Philosophy, in Taylor’s estimate, a

Philosophy, in Taylor’s estimate, also enjoys a certain sanctification of mind and will. He cites Descartes to suggest how we are rational beings demanding to be ruled by reason governed by will. Freud’s sense of the proud solitariness of the ego is also an example of the inner truth of the emotions asking to be controlled apart from formal religion, and William James’s “Varieties of Religious Experience” indicates how people everywhere have a need to believe that can be determined by the will.

Taylor’s case for the moral authority of “self-sufficient reason” may claim too much for mind and will. Descartes could scarcely break free from the Calvinist conviction that the will, rather than exercising sovereign control over the body, remained in bondage to the sins of the flesh. Freud saw religion as an illusion born of the need to deny death; and James gave us the right to believe, but not necessarily the reasons for it. The most Taylor succeeds in arguing is that secularization did not kill off religion, since the depths of humanism have survived as spiritual values.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปรัชญา ในการประเมินของเทย์เลอร์ ยังสนุกกับการชำระจิตใจ และจะ เขา cites Descartes แนะนำว่าเรามีสิ่งมีชีวิตที่มีเหตุผลภายใต้การปกครอง โดยเหตุผลที่เรียกร้องจะ ความรู้สึกของอังกฤษของ solitariness ความภาคภูมิใจของอาตมายังเป็นตัวอย่างภายในความเป็นจริงของอารมณ์ขอให้ควบคุมนอกเหนือจากศาสนาอย่างเป็นทางการ และวิลเลียมเจมส์ "พันธุ์ของศาสนางานบ่งชี้ว่า ทุกคนมีความต้องการจะเชื่อที่สามารถถูกกำหนด โดยจะกรณีของเทย์เลอร์สำหรับอำนาจทางศีลธรรมของ"พอเพียง" อาจเรียกร้องมากเกินไปสำหรับใจ และจะ Descartes อาจแทบหลุดพ้นจากความเชื่อมั่น Calvinist ที่จะ มากกว่าการออกกำลังกายร่างกาย ควบคุมอธิปไตยยังคงอยู่ในทาสเพื่อความบาปของเนื้อ อังกฤษเห็นศาสนาเป็นภาพลวงตาที่เกิดความจำเป็นในการปฏิเสธความตาย และเจมส์ทำให้เราต้องเชื่อ แต่ไม่จำเป็นต้องสาเหตุของมัน เทย์เลอร์ที่สุดประสบความสำเร็จในการโต้เถียงได้ว่า ตัสไม่ฆ่าปิดศาสนา เนื่องจากความลึกของมนุษยนิยมมีชีวิตรอดเป็นคุณค่าทางจิตวิญญาณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปรัชญาในการประมาณการเทย์เลอร์ยังสนุกกับการล้างบาปบางอย่างของจิตใจและความปรารถนา เขาอ้างอิง Descartes จะแนะนำวิธีการที่เราเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีเหตุผลเรียกร้องที่จะถูกปกครองโดยเหตุผลที่ควบคุมโดยประสงค์ ความรู้สึกของฟรอยด์ของความอ้างว้างความภาคภูมิใจของอาตมายังเป็นตัวอย่างของความจริงภายในของอารมณ์ขอให้มีการควบคุมนอกเหนือจากศาสนาอย่างเป็นทางการและวิลเลียมเจมส์ "พันธุ์ของประสบการณ์ทางศาสนา" ชี้ให้เห็นว่าทุกคนมีความต้องการที่จะเชื่อว่าจะสามารถ กำหนดโดยจะ

กรณีที่เทย์เลอร์สำหรับผู้มีอำนาจทางศีลธรรมของ "เหตุผลพอเพียง" อาจเรียกร้องมากเกินไปสำหรับจิตใจและความปรารถนา Descartes แทบจะไม่สามารถหลุดพ้นจากความเชื่อมั่นที่จะถือลัทธิมากกว่าการออกกำลังกายควบคุมอธิปไตยเหนือร่างกายที่ยังคงอยู่ในทาสบาปของเนื้อหนัง ฟรอยด์เห็นศาสนาเป็นภาพลวงตาที่เกิดจากความต้องการที่จะปฏิเสธความตาย และเจมส์ทำให้เรามีสิทธิ์ที่จะเชื่อ แต่ไม่จำเป็นต้องเป็นเหตุผลของมัน เทย์เลอร์ส่วนใหญ่ประสบความสำเร็จในการโต้เถียงก็คือว่าทางโลกไม่ได้ฆ่าปิดศาสนาตั้งแต่ระดับความลึกของมนุษย์มีชีวิตรอดเป็นคุณค่าทางจิตวิญญาณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปรัชญาในการประมาณการของ เทย์เลอร์ ยัง enjoys การล้างบาปหนึ่งของจิตใจ และจะ เขา cites เดส์แนะนำว่า เราต้องเรียกร้องให้มนุษย์ถูกปกครองโดยเหตุผลที่ปกครองโดยจะ ฟรอยด์คือความรู้สึกของความหงอยเหงาภูมิใจของอาตมายังเป็นตัวอย่างของความจริงภายในของอารมณ์ ขอให้ควบคุมนอกเหนือจากศาสนาอย่างเป็นทางการ และ " วิลเลี่ยม เจมส์ ความหลากหลายของประสบการณ์ทางศาสนา”บ่งชี้ว่า ทุกคนต้องเชื่อว่าสามารถกำหนดโดยจะคดีของเทย์เลอร์สำหรับผู้มีอำนาจทางศีลธรรมของ " เหตุผล " พอเพียงอาจเรียกร้องมากเกินไปสำหรับจิตใจ และจะ เดส์แทบหลุดจาก calvinist ความเชื่อมั่นที่ว่าจะมากกว่าการออกกําลังกายควบคุมอธิปไตยเหนือร่างกาย ยังคงเป็นทาสความบาปของเนื้อหนัง ฟรอยด์เห็นศาสนาเป็นภาพลวงตาที่เกิดจากความต้องการที่จะปฏิเสธความตาย และเจมส์ ให้สิทธิที่จะเชื่อ แต่ไม่ใช่เหตุผล เทย์เลอร์ส่วนใหญ่ประสบความสำเร็จในการโต้เถียงที่บทบาทไม่ได้ฆ่าปิด ศาสนา เนื่องจากความลึกของมนุษยนิยมที่รอดชีวิตมาได้ เป็นคุณค่าทางจิตใจ