It was simple math for former busin

It was simple math for former businesswoman and Thai Prime Minister Yingluck Shinawatra to win the July 2011 election and lead the Pheu Thai Party: Guarantee the procurement price of rice paddy for farmers at THB 15,000 (roughly $450) per ton. This was 4,000 baht above the rate set by the previous Democrat Party and almost 50 percent above the global market price. Since almost 40 percent of Thailand’s labor force is in agriculture, and the majority of those are in rice, Yingluck sailed to victory and was sworn into office on August 10, 2011.

The strategy was a simplistic but unrealistic three-step process: Buy rice from farmers at inflated prices, stockpile it to reduce global supply and drive up global prices, and resell it later at a higher price to recover the initial outlay.

At the time, Thailand was the largest rice exporter in the world, controlling 30 percent of the market. Shinawatra thought this market share was large enough to manipulate global prices. Whether it was naivety, political pandering, poor judgment, or likely a combination of all three, this plan backfired spectacularly as other countries, notably India and Vietnam, promptly filled the Thai void from the end of 2011 to 2013.

As Thailand began to stockpile rice, it had to build new warehouses to hold this significant extra tonnage. Closing stocks from the 2011-2012 harvest jumped 68 percent over the 2010-2011 harvest. The following year, stockpiles jumped an additional 34 percent. By the end of 2013, Thailand was holding onto 17.5 million metric tons of rice, running out of places to store it, and confidence in its quality was diminishing by the month globally. Concurrently, exports decreased 35 percent from 2011 to 2012 and bottomed out in 2013 at 39 percent lower compared to the 2011 year.

There were a few months when there were glimmers of hope for Thailand. Even before the scheme was implemented, milled rice prices increased 5.4 percent in July to $546/ton, when Shinawatra was elected. Prices peaked in September of that year at $615. For all of 2012, the lowest price was $541 in January. However, the price guaranteed to farmers was 15,000 baht per ton for unmilled rice, whereas the market prices were for milled rice. Milling is the process of removing the hulls and bran of the rice kernel, which on average removes about a third of the weight of the paddy rice. Thus, even the highest market price of $615 in 2012 translates to approximately $410 per ton for unmilled rice. The market price also encompasses transport to point of sale, milling, and storage expenses, which further erode the value of unmilled paddy rice, to below $410. In order to make back the money the government was spending, milled rice prices had to be around $830 per ton, instead of the 2012 average of $573.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเป็นคณิตศาสตร์ง่าย ๆ businesswoman อดีตและไทยนายกรัฐมนตรี Yingluck ชินวัตรชนะการเลือกตั้ง 2554 กรกฎาคม และนำพรรคเพื่อไทย: รับประกันราคาการจัดซื้อข้าวเปลือกสำหรับชาวนา 15000 บาท (ประมาณ $450) ต่อตัน นี้คือ 4000 บาท สูงกว่าอัตราโดยพรรคประชาธิปัตย์ก่อนหน้านี้เกือบ 50 เปอร์เซ็นต์สูงกว่าราคาตลาดโลก ตั้งแต่เกือบร้อยละ 40 ของกำลังแรงงานของประเทศไทยเป็นเกษตรกรรม และส่วนใหญ่ของผู้ที่อยู่ในข้าว Yingluck แล่นไปสู่ชัยชนะ และได้สาบานทำงาน 10 สิงหาคม 2011กลยุทธ์เป็นกระบวนการสามขั้นตอนง่าย ๆ แต่ไม่: ซื้อข้าวจากเกษตรกรในราคาสูงเกินจริง stockpile เพื่อลดอุปทานระดับโลกและไดรฟ์ขึ้นราคาทั่วโลก และจำหน่ายต่อในราคาสูงการกู้คืน outlay เริ่มต้นเวลา ไทยถูกที่สุดผู้ส่งออกข้าวในโลก การควบคุม 30 เปอร์เซ็นต์ของตลาด ชินวัตรคิดนี้ส่วนแบ่งตลาดใหญ่พอที่จะควบคุมราคากลาง ว่า มันเป็น naivety, pandering เมือง พิพากษาไม่ดี หรืออาจจะรวมทั้งสาม แผนนี้ backfired ภาพเป็นประเทศอื่น ๆ อินเดียและเวียดนาม ยวดทันทีกรอกโมฆะไทยจากจุดสิ้นสุดของ 2011-2013ขณะที่ไทยเริ่มตุนข้าว มันได้สร้างคลังสินค้าใหม่กุม tonnage นี้เสริมอย่างมีนัยสำคัญ ปิดหุ้นจากเวสท์ 2011-2012 ฝอ 68 เปอร์เซ็นต์การเก็บเกี่ยวปี 2010-2011 ปีต่อมา stockpiles เพิ่มขึ้นร้อยละ 34 มีเพิ่มเติม โดยปลายปี 2013 ไทยได้จับลง 17.5 ล้านตันข้าว ทำงานจากสถานเก็บ และความเชื่อมั่นในคุณภาพลดลง โดยเดือนทั่วโลก พร้อม การส่งออกลดลงร้อยละ 35 จาก 2011 ถึง 2012 และยนที่ออกในปี 2013 ที่ต่ำกว่า 39 เปอร์เซ็นต์เมื่อเทียบกับปี 2011มีได้ไม่กี่เดือนเมื่อมี glimmers ความหวังสำหรับประเทศไทย ก่อนดำเนินการโครงร่าง ราคาข้าวสารเพิ่มขึ้นร้อยละ 5.4 ในเดือนกรกฎาคมตัน $546 เมื่อชินวัตรได้รับเลือก ราคา peaked ในเดือนกันยายนของปีที่ $615 ทั้งหมด 2012 ราคาต่ำสุด $541 ในเดือนมกราคม อย่างไรก็ตาม เกษตรกรรับประกันราคาถูก 15000 บาท ต่อตันสำหรับข้าวสาร ในขณะที่ราคาตลาดอยู่ในข้าวสาร มิลลิ่งเป็นกระบวนการเอา hulls และรำของเมล็ดข้าว ค่าเฉลี่ยซึ่งการเอาออกประมาณหนึ่งในสามของน้ำหนักของข้าวเปลือก ดังนั้น แม้ราคาสูงสุดที่ตลาดของ $615 ใน 2012 แปลประมาณ $410 ต่อตันสำหรับข้าวสาร ราคาตลาดยังครอบคลุมการขนส่งจุดขาย milling และจัดเก็บค่าใช้ จ่าย ซึ่งเพิ่มเติม ลึกกร่อนค่าข้าวสารข้าว ไปด้านล่าง $410 เพื่อให้ กลับเงินได้ใช้จ่ายของรัฐบาล ข้าวสารราคาก็จะประมาณ $830 ต่อตัน แทนค่าเฉลี่ยของ $573 2012

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นคณิตศาสตร์ที่เรียบง่ายสำหรับนักธุรกิจและอดีตนายกรัฐมนตรีของไทยยิ่งลักษณ์ชินวัตรที่จะชนะการเลือกตั้งกรกฎาคม 2011 และนำไปสู่พรรคเพื่อไทย: รับประกันราคาจัดซื้อจัดจ้างของนาข้าวสำหรับเกษตรกรที่ 15,000 บาท (ประมาณ $ 450) ต่อตัน นี่คือ 4,000 บาทสูงกว่าอัตราที่กำหนดโดยพรรคประชาธิปัตย์ที่ผ่านมาและเกือบร้อยละ 50 สูงกว่าราคาในตลาดโลก ตั้งแต่เกือบร้อยละ 40 ของกำลังแรงงานของไทยในด้านการเกษตรและส่วนใหญ่ของผู้ที่อยู่ในข้าวยิ่งลักษณ์แล่นไปสู่ชัยชนะและสาบานว่าเข้ามาในสำนักงานเมื่อวันที่ 10 สิงหาคม 2011 กลยุทธ์เป็นง่าย แต่ไม่สมจริงกระบวนการสามขั้นตอน: ซื้อข้าว จากเกษตรกรในราคาที่สูงเกินจริง, คลังสินค้ามันเพื่อลดอุปทานทั่วโลกและขับรถขึ้นราคาทั่วโลกและขายมันในภายหลังในราคาที่สูงในการกู้คืนใช้จ่ายเริ่มต้น. ในขณะที่ประเทศไทยเป็นผู้ส่งออกข้าวที่ใหญ่ที่สุดในโลก, การควบคุมร้อยละ 30 ของ ตลาด. ชินวัตรคิดว่าส่วนแบ่งการตลาดนี้มีขนาดใหญ่พอที่จะจัดการกับราคาทั่วโลก ไม่ว่าจะเป็นความไร้เดียงสา, แกว่งเท้าหาเสี้ยนทางการเมืองตัดสินที่ไม่ดีหรือมีแนวโน้มการรวมกันของทั้งสามแผนนี้ได้ผลไม่ยี่หระกับประเทศอื่น ๆ โดยเฉพาะอินเดียและเวียดนามทันทีที่เต็มไปด้วยความว่างเปล่าไทยตั้งแต่ปลายปี 2011 ถึงปี 2013 ในฐานะที่ประเทศไทยเริ่มกักตุน ข้าวก็มีการสร้างคลังสินค้าใหม่นี้จะถือน้ำหนักอย่างมีนัยสำคัญเป็นพิเศษ ปิดหุ้นจากการเก็บเกี่ยว 2011-2012 เพิ่มขึ้นร้อยละ 68 ในช่วงการเก็บเกี่ยว 2010-2011 ในปีต่อไปสต็อกเพิ่มขึ้นเพิ่มขึ้นร้อยละ 34 ในตอนท้ายของปี 2013 ประเทศไทยมีการถือครองลง 17,500,000 ตันข้าววิ่งออกมาจากสถานที่ที่จะเก็บไว้และความเชื่อมั่นในคุณภาพได้ลดลงโดยทั่วโลก ขณะเดียวกันการส่งออกลดลงร้อยละ 35 2011-2012 และจุดต่ำสุดในปี 2013 อยู่ที่ร้อยละ 39 ลดลงเมื่อเทียบกับปี 2011. มีไม่กี่เดือนได้เมื่อมี glimmers แห่งความหวังของประเทศไทย แม้กระทั่งก่อนที่โครงการที่ถูกนำมาใช้ราคาข้าวสารเพิ่มขึ้นร้อยละ 5.4 ในเดือนกรกฎาคมถึง $ 546 / ตันเมื่อชินวัตรได้รับการเลือกตั้ง ราคาสูงสุดในเดือนกันยายนของปีนั้นที่ $ 615 สำหรับทุกของปี 2012 ราคาต่ำสุดคือ $ 541 ในเดือนมกราคม อย่างไรก็ตามราคารับประกันให้กับเกษตรกรเป็น 15,000 บาทต่อตันสำหรับข้าวเปลือกในขณะที่ตลาดราคาถูกสำหรับข้าวสาร มิลลิ่งเป็นกระบวนการของการเอาเปลือกและรำของเมล็ดข้าวซึ่งในลบเฉลี่ยประมาณหนึ่งในสามของน้ำหนักของข้าวเปลือกที่ ดังนั้นแม้ราคาในตลาดสูงสุดของ $ 615 ในปี 2012 แปลประมาณ $ 410 ต่อตันข้าวเปลือก ราคาในตลาดยังครอบคลุมการขนส่งไปยังจุดของการขายข้าวและค่าใช้จ่ายการจัดเก็บข้อมูลซึ่งต่อไปกัดกร่อนค่าของข้าวข้าวเปลือกที่ต่ำกว่า $ 410 เพื่อที่จะให้คืนเงินที่รัฐบาลใช้จ่ายที่ราคาข้าวสารได้จะอยู่ที่ประมาณ $ 830 ต่อตันแทนที่จะเป็น 2012 ค่าเฉลี่ยของ $ 573

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเป็นคณิตศาสตร์ง่ายสำหรับนักธุรกิจและอดีตนายกรัฐมนตรีของไทย Yingluck ชินวัตรชนะการเลือกตั้งเดือนกรกฎาคม 2554 และนำ Pheu ไทยพรรค : รับประกันการจัดหาราคาข้าวเปลือกของเกษตรกรในราคา 15 , 000 ( ประมาณ $ 450 ดอลลาร์สหรัฐต่อตัน นี้คือ 4 , 000 บาท สูงกว่าอัตราที่กำหนดโดยพรรคประชาธิปัตย์ก่อนหน้า และเกือบร้อยละ 50 สูงกว่าตลาดโลกราคาตั้งแต่เกือบร้อยละ 40 ของแรงงานไทย คือ เกษตรกรรม และส่วนใหญ่ของเหล่านั้นอยู่ในข้าว ยิ่งลักษณ์ แล่นเรือไปยังชัยชนะ และได้ปฏิญาณตนในสำนักงานเมื่อวันที่ 10 สิงหาคม 2554

กลยุทธ์เป็นง่ายแต่กระบวนการขั้นตอนที่สมจริง : ซื้อข้าวจากเกษตรกรในราคาที่พอง ตุนมันเพื่อลดอุปทานทั่วโลกและ นอกจากนั้น up prices โสเภณีและขายมันในราคาที่สูงกว่าการกู้คืนเริ่มแรก

ตอนนั้น ประเทศไทยเป็นผู้ส่งออกข้าวรายใหญ่ที่สุดของโลก ควบคุม 30 เปอร์เซ็นต์ของตลาด ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร คิดว่าตลาดนี้มีขนาดใหญ่พอที่จะจัดการกับราคาหุ้นทั่วโลก ว่ามันคือเรื่องจริงทางการเมืองอ่อย การตัดสินใจที่ไม่ดี หรืออาจเกิดจากการรวมกันของทั้งสามแผนนี้ backfired งดงามเหมือนประเทศอื่น ๆ อาทิ อินเดีย และเวียดนาม โดยเติมโมฆะไทยจากสิ้นปี 2554 2556

เนื่องจากประเทศไทยเริ่มตุนข้าว ก็มีการสร้างคลังสินค้าใหม่ถือระวางพิเศษนี้ที่สำคัญ ปิดหุ้นจากผลผลิตเพิ่มขึ้นจาก 68 เปอร์เซ็นต์ในช่วงปีเก็บเกี่ยว ปีต่อไปนี้สต็อกเพิ่มขึ้นเพิ่มขึ้น 34 เปอร์เซ็นต์ โดยจุดสิ้นสุดของ 2013 , ประเทศไทยถือ 17.5 ล้านตันของข้าว วิ่งหนีออกจากสถานที่เก็บ และความมั่นใจในคุณภาพของงาน โดยเดือนทั่วโลก นอกจากนี้ การส่งออกลดลง 35 เปอร์เซ็นต์ จากปี 2011 และ 2012 สุดใน 2013 ที่ 39 เปอร์เซ็นต์ที่ต่ำเมื่อเทียบกับปี 2011

มีไม่กี่เดือนเมื่อมี glimmers ของความหวังสำหรับประเทศไทย แม้กระทั่งก่อนที่โครงการทดลองใช้ข้าวสารราคาเพิ่มขึ้น 5.4 เปอร์เซ็นต์ในเดือนกรกฎาคมถึง $ 546 / ตัน เมื่อทักษิณคือการเลือกตั้ง ราคาสูงสุดในเดือนกันยายนของปีนั้นที่ $ 500 . สำหรับ 2012 , ราคาต่ำสุดคือ $ 541 ในเดือนมกราคม การพักผ่อน the price คุณไม่ farmers was 15000 baht per ton for unmilled พริกไทยส่วนราคา ตลาด เป็นข้าวสาร . มิลลิ่งเป็นกระบวนการของการเอาเปลือกของเมล็ดข้าว และรำข้าว ซึ่งโดยเฉลี่ยแล้วเอา 1 ใน 3 ของน้ำหนักของข้าวเปลือก . ฉะนั้น แม้ตลาดสูงสุดราคา $ 615 2012 แปลประมาณ $ 410 บาทต่อตัน เพื่อส่งข้าวสาร ข้าว ราคาที่ตลาดยังครอบคลุมการขนส่งไปยังจุดของการขาย , มิลลิ่ง , และค่าใช้จ่ายกระเป๋า ,ซึ่งต่อไปบั่นทอนคุณค่าของข้าวข้าวเปลือกประจำตำบล ที่ด้านล่าง $ 410 เพื่อให้กลับเงินที่รัฐบาลใช้ ข้าวสารราคาจะประมาณ $ 830 บาทต่อตัน แทนที่จะ 2012 เฉลี่ยของ $ 654 .