Although deception is a common stra

Although deception is a common strategy in bargaining, it has
also been described as a form of unethical behavior (e.g., Dees &
Cramton, 1991; Tenbrunsel, 1998). For example, Dees and Cramton
(1991, p. 2) state that ‘‘when outright lies are used, it violates one
of the most common prohibitions found in deontological theories
of ethics, and in most major religions.’’ If deception is unethical,
bargainers might be reluctant to use it. Indeed, research on deception
consistently shows that a substantial number of bargainers refrains
from using deception (see e.g., Boles et al., 2000).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ว่าการหลอกลวงเป็นกลยุทธ์ที่พบได้บ่อยในการเจรจาต่อรองก็มี
ยังได้รับการอธิบายว่าเ​​ป็นรูปแบบของพฤติกรรมที่ผิดจรรยาบรรณ (เช่นดีส์&
สนามกีฬา Cramton, 1991; tenbrunsel, 1998) ตัวอย่างเช่นรัฐดีส์และสนามกีฬา Cramton
(1991, p. 2) ว่า'' โกหกทันทีเมื่อมีการใช้มันละเมิด
ลักษณะต้องห้ามที่พบมากที่สุดที่พบในทฤษฎี deontological
ของจริยธรรมและในหลักศาสนามากที่สุด'' ถ้าการหลอกลวงคือผิดจรรยาบรรณต่อรอง
อาจจะลังเลที่จะใช้มัน อันที่จริงงานวิจัยเกี่ยวกับการหลอกลวง
อย่างต่อเนื่องแสดงให้เห็นว่าจำนวนมากของต่อรอง
ละเว้นจากการใช้การหลอกลวง (ดูเช่นลำต้น et al., 2000)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าการหลอกลวงเป็นกลยุทธ์ทั่วไปในการต่อรองราคา มี
ยัง ได้อธิบายรูปแบบของพฤติกรรมศีลธรรม (เช่น Dees &
Cramton, 1991 Tenbrunsel, 1998) ตัวอย่าง Dees และ Cramton
(1991, p. 2) รัฐที่ '' เมื่อใช้อยู่ทันที มันละเมิดหนึ่ง
ของ prohibitions ทั่วไปที่พบในทฤษฎี deontological
จริยธรรม และ ในหลักศาสนามากที่สุด'' ถ้าหลอกลวงศีลธรรม,
bargainers อาจใช้ไม่ได้ แน่นอน งานวิจัยของหลอกลวง
อย่างสม่ำเสมอแสดงที่พบจำนวน bargainers refrains
ใช้หลอกลวง (ดูเช่น Boles และ al., 2000)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่าจะเป็นกลยุทธ์การหลอกลวงโดยทั่วไปในการต่อรองให้ได้รับการอธิบายว่าเป็นรูปแบบที่มีพฤติกรรมขัดต่อจริยธรรม(เช่น dees &
cramton 1991 tenbrunsel 1998 )
ยัง ตัวอย่างเช่น dees และ cramton
( 1991 p . 2 )รัฐว่า"เมื่อทอดตัวอยู่อย่างเปิดเผยมีการใช้แต่ก็ถือเป็นการละเมิดหนึ่ง
ของลักษณะต้องห้ามโดยทั่วไปที่พบใน deontological ทฤษฎี
และจริยธรรมทางธุรกิจในศาสนาหลักมากที่สุดแม้ว่าจะเป็นกลยุทธ์การหลอกลวงโดยทั่วไปในการต่อรองให้ได้รับการอธิบายว่าเป็นรูปแบบที่มีพฤติกรรมขัดต่อจริยธรรม(เช่น dees &
cramton 1991 tenbrunsel 1998 )
ยัง ตัวอย่างเช่น dees และ cramton
( 1991 p . 2 )รัฐว่า"เมื่อทอดตัวอยู่อย่างเปิดเผยมีการใช้แต่ก็ถือเป็นการละเมิดหนึ่ง
ของลักษณะต้องห้ามโดยทั่วไปที่พบใน deontological ทฤษฎี
และจริยธรรมทางธุรกิจในศาสนาหลักมากที่สุด"หากการหลอกลวงจะขัดต่อจริยธรรม
bargainers อาจจะไม่เต็มใจจะใช้มัน จริงๆแล้วการวิจัยอย่างต่อเนื่องในการหลอกลวง
ซึ่งจะช่วยแสดงให้เห็นว่าจำนวนหนึ่งทรงเลิก bargainers
จากการใช้การหลอกลวง(ดูเช่นเบื้องหน้าเห็นแนวเทือกเขา et al . 2000 )