The chief occupation of the people

The chief occupation of the people is agriculture, with the vast majority engaged in rice farming. In years with normal harvests, Laos is self-sufficient in rice production, a reflection of the success of private land ownership and market incentives. In addition to a variety of food crops, modest amounts of such cash crops as sugarcane, tobacco, and coffee are produced. Agricultural production, however, is vulnerable to natural calamities, and Laos is subject to periodic droughts and floods, with both sometimes occurring in the same year. A significant proportion of rice production comes from upland dry rice raised by hill people using shifting-cultivation methods (i.e., fields are cleared and cultivated for a few years before being abandoned and allowed to revert to forest). The government has considered this practice to be a major cause of deforestation and has attempted to resettle hill peoples on plains where they can adopt sedentary agricultural practices.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อาชีพหัวหน้าของคนเกษตร มีส่วนร่วมในการทำนาข้าวส่วนใหญ่ได้ ปีกับ harvests ปกติ ลาวได้บางในการผลิตข้าว สะท้อนให้เห็นถึงความสำเร็จของสิ่งจูงใจตลาดและเจ้าของที่ดินส่วนตัว นอกจากความหลากหลายของพืชอาหาร มีผลิตพืชไร่อ้อย ยาสูบ และกาแฟสดดังกล่าวจำนวนเจียมเนื้อเจียมตัว การผลิตทางการเกษตร อย่างไรก็ตาม การธรรมชาติ calamities และลาว droughts งวดและน้ำท่วม กับทั้งบางครั้งเกิดขึ้นในปีเดียวกัน สัดส่วนสำคัญของการผลิตข้าวมาข้าวแห้งค่อยยกคนเขาใช้วิธีเพาะปลูกขยับ (เช่น ฟิลด์จะล้าง cultivated กี่ปีก่อนที่จะถูกทอดทิ้ง และได้รับอนุญาตให้กลับไปป่า) รัฐบาลได้พิจารณาแบบฝึกหัดนี้จะเป็นสาเหตุของการทำลายป่า และได้พยายาม resettle คนเขาบนราบที่พวกเขาสามารถนำเกษตรปฏิบัติแย่ ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อาชีพหัวหน้าของคนที่เป็นการเกษตรที่มีส่วนใหญ่มีส่วนร่วมในการปลูกข้าว ในปีที่มีการเก็บเกี่ยวปกติลาวเป็นแบบพอเพียงในการผลิตข้าวเป็นภาพสะท้อนของความสำเร็จของการเป็นเจ้าของที่ดินและตลาดแรงจูงใจส่วนตัว นอกจากความหลากหลายของพืชอาหารในปริมาณที่เจียมเนื้อเจียมตัวของพืชเงินสดเช่นอ้อยยาสูบและกาแฟมีการผลิต การผลิตทางการเกษตร แต่เป็นความเสี่ยงที่จะภัยพิบัติทางธรรมชาติและลาวเป็นเรื่องที่ภัยแล้งและน้ำท่วมเป็นระยะทั้งสองบางครั้งที่เกิดขึ้นในปีเดียวกัน สัดส่วนที่มีนัยสำคัญของการผลิตข้าวมาจากข้าวแห้งที่สูงขึ้นโดยคนเขาใช้วิธีการขยับการปลูก (เช่นเขตข้อมูลจะถูกล้างและการเพาะปลูกไม่กี่ปีก่อนที่จะถูกทอดทิ้งและได้รับอนุญาตให้กลับไปอยู่ในป่า) รัฐบาลได้พิจารณาการปฏิบัตินี้จะเป็นสาเหตุสำคัญของการตัดไม้ทำลายป่าและมีความพยายามที่จะอพยพผู้คนบนที่ราบเนินเขาที่พวกเขาสามารถนำมาใช้ปฏิบัติทางการเกษตรที่อยู่ประจำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อาชีพ หัวหน้าของคนเกษตร กับส่วนใหญ่หมั้นในการทำนา ปีกับผลผลิตปกติ ลาวจะพอเพียงในการผลิตข้าว สะท้อนให้เห็นถึงความสำเร็จของการถือครองที่ดินบริเวณตลาด และส่วนตัว นอกจากความหลากหลายของพืชอาหาร เจียมเนื้อเจียมตัว ยอดเงินของพืชเศรษฐกิจ เช่น อ้อย ยาสูบ และกาแฟ ที่ผลิต การผลิตทางการเกษตรอย่างไรก็ตาม มีความเสี่ยงต่อภัยพิบัติทางธรรมชาติ และลาวอยู่ภายใต้ความแห้งแล้งเป็นระยะและน้ำท่วม ที่มีทั้งบางครั้งเกิดขึ้นในปีเดียวกัน ส่วนใหญ่ของการผลิตข้าวมาจากไร่ข้าวแห้งขึ้น โดยเขาใช้เปลี่ยนวิธีการเพาะปลูก เช่น เขตข้อมูลถูกแผ้วถางปลูกไม่กี่ปี ก่อนจะถูกทิ้งร้าง และได้รับอนุญาตให้กลับไปยังป่า )รัฐบาลได้พิจารณาการปฏิบัตินี้เป็นสาเหตุหลักของการลดลงของพื้นที่ป่าไม้ และได้พยายามที่จะตั้งรกรากบนที่ราบเนินเขาทั้งหลายที่พวกเขาสามารถนำมาใช้ทางการเกษตรกลุ่ม .