow ในเขตร้อนชื้นจะยังสามารถบุเป็น agroforestry (Nair, 1993) Diversifi cation ในเกษตรโดยขยับจากการปลูกพืชเฉพาะและเรื่องพืชและสัตว์ต่าง ๆผลิตเป็นกระบวนการกันมากในเขตร้อนชื้น (Ruthenbergปี 1971 Harwood, 1979) Diversifi cation เป็นที่รู้จักสำหรับบทบาทของมันไปกระตุ้นในภาคชนบท และขอบเขตของความยั่งยืนของการเจริญเติบโตอย่างยั่งยืนผลและกำไรในการใช้ประโยชน์ที่สมบูรณ์ของทรัพยากรในการdiversifi แบบฟอร์ม ed จะเห็นมากขึ้นกว่าในระบบผลิต monocrop(Barghouti, et al., 2004) เพิ่มความหลากหลายของชนิดพืชหรือสัตว์ได้กลยุทธ์ที่มักเกี่ยวข้องกับความยั่งยืน (แฮนเซ่น 1996 เอลลิส2000) . Diversifi cation ช่วยลดความเสี่ยงด้านเศรษฐกิจ และทางเทคนิคเกี่ยวข้องกับเรื่อง (เกษมและ Thapa, 2011) Diversifi cation ในฟาร์มยัง เจริญเติบโตตาม complementarities เชิงกลยุทธ์ระหว่างกิจกรรม เช่นรวมพืชแตกต่างกัน รวมพืชปศุสัตว์ และเช่น(Barrett, et al., 2001) อย่างไรก็คือการขาดของ literatures จัดการกับการใช้สำหรับการวิเคราะห์ความยั่งยืนของเกษตรยั่งยืนตัวบ่งชี้ระบบ agroforestry มันเป็นความท้าทายในการกำหนดตัวบ่งชี้ที่ของเกษตรยั่งยืนสามารถตรวจสอบ และระบบรุ่น agroforestryแบบยั่งยืน วัตถุประสงค์หลักของกระดาษจะทบทวนการแนวคิดของเกษตรยั่งยืนในด้านประวัติศาสตร์ มิติ และตัวบ่งชี้ และ เพื่อประโยชน์และความสำคัญของความยั่งยืนตัวบ่งชี้เกษตรเพื่อวิเคราะห์ความยั่งยืนของ agroforestry เพื่อให้บรรลุนี้วัตถุประสงค์ มัน succinctly ความคิดเห็นคำแนะนำของไทย และนานาชาติในเกษตรยั่งยืนประวัติ มิติ และตัวชี้ วัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

และสัตว์ การปฏิบัติที่เรียบง่ายของการขยับการเพาะปลูกตั้งแต่ซับซ้อนพุ่มระบบปลูกในเขตร้อนชื้นจะแสดงยังเป็นวนเกษตร(แนร์, 1993) ไอออนบวก Diversifi ในการเกษตรโดยเปลี่ยนจากการปลูกพืชเชิงเดี่ยวเฉพาะและการปลูกพืชต่างๆและสัตว์การผลิตเป็นกระบวนการที่พบมากในเขตร้อนชื้น(Ruthenberg, 1971; ฮาร์วู้ด, 1979) ไอออนบวก Diversifi ได้รับการยอมรับสำหรับบทบาทในการกระตุ้นการเจริญเติบโตอย่างยั่งยืนในภาคชนบทและขอบเขตของการพัฒนาอย่างยั่งยืนของผลกระทบและผลประโยชน์ในการใช้งานที่สมบูรณ์ของทรัพยากรในรูปแบบเอ็ดdiversifi มากขึ้นที่มองเห็นได้มากกว่าในระบบการผลิต monocrop (Barghouti, et al., 2004) เพิ่มความหลากหลายของพืชหรือสัตว์ชนิดเป็นกลยุทธ์ที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาอย่างยั่งยืนที่พบบ่อย (แฮนเซน, 1996; เอลลิส 2000) ไอออนบวก Diversifi ช่วยในการลดความเสี่ยงทางเทคนิคและเศรษฐกิจที่เกี่ยวข้องกับเชิงเดี่ยว(เกษมและ Thapa 2011) ในฟาร์มไอออนบวก diversifi ยังปลูกสร้างเมื่อ complementarities เชิงกลยุทธ์ในกิจกรรมเช่นการรวมหมู่พืชที่แตกต่างรวมพืชปศุสัตว์และชอบ(บาร์เร็ตต์, et al., 2001) อย่างไรก็ตามมีการขาดของวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องกับการใช้งานของตัวชี้วัดการเกษตรแบบยั่งยืนสำหรับการวิเคราะห์ความยั่งยืนของระบบวนเกษตร มันเป็นความท้าทายที่จะตรวจสอบว่าของตัวชี้วัดของการทำการเกษตรแบบยั่งยืนสามารถตรวจสอบและรูปแบบระบบวนเกษตรในทางที่ยั่งยืน วัตถุประสงค์หลักของกระดาษที่มีการทบทวนแนวคิดของการทำการเกษตรแบบยั่งยืนในแง่ของประวัติศาสตร์ขนาดและตัวชี้วัดและการสำรวจประโยชน์และความเกี่ยวข้องของการพัฒนาอย่างยั่งยืนตัวชี้วัดทางการเกษตรในการวิเคราะห์ความยั่งยืนของวนเกษตร เหล่านี้เพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ของมันชัดถ้อยชัดคำแนะนำความคิดเห็นนานาชาติและอาหารไทยในการทำการเกษตรแบบยั่งยืนในแง่ของประวัติศาสตร์ขนาดและตัวชี้วัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และสัตว์ ง่ายการปฏิบัติของไร่เลื่อนลอยตั้งแต่กับแบบติสต์ซับซ้อน
และระบบในเขตร้อนชื้นมีเครื่องหมาย
เป็นวนเกษตร ( แนร์ , 1993 ) diversifi ไอออนบวกในการเกษตรโดยเฉพาะการปลูกพืชเชิงเดี่ยว และขยับจาก

การผลิตพืชและสัตว์ต่าง ๆ คือ กระบวนการที่พบมากในเขตร้อนชื้น ( ruthenberg
, 1971 ; Harwood , 1979 )diversifi บวกได้รับการยอมรับสำหรับบทบาทเพื่อกระตุ้น
การเจริญเติบโตอย่างยั่งยืนในภาคชนบท และขอบเขตของความยั่งยืนและผลกำไรในการใช้งานที่สมบูรณ์มากขึ้นของทรัพยากรใน
diversifi เอ็ดแบบมองเห็นได้มากกว่าในระบบการผลิตเชิงเดี่ยว
( barghouti , et al . , 2004 ) ความหลากหลายของพืชหรือสัตว์ชนิดคือ
กลยุทธ์มักเกี่ยวข้องกับความยั่งยืน ( Hansen , 1996 ; Ellis
2000 ) diversifi การช่วยลดความเสี่ยงทางด้านเทคนิคและเศรษฐกิจที่เกี่ยวข้องกับการปลูกพืชเชิงเดี่ยว ( เกษม &
น่า , 2011 ) ในฟาร์ม diversifi ไอออนบวก
ยังเจริญเติบโตตามยุทธศาสตร์ของกำลังกิจกรรม เช่น
บูรณาการระหว่างพืชที่แตกต่างกัน การปศุสัตว์ พืชผล และ ชอบ
( Barrett , et al . , 2001 )อย่างไรก็ตาม มีการขาดของวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องกับการใช้ตัวชี้วัดเกษตรยั่งยืน

สำหรับการวิเคราะห์ความยั่งยืนของระบบวนเกษตร . มันเป็นความท้าทายที่จะตรวจสอบว่าตัวบ่งชี้
เกษตรยั่งยืนสามารถตรวจสอบและระบบวนเกษตรแบบ
วิธีที่ยั่งยืน วัตถุประสงค์หลักของกระดาษเพื่อทบทวน
แนวคิดเกษตรยั่งยืนในแง่ประวัติศาสตร์ มิติและ
ตัวชี้วัด และเพื่อศึกษาประโยชน์และความเกี่ยวข้องของตัวชี้วัดเกษตรยั่งยืน
การวิเคราะห์ความยั่งยืนของระบบวนเกษตร . เพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์เหล่านี้
มันรัดกุมรีวิวนานาชาติของไทย และข้อเสนอแนะ
ในการเกษตรแบบยั่งยืนในแง่ประวัติศาสตร์ มิติและตัวบ่งชี้