Reverse shoulder arthroplasty is a

Reverse shoulder arthroplasty is a well accepted treatment for patients with a symptomatic cuff tear arthropathy, failed total shoulder arthroplasty and sequelae of trauma (Frankle et al., 2005, Guery et al., 2006, Levy et al., 2007a, Levy et al., 2007b, Sirveaux et al., 2004, Wall et al., 2007 and Werner et al., 2005). Nonetheless some challenges remain, scapular notching which was originally described by Sirveaux et al. (2004) is the most frequently reported complication in reverse shoulder arthroplasty caused by the reversed implant design concept. Notching is reported with a high prevalence ranging from 44 to 96% (Boileau et al., 2005 and Simovitch et al., 2007; Werner et al., 2005). Scapular notching is a consequence of repeated impingement between the humeral implant component and the scapular neck during adduction of the arm which in time results in bony erosion and polyethylene wear of the onlay (Boileau et al., 2005 and Simovitch et al., 2007). Impingement can further restrict the range of motion of the arm and notching may lead to early implant loosening caused by bone loss and wear particle induced weakening of the bone-implant interface (Nyffeler et al., 2004 and Vanhove and Beugnies, 2004). Because of the proposed mechanical explanation for scapular notching, research groups have investigated surgical, anatomical and implant associated influence factors, with the aim to reduce scapular impingement and notching. Simovitch et al. investigated 77 consecutive shoulders of patients that had developed scapular notching and found a high correlation of inferior notching with the angle between the glenosphere and the scapular neck as well as with the position of the glenosphere on the proximal humerus (Simovitch et al., 2007). In subsequent studies, the influence of glenosphere positioning has been confirmed and several authors have recommended an increased inferior overlap (Gutiérrez et al., 2008; Lévigne et al., 2008 and Middernacht et al., 2008). In a biomechanical study on scapular bone models, Chou et al. investigated the range of motion of reverse shoulder prostheses with different glenosphere configurations and found eccentric and larger diameter glenospheres to improve the amount of maximum adduction (Chou et al., 2009). Furthermore a, reduced humeral neck-shaft angle and cup depth tends to result in improved adduction deficit in reverse shoulder arthroplasty (Boileau et al., 2005 and Gutiérrez et al., 2008).

In most of the clinical and biomechanical studies addressing the notching phenomenon, the factors that influence scapular notching are associated with the impingement of the humeral implant with the scapular bone during arm adduction. Nonetheless, clinically patients often show limited abilities in performing internal rotation tasks after reverse shoulder arthroplasty (Levy et al., 2014, Sirveaux and Mole, 2010, Stevens et al., 2014 and Triplet et al., 2014) which may lead to reduced mobility in daily living activities and may limit the ability to perform perineal care, which requires a maximum of internal rotation (Raiss et al., 2007; Sirveaux and Mole, 2010). Possible reasons for this limited function in internal rotation might be soft tissue related, but also could be a result of the reverse biomechanical joint function caused by the implant design, or by impingement of the humeral prosthesis with the scapular bone although these have not been investigated or verified. The purpose of this biomechanical study was therefore to investigate the influence of the glenosphere position and implant design features on the mechanical conflict between the humeral component and the scapula during internal rotation of the arm. Furthermore, in the same context, the effect of the individual scapular anatomy on the internal rotation was evaluated. The hypothesis we posed was that the size and position of the glenosphere, humeral cup depth, and the anatomy of the scapula all have a combined influence on the inferior scapular impingement of reverse shoulder arthroplasty during internal rotation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รักษาดียอมรับเป็นข้อไหล่ย้อนหลังสำหรับผู้ป่วยข้อมืออาการฉีกขาด arthropathy ล้ม sequelae ของการบาดเจ็บและผ่าตัดเปลี่ยนข้อไหล่รวม (Frankle et al. 2005, Guery et al. 2006 เรียกเก็บ 2007b, Levy et al. et al. 2007a, Sirveaux et al. 2004 ผนัง et al. 2007 และ Werner et al. 2005) กระนั้นความท้าทายบางอย่างยังคงอยู่ บริเวณสะบักบากซึ่งเดิมอธิบายไว้โดย Sirveaux et al. (2004) เป็นภาวะแทรกซ้อนรายงานบ่อยที่สุดในข้อไหล่ย้อนกลับที่เกิดจากการกลับรายการเทียมออก บากเป็นรายงาน มีความชุกสูงถึง 44 96% (เซบอยโลว์ et al. 2005 และ Simovitch et al. 2007 Werner et al. 2005) จู๊ดบากเป็นผลของการปะทะซ้ำระหว่างคอมโพเนนต์เทียมรอบต้นแขนและคอจู๊ดระหว่าง adduction ของแขนที่เวลาหลุดพังทลายและเอทิลีสึกนเลย์ (เซบอยโลว์ et al. 2005 และ Simovitch et al. 2007) ปะทะสามารถจำกัดช่วงของการเคลื่อนไหวของแขน และบากอาจนำไปสู่ต้นเทียมหลวมเกิดจากกระดูกและสึกหรออ่อนแอเกิดอนุภาคของอินเทอร์เฟซกระดูกเทียม (Nyffeler et al. 2004 และ Vanhove และ Beugnies, 2004) เพราะอธิบายกลเสนอสำหรับบากจู๊ด กลุ่มวิจัยมีการตรวจสอบกายวิภาค ผ่าตัด และปัจจัยอิทธิพลที่เกี่ยวข้อง มีจุดมุ่งหมายเพื่อลดการปะทะจู๊ดและบากเทียม Simovitch et al.สอบสวน 77 ติดกันไหล่ของผู้ป่วยที่มีพัฒนาจู๊ดบาก และพบความสัมพันธ์ที่สูงของด้อยกว่าบาก กับมุมระหว่างการ glenosphere และคอจู๊ดเช่น เดียว กับตำแหน่งของ glenosphere บนกระดูกต้นแขนใกล้เคียง (Simovitch et al. 2007) ในการศึกษาต่อ อิทธิพลของตำแหน่ง glenosphere ได้รับการยืนยัน และผู้แต่งหลายคนก็แนะนำซ้อนน้อยเพิ่มขึ้น (สามารถเล่น et al. 2008 Lévigne et al. 2008 และ Middernacht et al. 2008) ในการศึกษาชีวกลศาสตร์ในกระดูกจู๊ด โชวร้อยเอ็ดตรวจสอบช่วงของการเคลื่อนไหวของส่วนไหล่ย้อนกลับกับการกำหนดค่า glenosphere ที่แตกต่างกัน และพบความผิดปกติ และมีขนาดใหญ่เส้นผ่าศูนย์กลาง glenospheres การปรับปรุงจำนวนสูงสุด adduction (โชว et al. 2009) นอกจากนี้ ลดรอบต้นแขนคอเพลามุมและถ้วยลึกมักจะ ทำขาดดุล adduction ดีขึ้นในข้อไหล่ย้อนกลับ (เซบอยโลว์ et al. 2005 และสามารถเล่น et al. 2008)In most of the clinical and biomechanical studies addressing the notching phenomenon, the factors that influence scapular notching are associated with the impingement of the humeral implant with the scapular bone during arm adduction. Nonetheless, clinically patients often show limited abilities in performing internal rotation tasks after reverse shoulder arthroplasty (Levy et al., 2014, Sirveaux and Mole, 2010, Stevens et al., 2014 and Triplet et al., 2014) which may lead to reduced mobility in daily living activities and may limit the ability to perform perineal care, which requires a maximum of internal rotation (Raiss et al., 2007; Sirveaux and Mole, 2010). Possible reasons for this limited function in internal rotation might be soft tissue related, but also could be a result of the reverse biomechanical joint function caused by the implant design, or by impingement of the humeral prosthesis with the scapular bone although these have not been investigated or verified. The purpose of this biomechanical study was therefore to investigate the influence of the glenosphere position and implant design features on the mechanical conflict between the humeral component and the scapula during internal rotation of the arm. Furthermore, in the same context, the effect of the individual scapular anatomy on the internal rotation was evaluated. The hypothesis we posed was that the size and position of the glenosphere, humeral cup depth, and the anatomy of the scapula all have a combined influence on the inferior scapular impingement of reverse shoulder arthroplasty during internal rotation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การผ่าตัดเปลี่ยนข้อไหล่ย้อนกลับคือการรักษาที่ได้รับการยอมรับเป็นอย่างดีสำหรับผู้ป่วยที่มีอาการข้อมือ arthropathy ฉีกขาดล้มเหลวในการผ่าตัดเปลี่ยนข้อไหล่รวมและผลที่ตามมาของการบาดเจ็บ (Frankle et al., 2005 Guery et al., 2006 ประกาศ et al., 2007A, Levy, et al . 2007B, Sirveaux et al., 2004 กำแพง et al., 2007 และเวอร์เนอร์ et al., 2005) อย่างไรก็ตามความท้าทายบางอย่างยังคงอยู่ Notching เซนต์จู๊ดซึ่งอธิบายเดิมโดย Sirveaux et al, (2004) เป็นภาวะแทรกซ้อนที่พบได้บ่อยในการผ่าตัดเปลี่ยนข้อไหล่ย้อนกลับเกิดจากแนวคิดการออกแบบย้อนกลับเทียม Notching มีรายงานที่มีความชุกสูงตั้งแต่ 44-96% (Boileau et al, 2005 และ Simovitch et al, 2007;... แวร์เนอร์, et al, 2005) Notching เซนต์จู๊ดเป็นผลมาจากการปะทะซ้ำระหว่างองค์ประกอบเทียม humeral และคอเซนต์จู๊ดช่วง adduction ของแขนซึ่งในผลเวลาในกระดูกกัดเซาะและเอทิลีนการสึกหรอของ Onlay นี้ (Boileau et al., ปี 2005 และ Simovitch et al., 2007) . การปะทะจะสามารถ จำกัด ช่วงของการเคลื่อนไหวของแขนและ Notching อาจนำไปสู่การคลายเทียมต้นที่เกิดจากการสูญเสียกระดูกและสวมใส่อนุภาคลดลงการเหนี่ยวนำของอินเตอร์เฟซกระดูกเทียม (Nyffeler et al., 2004 Vanhove และ Beugnies, 2004) เพราะคำอธิบายกลเสนอให้ Notching เซนต์จู๊ด, กลุ่มวิจัยได้ตรวจสอบการผ่าตัดทางกายวิภาคและรากเทียมที่เกี่ยวข้องปัจจัยที่มีอิทธิพลโดยมีจุดประสงค์เพื่อลดการปะทะเซนต์จู๊ดและ Notching Simovitch et al, ตรวจสอบ 77 ไหล่ติดต่อกันของผู้ป่วยที่ได้รับการพัฒนา Notching เซนต์จู๊ดและพบว่ามีความสัมพันธ์สูงของ Notching ด้อยกว่าด้วยมุมระหว่าง glenosphere และลำคอเซนต์จู๊ดได้เป็นอย่างดีเช่นเดียวกับตำแหน่งของ glenosphere บนกระดูกใกล้เคียง (Simovitch et al., 2007) . ในการศึกษาต่ออิทธิพลของการวางตำแหน่ง glenosphere ได้รับการยืนยันและอีกหลายผู้เขียนได้แนะนำทับซ้อนด้อยกว่าที่เพิ่มขึ้น (Gutiérrez et al, 2008;... Levigne, et al, 2008 และ Middernacht et al, 2008) ในการศึกษาชีวกลศาสตร์ในรูปแบบของกระดูกเซนต์จู๊ด, Chou, et al ตรวจสอบช่วงของการเคลื่อนไหวของขาเทียมไหล่ย้อนกลับกับการกำหนดค่า glenosphere ที่แตกต่างกันและพบว่าผิดปกติและมีขนาดใหญ่เส้นผ่าศูนย์กลาง glenospheres เพื่อปรับปรุงปริมาณของ adduction สูงสุด (Chou et al., 2009) นอกจากนี้การลดลง humeral มุมและถ้วยลึกคอเพลามีแนวโน้มที่จะส่งผลให้เกิดการขาดดุล adduction ที่ดีขึ้นในการผ่าตัดเปลี่ยนข้อไหล่ย้อนกลับ (Boileau et al., ปี 2005 และGutiérrez et al., 2008). ในส่วนของการศึกษาทางคลินิกและชีวกลศาสตร์ที่อยู่ Notching ปรากฏการณ์ปัจจัยที่มีอิทธิพล Notching เซนต์จู๊ดที่เกี่ยวข้องกับการปะทะของเทียม humeral กับกระดูกเซนต์จู๊ดช่วงแขน adduction อย่างไรก็ตามผู้ป่วยคลินิกมักจะแสดงความสามารถที่ จำกัด ในการปฏิบัติงานการหมุนภายในหลังการผ่าตัดเปลี่ยนข้อไหล่ย้อนกลับ (Levy et al., 2014 Sirveaux และตุ่น 2010 สตีเว่น et al., ปี 2014 และ Triplet et al., 2014) ซึ่งอาจนำไปสู่การลดลง ความคล่องตัวในการทำกิจกรรมในชีวิตประจำวันและอาจจำกัดความสามารถในการดำเนินการดูแลฝีเย็บซึ่งจะต้องมีการหมุนสูงสุดภายใน (Raiss et al, 2007;. Sirveaux และตุ่น, 2010) เหตุผลที่เป็นไปได้สำหรับฟังก์ชั่นนี้ จำกัด ในการหมุนภายในอาจจะมีเนื้อเยื่ออ่อนที่เกี่ยวข้อง แต่ยังอาจเป็นผลมาจากการทำงานร่วมกันย้อนกลับชีวกลศาสตร์ที่เกิดจากการออกแบบรากฟันเทียมหรือโดยการปะทะของเทียม humeral กับกระดูกเซนต์จู๊ดแม้ว่าสิ่งเหล่านี้ไม่ได้รับการตรวจสอบ หรือตรวจสอบ วัตถุประสงค์ของการศึกษาชีวกลศาสตร์นี้จึงจะตรวจสอบอิทธิพลของตำแหน่งและการออกแบบเทียม glenosphere คุณสมบัติในความขัดแย้งทางกลระหว่างองค์ประกอบ humeral และกระดูกสะบักระหว่างการหมุนภายในของแขน นอกจากนี้ในบริบทเดียวกันผลกระทบของลักษณะทางกายวิภาคเซนต์จู๊ดของแต่ละบุคคลในการหมุนภายในถูกประเมิน สมมติฐานที่เราโพสต์ก็คือว่าขนาดและตำแหน่งของ glenosphere ลึกถ้วย humeral และลักษณะทางกายวิภาคของกระดูกสะบักทั้งหมดมีอิทธิพลรวมในการปะทะเซนต์จู๊ดด้อยของการผ่าตัดเปลี่ยนข้อไหล่ย้อนกลับระหว่างการหมุนภายใน