Zhao slowly put down the book. Alth

Zhao slowly put down the book. Although a lot of stuff wasn't of much use, he now had a better understanding of the this world.

This world wasn't like the ones in those poorly written novels he had read in his past life, where the mages didn't have any close combat ability, and the warriors couldn't attack from a far distance. This world was completely unlike that.

A mage's body wasn't as tough as a warriors. But if they use simple spells, like within the first three levels of magic, they would be able to instantaneously cast it. There would be no need to chant a long spell. So warriors wouldn't dare to look down on them in a fight.

But even if the warriors held a grudge against that, it doesn't mean that they would easily lose a fight. Don't forget that even the most average warriors could use bows and arrows, or spears and other long-range weapons. A warrior's strength shouldn't be overlooked.

Zhao slowly stood up and took a breath. After reading the miscellaneous book, he had determined that being low key was correct. He couldn't imagine how powerful the people were in this world.

He then walked to the window in the study, which was closed with paper shutters. Only a few commoners in the Continent had paper shutters, while the nobles had glass windows. But glass windows were too expensive, not something Green would buy.

Zhao opened the window and looked out. The study was on the third floor, and the light was good. From here he could see the castle square, where there were many women weaving weed mats.

Looking at those hard working people, Zhao's heart couldn't help but smile. These people were so happy and satisfied even though they were facing a huge crisis.

This time Zhao really hated himself for not having the strength to protect these people. The most he could do was let them escape into his spatial farm, but you couldn't always run away from everything.

Just then, a knock came from the door. It was Meirin. "Master, it's time for lunch."

Zhao froze for a moment. He really didn't think that time had gone by so fast, but after looking outside, sure enough there were people going back inside to eat.

He opened the door, only to find a look of joy on Meirin's face. "Grandma Meirin, why are you so happy?"

"It's nothing, Master. Time to go eat."

Zhao nodded and followed Meirin downstairs. Meg and everyone else was already waiting for him in the dining room.

After everyone sat down, Zhao decided to give out his instructions. He turned to Blockhead. "Blockhead, you will help Meirin with the weed boat. You have to lead people to cut the weeds and help them with your strength.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Zhao ช้าลงหนังสือ ถึงแม้ว่าจำนวนมากของสิ่งที่ไม่ได้ใช้มาก ขณะนี้มีความเข้าใจอันดีนี้โลกโลกนี้ไม่ได้เช่นคนในนวนิยายที่เขียนไม่ดีที่เขาอ่านในชีวิตของเขาผ่านมา ที่ผู้วิเศษไม่มีความสามารถในการต่อสู้ใด ๆ ปิด และนักรบไม่สามารถโจมตีจากระยะไกล โลกนี้ได้อย่างสมบูรณ์ซึ่งแตกต่างจากที่ร่างกายเป็น mage ไม่ยากเป็นเป็นนักรบ แต่ถ้าใช้คาถาง่าย เช่นอยู่ในระดับสามอันดับแรกของมายากล พวกเขาจะสามารถทันทีโยนมัน จะไม่ต้องสวดมนต์สะกดยาว ดังนั้น นักรบคงไม่กล้าที่จะมองลงมาดูพวกเขาในการต่อสู้แต่แม้ว่านักรบถือโทษที่โกรธ มันไม่ได้หมายความ ว่า พวกเขาจะสูญเสียการต่อสู้ได้อย่างง่ายดาย อย่าลืมว่า นักรบที่สุดเฉลี่ยจะใช้คันธนู และลูก ศร หรือหอก และอาวุธยิงระยะไกลอื่น ๆ ความแข็งแกร่งของนักรบไม่ควรมองข้ามZhao ยืนขึ้นอย่างช้า ๆ และเอาลมหายใจ หลังจากอ่านหนังสือเบ็ดเตล็ด เขาได้ระบุว่า เป็นโลว์คีย์ถูกต้อง เขาไม่สามารถคิดวิธีที่มีประสิทธิภาพคนในโลกนี้เขาจากนั้นเดินไปหน้าต่างในการศึกษา ซึ่งถูกปิด ด้วยประตูหน้าต่างกระดาษ เพียงไม่กี่ไพร่ในทวีปมีกระดาษสีมา ขณะที่ขุนนางมีหน้าต่างกระจก แต่หน้าต่างกระจกที่มีราคาแพงเกินไป บางสิ่งบางอย่างไม่ได้จะซื้อสีเขียวZhao เปิดหน้าต่าง และมองออก การศึกษาคือชั้นสาม และแสงดี ที่นี่ เขาสามารถเห็นปราสาทสี่เหลี่ยม มีผู้หญิงหลายคนทอเสื่อวัชพืชมองที่คนทำงานหนัก เจาส์หัวใจไม่สามารถช่วย แต่รอยยิ้ม คนเหล่านี้ได้เพื่อให้มีความสุข และพอใจแม้ว่าพวกเขาได้เผชิญกับวิกฤตใหญ่เวลานี้เจียวจริง ๆ เกลียดตัวเองไม่ได้มีความแข็งแรงเพื่อปกป้องคนเหล่านี้ ส่วนใหญ่ที่เขาสามารถทำให้พวกเขาหลบหนีเข้าไปในฟาร์มของปริภูมิ แต่คุณไม่สามารถเรียกใช้เสมอสวยแล้ว เคาะมาจากประตู มันเป็น Meirin "หลัก มันเป็นเวลาสำหรับมื้อกลางวัน"Zhao froze ครู่ เขาจริง ๆ ไม่ได้คิดว่า เวลาได้ผ่านไปโดยอย่างรวดเร็ว แต่หลังจากมองภายนอก พอแน่ใจว่ามีคนกลับไปภายในกินเขาเปิดประตู เพียงเพื่อจะพบลักษณะของความสุขบนใบหน้าของ Meirin "ยาย Meirin เหตุใดคุณมีความสุข? ""มันเป็นอะไร หลัก เวลาไปกิน"Zhao แล้วพยักหน้าอย่าง และตาม Meirin ชั้นล่าง Meg และคนอื่น ๆ ถูกแล้วรอเขาที่ห้องอาหารหลังจากที่ทุกคนนั่งลง Zhao ตัดสินใจที่จะให้คำแนะนำของเขา เขากลายเป็นคนโง่ "คนโง่ คุณจะช่วยให้ Meirin กับเรือวัชพืช คุณต้องนำคนตัดวัชพืช และช่วยให้พวกเขา มีความแข็งแรงของคุณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Zhao ช้าใส่ลงหนังสือ แม้ว่าจำนวนมากของสิ่งที่ไม่ได้ใช้มากตอนนี้เขามีความเข้าใจที่ดีขึ้นของโลกนี้. โลกนี้ไม่ได้เช่นคนในนวนิยายที่เขียนไม่ดีเหล่านั้นเขาได้อ่านในชีวิตที่ผ่านมาของเขาซึ่งผู้วิเศษไม่ได้ มีความสามารถในการต่อสู้ใด ๆ ที่ใกล้ชิดและนักรบไม่สามารถโจมตีจากระยะไกล โลกนี้ได้อย่างสมบูรณ์แตกต่างจากที่. ร่างกายผู้วิเศษไม่ได้เป็นยากเป็นนักรบ แต่ถ้าพวกเขาใช้คาถาง่ายเช่นในสามระดับแรกของวิเศษที่พวกเขาจะสามารถที่จะโยนมันทิ้งทันที จะไม่มีความจำเป็นที่จะสวดมนต์คาถายาว ดังนั้นนักรบจะไม่กล้าที่จะมองลงมาที่พวกเขาในการต่อสู้. แต่แม้ว่านักรบจัดเสียใจกับว่ามันไม่ได้หมายความว่าพวกเขาได้อย่างง่ายดายจะสูญเสียการต่อสู้ อย่าลืมว่าแม้นักรบเฉลี่ยส่วนใหญ่สามารถใช้คันธนูและลูกศรหรือหอกและอาวุธระยะยาว ความแข็งแรงของนักรบไม่ควรมองข้าม. Zhao ช้าลุกขึ้นยืนและเอาลมหายใจ หลังจากที่ได้อ่านหนังสือเล่มอื่น ๆ เขาได้รับการพิจารณาว่าเป็นคีย์ต่ำถูกต้อง เขาไม่สามารถคิดวิธีการที่มีประสิทธิภาพคนอยู่ในโลกนี้. จากนั้นเขาก็เดินไปที่หน้าต่างในการศึกษาซึ่งได้รับการปิดด้วยกระดาษบานประตูหน้าต่าง เพียงไพร่ไม่กี่แห่งในทวีปยุโรปมีบานประตูหน้าต่างกระดาษในขณะที่ขุนนางมีหน้าต่างกระจก แต่หน้าต่างกระจกมีราคาแพงเกินไปไม่ใช่สิ่งที่กรีนจะซื้อ. Zhao เปิดหน้าต่างและมองออกไปนอก การศึกษาอยู่ในชั้นที่สามและแสงได้ดี จากที่นี่เขาจะได้เห็นตารางปราสาทที่มีผู้หญิงหลายคนทอเสื่อวัชพืช. มองไปที่ผู้คนที่ทำงานหนักหัวใจ Zhao ไม่สามารถช่วย แต่รอยยิ้ม คนเหล่านี้จึงมีความสุขและความพึงพอใจถึงแม้ว่าพวกเขากำลังเผชิญหน้ากับวิกฤตใหญ่. เวลา Zhao นี้จริงๆเกลียดตัวเองไม่ได้มีความแข็งแรงที่จะปกป้องคนเหล่านี้ ส่วนใหญ่เขาจะทำก็คือปล่อยให้พวกเขาหลบหนีเข้าไปในฟาร์มเชิงพื้นที่ของเขา แต่คุณอาจจะไม่เคยวิ่งหนีจากทุกสิ่ง. ทันใดนั้นเสียงเคาะมาจากประตู มันเป็นเมริน "นายก็ถึงเวลาสำหรับมื้อกลางวัน." Zhao แช่แข็งสักครู่ เขาจริงๆไม่ได้คิดว่าเวลาที่ผ่านไปอย่างรวดเร็ว แต่หลังจากที่มองออกไปข้างนอกนั่นเองค่ะมีคนจะกลับเข้าไปข้างในจะกิน. เขาเปิดประตูเพียงเพื่อจะพบลักษณะของความสุขบนใบหน้าของเมริน "ยายเมรินทำไมคุณมีความสุขเหรอ?" "มันเป็นอะไรปริญญาโท. เวลาที่จะไปกิน." Zhao พยักหน้าและตามเมรินลงมาชั้นล่าง เม็กและคนอื่น ๆ ได้แล้วรอให้เขาในห้องรับประทานอาหาร. หลังจากที่ทุกคนนั่งลง Zhao ตัดสินใจที่จะให้คำแนะนำของเขา เขาหันไปคนโง่ "คนโง่คุณจะช่วยให้เมรินกับเรือวัชพืช. คุณต้องนำคนที่จะตัดวัชพืชและช่วยให้พวกเขามีความแข็งแรงของคุณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จ้าว ค่อยๆใส่ลงในหนังสือ แต่หลายอย่างที่ไม่ได้ใช้มาก ตอนนี้เขามีความเข้าใจที่ดีขึ้นของโลกนี้ .โลกนี้ไม่ได้เป็นหนึ่งในนั้น เขาได้อ่านงานเขียนนวนิยายชีวิตในอดีตของเขา ซึ่งเหล่าจอมเวทย์ไม่ได้มีความสามารถต่อสู้ปิด และนักรบไม่สามารถโจมตีจากระยะไกล โลกนี้มันต่างจากนั้นร่างของนักเวทย์ไม่เหนียว เป็นนักรบ แต่ถ้าจะใช้สกิลง่าย เช่น ภายในสามระดับแรกของเวทมนตร์ พวกเขาจะสามารถจะทิ้งมัน ไม่ต้องท่องคาถายาว แล้วนักรบก็ไม่กล้าดูถูกพวกเขา ในการต่อสู้แต่ถ้านักรบโกรธแค้น มันไม่ได้หมายความ ว่า พวกเขาได้อย่างง่ายดายจะสูญเสียการต่อสู้ อย่าลืมว่า แม้แต่นักรบที่เฉลี่ยมากที่สุดสามารถใช้ธนูและลูกศรหอกและอาวุธอื่น ๆหรือระยะไกล พลังของนักรบที่ไม่ควรมองข้ามจ้าวค่อยๆลุกขึ้นยืนและเอาลมหายใจ หลังจากการอ่านหนังสือเบ็ดเตล็ด เขามุ่งมั่นที่เป็นคีย์ต่ำได้ถูกต้อง เขาไม่สามารถจินตนาการว่าจะมีผู้คนในโลกนี้จากนั้นเขาก็เดินไปที่หน้าต่าง ในการศึกษา ซึ่งเป็นบานเกล็ดปิดด้วยกระดาษ เพียงไม่กี่สามัญชนในทวีปมีบานประตูหน้าต่างกระดาษ ในขณะที่ขุนนางที่มีหน้าต่างกระจก แต่หน้าต่างกระจกก็แพง บางอย่างไม่เขียวก็ซื้อจ้าว เปิดหน้าต่างและมองออกไป ศึกษาอยู่ชั้นสาม และสว่างดี จากที่นี่ เขาสามารถเห็นปราสาทสี่เหลี่ยม ซึ่งมีผู้หญิงมากมายทอเสื่อวัชพืชมองคนที่ทำงานที่ยาก หัวใจจ้าว ก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้แต่ยิ้ม คนเหล่านี้มีความสุข และพอใจแม้ว่าพวกเขากำลังเผชิญกับวิกฤตครั้งใหญ่คราวนี้จ้าว เกลียดตัวเองที่ไม่ได้มีความแข็งแรงที่จะปกป้องคนเหล่านี้ ส่วนใหญ่ที่เขาทำได้ คือให้พวกเขาหนีเข้าไปในฟาร์มของเขาเชิงพื้นที่ แต่คุณไม่สามารถหนีไปจากทุกอย่างจากนั้น เคาะออกมาจากประตู มัน meirin ” คุณชาย ได้เวลาอาหารกลางวันแล้ว”จ้าวชะงักชั่วขณะ เขาไม่คิดเลยจริงๆว่าเวลาผ่านไปเร็วมาก แต่หลังจากดูภายนอกนั่นเอง มีคนต้องกลับเข้าไปกินเขาเปิดประตู เพื่อค้นหาลักษณะของความสุขบนใบหน้า meirin ของ” คุณยาย meirin ทำไมคุณมีความสุขจัง ?" ไม่มีอะไรหรอก อาจารย์ เวลาไปกิน "จ้าวพยักหน้าตาม meirin ข้างล่าง เม็ก และทุกคนกำลังรอเขาอยู่ในห้องอาหารหลังจากทุกคนนั่งลง เจ้าตัดสินใจที่จะให้คำแนะนำของเขา เขากลายเป็นคนโง่ " คนโง่ , คุณจะช่วย meirin กับเรือกำจัดวัชพืช คุณต้องชี้นำให้คนตัดหญ้า และช่วยให้พวกเขามีความแข็งแกร่งของคุณ