Kinetics and Metabolism Bromine is

Kinetics and Metabolism Bromine is a gas and, therefore, inhalation exposure is the most relevant route of exposure to humans [6]. Other routes of exposure are minimal.
Following inhalation, bromine is absorbed by the lungs and the physical characteristics of bromine determine the depth and site of penetration into the lung tissue and therefore the rate of absorption. Bromine deposition in the lungs is primarily determined by the water solubility of bromine. Bromine is relatively more water soluble than chlorine and thus tends to produce effects on the upper respiratory tract. However, inhalation of high concentrations, e.g. in confined spaces, may also cause marked irritant effects on the lower airways [6].
No data could be located regarding the absorption of bromine vapours via the ocular or dermal routes of exposure.
Following ingestion, bromine liquid is rapidly and completely absorbed from the intestine by passive, paracellular transport. Bromine crosses blood cell membranes in an electrically neutral form [1].
Bromine is distributed widely into various tissues and mainly into the extracellular fluid of the body [1].
There are no data regarding the metabolism of inhaled bromine, however bromine has been known to quickly form bromide in living tissue [6]. Bromide is partitioned in the body similarly to chloride and acts by replacing chloride. Bromide ion is a CNS depressant and its adverse effects are as a result of overdoses, however due to the extreme irritant nature of bromine, the duration of exposure is generally severely limited, reducing any likely body burden of bromide [1].
No data could be located regarding the biological half-life of inhaled bromine. The biological half-life of ingested bromine has been reported to be between 12 and 30 days in humans [6]. The biological half-life in rats is markedly shorter, being approximately 3 days.
Bromine reacts with water resulting in the formation of hydrobromous acid, which slowly decomposes to hydrogen bromide and O2 [7]. The mechanism of action of bromine is by liberation of nascent oxygen or oxygen free radicals from the water present in mucous membranes. It is the nascent oxygen, a potent oxidiser, which is responsible for bromineinduced tissue damage [2, 6].
No data could be located regarding the excretion of bromine from the body.
Sources and Route of Human Exposure Bromine is a halogen element found naturally occurring in the earth’s crust and seawater in various chemical forms [6].
Exposure to bromine usually occurs as a result of accidental spill or leak during transportation or manufacturing. One of the major routes of exposure in humans is through inhalation of bromine vapour, with other routes of exposure being minimal [6].
Exposure to bromine may occur via inhalation, oral, dermal or ocular routes [6]. Bromine is a gas and therefore, inhalation exposure is the most relevant route to humans.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จลนพลศาสตร์และโบรมีนเผาผลาญคือ ก๊าซ และ จึง ดมแสงเป็นกระบวนการที่เกี่ยวข้องมากที่สุดของการสัมผัสกับมนุษย์ [6] เส้นทางอื่น ๆ ของแสงมีน้อยที่สุด ต่อดม โบรมีนจะดูดซึม โดยปอด และลักษณะทางกายภาพของโบรมีนกำหนดความลึกและเว็บไซต์ของการเจาะเข้าไปในเนื้อเยื่อปอด และอัตราการดูดซึม โบรมีนสะสมในปอดเป็นหลักกำหนด โดยการละลายน้ำของโบรมีน โบรมีนค่อนข้างมากกว่าน้ำละลายกว่าคลอรีน และจึง มีแนวโน้มที่จะ สร้างผลต่อการหายใจส่วนบน อย่างไรก็ตาม ความเข้มข้นสูง เช่นในพื้นที่จำกัด การสูดดมอาจทำให้เกิดผล irritant เครื่องบินลดลง [6] ไม่มีข้อมูลอาจเป็นอยู่เกี่ยวกับการดูดซึมของโบรมีน vapours ผ่านผิวหนัง หรือแนวเส้นทางของแสง ต่อกิน ของเหลวโบรมีนเป็นอย่างรวดเร็ว และสมบูรณ์ดูดซึมจากลำไส้ โดยแฝง paracellular ขนส่ง โบรมีนข้ามเยื่อหุ้มเซลล์เลือดในแบบที่เป็นกลางไฟฟ้า [1] โบรมีนเป็นกระจายอย่างกว้างขวางไป ยังเนื้อเยื่อต่าง ๆ และส่วนใหญ่ เป็นน้ำมัน extracellular ของร่างกาย [1] มีไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับเมแทบอลิซึมของโบรมีนดม แต่ได้ทราบว่าโบรมีนได้อย่างรวดเร็วแบบฟอร์มโบรไมด์ในเนื้อเยื่อชีวิต [6] โบรไมด์กั้นในร่างกายคล้ายกับคลอไรด์ และหน้าที่ โดยแทนคลอไรด์ โบรไมด์ไอออนเป็นฤทธิ์ CNS และผลร้ายเป็นผลของ overdoses ไรมาก irritant ธรรมชาติของโบรมีน ระยะเวลาของการสัมผัสอยู่โดยทั่วไปจำกัดอย่างรุนแรง ลดภาระใด ๆ ร่างกายที่มีแนวโน้มของโบรไมด์ [1] ไม่มีข้อมูลอาจอยู่เกี่ยวกับ half-life ชีวภาพของโบรมีนดม ฮาล์ฟ-ไลฟ์ชีวภาพของโบรมีนติดเครื่องแล้วได้รับรายงานว่า ระหว่างวันที่ 12 และ 30 ในมนุษย์ [6] ฮาล์ฟ-ไลฟ์ชีวภาพในหนูสั้นอย่างเด่นชัด เป็นประมาณ 3 วันได้ โบรมีนทำปฏิกิริยากับน้ำเกิดการก่อตัวของกรด hydrobromous ซึ่งช้า decomposes ไฮโดรเจนโบรไมด์และ O2 [7] กลไกของการดำเนินการของโบรมีนคือการปลดปล่อยออกซิเจน nascent หรืออนุมูลอิสระออกซิเจนจากน้ำที่อยู่ในเมือก ได้ออกซิเจน nascent, oxidiser มีศักยภาพ ซึ่งรับผิดชอบการทำลายเนื้อเยื่อ bromineinduced [2, 6] ไม่มีข้อมูลอาจเป็นอยู่เกี่ยวกับการขับถ่ายของโบรมีนจากร่างกาย แหล่งที่มาและกระบวนการผลิตของมนุษย์แสงโบรมีนเป็นฮาโลเจนเป็นองค์ประกอบที่พบเกิดขึ้นตามธรรมชาติในเปลือกโลกและน้ำทะเลแบบเคมี [6] สัมผัสกับโบรมีนมักจะเกิดเป็นผลของอุบัติเหตุหกรั่วไหลระหว่างการขนส่งหรือการผลิต หนึ่งในเส้นทางหลักของการสัมผัสในมนุษย์ได้ผ่านการสูดดมไอโบรมีน กับเส้นทางอื่น ๆ ของแสงมีน้อยที่สุด [6] สัมผัสกับโบรมีนอาจผ่านดม ช่องปาก ผิวหนัง หรือแนวเส้นทาง [6] โบรมีนเป็นแก๊ส และดังนั้น ดมแสงเป็นกระบวนการส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับมนุษย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จลนพลศาสตร์และการเผาผลาญอาหารโบรมีนเป็นก๊าซและดังนั้นการสัมผัสสูดดมเป็นเส้นทางที่มีความสำคัญที่สุดของการสัมผัสกับมนุษย์ [6] เส้นทางอื่น ๆ ของการเปิดรับแสงที่น้อยที่สุด.
ต่อไปนี้เมื่อสูดดม, โบรมีนถูกดูดซึมโดยปอดและลักษณะทางกายภาพของโบรมีนตรวจสอบความลึกและเว็บไซต์ของการเจาะเข้าไปในเนื้อเยื่อปอดและทำให้อัตราการดูดซึม การสะสมโบรมีนในปอดจะกำหนดโดยการละลายน้ำของโบรมีน โบรมีนเป็นน้ำที่ละลายน้ำได้ค่อนข้างมากขึ้นกว่าคลอรีนและทำให้มีแนวโน้มที่จะก่อให้เกิดผลในทางเดินหายใจส่วนบน อย่างไรก็ตามการสูดดมความเข้มข้นสูงเช่นในพื้นที่ จำกัด อาจทำให้เกิดการทำเครื่องหมายระคายเคืองในทางเดินหายใจลดลง [6].
ไม่มีข้อมูลที่อาจจะอยู่เกี่ยวกับการดูดซึมของไอระเหยโบรมีนผ่านเส้นทางที่ตาหรือผิวหนังของแสง.
ต่อไปนี้การบริโภคโบรมีน ของเหลวอย่างรวดเร็วและดูดซึมได้อย่างสมบูรณ์จากลำไส้โดยเรื่อย ๆ , การขนส่ง paracellular โบรมีนข้ามเยื่อหุ้มเซลล์ของเลือดในรูปแบบที่เป็นกลางทางไฟฟ้า [1].
โบรมีนมีการกระจายอย่างกว้างขวางเข้าไปในเนื้อเยื่อต่างๆและส่วนใหญ่เข้ามาในของเหลวของร่างกาย [1].
มีข้อมูลที่ไม่เกี่ยวกับการเผาผลาญอาหารของโบรมีนสูดดม แต่โบรมีนได้รับทราบ ได้อย่างรวดเร็วในรูปแบบโบรไมด์ในเนื้อเยื่อที่อยู่อาศัย [6] โบรไมด์มีการแบ่งพาร์ติชันในร่างกายคล้ายกับคลอไรด์และการกระทำโดยการเปลี่ยนคลอไรด์ โบรไมด์ไอออนเป็น depressant ระบบประสาทส่วนกลางและผลข้างเคียงที่จะเป็นผลมาจากการเกินขนาด แต่เนื่องจากลักษณะที่ระคายเคืองสุดขีดของโบรมีนระยะเวลาของการเปิดรับโดยทั่วไปที่ จำกัด อย่างรุนแรงลดภาระร่างกายมีแนวโน้มที่ใด ๆ ของโบรไมด์ [1].
ไม่มีข้อมูลที่จะทำได้ จะอยู่เกี่ยวกับครึ่งชีวิตทางชีวภาพของโบรมีนสูดดม ครึ่งชีวิตทางชีวภาพของโบรมีนติดเครื่องได้รับรายงานว่าระหว่างวันที่ 12 และ 30 วันในมนุษย์ [6] ครึ่งชีวิตทางชีวภาพในหนูที่โดดเด่นที่สั้นลงเป็นประมาณ 3 วัน.
โบรมีนทำปฏิกิริยากับน้ำผลในการก่อตัวของกรด hydrobromous ซึ่งค่อย ๆ สลายตัวไปโบรไมด์ไฮโดรเจนและ O2 [7] กลไกการออกฤทธิ์ของโบรมีนคือการปลดปล่อยออกซิเจนตั้งไข่หรือออกซิเจนอนุมูลอิสระจากปัจจุบันน้ำในเยื่อเมือก มันเป็นออกซิเจนตั้งไข่การออกซิไดซที่มีศักยภาพซึ่งเป็นผู้รับผิดชอบสำหรับความเสียหายของเนื้อเยื่อ bromineinduced [2, 6].
ไม่มีข้อมูลที่อาจจะอยู่เกี่ยวกับการขับถ่ายของโบรมีนจากร่างกาย. the
แหล่งที่มาและวิถีทางโบรมีนที่ได้รับสารมนุษย์เป็นองค์ประกอบฮาโลเจนที่พบตามธรรมชาติ ที่เกิดขึ้นในเปลือกโลกและน้ำทะเลในรูปแบบเคมีต่างๆ [6].
การสัมผัสกับโบรมีนมักจะเกิดขึ้นเป็นผลมาจากการรั่วไหลจากอุบัติเหตุหรือการรั่วไหลในระหว่างการขนส่งหรือการผลิต หนึ่งในเส้นทางหลักของการเปิดรับในมนุษย์คือการสูดดมไอของสารโบรมีนกับเส้นทางอื่น ๆ ของการเปิดรับเป็นน้อยที่สุด [6].
การสัมผัสกับโบรมีนอาจเกิดขึ้นผ่านการสูดดมปากทางผิวหนังหรือตาเส้นทาง [6] โบรมีนเป็นก๊าซและดังนั้นการสัมผัสสูดดมเป็นเส้นทางที่มีความสำคัญที่สุดต่อมนุษย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จลนศาสตร์และการเผาผลาญโบรมีนเป็นก๊าซ และการสัมผัสการสูดดมเป็นเส้นทางที่เกี่ยวข้องมากที่สุดของการสัมผัสกับมนุษย์ [ 6 ] เส้นทางอื่น ๆของแสงน้อยที่สุด .
ตามการสูดดม โบรมีน ถูกดูดซึมโดยปอด และลักษณะทางกายภาพของโบรมีนตรวจสอบความลึกและเว็บไซต์ของการรุกเข้าไปในเนื้อเยื่อปอด และดังนั้น อัตราการดูดซึมโบรมีนสะสมในปอดเป็นหลัก โดยพิจารณาความสามารถในการละลายของน้ำโบรมีน โบรมีนคลอรีนละลายน้ำค่อนข้างมากขึ้นกว่าและดังนั้นจึงมีแนวโน้มที่จะสร้างผลกระทบต่อระบบทางเดินหายใจ อย่างไรก็ตาม หากสูดดมความเข้มข้นสูง เช่น ในที่อับอากาศ อาจทำให้ระคายเคืองต่อการบินกว่าเครื่องหมาย [ 6 ]
ไม่มีข้อมูลอาจจะอยู่ในการดูดซึมของธาตุโบรมีนไอน้ำผ่านเส้นทางที่ตาหรือผิวหนังจากการสัมผัส
ตามการบริโภค โบรมีน ของเหลวอย่างรวดเร็วและสมบูรณ์ดูดซึมจากลำไส้โดยเรื่อยๆ , การขนส่ง paracellular . โบรมีนข้ามเยื่อหุ้มเซลล์เลือดในรูปแบบเป็นกลางไฟฟ้า [ 1 ]
โบรมีนมีการกระจายอย่างกว้างขวางในเนื้อเยื่อต่าง ๆ และส่วนใหญ่ในของเหลวภายนอกเซลล์ของร่างกาย [ 1 ]
ไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับการเผาผลาญสูดดมโบรมีน อย่างไรก็ตามโบรมีนได้รับทราบได้อย่างรวดเร็วรูปแบบโบรไมด์ในเนื้อเยื่อ [ 6 ] โบรไมด์ถูกแบ่งในร่างกายเช่น คลอไรด์และการกระทำโดยการแทนที่คลอไรด์โบรไมด์ไอออนเป็น depressant CNS และผลกระทบของมันเป็นผลของ overdoses อย่างไรก็ตามเนื่องจากธรรมชาติเคืองสุดขีดของโบรมีน , ระยะเวลาของแสงโดยทั่วไปถูกจำกัดอย่างมาก อาจลดภาระใด ๆร่างกายของโบรไมด์ [ 1 ]
ไม่มีข้อมูลอาจจะอยู่ในครึ่งชีวิตทางชีวภาพของสูดดมโบรมีนครึ่งชีวิตทางชีวภาพของกินโบรมีนได้ระหว่าง 12 และ 30 วันในมนุษย์ [ 6 ] ครึ่งชีวิตทางชีวภาพในหนูเป็นอย่างสั้น ประมาณ 3 วัน
โบรมีนทำปฏิกิริยากับน้ำผลในการก่อตัวของ hydrobromous กรด ซึ่งค่อยๆ สลายตัวไป โบรไมด์ไฮโดรเจนและออกซิเจน [ 7 ]กลไกของการกระทำของโบรมีนเป็นปลดปล่อยตั้งไข่หรือออกซิเจนออกซิเจนอนุมูลอิสระจากน้ำที่มีอยู่ในเยื่อเมือก มันเป็นออกซิเจนตั้งไข่ , อ ซิไดเซอร์ต้า ซึ่งรับผิดชอบ bromineinduced เนื้อเยื่อที่เสียหาย [ 2 , 3 ]
ไม่มีข้อมูลอาจจะอยู่ในเรื่องการขับถ่ายของโบรมีนออกจากร่างกาย
แหล่งและเส้นทางของการเป็นฮาโลเจนธาตุโบรมีนมนุษย์ที่พบตามธรรมชาติในเปลือกของโลกและน้ำทะเลในรูปแบบทางเคมีต่าง ๆ [ 6 ]
จากโบรมีนมักจะเกิดขึ้นเป็นผลของการหกหรือรั่วไหลระหว่างการขนส่งหรือการผลิต หนึ่งในเส้นทางหลักของการเป็นมนุษย์ผ่านการสูดดมไอโบรมีนกับเส้นทางอื่น ๆของแสงที่น้อยที่สุด [ 6 ]
จากโบรมีนอาจเกิดขึ้นผ่านการสูดดม , ช่องปาก , ผิวหนังหรือตาเส้นทาง [ 6 ] โบรมีนเป็นก๊าซ และดังนั้น การสัมผัสการสูดดมเป็นเส้นทางที่เกี่ยวข้องกับมนุษย์มากที่สุด