Yellow fever virus transmission was

Yellow fever virus transmission was very active in Maranhao State in Brazil in 1993 and 1994. An investigation was carried out to evaluate the magnitude of the epidemic. In 1993, a total of 932 people was examined for yellow fever from Maranhao: 70 were positive serologically, histopathologically, and/or by virus isolation, and another four cases were diagnosed clinically and epidemiologically. In Mirador (17,565 inhabitants), the incidence was 3.5 per 1,000 people (case fatality rate [number of deaths/number of cases diagnosed] = 16.4%), while in a rural yellow fever risk area (14,659 inhabitants), the incidence was 4.2 and the case-fatality rate was 16.1% (10 of 62). A total of 45.2% (28 of 62) asymptomatic infections were registered. In 1994, 49 serum samples were obtained and 16 cases were confirmed (two by virus isolation, two by seroconversion, and 12 by serology). No fatal cases were reported. In 1993, 936 potential yellow fever vectors were captured in Mirador and a single strain was isolated from a pool of Haemagogus janthinomys (infection rate = 0.16%). In 1994, 16 strains were isolated from 1,318 Hg. janthinomys (infection rate = 1.34%) and one Sabethes chloropterus (infection rate = 1.67%). Our results suggest that this was the most extensive outbreak of yellow fever in the last 20 years in Brazil. It is also clear that the lack of vaccination was the principal reason for the epidemic, which occurred between April and June, during the rainy season, a period in which the mosquito population in the forest increases.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ส่งไวรัสไข้เหลืองได้ใช้งานมากในสถานะ Maranhao ในบราซิลในปี 1993 และ 1994 การสอบสวนได้ดำเนินการประเมินขนาดของการระบาด ในปี 1993 จำนวน 932 คนถูกตรวจสอบสำหรับไข้เหลืองจาก Maranhao: 70 ได้บวก serologically, histopathologically และ/หรือ โดยการแยกไวรัส และกรณีอื่นสี่ได้รับการวินิจฉัยทางคลินิก และ epidemiologically ในเดอะมิราดอร์ (17,565 คน), อุบัติการณ์ถูก 3.5 ต่อ 1000 คน (กรณีผิวอัตรา [เลขจำนวนเสียชีวิต/กรณีวินิจฉัย] = 16.4%), ขณะในชนบทเหลืองไข้ความเสี่ยง (14,659 คน), อุบัติการณ์ 4.2 และอัตรากรณีผิว 16.1% (10 จาก 62) จำนวน 45.2% (28 62) แสดงอาการติดเชื้อได้ลงทะเบียน ในปี 1994 ตัวอย่างซีรั่ม 49 ได้รับ และกรณีที่ 16 ได้ยืนยัน (สอง โดยการแยกไวรัส สอง โดย seroconversion และ 12 โดยวิทยาเซรุ่ม) มีรายงานกรณีไม่ร้ายแรง ในปี 1993, 936 เวกเตอร์ไข้เหลืองอาจถูกจับในเดอะมิราดอร์ และต้องใช้เดียวถูกแยกจากกลุ่มของ Haemagogus janthinomys (อัตราการติดเชื้อ = 0.16%) ในปี 1994, 16 สายพันธุ์แยกต่างหากจาก Hg 1,318. janthinomys (อัตราการติดเชื้อ = 1.34%) และ chloropterus Sabethes หนึ่ง (อัตราการติดเชื้อ = 1.67%) ผลของเราแนะนำว่า นี้คือระบาดของไข้เหลืองมากที่สุดใน 20 ปีในประเทศบราซิล ก็ชัดเจนว่า ขาดวัคซีนเป็นเหตุผลหลักสำหรับโรคระบาด ซึ่งเกิดขึ้นระหว่างเดือนเมษายนและมิถุนายน ในช่วงฤดูฝน ระยะประชากรยุงในป่าเพิ่มขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ส่งไวรัสไข้เหลืองมีบทบาทอย่างมากในการ Maranhao รัฐในประเทศบราซิลในปี 1993 และปี 1994 การตรวจสอบได้ดำเนินการในการประเมินความสำคัญของการแพร่ระบาด ในปี 1993 รวมทั้งสิ้น 932 คนได้รับการตรวจสอบสำหรับไข้เหลืองจาก Maranhao: 70 ได้รับในเชิงบวกทางน้ำเหลือง, histopathologically และ / หรือโดยการแยกเชื้อไวรัสและอีกสี่กรณีได้รับการวินิจฉัยทางคลินิกและ epidemiologically ใน Mirador (17,565 คนที่อาศัยอยู่) อัตราการเกิดเป็น 3.5 ต่อ 1,000 คน (กรณีที่อัตราการตาย [จำนวนผู้เสียชีวิต / จำนวนผู้ป่วยได้รับการวินิจฉัย] = 16.4%) ในขณะที่ในพื้นที่ที่มีความเสี่ยงโรคไข้เหลืองชนบท (14,659 คนท้องถิ่น) อุบัติการณ์ 4.2 และอัตราการป่วยตายเป็น 16.1% (10 จาก 62) รวม 45.2% (28 จาก 62) การติดเชื้อที่ไม่มีอาการได้รับการจดทะเบียน ในปี 1994, 49 ตัวอย่างซีรั่มที่ได้รับและ 16 กรณีได้รับการยืนยัน (สองโดยการแยกเชื้อไวรัสทั้งสองโดย seroconversion และ 12 โดยเซรุ่มวิทยา) ไม่มีกรณีร้ายแรงที่ได้รับรายงาน ในปี 1993, 936 พาหะโรคไข้เหลืองที่อาจเกิดขึ้นได้รับการบันทึกใน Mirador และสายพันธุ์เดียวที่ถูกแยกออกจากสระว่ายน้ำของ Haemagogus janthinomys (อัตราการติดเชื้อ = 0.16%) ในปี 1994, 16 สายพันธุ์ที่แยกได้จาก 1,318 ปรอท janthinomys (อัตราการติดเชื้อ = 1.34%) และหนึ่ง Sabethes chloropterus (อัตราการติดเชื้อ = 1.67%) ผลของเราแสดงให้เห็นว่านี่คือการระบาดของโรคที่ครอบคลุมมากที่สุดของโรคไข้เหลืองในช่วง 20 ปีที่ผ่านมาในประเทศบราซิล นอกจากนี้ยังเป็นที่ชัดเจนว่าการขาดการฉีดวัคซีนเป็นเหตุผลหลักในการแพร่ระบาดของโรคที่เกิดขึ้นระหว่างเดือนเมษายนและเดือนมิถุนายนในช่วงฤดู​​ฝนซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ประชากรยุงเพิ่มขึ้นในป่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไข้เหลืองไวรัสส่งที่ถูกใช้งานมากในรัฐในบราซิล brazil . kgm ในปี 1993 และ 1994 การศึกษามีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินขนาดของโรคระบาด ในปี พ.ศ. 2536 รวม 932 คนตรวจไข้เหลืองจาก brazil . kgm : 70 บวกคนที่ histopathologically , และ / หรือโดยการแยกเชื้อไวรัส และอีก 4 ราย ได้รับการวินิจฉัยทางคลินิกและ epidemiologically .ใน มิราดอร์ ( 17565 คน ) , อุบัติการณ์ คือ 3 ต่อ 1 , 000 คน ( กรณีการเสียชีวิตเท่ากัน [ จำนวนผู้เสียชีวิต / จำนวนของกรณีการวินิจฉัย ] = 16.4 % ) ในขณะที่ในชนบทพื้นที่เสี่ยงไข้เหลือง ( 14659 คน ) , อุบัติการณ์คือ 4.2 และกรณีการเสียชีวิตเท่ากันคือร้อยละ 16.1 ( 62 ) ทั้งหมดของ 45.2 % ( 28 62 ) เชื้อหรือลงทะเบียน . ในปี 199449 ซีรั่มจำนวน 16 ราย ได้รับ และได้รับการยืนยัน ( สองโดยการแยกไวรัสสอง seroconversion และ 12 โดยเดีย ) ไม่ใช่คดีร้ายแรงถูกรายงาน ในปี 1993 , 936 ศักยภาพไข้เหลืองเวกเตอร์ถูกจับใน มิราดอร์ และสายพันธุ์เดียวถูกแยกจากสระว่ายน้ำของ haemagogus janthinomys ( อัตราการติดเชื้อ = 0.16 % ) ในปี 1994 , 16 สายพันธุ์ ที่แยกได้จาก 677 HG .janthinomys ( อัตราการติดเชื้อ = 1.34 % ) และหนึ่ง sabethes chloropterus ( อัตราการติดเชื้อ = 1.67 % ) ผลของเราแสดงให้เห็นว่านี้คือการแพร่ระบาดของไข้เหลืองที่กว้างขวางที่สุดในรอบ 20 ปีในบราซิล ก็ยังเป็นที่ชัดเจนว่าขาดวัคซีนคือเหตุผลหลักสำหรับโรคซึ่งเกิดขึ้นระหว่างเดือนเมษายนและมิถุนายน ในช่วงฤดูฝนช่วงเวลาที่ประชากรยุงในป่า
เพิ่ม