Sustainability generally is defined

Sustainability generally is defined as a way of living that meets the physical and
environmental needs of the current generation without depleting the resources available to future
generations (Nolet, 2009). Factors contributing to environmental degradation include:
overconsumption, diminishing non-renewable resources, and pollution. Sustainability education,
then, involves a framework for teaching grounded in a “concern for the current state of the planet
and human responsibility for the environment” (Hicks & Holden, 2007, p. 2). According to
Victor Nolet (2009), sustainability education extends traditional environmental education to
include examining social, environmental, and economic issues of local and global importance.
Cause and effect relationships are examined, including human contributions to resource
depletion and pollution (Wiek, Withycombe, Redman, & Mills, 2011).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความยั่งยืนโดยทั่วไปถูกกำหนดให้เป็นวิถีชีวิตที่ตรงตามจริง และความต้องการสิ่งแวดล้อมรุ่นปัจจุบันโดย depleting ทรัพยากรพร้อมใช้งานในอนาคตรุ่น (Nolet, 2009) ปัจจัยที่เอื้อต่อการสร้างสิ่งแวดล้อมรวมถึง:overconsumption ลดลงทรัพยากรไม่หมุนเวียน และมลภาวะ การศึกษาความยั่งยืนแล้ว เกี่ยวข้องกับกรอบงานสำหรับสอนสูตรในกังวล"สำหรับสถานะปัจจุบันของโลกและความรับผิดชอบมนุษย์สิ่งแวดล้อม" (Hicks และโฮลเดน 2007, p. 2) ตามที่Nolet วิคเตอร์ (2009), ศึกษาความยั่งยืนขยายการศึกษาด้านสิ่งแวดล้อมดั้งเดิมเพื่อรวมถึงการตรวจสอบปัญหาสังคม สิ่งแวดล้อม และเศรษฐกิจของท้องถิ่น และสากลความสัมพันธ์ของเหตุและผลจะตรวจสอบการ การรวมถึงการจัดสรรทรัพยากรมนุษย์จนหมดและมลพิษ (Wiek, Withycombe, Redman และโรงงาน ผลิต 2011)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การพัฒนาอย่างยั่งยืนโดยทั่วไปถูกกำหนดให้เป็นวิถีชีวิตที่ตรงกับทางกายภาพและความต้องการด้านสิ่งแวดล้อมของรุ่นปัจจุบันโดยไม่ต้องพึ่งพาทรัพยากรที่มีอยู่ไปในอนาคตรุ่น(Nolet 2009) ปัจจัยที่เอื้อต่อการเสื่อมสภาพของสิ่งแวดล้อมรวมถึง: overconsumption ทรัพยากรที่ไม่หมุนเวียนลดลงและมลพิษ การศึกษาการพัฒนาอย่างยั่งยืนนั้นเกี่ยวข้องกับกรอบสำหรับการเรียนการสอนมีเหตุผลใน"ความกังวลสำหรับสถานะปัจจุบันของดาวเคราะห์และความรับผิดชอบของมนุษย์สำหรับสภาพแวดล้อม" (ฮิกส์และโฮลเดน, 2007, น. 2) ตามที่วิคเตอร์ Nolet (2009) การศึกษาการพัฒนาอย่างยั่งยืนขยายการศึกษาด้านสิ่งแวดล้อมแบบดั้งเดิมที่จะรวมถึงการตรวจสอบทางสังคมสิ่งแวดล้อมและปัญหาทางเศรษฐกิจที่มีความสำคัญในระดับท้องถิ่นและระดับโลก. สาเหตุและความสัมพันธ์ที่มีผลการตรวจสอบรวมถึงการมีส่วนร่วมของมนุษย์ในการทรัพยากรที่สูญเสียและมลพิษ (Wiek, Withycombe, เรดแมนและมิลส์ 2011)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความยั่งยืนโดยทั่วไปหมายถึงวิถีชีวิตที่สอดคล้องกับสิ่งแวดล้อมทางกายภาพและ
ความต้องการของคนรุ่นปัจจุบัน โดยไม่ใช้ทรัพยากรที่มีอยู่ เพื่ออนาคต
( nolet , 2009 ) ปัจจัยที่มีผลต่อความเสื่อมโทรมของสิ่งแวดล้อมรวมถึง :
overconsumption ลดน้อยลงไม่หมุนเวียนทรัพยากรและมลพิษ ด้านการศึกษา ,
จากนั้นที่เกี่ยวข้องกับกรอบการกักบริเวณใน " กังวลสำหรับสถานะปัจจุบันของดาวเคราะห์
และความรับผิดชอบมนุษย์กับสิ่งแวดล้อม " ( ฮิกส์&โฮลเดน , 2550 , หน้า 2 ) ตาม
วิคเตอร์ nolet ( 2009 ) , การศึกษาด้านสิ่งแวดล้อมศึกษาแบบขยาย

รวมถึงการตรวจสอบทางสังคม สิ่งแวดล้อม และปัญหาเศรษฐกิจของประเทศและทั่วโลก
ความสำคัญ .ความสัมพันธ์ของเหตุ และ ผล จะ ตรวจ สอบ รวมทั้งมนุษย์ต่อการสูญเสียทรัพยากร
และมลพิษ ( วีค withycombe เรดแมน , & , โรงสี , 2011 )