That evil influence which carried m

That evil influence which carried me first away from my father’s house—which hurried me into the wild and indigested notion of raising my fortune, and that impressed those conceits so forcibly upon me as to make me deaf to all good advice, and to the entreaties and even the commands of my father—I say, the same influence, whatever it was, presented the most unfortunate of all enterprises to my view; and I went on board a vessel bound to the coast of Africa; or, as our sailors vulgarly called it, a voyage to Guinea.

It was my great misfortune that in all these adventures I did not ship myself as a sailor; when, though I might indeed have worked a little harder than ordinary, yet at the same time I should have learnt the duty and office of a fore-mast man, and in time might have qualified myself for a mate or lieutenant, if not for a master. But as it was always my fate to choose for the worse, so I did here; for having money in my pocket and good clothes upon my back, I would always go on board in the habit of a gentleman; and so I neither had any business in the ship, nor learned to do any.

It was my lot first of all to fall into pretty good company in London, which does not always happen to such loose and misguided young fellows as I then was; the devil generally not omitting to lay some snare for them very early; but it was not so with me. I first got acquainted with the master of a ship who had been on the coast of Guinea; and who, having had very good success there, was resolved to go again. This captain taking a fancy to my conversation, which was not at all disagreeable at that time, hearing me say I had a mind to see the world, told me if I would go the voyage with him I should be at no expense; I should be his messmate and his companion; and if I could carry anything with me, I should have all the advantage of it that the trade would admit; and perhaps I might meet with some encouragement.

I embraced the offer; and entering into a strict friendship with this captain, who was an honest, plain-dealing man, I went the voyage with him, and carried a small adventure with me, which, by the disinterested honesty of my friend the captain, I increased very considerably; for I carried about £40 in such toys and trifles as the captain directed me to buy. These £40 I had mustered together by the assistance of some of my relations whom I corresponded with; and who, I believe, got my father, or at least my mother, to contribute so much as that to my first adventure.

This was the only voyage which I may say was successful in all my adventures, which I owe to the integrity and honesty of my friend the captain; under whom also I got a competent knowledge of the mathematics and the rules of navigation, learned how to keep an account of the ship’s course, take an observation, and, in short, to understand some things that were needful to be understood by a sailor; for, as he took delight to instruct me, I took delight to learn; and, in a word, this voyage made me both a sailor and a merchant; for I brought home five pounds nine ounces of gold-dust for my adventure, which yielded me in London, at my return, almost £300; and this filled me with those aspiring thoughts which have since so completed my ruin.

Yet even in this voyage I had my misfortunes too; particularly, that I was continually sick, being thrown into a violent calenture by the excessive heat of the climate; our principal trading being upon the coast, from latitude of 15 degrees north even to the line itself.

I was now set up for a Guinea trader; and my friend, to my great misfortune, dying soon after his arrival, I resolved to go the same voyage again, and I embarked in the same vessel with one who was his mate in the former voyage, and had now got the command of the ship. This was the unhappiest voyage that ever man made; for though I did not carry quite £100 of my new-gained wealth, so that I had £200 left, which I had lodged with my friend’s widow, who was very just to me, yet I fell into terrible misfortunes. The first was this: our ship making her course towards the Canary Islands, or rather between those islands and the African shore, was surprised in the grey of the morning by a Turkish rover of Sallee, who gave chase to us with all the sail she could make. We crowded also as much canvas as our yards would spread, or our masts carry, to get clear; but finding the pirate gained upon us, and would certainly come up with us in a few hours, we prepared to fight; our ship having twelve guns, and the rogue eighteen. About three in the afternoon he came up with us, and bringing to, by mistake, just athwart our quarter, instead of athwart our stern, as he intended, we brought eight of our guns to bear on that side, and poured in a broadside upon him, which made him sheer off again, after returning our fire, and pouring in also his small shot from near two hundred men which he had on board. However, we had not a man touched, all our men keeping close. He prepared to attack us again, and we to defend ourselves. But laying us on board the next time upon our other quarter, he entered sixty men upon our decks, who immediately fell to cutting and hacking the sails and rigging. We plied them with small shot, half-pikes, powder-chests, and such like, and cleared our deck of them twice. However, to cut short this melancholy part of our story, our ship being disabled, and three of our men killed, and eight wounded, we were obliged to yield, and were carried all prisoners into Sallee, a port belonging to the Moors.

The usage I had there was not so dreadful as at first I apprehended; nor was I carried up the country to the emperor’s court, as the rest of our men were, but was kept by the captain of the rover as his proper prize, and made his slave, being young and nimble, and fit for his business. At this surprising change of my circumstances, from a merchant to a miserable slave, I was perfectly overwhelmed; and now I looked back upon my father’s prophetic discourse to me, that I should be miserable and have none to relieve me, which I thought was now so effectually brought to pass that I could not be worse; for now the hand of Heaven had overtaken me, and I was undone without redemption; but, alas! this was but a taste of the misery I was to go through, as will appear in the sequel of this story.

As my new patron, or master, had taken me home to his house, so I was in hopes that he would take me with him when he went to sea again, believing that it would some time or other be his fate to be taken by a Spanish or Portugal man-of-war; and that then I should be set at liberty. But this hope of mine was soon taken away; for when he went to sea, he left me on shore to look after his little garden, and do the common drudgery of slaves about his house; and when he came home again from his cruise, he ordered me to lie in the cabin to look after the ship.

Here I meditated nothing but my escape, and what method I might take to effect it, but found no way that had the least probability in it; nothing presented to make the supposition of it rational; for I had nobody to communicate it to that would embark with me—no fellow-slave, no Englishman, Irishman, or Scotchman there but myself; so that for two years, though I often pleased myself with the imagination, yet I never had the least encouraging prospect of putting it in practice.

After about two years, an odd circumstance presented itself, which put the old thought of making some attempt for my liberty again in my head. My patron lying at home longer than usual without fitting out his ship, which, as I heard, was for want of money, he used constantly, once or twice a week, sometimes oftener if the weather was fair, to take the ship’s pinnace and go out into the road a-fishing; and as he always took me and young Maresco with him to row the boat, we made him very merry, and I proved very dexterous in catching fish; insomuch that sometimes he would send me with a Moor, one of his kinsmen, and the youth—the Maresco, as they called him—to catch a dish of fish for him.

It happened one time, that going a-fishing in a calm morning, a fog rose so thick that, though we were not half a league from the shore, we lost sight of it; and rowing we knew not whither or which way, we laboured all day, and all the next night; and when the morning came we found we had pulled off to sea instead of pulling in for the shore; and that we were at least two leagues from the shore. However, we got well in again, though with a great deal of labour and some danger; for the wind began to blow pretty fresh in the morning; but we were all very hungry.

But our patron, warned by this disaster, resolved to take more care of himself for the future; and having lying by him the longboat of our English ship that he had taken, he resolved he would not go a-fishing any more without a compass and some provision; so he ordered the carpenter of his ship, who also was an English slave, to build a little state-room, or cabin, in the middle of the long-boat, like that of a barge, with a place to stand behind it to steer, and haul home the main-sheet; the room before for a hand or two to stand and work the sails. She sailed with what we call a shoulder-of-mutton sail; and the boom jibed over the top of the cabin, which lay very snug and low, and had in it room for him to lie, with a slave or two, and a table to eat on, with some small lockers to put in some bottles of such liquor as he thought fit to drink; and his bread, rice, and coffee.

We went frequently out with this boat a-fishing; and as I was most dexterous to catch fish for him, he never went without me. It happened that he had appointed to go out in this boat, either for pleasure or for fish, with two or three Moors of some distinction in that place, and for whom he had provided extraordinarily, and had, therefore, sent on board the boat overnight a larger store of provision

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ว่า ร้ายอิทธิพลที่ทำให้ก่อนออกจากบ้านพ่อ — ซึ่งรีบฉันเข้าไปในป่า และ indigested แนวคิดของการเพิ่มโชคของฉัน และที่ประทับใจที่ conceits เพื่อบังคับให้ตามฉันไปให้ฉันหูหนวกทั้งหมดคำแนะนำที่ดี และ entreaties และแม้แต่คำสั่งของพ่อ — ฉันพูด อิทธิพลเดียวกัน สิ่งที่เป็น นำโชคร้ายที่สุดของทุกองค์กรมุมมองของฉัน และฉันก็บนเรือกับชายฝั่งของแอฟริกา หรือ เป็นลูกเรือของเรา vulgarly เรียกว่า เดินทางไปประเทศกินีมันเป็นเรื่องของฉันดีว่า ในผจญภัยเหล่านี้ ผมไม่ได้จัดส่งเองเป็นทหารเรือ เมื่อ แม้ว่า ฉันอาจแน่นอนได้ทำงานหนักที่น้อยกว่าปกติ แต่ในเวลาเดียวกัน ฉันควรได้เรียนรู้หน้าที่ และสำนักงานเป็นคนลำเลียงสาเสา และเวลาอาจมีคุณสมบัติตัวเองสำหรับเมทโท ถ้า ไม่หลัก แต่ก็เสมอพรหมลิขิตที่เลือกสำหรับเลว ดังนั้นที่นี่ สำหรับมีเงินในกระเป๋าและเสื้อผ้าที่ดีตามหลังของฉันของฉัน ฉันจะไปบนเรือให้เป็นนิสัยเป็นสุภาพบุรุษ และดังนั้นฉันไม่มีธุรกิจใด ๆ ในเรือ หรือเรียนรู้วิธีการทำมันเป็นล็อตของฉันแรกของทั้งหมดตกไปเป็นบริษัทที่ดีในลอนดอน ซึ่งไม่เสมอเกิดขึ้นเช่นหลวม และ misguided หนุ่มเฟลโล่ส์เป็นฉันแล้ว ปีศาจโดยทั่วไปจะไม่ละเว้นเพื่อวางบ่วงบางอย่างสำหรับพวกเขามากก่อน แต่ไม่ใช่กับฉัน ฉันแรกมีความคุ้นเคยกับแบบของเรือที่ได้บนชายฝั่งของหนู และที่ ไม่มีความสำเร็จดีมาก ถูกแก้ไขไปอีก กัปตันนี้ใช้ความนึกคิดการสนทนาของฉัน ซึ่งไม่ไม่เวลานั้น ได้ยินฉันบอกว่า ฉันมีใจดูโลก บอกฉันถ้า ฉันจะไปเดินทางกับเขาควรที่ไม่มีค่าใช้จ่าย ฉันควรใช้ลายด่างของเขาและเพื่อนของเขา และถ้าฉันสามารถทำอะไรกับฉัน ฉันควรมีประโยชน์ทั้งหมดของมันที่จะยอมรับการค้า และบางทีฉันอาจพบกับบางอย่างให้กำลังใจฉันกอดเสนอ และใส่ลงในมิตรภาพที่เข้มงวดกับกัปตันนี้ ใครเป็นคนซื่อสัตย์ จัดการล้วน ฉันไปเดินทางกับเขา และดำเนินการผจญภัยเล็ก ๆ กับฉัน ซึ่ง ซื่อสัตย์สถาปัตยกรรมของกัปตัน เพื่อนของฉันฉันเพิ่มมากมาก สำหรับผมทำเกี่ยวกับ £40 ของเล่นและ trifles ตามกัปตันให้ซื้อ นี้ 40 ปอนด์ ฉันมี mustered กัน โดยความช่วยเหลือของความสัมพันธ์ของฉันที่ฉัน corresponded กับ และที่ ผม พ่อ หรือน้อยแม่ มีส่วนร่วมมากเป็นการผจญภัยครั้งแรกของฉันนี้เป็นการเดินทางเท่านั้นที่อาจพูดได้สำเร็จในทั้งหมดของฉันผจญภัย ซึ่งผมค้างชำระความมีคุณธรรมและความซื่อสัตย์ของเพื่อนกัปตัน ภายใต้ที่ยังได้ความรู้เชี่ยวชาญคณิตศาสตร์และกฎของนำทาง เรียนรู้วิธีการให้องค์กรจัดหลักสูตร ใช้สังเกต และ สั้น เข้าใจบางสิ่งบางอย่างที่จำเป็นเพื่อสามารถเข้าใจทหารเรือ เขาเอา ไปแนะนำให้ฉัน ฉันเอาความสุขในการเรียนรู้ และ คำ เดินทางนี้ทำให้ฉันทั้งทหารเรือและมีร้านค้า สำหรับฉันมาบ้าน ห้าปอนด์ 9 ออนซ์ของฝุ่นละอองทองสำหรับการผจญภัยของฉัน ซึ่งหาฉันในลอนดอน ที่เที่ยวกลับของฉัน เกือบ £300 และนี้เติมฉัน ด้วยความคิดเหล่านั้นธีมซึ่งตั้งแต่นั้นเสร็จทำลายฉันได้ แม้ในการเดินทางนี้ ผม misfortunes ของฉันเกินไป โดยเฉพาะ ที่ผมป่วยอย่างต่อเนื่อง การโยนไปใน calenture รุนแรง โดยความร้อนมากเกินไปของสภาพภูมิอากาศ หลักของเราค้าขายอยู่ตามชายฝั่ง จากละติจูดองศาที่ 15 เหนือแม้ต้องเส้นI was now set up for a Guinea trader; and my friend, to my great misfortune, dying soon after his arrival, I resolved to go the same voyage again, and I embarked in the same vessel with one who was his mate in the former voyage, and had now got the command of the ship. This was the unhappiest voyage that ever man made; for though I did not carry quite £100 of my new-gained wealth, so that I had £200 left, which I had lodged with my friend’s widow, who was very just to me, yet I fell into terrible misfortunes. The first was this: our ship making her course towards the Canary Islands, or rather between those islands and the African shore, was surprised in the grey of the morning by a Turkish rover of Sallee, who gave chase to us with all the sail she could make. We crowded also as much canvas as our yards would spread, or our masts carry, to get clear; but finding the pirate gained upon us, and would certainly come up with us in a few hours, we prepared to fight; our ship having twelve guns, and the rogue eighteen. About three in the afternoon he came up with us, and bringing to, by mistake, just athwart our quarter, instead of athwart our stern, as he intended, we brought eight of our guns to bear on that side, and poured in a broadside upon him, which made him sheer off again, after returning our fire, and pouring in also his small shot from near two hundred men which he had on board. However, we had not a man touched, all our men keeping close. He prepared to attack us again, and we to defend ourselves. But laying us on board the next time upon our other quarter, he entered sixty men upon our decks, who immediately fell to cutting and hacking the sails and rigging. We plied them with small shot, half-pikes, powder-chests, and such like, and cleared our deck of them twice. However, to cut short this melancholy part of our story, our ship being disabled, and three of our men killed, and eight wounded, we were obliged to yield, and were carried all prisoners into Sallee, a port belonging to the Moors.The usage I had there was not so dreadful as at first I apprehended; nor was I carried up the country to the emperor’s court, as the rest of our men were, but was kept by the captain of the rover as his proper prize, and made his slave, being young and nimble, and fit for his business. At this surprising change of my circumstances, from a merchant to a miserable slave, I was perfectly overwhelmed; and now I looked back upon my father’s prophetic discourse to me, that I should be miserable and have none to relieve me, which I thought was now so effectually brought to pass that I could not be worse; for now the hand of Heaven had overtaken me, and I was undone without redemption; but, alas! this was but a taste of the misery I was to go through, as will appear in the sequel of this story.As my new patron, or master, had taken me home to his house, so I was in hopes that he would take me with him when he went to sea again, believing that it would some time or other be his fate to be taken by a Spanish or Portugal man-of-war; and that then I should be set at liberty. But this hope of mine was soon taken away; for when he went to sea, he left me on shore to look after his little garden, and do the common drudgery of slaves about his house; and when he came home again from his cruise, he ordered me to lie in the cabin to look after the ship.ที่นี่ฉันได้อะไร แต่หนีของฉัน และวิธีผมอาจไปมีผลได้ แต่พบวิธีที่มีความเป็นไปได้น้อยที่สุดในนั้น ไม่มีอะไรแสดงให้เชือด หลักของมัน สำหรับผมใครสื่อสารเพื่อที่จะเริ่มดำเนินการด้วยซึ่งไม่มี ทาสคน ชาวไม่ Irishman หรือ Scotchman มี แต่ตัว เอง เพื่อให้สองปี แม้ว่าฉันมักจะพอใจตัวเองกับจินตนาการ ยังไม่เคยผมโน้มน้อยนิมิตของวางในทางปฏิบัติหลังจากประมาณ 2 ปี สถานการณ์แปลกนำเสนอตัวเอง ที่ใส่ความคิดเก่าทำให้บางครั้งสำหรับเสรีภาพของฉันอีกในหัวของฉัน สมาชิกของฉันนอนที่บ้านนานกว่าปกติโดยไม่เหมาะสมออกเรือของเขา ซึ่ง ฉันได้ยิน การต้องการเงิน เขาใช้อย่างต่อเนื่อง ครั้งเดียวหรือสองครั้งต่อสัปดาห์ oftener บางครั้งถ้าอากาศไม่ดี pinnace ของเรือ และเข้าออกถนนได้ชาวประมง และเขาจะเอาผมและหนุ่ม Maresco กับเขาพายเรือ เราทำให้เขาร่าเริงมาก และฉันได้ dexterous มากในการจับปลา insomuch ว่าบางครั้งเขาจะส่งฉันกับมัวร์ นำเขา และเยาวชน — Maresco พวกเขาเรียกเขา — การจับจานปลาเขามันเกิดขึ้นครั้งหนึ่ง ที่ไปได้ตกปลาในตอนเช้าที่เงียบสงบ หมอกกุหลาบดังนั้นหนาที่ แม้ว่าเราไม่ไม่ครึ่งเป็นลีจากฝั่ง เราแพ้สายตาของมัน และพายเรือเรารู้ไม่ whither หรือวิธีใด เรา laboured ทุกวัน และทั้งหมดคืนถัดไป และเมื่อตอนเช้ามา เราพบว่า เราได้ดึงออกทะเลแทนที่จะดึงในสำหรับฝั่ง และเรามีลีน้อยสองจากชายฝั่ง อย่างไรก็ตาม เราได้ดีในอีก แต่ก็ มีอันตรายบาง และแรงงานมาก สำหรับลมเริ่มพัดสวยสดในตอนเช้า แต่เราก็หิวมากทั้งหมดแต่ของเราสมาชิก คำเตือนจากภัยพิบัตินี้ แก้ไขจะเพิ่มเติมดูแลตัวเองในอนาคต และเขามีโกหกโดยโบตเรือของอังกฤษที่เขามี แก้ไขเขาจะไม่ไปได้ตกปลาเพิ่มมากขึ้นโดยไม่มีเข็มทิศ และบางบทบัญญัติใด ๆ ดังนั้น เขาสั่งช่างไม้ของเรือของเขา ที่เป็นทาสเป็นภาษาอังกฤษ สร้างน้อยห้องสถานะ หรือเคบิน ระหว่างลองเรือ เช่นของเรือเป็น มีที่ยืนด้านหลังเพื่อคัดท้าย และลากบ้านหลักแผ่น ห้องพักก่อนสำหรับมือสองขา และการทำงานเอื้อ เธอแล่นกับสิ่งที่เราเรียกเซลไหล่ mutton และบูม jibed กว่าด้านบนของห้องโดยสาร ที่วางกระหายมากและต่ำ และมีในห้องเขานอน กับทาส หรือสอง ตารางบน กิน ด้วยบางตู้เล็ก ๆ ใส่ในขวดเหล้าดังกล่าวบางเขาคิดว่า พอดื่ม เขาขนมปัง ข้าว และกาแฟด้วยWe went frequently out with this boat a-fishing; and as I was most dexterous to catch fish for him, he never went without me. It happened that he had appointed to go out in this boat, either for pleasure or for fish, with two or three Moors of some distinction in that place, and for whom he had provided extraordinarily, and had, therefore, sent on board the boat overnight a larger store of provision

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่มีอิทธิพลต่อความชั่วร้ายซึ่งถือฉันก่อนออกจากบ้านซึ่งพ่อของฉันรีบฉันเข้าไปในความคิดป่าและ indigested ของการเพิ่มโชคของฉันและที่สร้างความประทับใจให้ถือว่าเหล่านั้นเพื่อบังคับให้อยู่กับฉันเป็นที่จะทำให้ฉันตายทุกคำแนะนำที่ดีและเพื่อวิงวอน และแม้กระทั่งคำสั่งของพ่อของฉันบอกว่าฉันมีอิทธิพลเดียวกันสิ่งที่มันเป็นการนำเสนอที่โชคร้ายที่สุดของผู้ประกอบการทุกคนที่มุมมองของฉัน; และฉันเดินขึ้นไปบนเรือผูกไว้กับชายฝั่งแอฟริกา; . หรือเป็นลูกเรือของเรามูมมามเรียกมันว่าการเดินทางไปกินีมันเป็นความโชคร้ายของฉันที่ดีในทุกการผจญภัยเหล่านี้ผมไม่ได้ส่งตัวเองเป็นทหารเรือ; เมื่อ แต่ฉันแน่นอนอาจจะมีการทำงานเล็ก ๆ น้อย ๆ หนักกว่าธรรมดา แต่ในเวลาเดียวกันฉันควรจะได้เรียนรู้การปฏิบัติหน้าที่และสำนักงานของชายหน้าเสาและในเวลาอาจมีคุณสมบัติตัวเองคู่หรือรองผู้ว่าหากไม่ได้สำหรับ ต้นแบบ แต่มันเป็นชะตากรรมของฉันเสมอที่จะเลือกให้แย่ลงดังนั้นฉันได้ที่นี่ สำหรับการมีเงินในกระเป๋าของฉันและเสื้อผ้าที่ดีบนหลังของฉันฉันมักจะไปอยู่บนเรือในนิสัยของสุภาพบุรุษ; และดังนั้นผมจึงไม่มีธุรกิจใด ๆ ในเรือหรือเรียนรู้ที่จะดำเนินการใด ๆ . มันเป็นจำนวนมากของฉันแรกของทั้งหมดจะตกอยู่ใน บริษัท ที่ดีงามในกรุงลอนดอนซึ่งไม่เคยเกิดขึ้นกับพวกหนุ่มหลวมและเข้าใจผิดเช่นนั้นผมก็เป็น; มารทั่วไปไม่ถนัดที่จะวางกับดักบางอย่างสำหรับพวกเขามากในช่วงต้น; แต่มันไม่เป็นเช่นนั้นกับฉัน ครั้งแรกที่ผมได้รู้จักกับหลักของเรือที่ได้รับบนชายฝั่งของกินี; และผู้ที่มีประสบความสำเร็จดีมากมีมติให้ไปอีกครั้ง กัปตันนี้การจินตนาการในการสนทนาของฉันซึ่งไม่ได้ที่ทุกคนไม่พอใจในเวลานั้นได้ยินฉันบอกว่าฉันมีใจที่จะเห็นโลกบอกฉันว่าฉันจะไปเดินทางกับเขาว่าผมควรจะอยู่ที่ค่าใช้จ่ายไม่; ฉันควรจะ messmate และสหายของเขา; และถ้าผมสามารถดำเนินการอะไรกับฉันฉันควรจะมีข้อได้เปรียบของมันว่าการค้าจะยอมรับ; และบางทีผมอาจจะได้พบกับการให้กำลังใจบาง. ฉันกอดเสนอ; และเข้ามาในมิตรภาพที่เข้มงวดกับกัปตันนี้ซึ่งเป็นความซื่อสัตย์คนธรรมดาจัดการการเดินทางผมไปกับเขาและดำเนินการผจญภัยเล็ก ๆ กับฉันซึ่งโดยความซื่อสัตย์สุจริตไม่สนใจเพื่อนของฉันกัปตันผมที่เพิ่มขึ้นมาก มาก; เพราะเราดำเนินการเกี่ยวกับ£ 40 ในของเล่นดังกล่าวและมโนสาเร่ในฐานะกัปตันกำกับฉันไปซื้อ เหล่านี้£ 40 ผมได้รวบรวมเข้าด้วยกันโดยความช่วยเหลือของบางส่วนของความสัมพันธ์ของเราซึ่งเราตรงกับ; และผู้ที่ผมเชื่อว่าพ่อของฉันได้หรืออย่างน้อยแม่ของฉันจะมีส่วนร่วมให้มากที่สุดเท่าที่จะผจญภัยครั้งแรกของฉัน. นี้เป็นเพียงการเดินทางที่ผมอาจจะพูดว่าประสบความสำเร็จในการผจญภัยทั้งหมดของฉันซึ่งฉันเป็นหนี้เพื่อความสมบูรณ์และ ความซื่อสัตย์สุจริตของเพื่อนของฉันกัปตัน; ภายใต้ผู้ที่ยังผมได้รับความรู้ที่มีอำนาจของคณิตศาสตร์และกฎระเบียบของนำทางได้เรียนรู้วิธีการที่จะให้บัญชีของหลักสูตรเรือใช้การสังเกตและในระยะสั้นที่จะเข้าใจบางสิ่งบางอย่างที่มีความจำเป็นที่จะเข้าใจทหารเรือ ; สำหรับในขณะที่เขาเข้ามามีความสุขที่จะสั่งให้ฉันฉันเอาความสุขในการเรียนรู้ และในคำให้การเดินทางครั้งนี้ทำให้ฉันทั้งทหารเรือและผู้ประกอบการค้า; เพราะเรามาที่บ้าน 5 £เก้าออนซ์ทองฝุ่นสำหรับการผจญภัยของฉันซึ่งฉันยอมแพ้ในลอนดอนที่ฉันกลับเกือบ 300 £; และเต็มไปด้วยความคิดของผู้ที่ต้องการที่มีตั้งแต่เสร็จสิ้นเพื่อทำลายฉัน. แต่แม้ในการเดินทางครั้งนี้ผมมีความโชคร้ายของฉันเกินไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ฉันป่วยอย่างต่อเนื่องที่จะถูกโยนลงไปใน calenture ความรุนแรงจากความร้อนมากเกินไปของสภาพภูมิอากาศ; . การค้าหลักของเราเป็นตามชายฝั่งจากเส้นรุ้งที่ 15 องศาเหนือแม้กระทั่งสายของตัวเองผมได้รับการตั้งค่าในขณะนี้ขึ้นสำหรับผู้ประกอบการค้ากินี; และเพื่อนของฉันที่จะโชคร้ายที่ดีของฉันกำลังจะตายในไม่ช้าหลังจากการมาถึงของเขาฉันตัดสินใจที่จะเดินทางไปเหมือนเดิมอีกครั้งและผมก็ตัดสินใจไปในเรือเช่นเดียวกันกับคนที่เป็นเพื่อนของเขาในการเดินทางในอดีตและในขณะนี้ได้มีคำสั่งของ เรือ นี่คือการเดินทางที่เคย unhappiest คนทำ; เพราะถึงแม้ผมไม่ได้ดำเนินการค่อนข้าง£ 100 ของความมั่งคั่งใหม่ได้รับของฉันเพื่อที่ฉันมี 200 £ซ้ายที่ฉันได้ติดอยู่กับภรรยาม่ายของเพื่อนที่เป็นอย่างมากเพียงแค่ให้ฉัน แต่ฉันตกอยู่ในความโชคร้ายที่น่ากลัว เป็นครั้งแรกที่นี้: เรือของเราทำให้การเรียนการสอนของเธอที่มีต่อหมู่เกาะคานารีหรือมากกว่าระหว่างเกาะเหล่านั้นและชายฝั่งแอฟริการู้สึกประหลาดใจในสีเทาของเช้าโดยรถแลนด์โรเวอร์ตุรกี Sallee ที่ไล่ให้เรามีทั้งหมดแล่นเรือเธอ จะทำให้ เรายังผ้าใบแออัดมากที่สุดเท่าที่เราจะหลาแพร่กระจายหรือเสาของเราดำเนินการเพื่อให้ได้ชัดเจน แต่หาโจรสลัดได้รับพวกเราและแน่นอนจะเกิดขึ้นกับเราในเวลาไม่กี่ชั่วโมงเราเตรียมที่จะต่อสู้; เรือของเรามีสิบสองปืนและโกงสิบแปด ประมาณสามในช่วงบ่ายเขามากับเราและนำไปโดยไม่ได้ตั้งใจเพียงขวางไตรมาสของเราแทนขวางท้ายของเราในขณะที่เขาตั้งใจที่เรานำมาแปดของปืนของเราที่จะแบกรับในด้านนั้นและเทเอียงกระเท่เร่ เมื่อเขาซึ่งทำให้เขาเลี่ยงออกไปอีกครั้งหลังจากกลับไฟของเราและเทในการยิงยังเล็ก ๆ ของเขาใกล้ชายสองร้อยคนที่เขาอยู่บนเรือ อย่างไรก็ตามเราไม่ได้เป็นคนมีสัมผัสมนุษย์ทุกคนของเราการรักษาอย่างใกล้ชิด เขาเตรียมที่จะโจมตีเราอีกครั้งและเราจะปกป้องตัวเอง แต่เราวางบนกระดานในครั้งต่อไปเมื่อไตรมาสอื่น ๆ ของเราที่เขาเข้าหกสิบคนเมื่อชั้นของเราทันทีที่ลดลงไปตัดใบเรือและแฮ็คและเสื้อผ้า เราป่าไม้พวกเขาด้วยการยิงขนาดเล็กครึ่งหอกผงทรวงอกและเช่นชอบและล้างดาดฟ้าของพวกเขาสองครั้ง อย่างไรก็ตามเพื่อให้ตัดสั้น ๆ นี้เป็นส่วนหนึ่งของความเศร้าโศกเรื่องราวของเราเรือของเราถูกปิดการใช้งานและสามคนของเราฆ่าตายและได้รับบาดเจ็บแปดเราจำเป็นที่จะให้ผลผลิตและได้รับการดำเนินการทั้งหมดเป็นนักโทษ Sallee พอร์ตที่เป็นทุ่ง. การใช้งานที่ฉันได้มีไม่น่ากลัวเพื่อให้เป็นที่แรกที่ผมจับ; หรือผมนำขึ้นประเทศที่ศาลของจักรพรรดิในขณะที่ส่วนที่เหลือของคนของเรามี แต่ถูกเก็บไว้โดยกัปตันของรถแลนด์โรเวอร์เป็นรางวัลที่เหมาะสมของเขาและทำให้ทาสของเขาเป็นหนุ่มสาวและว่องไวและเหมาะสมสำหรับธุรกิจของเขา น่าแปลกใจที่การเปลี่ยนแปลงของสถานการณ์ของฉันจากการประกอบการค้าเพื่อเป็นทาสความสุขผมก็จมอย่างสมบูรณ์แบบ; และตอนนี้ผมมองย้อนกลับไปวาทกรรมคำทำนายพ่อของฉันให้ฉันว่าฉันควรจะมีความสุขและไม่มีบุตรที่จะบรรเทาอาการผมซึ่งผมคิดว่าตอนนี้นำมาเพื่อให้พอเพียงที่จะผ่านที่ฉันไม่อาจจะเลวร้ายยิ่ง; สำหรับตอนนี้มือของสวรรค์ได้ทันฉันและฉันก็ยกเลิกได้โดยไม่ต้องไถ่ถอน; แต่อนิจจา! นี่เป็น แต่รสชาติของความทุกข์ยากผมก็ผ่านไปเป็นจะปรากฏในผลสืบเนื่องของเรื่องนี้. ในฐานะที่เป็นผู้มีพระคุณใหม่ของฉันหรือต้นแบบได้รับฉันกลับบ้านไปที่บ้านของเขาเพื่อให้ผมอยู่ในความหวังว่าเขาจะพาฉัน กับเขาเมื่อเขาไปทะเลอีกครั้งเชื่อว่ามันจะบางครั้งหรืออื่น ๆ จะได้รับชะตากรรมของเขาที่จะต้องดำเนินการโดยสเปนหรือโปรตุเกสชายของสงคราม; และแล้วฉันควรจะตั้งที่เสรีภาพ แต่ความหวังของฉันนี้ถูกนำตัวเร็ว ๆ นี้ออกไป เมื่อเขาไปทะเลเขาทิ้งฉันบนฝั่งเพื่อดูแลสวนเล็ก ๆ ของเขาและทำน่าเบื่อหน่ายทั่วไปของทาสเกี่ยวกับบ้านของเขา และเมื่อเขามาที่บ้านอีกครั้งจากการล่องเรือของเขาเขาสั่งให้ฉันไปนอนในห้องโดยสารที่จะมองหลังจากที่เรือ. นี่ฉันครุ่นคิดอะไร แต่การหลบหนีของฉันและวิธีการในสิ่งที่ผมอาจจะใช้เวลาที่จะทำให้เกิดมัน แต่ก็พบว่าวิธีการที่มีน้อยไม่ ความน่าจะเป็นในเมืองนั้น นำเสนออะไรที่จะทำให้การคาดคะเนของมันมีเหตุผล; สำหรับผมมีใครที่จะสื่อสารไปยังที่จะเริ่มดำเนินการกับฉันไม่มีเพื่อนทาส, อังกฤษไม่มีชาวไอริชหรือ Scotchman มี แต่ตัวเอง; เพื่อให้เป็นเวลาสองปี แต่ฉันมักจะยินดีที่ตัวเองมีจินตนาการ แต่ฉันไม่เคยมีโอกาสน้อยให้กำลังใจของการวางมันในทางปฏิบัติ. หลังจากนั้นประมาณสองปีที่ผ่านมาสถานการณ์แปลก ๆ นำเสนอตัวเองซึ่งทำให้ความคิดเก่าทำให้ความพยายามที่สำหรับบางคน เสรีภาพของฉันอีกครั้งในหัวของฉัน ผู้มีพระคุณของฉันนอนอยู่ที่บ้านนานกว่าปกติโดยไม่เหมาะสมออกจากเรือของเขาซึ่งเป็นที่ฉันได้ยินก็เพื่อต้องการเงินเขามาใช้อย่างต่อเนื่องครั้งหรือสองครั้งต่อสัปดาห์บางครั้งบ่อยถ้าสภาพอากาศเป็นธรรมที่จะใช้เรือเล็กเรือและ ออกไปในถนนประมง; และในขณะที่เขามักจะเอาฉันและ Maresco หนุ่มกับเขาพายเรือที่เราทำให้เขาสุขมากและผมได้รับการพิสูจน์อย่างกระฉับกระเฉงในการจับปลา ถึงขนาดที่บางครั้งเขาจะส่งฉันกับมัวร์ซึ่งเป็นหนึ่งในญาติของเขาและเยาวชน Maresco เช่นที่พวกเขาเรียกเขาว่าไปจับปลาจานสำหรับเขา. มันเกิดขึ้นเพียงครั้งเดียวที่ไปตกปลาในความสงบ ตอนเช้าหมอกหนาเพิ่มขึ้นเพื่อให้ แต่เราไม่ได้ครึ่งหนึ่งของลีกจากฝั่งเราหายไปจากสายตาของมัน และเรือพายไม่ได้เรารู้ว่าที่ไหนหรือวิธีที่เราทำงานทุกวันและทุกคืนถัดไป; และเมื่อตอนเช้ามาเราพบว่าเราได้ดึงออกไปในทะเลแทนการดึงในฝั่ง; และที่เรามีอย่างน้อยสองไมล์จากชายฝั่ง อย่างไรก็ตามเราได้ดีอีกครั้งแม้ว่าจะมีการจัดการที่ดีของแรงงานและอันตรายบางอย่าง ลมเริ่มพัดสดสวยในเวลาเช้า แต่เราทุกคนหิวมาก. แต่ผู้มีพระคุณของเราเตือนภัยพิบัตินี้ได้มีมติในการดูแลมากขึ้นของตัวเองสำหรับอนาคต และมีการโกหกโดยเขาโบตของเรือภาษาอังกฤษของเราที่เขาได้รับเขาได้รับการแก้ไขเขาจะไม่ไปตกปลา-ใด ๆ มากขึ้นโดยไม่เข็มทิศและการให้บาง เพื่อให้เขาได้รับคำสั่งช่างไม้ของเรือของเขาที่ยังเป็นทาสภาษาอังกฤษเพื่อสร้างรัฐเล็ก ๆ น้อย ๆ ห้องพักหรือห้องโดยสารในช่วงกลางของเรือยาวเหมือนเรือที่มีสถานที่ที่จะยืนอยู่ข้างหลังมัน คัดท้ายและบ้านลากหลักแผ่น; ห้องก่อนสำหรับมือหรือสองที่จะยืนและการทำงานของใบเรือ เธอแล่นเรือไปกับสิ่งที่เราเรียกไหล่ของเนื้อแกะแล่นเรือ; และความเจริญ jibed กว่าด้านบนของห้องโดยสารซึ่งวางอยู่สบายมากและต่ำและมีอยู่ในห้องมันสำหรับเขาที่จะอยู่กับทาสหรือสองและโต๊ะที่จะกินบนกับตู้เก็บของเล็ก ๆ ที่จะใส่ในขวดบาง สุราเช่นเขาคิดว่าเหมาะสมในการดื่ม . และขนมปังของข้าวและกาแฟเราไปบ่อยออกมาพร้อมกับเรือประมงนี้ และขณะที่ผมกำลังกระฉับกระเฉงมากที่สุดที่จะจับปลาสำหรับเขาเขาไม่เคยไปไม่มีฉัน มันเกิดขึ้นว่าเขาได้รับการแต่งตั้งให้ออกไปในเรือลำนี้อย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อความสุขหรือปลาที่มีสองหรือสามทุ่งของความแตกต่างในสถานที่ที่บางและสำหรับคนที่เขาเคยให้ไว้เป็นพิเศษและมีจึงส่งเรือบนเรือ ในชั่วข้ามคืนร้านค้าขนาดใหญ่ของการให้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปีศาจที่อุ้มฉันอยู่ห่างจากอิทธิพลของพ่อ บ้านที่รีบผมเข้าไปในป่า และความคิดของการท้องอืด จะมีโชค และที่ประทับใจผู้ conceits เพื่อบังคับให้ฉันเมื่อฉันเป็นคนหูหนวก ให้คำแนะนำที่ดี และให้ entreaties และคำสั่งของ father-i ของฉันบอกว่า อิทธิพลเดียวกันก็ตาม มันคือนำเสนอ โชคร้ายที่สุดของวิสาหกิจทั้งหมดในมุมมองของฉัน และฉันไปบนกระดานเรือผูกไว้กับชายฝั่งของแอฟริกา หรือ เป็นลูกเรือของเราอย่างมีคุณภาพต่ำลง เรียกว่า มัน การเดินทางเพื่อหนู

มันเป็นโชคร้ายของฉันที่ทั้งหมดเหล่านี้การผจญภัยผมไม่ได้ขึ้นเรือเป็นทหารเรือ เมื่อฉันแน่นอนอาจทำงานได้ยากกว่าปกติแต่ในเวลาเดียวกัน ผมควรจะต้องเรียนรู้หน้าที่และสำนักงาน 4 เสามนุษย์ ในเวลาที่อาจจะมีคุณสมบัติตัวเองคู่หรือผู้หมวด , ถ้าไม่ได้เป็นอาจารย์ แต่มันก็เป็นชะตากรรมของฉันเลือกในทางที่แย่ลง ผมทำที่นี่ เพราะมีเงินในกระเป๋าและเสื้อผ้าที่ดี บนหลังของฉัน ฉันมักจะไปบนกระดานในนิสัยของสุภาพบุรุษ ;และผมก็มีธุรกิจใด ๆในยาน หรือเรียนรู้ที่จะทำใด ๆ .

มันเป็นล็อตแรกของทั้งหมดที่จะตกอยู่ใน บริษัท ที่ดีงามในลอนดอน ซึ่งไม่ได้เกิดขึ้นเสมอ เช่นหลวมและเข้าใจผิดเพื่อนสาวฉันก็ถูก ; ปีศาจโดยทั่วไปจะไม่ละเว้นที่จะวางบางบ่วงสำหรับพวกเขามาก ต้น แต่ไม่ใช่กับผมครั้งแรกที่ผมได้รู้จักกับเจ้านายของเรือที่ได้รับบนชายฝั่งของ กินี และ ใคร มีความสำเร็จดี มี ได้รับการแก้ไขไปอีก นี้กัปตันเอาแฟนซีเพื่อการสนทนาของฉัน , ซึ่งไม่ทั้งหมดไม่เห็นด้วยตลอดเวลา ได้ยินที่ฉันพูด ฉันมีความคิดที่จะเห็นโลก บอกผมว่า ถ้าผมจะเดินทางกับเขาฉันควรที่ไม่ค่าใช้จ่ายฉันควรจะของเขา messmate และคู่หูของเขา และถ้าผมจะแบกอะไรมาด้วย ผมก็มีข้อดีของมันที่การค้าจะยอมรับ และบางทีผมอาจจะได้พบกับกำลังใจ

ผมยอมรับข้อเสนอ และเข้าสู่มิตรภาพที่เข้มงวดกับผู้กอง ผู้ซื่อสัตย์ แบบธรรมดา ติดต่อฉันไปเดินกับเขา และนำการผจญภัยเล็ก ๆมาด้วย ซึ่งโดยความซื่อสัตย์ ไม่สนใจเพื่อนที่กัปตันผมเพิ่มขึ้นมากมาก สำหรับผมถือเรื่องง 40 ในของเล่นดังกล่าวและรายละเอียดเป็นกัปตันที่ฉันซื้อ เหล่านี้กว่า 40 ผมได้รวบรวมเข้าด้วยกัน โดยความช่วยเหลือของบางของความสัมพันธ์ที่สอดคล้องกับใคร ผมเชื่อว่า มีพ่อ หรือไม่ก็แม่ของฉัน ส่วนมากเป็นผจญภัยครั้งแรก

นี่เป็นแค่การเดินทางที่ฉันอาจจะพูดว่าประสบความสำเร็จในการผจญภัยของฉันทั้งหมดที่ฉันเป็นหนี้เพื่อความสมบูรณ์และความซื่อสัตย์ของเพื่อนกัปตัน ภายใต้ผู้ที่มีความรู้ความสามารถในวิชาคณิตศาสตร์ และกฎของการเดินเรือ เรียนรู้วิธีการเก็บบัญชีแน่นอนของเรือที่ใช้เป็นแบบสังเกต และในสั้น