Scherzer and Ekroll [2012] analyse

Scherzer and Ekroll [2012] analyse motion in terms of occlusion. They consider the perception of motion in terms of the occlusion of the background, by a moving object, or occlusion of the moving object by the something in the foreground. Their experiment concludes that motion is perceived as smoother if the spatial gaps between key positions is occluded, or if the gaps themselves are reduced in size. Smith [2010] discusses how the motion we perceive in film is known as apparent motion, because of its origins in static images rather than actual motion, further classifying this motion into long-range and short-range. Long-range motion, such as beta movement, when two objects are alternately shown at different locations ten times a second, giving the perception of fluid movement of a single object. This type of motion requires us to have a knowledge of the real world movement, as well as there being a correspondence between the objects in the sequence. Short-range movement occurs when the displayed images are shown rapidly (greater than 13Hz) show a slight difference in the objects position. This type of motion does not require an understanding of the motion as it stimulates the same system in the brain used to detect real world motion. In cinema most motion is perceived as being short-range motion. This is because film frames are too complex and the frame rate is too high to properly perceive what is happening in terms of long-range motion

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Scherzer และ Ekroll [2012] วิเคราะห์การเคลื่อนไหวในแง่ของการอุดตัน พวกเขาคิดว่าการรับรู้การเคลื่อนไหวในแง่ของการอุดตันของพื้นหลัง โดยวัตถุเคลื่อนไหว หรือการอุดตันของวัตถุเคลื่อนไหวบางอย่างในเบื้องหน้า การทดลองสรุปว่า เคลื่อนไหวรับรู้ราบรื่น หากช่องว่างเชิงพื้นที่ระหว่างตำแหน่งสำคัญคือ occluded หรือช่องว่างตัวเองมีขนาดเล็กลง สมิธ [2010] อธิบายวิธีเรียกว่าเคลื่อนที่ชัดเจน การเคลื่อนไหวที่เรารับรู้ในฟิล์มเนื่องจากต้นกำเนิดในภาพนิ่งมากกว่าการเคลื่อนไหวจริง เพิ่มเติม ประเภทเคลื่อนไหวนี้ในระยะยาว และช่วงสั้น ๆ เคลื่อนไหวระยะไกล เช่นเบต้าการเคลื่อนไหว เมื่อวัตถุสองจะสลับกันแสดงสถานที่ต่าง ๆ กันสิบครั้งที่สอง ให้รับรู้การเคลื่อนไหวของวัตถุเดียวกัน การเคลื่อนไหวชนิดนี้กำหนดให้เราต้องมีความรู้ของการเคลื่อนไหวจริง เช่นมีการติดต่อระหว่างวัตถุในลำดับ ช่วงสั้น ๆ การเคลื่อนไหวเกิดขึ้นเมื่อมีแสดงรูปภาพที่แสดงอย่างรวดเร็ว (มากกว่า 13Hz) แสดงความแตกต่างเล็กน้อยในตำแหน่งวัตถุ การเคลื่อนไหวชนิดนี้ไม่ต้องมีความเข้าใจในการเคลื่อนที่เป็นมันช่วยกระตุ้นระบบเดียวในสมองที่ใช้ตรวจจับการเคลื่อนไหวจริง ในโรงภาพยนตร์ เคลื่อนที่ส่วนใหญ่รับรู้การเคลื่อนไหวช่วงสั้น ๆ ทั้งนี้เนื่องจากฟิล์มเฟรมมีความซับซ้อนเกินไป และอัตราเฟรมมากเกินไปอย่างสังเกตสิ่งที่เกิดขึ้นในแง่ของการเคลื่อนไหวระยะไกล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Scherzer และ Ekroll [2012] วิเคราะห์การเคลื่อนไหวในแง่ของการบดเคี้ยว พวกเขาคิดว่าการรับรู้ของการเคลื่อนไหวในแง่ของการอุดตันของพื้นหลังโดยวัตถุที่เคลื่อนที่หรือบดเคี้ยวของวัตถุที่เคลื่อนที่โดยสิ่งที่อยู่เบื้องหน้า การทดลองของพวกเขาสรุปว่าการเคลื่อนไหวเป็นที่รับรู้เป็นนุ่มนวลถ้าช่องว่างเชิงพื้นที่ระหว่างตำแหน่งที่สำคัญคือการโดนหรือถ้าช่องว่างของตัวเองมีขนาดเล็กลง สมิ ธ [2010] กล่าวถึงวิธีการเคลื่อนไหวที่เรารับรู้ในภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นที่รู้จักกันในการเคลื่อนไหวที่ชัดเจนเพราะต้นกำเนิดในรูปแบบคงที่มากกว่าการเคลื่อนไหวที่เกิดขึ้นจริงต่อการแบ่งประเภทของการเคลื่อนไหวนี้ลงในระยะยาวและระยะสั้น การเคลื่อนไหวในระยะยาวเช่นการเคลื่อนไหวเบต้าเมื่อวัตถุทั้งสองจะแสดงสลับกันในสถานที่ที่แตกต่างกันสิบครั้งที่สองให้การรับรู้ของการเคลื่อนไหวของเหลวของวัตถุเดียว ประเภทของการเคลื่อนไหวนี้ต้องการให้เรามีความรู้ในการเคลื่อนไหวของโลกจริงเช่นเดียวกับการมีการติดต่อระหว่างวัตถุในลำดับ การเคลื่อนไหวระยะสั้นเกิดขึ้นเมื่อภาพที่แสดงจะแสดงอย่างรวดเร็ว (มากกว่า 13Hz) แสดงให้เห็นความแตกต่างเล็กน้อยในตำแหน่งวัตถุ ประเภทของการเคลื่อนไหวนี้ไม่จำเป็นต้องมีความเข้าใจในการเคลื่อนไหวเป็นมันจะช่วยกระตุ้นระบบเดียวกันในสมองที่ใช้ในการตรวจจับการเคลื่อนไหวโลกแห่งความจริง ในโรงภาพยนตร์เคลื่อนไหวมากที่สุดคือการรับรู้ว่าเป็นการเคลื่อนไหวระยะสั้น เพราะนี่คือเฟรมภาพยนตร์ที่มีความซับซ้อนเกินไปและอัตราเฟรมที่สูงเกินไปที่จะต้องรับรู้สิ่งที่เกิดขึ้นในแง่ของการเคลื่อนไหวในระยะยาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และ scherzer ekroll [ 2012 ] วิเคราะห์การเคลื่อนไหวในแง่ของการ พวกเขาพิจารณาการรับรู้การเคลื่อนไหวในแง่ของการอุดตันของพื้นหลังของวัตถุ หรือการอุดตันของวัตถุที่เคลื่อนที่ โดยสิ่งที่อยู่เบื้องหน้า การทดลองของพวกเขาพบว่า การเคลื่อนไหวจะถูกมองว่าเรียบถ้าช่องว่างมิติระหว่างตำแหน่งสำคัญคือ occluded หรือถ้าช่องว่างที่ตัวเองมีขนาดลดลง สมิธ [ 2010 ] กล่าวถึงวิธีการเคลื่อนไหวที่เรารับรู้ในฟิล์มเรียกว่าการเคลื่อนไหวที่ชัดเจนเพราะมีต้นกำเนิดในรูปแบบคงที่มากกว่าจริงเคลื่อนไหว เพิ่มเติม กลุ่มเคลื่อนไหวนี้ในระยะยาว และระยะประชิด ช่วงยาวที่เคลื่อนไหว เช่น การเคลื่อนไหวเบต้า เมื่อวัตถุทั้งสองจะสลับกันแสดงในสถานที่แตกต่างกันสิบครั้งต่อวินาที ทำให้การรับรู้การเคลื่อนไหวของของเหลวของวัตถุเดียว . การเคลื่อนไหวประเภทนี้ต้องให้เรามีความรู้ของโลกเคลื่อนไหวจริง รวมทั้งมีการติดต่อระหว่างวัตถุในลำดับ การเคลื่อนไหวช่วงระยะสั้นเกิดขึ้นเมื่อภาพที่แสดงจะแสดงอย่างรวดเร็ว ( มากกว่า 13hz ) แสดงความแตกต่างเล็กน้อยในวัตถุตำแหน่ง การเคลื่อนไหวประเภทนี้ไม่ต้องใช้ความเข้าใจในการเคลื่อนไหวเป็นระบบเดียวกันในการกระตุ้นสมอง ใช้เพื่อตรวจจับการเคลื่อนไหวของโลกจริง ในโรงภาพยนตร์เคลื่อนไหวมากที่สุด คือ การรับรู้เป็นเคลื่อนไหวระยะประชิด นี้เป็นเพราะเฟรมภาพยนตร์มีความซับซ้อนเกินไปและอัตราเฟรมที่สูงเกินไปที่จะต้องรับรู้สิ่งที่เกิดขึ้นในแง่ของการเคลื่อนไหว