18. THE WOLF AND THE SEVEN LITTLE G

18. THE WOLF AND THE SEVEN LITTLE GOATS

Once upon a time there lived an old Goat who had seven small kids, whom she loved as every mother loves her children. One day she wanted to go into the forest to fetch some food; so, calling her seven young ones together, she said, “Dear children. I am going away into the wood; be on your guard against the Wolf, for, if he comes here, he will eat you all up ….skin, hair and all. He often disguises himself, but you may know him by his rough voice and his black feet.” The little Goats replied, “Dear mother, we will pay great attention to what you say; you may go away with an easy mind.” So the old mother bleated and ran off, quite contented, upon her road.

Not long afterwards somebody knocked at the hut door, and called out, “Open my dear children : your mother is here and has brought you each a present.” But the little Goats knew from the rough voice that it was a Wolf, and so they said. “We will not undo the door; you are not our mother; she has a gentle and loving voice, but yours is gruff; you are a Wolf.”

So the Wolf went to a shop and bought a great piece of chalk, which he ate, and by that means rendered his voice more gentle. Then he came back, knocked at the hut door, and called out, “Open, my dear children, your mother has come home and has brought you each something.” But the Wolf has placed his lack paws upon the windowsill; so the Goats saw them and replied. “No, we will not open the door; our mother has not black feet : you are a Wolf.”

So the Wolf went to a baker, and said, “I have hurt my foot; put some dough on it.” And when the baker had done so, he run to the miller, saying, “Strew some white flour upon my feet.” But the miller, thinking he was going to deceive somebody, hesitated, till the Wolf said. “If you do not do it at once, I will eat you.” This made the miller afraid, so he powdered his feet with flour.

Now the villain went for the third tome to the hut, and, knocking at the door, called our, “Open to me my children; your dear mother is coming, and has brought with her something for each of you out of the forest.” The little Goats exclaimed. “Show us first your feet, that we may see whether you are our mother.” So the Wolf put his feet up on the window-sill, and when they saw that they were white, they thought it was all right, and undid the door. But who should come in? The Wolf.

They were terribly frightened, and trod to hide themselves. One ran under the table, the second got into the bed, the third into the cupboard, the fourth into the kitchen, the fifth into the oven, the sixth into the washtub, and the seventh into the clock-case. But the wolf found them all out, and sis not delay, but swallowed them all up one after another; only the youngest one, hidden in the clock-case, he fragged himself out, and , lying down upon the green meadow under a tree, went fast asleep.

Soon after, the old Goat came home out of the forest. Ah, what a sight she saw! The hut door stood wide open; the table, stools, and benches were overturned; the wash tub was broken to pieces, and the sheets and pillows off the bed. She sought her children, but could find them nowhere. She called them by name one after the other, but on one answered.

At last, when she came to the name of the youngest, a little voice replied, “Here I am, dear mother, in the clock-case.” She took her out, and heard how the Wolf had come and swallowed all the others. You cannot think how she wept for her poor little ones.

At last she went out in all her misery, and the young Goat ran by her side; and when they came to the meadow, there lay the Wolf under the tree, snoring so that the boughs quivered. She viewed him on all sides, and perceived that something moved and stirred about in his body, “Ah, mercy!” thought she, “should my poor children whom he has swallowed for his dinner, be yet alive!”

So saying, she ran home and fetched apair of scissors and a needle and thread. Then she cut open the monster’s hairy coat, and had scarcely made one slit before one little Goat put his head out, and, as she cut further, out jumped one after another, all six, still alive and without any injury; for the monster, in his eagerness, had guiped them down quite whole. There was a joy! They hugged their dear mother, and jumped about like tailors keeping their wedding-day.

But the old mother said. “Go and pick up at once some large stones, that we may fil the monster’s stomach, while he lies fast asleep” So the sever little Goat dragged up in great haste a pile of stones and put them in the Wolf’s stomach, as many as they could bring; and then the old mother went, and , looking at him in a great hurry, saw that he was still insensible and did not stir, and so she sewed up the slit.

When the Wolf at last woke up, he raised himself upon his legs, and, because the stones which were lying in his stomach made him feel thirsty, he went to a brook in order to drink. But as her went along, rolling from side to side, the stones began to umble about in his body, and he called out….

“What rattles, what rattles

against my poor bones?

Not little goats, I think,

But only big stones!”

And when the Wolf came to the brood he stooped down to drink, and the heavy stones made him lose his balance, so that he fell and sank beneath the water.

As soon as the seven little Goats saw this, they came running up, singing aloud, “The Wolf is dead! The Wolf is dead! And they danced for joy around their mother by the side of the brook.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

18. หมาป่าและแพะน้อยเจ็ดกาลครั้งหนึ่งอาศัยแพะตัวเก่าที่มีสำหรับเด็กเล็ก 7 ที่เธอรักเป็นทุกแม่รักลูก วันหนึ่งเธอต้องไปในป่าเพื่อนำอาหาร ดังนั้น เรียกเธอคนหนุ่มสาวเซเว่นกัน เธอบอก "รักเด็ก ฉันจะเก็บเป็นไม้ ระแวดระวังของคุณกับหมาป่า สำหรับ ถ้าเขามาที่นี่ จะกินคุณจนหมด...ผิวหนัง ผมและทั้งหมด เขามักจะ disguises ตัวเอง แต่คุณอาจรู้จักเขา ด้วยเสียงของเขาหยาบและเท้าสีดำ" แพะน้อยตอบ "แม่รัก เราจะสนใจมากกับสิ่งที่คุณพูด คุณอาจไปเก็บความใจง่าย" ดังนั้นแม่เก่า bleated และวิ่งปิด ค่อนข้างพึงพอใจ ตามถนนของเธอไม่นานหลังจากนั้นใครโบว์ลิ่งที่ประตูฮัท และ ที่เรียกว่า "เปิดลูก ๆ เรียน: แม่ของคุณอยู่ที่นี่ และได้นำคุณละขวัญ" แต่แพะน้อยรู้จากเสียงคร่าว ๆ ว่า มันเป็นหมาป่า และดังนั้น พวกเขากล่าวว่า "เราจะไม่ยกเลิกประตู คุณไม่ใช่แม่ของเรา เธอมีเสียงที่อ่อนโยน และรัก แต่คุณลักษณะ คุณได้หมาป่า"ดังนั้นหมาป่าไปร้าน และซื้อชิ้นส่วนดีของชอล์ก ซึ่งเขากิน และ โดยที่ วิธีแสดงเสียงของเขาอ่อนโยนมากขึ้น แล้วเขากลับมา โบว์ลิ่งที่ประตูฮัท และ ที่เรียกว่า "มาเปิด ลูก ๆ เรียน แม่บ้าน และได้นำคุณทุกสิ่ง" แต่หมาป่าได้นำ paws ของเขาขาดเมื่อ windowsill แพะเห็นพวกเขา และตอบ "ไม่ เราจะไม่เปิดประตู แม่ของเรามีเท้าสีดำไม่: จะเป็นหมาป่า "เพื่อหมาป่าไปที่เบเกอร์ กล่าว ว่า "ฉันได้เจ็บเท้าของฉัน ใส่แป้งบางก็" และเมื่อเบเกอร์ที่ได้ทำนั้น เขาทำงานที่มิลเลอร์ บอกว่า "Strew แป้งบางสีขาวเมื่อเท้าของฉัน" แต่หมาป่ากล่าวว่า จนถึงมิลเลอร์ คิดว่า เขากำลังหลอกใครสักคน hesitated "ถ้าคุณไม่ทำมันครั้ง ฉันจะกินคุณ" นี้ได้มิลเลอร์ที่กลัว เพื่อเขาผงเท้ากับแป้งตอนนี้ใครไปสำหรับประเทศเซาตูเมสามฮัท และ เคาะที่ประตู เรียกเรา "เปิดผมลูก ๆ แม่รักมา และได้มากับเธอบางอย่างสำหรับแต่ละของคุณออกจากป่า" แพะน้อยทางหลุดรอด "แสดงให้เราเห็นก่อนเท้าของคุณ ที่เราอาจเห็นว่า คุณเป็นแม่ของเรา" ดังนั้นหมาป่าวางเท้า บนหน้าต่างงั่ว และ เมื่อพวกเขาเห็นว่า พวกเขามีสีขาว พวกเขาคิดถูกต้องทั้งหมด และทำประตู แต่ที่ควรมา หมาป่าพวกเขากลัวชะมัด และ trod ซ่อนตัวเอง หนึ่งวิ่งใต้โต๊ะ ที่สองได้เป็นนอน ที่สามเป็นธรรมดา สี่เข้าครัว ห้าลงในเตาอบ ที่หกเป็นการ washtub และเจ็ดเป็นกรณีนาฬิกา แต่หมาป่าพบทั้งหมด และ sis ไม่ล่าช้า แต่กลืนกินไปจนหมดหลังจากกัน เพียงอายุน้อยที่สุดหนึ่ง ซ่อนอยู่ในนาฬิกากรณี เขา fragged ตัวเองออก และ หงายขึ้นโดว์สีเขียวใต้ต้นไม้ ไปหลับอย่างรวดเร็วหลังจาก เก่าแพะมาบ้านออกจากป่า อา เห็นอะไรเธอเห็น ประตูฮัทยืนเปิด ตาราง อุจจาระ และม้านั่งที่เกิด อ่างล้างคือแตกเป็นชิ้น และแผ่นและหมอนนอนปิด เธอขอลูก ได้พบพวกเขาไม่มีที่ไหน เธอเรียกพวกเขาว่า โดยชื่อหนึ่งหลัง จากอื่น แต่หนึ่งตอบในที่สุด เมื่อเธอมาเป็นชื่อของลูก เสียงเล็ก ๆ ตอบกลับ "นี่ฉัน รักแม่ ในกรณีนาฬิกา" เธอพาเธอออก และได้ยินว่าหมาป่ามา และกลืนกินอื่น ๆ ทั้งหมด คุณไม่คิดว่า เธอร้องไห้คิดถึงเด็ก ๆ ของเธอยากจนในที่สุด เธอออกไปในความทุกข์ยากของเธอ และแพะหนุ่มวิ่งเคียงข้างเธอ และเมื่อพวกเขามาโดว์ วางมีหมาป่าภายใต้ต้นไม้ นอนกรนเพื่อให้ boughs ที่ quivered เธอดูเขาทุกด้าน และมองเห็นว่า สิ่งที่ย้าย และกวนเกี่ยวกับร่างกายของเขา "Ah เมตตา" คิดว่า เธอ, "ควรคนจนฉันยังเป็นเด็กซึ่งเขาได้กลืนกินสำหรับอาหารมื้อเย็น ชีวิต! "ดังนั้นการพูด เธอวิ่งหน้าแรก แล้วนำ apair กรรไกร และเข็ม และด้าย เธอตัดเปิดเสื้อขนของมอนสเตอร์ แล้วแทบได้ทำร่องหนึ่งแพะน้อยหนึ่งผงะออก และ เป็นเธอ ตัดต่อ ออกไปหนึ่ง ทั้งหมด 6 ยังมีชีวิตอยู่ และ ไม่บาด เจ็บใด ๆ สำหรับมอนสเตอร์ eagerness เขา มี guiped พวกเขาลงมากทั้งนี้ มีความสุข พวกเขา hugged แม่รัก และไปเกี่ยวกับเช่นเทเลอร์ให้วันแต่งงานของพวกเขาแต่แม่เก่า "ไป และหยิบครั้งบางหินก้อนใหญ่ เราอาจไฟล์ที่ท้องของมอนสเตอร์ ในขณะที่เขาอยู่หลับเร็ว" จเก็บแพะน้อยลากขึ้น ใน ดี haste กองหิน และใส่ลงไปในกระเพาะอาหารของหมาป่า มากเท่าที่พวกเขาสามารถนำ แล้ว ก็แม่เก่า และ มองที่เขารีบมาก เห็นว่า เขาอยู่ยัง insensible และไม่ผัด และดังนั้น เธอ sewed ขึ้นร่องเมื่อหมาป่าในที่สุดตื่นขึ้น เขายกตัวขึ้นขาของเขา และ เนื่องจากหินที่มีอยู่ในท้องของเขาทำให้เขารู้สึกกระหายน้ำ เขาไปธารน้ำเพื่อดื่ม แต่เป็นเธอไปตาม กลิ้งจากด้านข้าง หินเริ่ม umble เกี่ยวกับร่างกายของเขา และเขาเรียก..."ธรรมเนียมอะไร อะไร rattlesกับกระดูกของฉันไม่ดีหรือไม่แพะน้อยไม่ คิดแต่เฉพาะบิ๊กหิน"และเมื่อหมาป่ามาคอกเขา stooped ลงเครื่องดื่ม และหินหนักทำให้เขาสูญเสียสมดุลของเขา เพื่อให้เขาล้มลง และจมอยู่ใต้น้ำเป็นแพะน้อยเจ็ดเห็นนี้ พวกเขามาทำงานค่า ร้องเพลงออกเสียง "หมาป่าจะตาย หมาป่าจะตาย และพวกเขาเต้นสำหรับจอยใกล้แม่ริมลำธาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

18. หมาป่าเจ็ด LITTLE แพะกาลครั้งหนึ่งมีอาศัยอยู่แพะเก่าที่มีเด็กเล็กๆ เจ็ดคนที่เธอรักเป็นแม่ทุกคนรักลูก ๆ ของเธอ วันหนึ่งเธออยากจะไปเข้าไปในป่าสามารถดึงข้อมูลอาหารบางอย่าง; จึงเรียกคนที่เจ็ดสาวของเธอด้วยกันเธอกล่าวว่า "เด็กเรียน ฉันกำลังจะไปเข้าไปในป่านั้น ระวังของคุณกับหมาป่าสำหรับถ้าเขามาที่นี่เขาจะกินคุณทั้งหมดขึ้น ... .skin ผมและทุก เขามักจะปลอมตัว แต่คุณอาจรู้จักเขาด้วยเสียงที่หยาบกร้านของเขาและเท้าสีดำของเขา "แพะน้อยตอบว่า" แม่ที่รักเราจะใส่ใจอย่างยิ่งกับสิ่งที่คุณพูด. คุณอาจจะไปออกไปด้วยใจที่ง่าย "ดังนั้นแม่เก่า bleated และวิ่งออกไปเป็นที่พึงพอใจมากเมื่อถนนของเธอ.. หลังจากนั้นไม่นานเคาะใครสักคนที่ประตูกระท่อมและเรียกออกมา" เปิดให้เด็กที่รักของฉัน: แม่ของคุณอยู่ที่นี่ และได้นำคุณแต่ละปัจจุบัน. "แต่แพะน้อยรู้จากเสียงคร่าวๆว่ามันเป็นหมาป่าและเพื่อให้พวกเขากล่าวว่า "เราจะไม่เลิกทำประตู; คุณไม่ได้แม่ของเรา; เธอมีความเสียงที่อ่อนโยนและมีความรัก แต่คุณเป็นห้าว; คุณเป็นหมาป่า. "ดังนั้นหมาป่าไปที่ร้านและซื้อชิ้นใหญ่ของชอล์กซึ่งเขากินและโดยวิธีการที่กลายเป็นเสียงของเขาอ่อนโยนมากขึ้น จากนั้นเขาก็กลับมาเคาะประตูกระท่อมและเรียกออกมา "เปิดให้เด็กที่รักของฉันคุณแม่ได้มาที่บ้านและได้นำสิ่งที่คุณแต่ละ." แต่หมาป่าได้วางอุ้งเท้าขาดของเขาเมื่อหน้าต่าง; ดังนั้นแพะเห็นพวกเขาและตอบว่า "ไม่มีเราจะไม่เปิดประตู; แม่ของเราไม่ได้มีเท้าสีดำ: คุณเป็นหมาป่า ". ดังนั้นหมาป่าไปทำขนมปังและกล่าวว่า" ผมได้รับบาดเจ็บเท้าของฉัน; ใส่แป้งบางอย่างเกี่ยวกับมัน. "และเมื่อขนมปังได้ทำเช่นนั้นเขาวิ่งไปที่มิลเลอร์กล่าวว่า" หว่านบางแป้งสีขาวเมื่อเท้าของฉัน. "แต่มิลเลอร์คิดว่าเขากำลังจะไปหลอกลวงใครสักคนลังเลจนหมาป่า กล่าว. "ถ้าคุณไม่ได้ทำมันได้ในครั้งเดียวที่ฉันจะกินคุณ." นี้ทำให้มิลเลอร์กลัวเขาจึงผงเท้าของเขากับแป้ง. ตอนนี้คนร้ายไปสำหรับเล่มที่สามเพื่อกระท่อมและเคาะประตูเรียก ของเรา "เปิดประตูให้ฉันลูก ๆ ของฉัน; แม่ที่รักของคุณเป็นมาและได้นำสิ่งที่เธอกับแต่ละท่านออกจากป่า. "แพะน้อยอุทาน "แสดงให้เราเห็นครั้งแรกที่เท้าของคุณที่เราอาจจะเห็นว่าคุณเป็นแม่ของเรา." ดังนั้นหมาป่าวางเท้าของเขาขึ้นบนหน้าต่างงัวและเมื่อพวกเขาเห็นว่าพวกเขามีสีขาวที่พวกเขาคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ถูกต้องและ undid ประตู. แต่ผู้ที่จะมามีอะไรบ้าง? หมาป่า. พวกเขากลัวชะมัดและเหยียบที่จะซ่อนตัวเอง หนึ่งวิ่งอยู่ใต้โต๊ะที่สองได้เข้าไปในห้องนอนที่สามเข้าไปในตู้ที่สี่เข้าไปในห้องครัวที่ห้าเข้าเตาอบหกลงไปในอ่างล้างเสื้อผ้าและเจ็ดเข้าไปในนาฬิกากรณีที่ แต่หมาป่าพบพวกเขาทั้งหมดออกและพี่ไม่ล่าช้า แต่กลืนกินพวกเขาทั้งหมดขึ้นหนึ่งหลังจากที่อื่น; เพียงอย่างใดอย่างหนึ่งที่อายุน้อยที่สุดที่ซ่อนอยู่ในนาฬิกากรณีที่เขา fragged ตัวเองออกและนอนลงบนทุ่งหญ้าสีเขียวใต้ต้นไม้ไปหลับไปอย่างรวดเร็ว. ไม่นานหลังจากนั้นแพะเก่ามาที่บ้านมาจากป่า อาสิ่งที่สายตาเธอเห็น! ประตูกระท่อมยืนเปิดกว้าง ตารางอุจจาระและม้านั่งพลิกคว่ำ; อ่างล้างถูกหักเป็นชิ้น ๆ และแผ่นและหมอนลงจากเตียง เธอพยายามที่ลูก ๆ ของเธอ แต่สามารถพบพวกเขาไม่มีที่ไหนเลย เธอเรียกพวกเขาโดยชื่อหนึ่งหลังจากที่อื่น ๆ แต่ใครตอบ. ที่ผ่านมาเมื่อเธอมาถึงชื่อของน้องคนสุดท้องเป็นเสียงเล็ก ๆ ตอบว่า "นี่ฉันแม่ที่รักในนาฬิกากรณี." เธอเข้ามา เธอออกมาและได้ยินว่าหมาป่ามาและกลืนกินคนอื่น ๆ ทั้งหมด คุณไม่สามารถคิดวิธีการที่เธอร้องไห้สำหรับคนที่เล็ก ๆ น้อย ๆ ของเธอยากจน. ที่ล่าสุดเธอออกไปในความทุกข์ยากของเธอทั้งหมดและแพะหนุ่มวิ่งเคียงข้างเธอ และเมื่อพวกเขามาถึงทุ่งหญ้าที่มีวางหมาป่าใต้ต้นไม้กรนเพื่อให้กิ่งไม้สั่น เธอมองเขาในทุกด้านและการรับรู้ว่าสิ่งที่ย้ายและกวนเกี่ยวกับในร่างกายของเขา "อาเมตตา" คิดว่าเธอ "เด็กยากจนของฉันควรซึ่งเขาได้กลืนกินสำหรับอาหารค่ำของเขาจะยังมีชีวิตอยู่!" ดังนั้นบอกเธอ วิ่งไปที่บ้านและเรียก apair กรรไกรและเข็มและด้าย จากนั้นเธอก็เปิดเสื้อตัดขนของมอนสเตอร์และแทบจะไม่ได้ทำอย่างใดอย่างหนึ่งช่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ก่อนที่หนึ่งแพะใส่หัวของเขาออกมาและขณะที่เธอตัดต่อออกมาเพิ่มขึ้นหลังจากนั้นอีกหนึ่งทั้งหกยังมีชีวิตอยู่และไม่ได้รับบาดเจ็บใด ๆ มอนสเตอร์ในความกระตือรือร้นของเขาได้ guiped พวกเขาลงทั้งค่อนข้าง มีความสุขเป็น! พวกเขากอดแม่ที่รักของพวกเขาและเพิ่มขึ้นเกี่ยวกับการรักษาเช่นเทเลอร์จัดงานแต่งงานวันของพวกเขา. แต่แม่บอกว่า "ไปและรับในครั้งเดียวบางก้อนหินขนาดใหญ่ที่เราอาจ Fil ท้องของมอนสเตอร์ในขณะที่เขาอยู่หลับไปอย่างรวดเร็ว" ดังนั้นตัดเล็ก ๆ น้อย ๆ แพะลากขึ้นมาในความรีบเร่งกองหินและใส่ไว้ในท้องหมาป่ามากที่สุดเท่าที่ พวกเขาสามารถนำมา; แล้วแม่ไปและมองไปที่เขารีบร้อนที่ดีเห็นว่าเขายังคงหาเหตุผลไม่ได้และไม่ได้คนและเพื่อให้เธอเย็บขึ้นช่อง. เมื่อหมาป่าที่ตื่นสุดท้ายขึ้นเขายกตัวของท่านบนขาของเขา และเพราะก้อนหินที่ถูกนอนอยู่ในท้องของเขาทำให้เขารู้สึกกระหายน้ำเขาไปลำธารเพื่อที่จะดื่ม แต่ในขณะที่เธอเดินไปกลิ้งจากทางด้านข้าง, หินเริ่ม umble เกี่ยวกับในร่างกายของเขาและเขาเรียกว่าออกมา ... . "สิ่งที่เขย่าแล้วมีเสียงสิ่งที่เขย่าแล้วมีเสียงกับกระดูกที่น่าสงสารของฉันไม่แพะเล็กๆ น้อย ๆ ผมคิดว่าแต่ก้อนหินขนาดใหญ่เท่านั้น "และเมื่อหมาป่ามาถึงลูกที่เขาก้มลงไปดื่มและหินหนักทำให้เขาสูญเสียความสมดุลของเขาเพื่อให้เขาลดลงและจมอยู่ใต้น้ำ. ทันทีที่เจ็ดแพะน้อยเห็นนี้พวกเขามาทำงานขึ้น ร้องเพลงออกเสียง "หมาป่าตาย! หมาป่าตาย! และพวกเขาเต้นไปรอบ ๆ เพื่อความสุขของแม่ของพวกเขาโดยด้านข้างของลำธาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

18 . หมาป่าและ 7 แพะน้อย

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีแพะเฒ่าที่มีเจ็ดเด็กเล็ก ซึ่งนางรัก แม่ทุกคนรักลูก วันนึงเธออยากเข้าป่าไปตักอาหาร แล้วเรียกเธอเจ็ดคนหนุ่มสาวด้วยกัน เธอกล่าวว่า " เด็กที่รัก ฉันกำลังจะหนีเข้าป่า ระวังกับหมาป่า , สำหรับ , ถ้าเขามาที่นี่เขาจะกินหมด . . . . . . . ผิว ผม และทุกคน เขามักจะปลอมตัว แต่คุณอาจจะรู้จักเขาด้วยเสียงที่หยาบของเขาและเท้าเป็นสีดำ " แพะน้อยตอบว่า " แม่ที่รัก เราจะสนใจมากในสิ่งที่คุณพูด คุณอาจจะไปกับใจได้ง่าย ดังนั้น bleated เก่าแม่และหนีออกมาค่อนข้างพอใจ บนถนนของเธอ

ไม่นานหลังจากนั้นใครบางคนเคาะประตูกระท่อม ,และเรียก " เปิดเด็กที่รักของฉัน : แม่คุณมาที่นี่ และทำให้คุณแต่ละเป็นปัจจุบัน แต่แพะน้อยรู้จากเสียงหยาบที่เป็นหมาป่า และดังนั้น พวกเขากล่าวว่า " เราจะไม่ยกเลิกประตู คุณไม่ใช่แม่เรา เธออ่อนโยนและรักเสียง , แต่เธอหยาบคาย คุณหมาป่า "

ดังนั้นหมาป่าไปที่ร้านและซื้อชิ้นส่วนที่ดีของชอล์กที่เขากินและนั่นหมายถึงการแสดงเสียงของเขาอ่อนโยนมากขึ้น แล้วเขาก็กลับมาเคาะประตูกระท่อม เรียกว่า " เปิด ลูกที่รักทั้งหลาย แม่กลับมาบ้าน และได้นำคุณในบางอย่าง แต่หมาป่าวางอุ้งเท้าขาดของเขาบนขอบหน้าต่าง แล้วแพะ เห็นพวกเขาและตอบ " ไม่ เรา จะ ไม่ เปิด ประตู คุณแม่ของเราไม่ดำเท้าคุณเป็นหมาป่านะ

"ดังนั้นหมาป่าไป Baker , และกล่าวว่า , " ผมเจ็บเท้าของฉัน ; ใส่แป้งในมัน . " และเมื่อขนมปังทำ เขาวิ่งไปมิลเลอร์กล่าวว่า " ปูมีแป้งขาวบนเท้าของฉัน แต่มิลเลอร์ คิดว่าเขาจะหลอกใคร ลังเล จนหมาป่าพูด " ถ้าเธอไม่ทำมันอีกครั้ง ผมจะกินคุณ . " นี้ทำให้มิลเลอร์กลัวเขาจึงเป็นผงเท้า

กับแป้งตอนนี้คนร้ายไปสำหรับ Tome ที่สามไปยังกระท่อม และเคาะประตูเรียกเรา " เปิดเลยลูก แม่ที่รักของคุณมา และได้มากับสิ่งที่เธอให้แต่ละท่านออกมาจากป่า " แพะน้อยอุทาน " โชว์แรกที่เท้า ที่เราอาจจะเห็นว่าคุณเป็นแม่ของเรา . " ดังนั้นหมาป่าวางเท้าของเขาบนธรณีประตูหน้าต่างและเมื่อพวกเขาเห็นพวกเขาเป็นสีขาว เขาคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ถูกต้อง และทำลายประตู แต่ใครจะมา ? หมาป่า . . .

เขาตกอกตกใจ และคางคกจะซ่อนตัวได้ หนึ่งวิ่งอยู่ใต้โต๊ะตัวที่สองเข้าไปนอนในตู้ที่สาม ที่สี่ ที่ห้า ในครัว ในเตาอบ , ที่หกในตัวจัดการข้อมูลประจำตัวและที่เจ็ดในนาฬิกากรณีแต่หมาป่าพบพวกเขาทั้งหมดออก และพี่ไม่ได้ล่าช้า แต่กลืนพวกเขาขึ้นหนึ่งหลังจากที่อื่น ; เพียงน้องเล็ก ที่ซ่อนอยู่ในนาฬิกากรณีเขาแตกตัวเองออกและนอนลงบนทุ่งหญ้าสีเขียวใต้ต้นไม้ ไปหลับ

หลังจากแพะเก่ามาบ้าน , ออกมาจากป่า แล้วสายตาเธอก็เห็น ประตูกระท่อมเปิดกว้าง ; โต๊ะ ตั่งและสองคือคว่ำ ; ล้างอ่างเสียเป็นชิ้นๆ และผ้าปูที่นอนและหมอนลงจากเตียง เธอหาเด็กของเธอ แต่อาจพบพวกเขาที่ไหน หล่อนเรียกเขาด้วยชื่อหนึ่งหลังจากที่อื่น ๆ แต่ที่ตอบ

ในที่สุด เมื่อเธอมาถึงชื่อของน้อง เสียงเล็ก ๆน้อย ๆตอบไปว่า " ผมมาที่นี่ แม่ผู้เป็นที่รัก ในนาฬิกากรณี " เธอเอาเธอออกไปและได้ยินว่าหมาป่ามาและกลืนอื่นๆทั้งหมด คุณไม่คิดว่าเธอร้องไห้เล็กน้อยของเธอไม่ดี

ในที่สุด นางได้ออกไปในความทุกข์ของเธอ และแพะยังรันอยู่ข้างๆเธอ และเมื่อพวกเขามาถึงทุ่งหญ้า มันวางหมาป่าใต้ต้นไม้ กรน เพื่อให้กิ่ง quivered . เธอมองเขาทุกด้าน และการรับรู้เรื่องย้ายและกวนในร่างกายของเขา" อ๊ะ เมตตา " คิดว่าเธอ ให้เด็กยากจนที่เขาได้กลืนกินของเขายังมีชีวิตอยู่ "

พูดแล้วเธอก็วิ่งกลับบ้านและนำ apair ของกรรไกรและเข็มและด้าย เธอผ่าปีศาจขนเสื้อ และเกือบจะทำให้คนหนึ่งเชือดก่อนที่เจ้าแพะตัวน้อยใส่หัวของเขาออก และ เมื่อเธอตัดเพิ่มเติม ออกมากระโดดหนึ่งหลังจากที่อื่น ทั้งหมดหกยังมีชีวิตอยู่และไม่มีอันตรายใดๆ เพราะมอนสเตอร์ในความทะเยอทะยานของเขาได้ guiped ลงทีเดียวทั้งหมด มีความสนุกสนาน ! พวกเขากอดแม่ที่รักของเขา และกระโดดเหมือนเย็บเก็บวันแต่งงานของพวกเขา .

แต่แม่เก่ากล่าวว่า " ไปหยิบที่ครั้งหนึ่งเคยมีขนาดใหญ่หิน เราอาจได้ในท้องของสัตว์ประหลาดขณะที่เขานอนหลับเร็ว ดังนั้นตัดแพะตัวเล็กลากขึ้นเร็วมาก กองหิน และใส่ไว้ในท้องของหมาป่า ให้มากที่สุดเท่าที่พวกเขาสามารถ นำ แล้ว แม่แก่ไป และมองเขาอย่างรีบร้อน เห็นว่าเขายังไม่มีจิตสำนึก และไม่กวน , ก็เลยเย็บร่อง

เมื่อหมาป่าที่เมื่อตื่นขึ้นมา เขาเลี้ยงเอง เมื่อขาของเขาและเพราะก้อนหินที่กำลังนอนอยู่ในท้องของเขา ทำให้เขารู้สึกหิวน้ำ เขาไปที่ลำธารเพื่อดื่ม แต่เมื่อเธอเดินไป กลิ้งจากด้านข้าง หินเริ่ม umble เกี่ยวกับในร่างกายของเขา และเขาเรียก . . . . . . .

" อะไรจะสั่นๆ แล้วเดิม

กับกระดูกที่น่าสงสารของฉัน

ไม่ใช่แพะน้อยผมว่า

แต่หินใหญ่ "

และเมื่อหมาป่ามาถึงคอกเขาก้มลงดื่มและหินหนัก ทำให้เขาเสียการทรงตัวจนเขาล้มลงและจมอยู่ใต้น้ำ . . .

ทันทีที่น้อยเจ็ดแพะเห็นดังนั้น พวกเขาวิ่งขึ้น ร้องเพลงดังๆ " หมาป่าตายแล้ว หมาป่าตายแล้ว เขาเต้นรำกับจอยอยู่แม่ริมลำธาร