These verbs cannot be the main verb

These verbs cannot be the main verb of a clause or sentence as they do not talk about the action that is being performed by the subject or noun. They do not indicate any tense, mood or gender. They are used as nouns, adverbs and adjectives. They are also used to form non-finite clauses which are simply dependent clauses that use non-finite verbs.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำกริยาเหล่านี้ไม่สามารถเป็นกริยาหลักของประโยคหรือประโยคจะไม่พูดถึงการกระทำที่กำลังดำเนินการ โดยหัวเรื่องหรือคำนาม พวกเขาไม่ระบุ หรือใด ๆ ที่ตึงเครียด อารมณ์เพศ พวกเขาจะใช้เป็นคำนาม คำนาม และคำคุณศัพท์ พวกเขายังใช้ประโยคไม่จำกัดซึ่งจะขึ้นอยู่กับแค่ประโยคที่ใช้กริยาไม่จำกัด ไปด้วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คำกริยาเหล่านี้ไม่สามารถเป็นคำกริยาหลักของประโยคหรือประโยคที่พวกเขาไม่ได้พูดคุยเกี่ยวกับการกระทำที่มีการดำเนินการโดยเรื่องหรือคำนาม พวกเขาไม่ได้บ่งบอกถึงอารมณ์ที่ตึงเครียดใด ๆ หรือเพศ พวกเขาจะใช้เป็นคำนามและคำคุณศัพท์คำวิเศษณ์ พวกเขายังใช้ในรูปแบบคำสั่งที่ไม่ จำกัด ซึ่งเป็นเพียงคำสั่งที่ใช้ขึ้นอยู่กับคำกริยาที่ไม่ จำกัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คำกริยาเหล่านี้ไม่สามารถเป็นกริยาหลักของประโยค หรือ ประโยค ขณะที่พวกเขาไม่ได้พูดคุยเกี่ยวกับการกระทำที่ถูกดำเนินการโดยประธานหรือคำนาม พวกเขาไม่แสดงอารมณ์ที่ตึงเครียด หรือเพศ พวกเขาจะใช้เป็นคำนาม คำวิเศษณ์ และคำคุณศัพท์ พวกเขายังใช้เพื่อสร้างข้อจำกัดไม่ที่เพียงอนุประโยคที่ใช้กริยาที่ไม่จำกัด