6. Intracellular cryptococci in mac

6. Intracellular cryptococci in macrophages
After phagocytosis, the newly formed phagosome undergoes a series of vesicle fusion and maturation steps to generate a highly antimicrobial environment. Many intracellular pathogens, for example Mycobacterium tuberculosis, interfere with the maturation of the phagosome. In contrast, cryptococci apparently do not evade the acidified phagosome, as they survive within Lamp1 positive vesicles at low pH ( Johnston and May, 2010, Levitz et al., 1999 and Vandal et al., 2009).

In addition to the classical phagosome maturation pathway, the cell content recycling pathway of autophagy has been implicated in the response to a number of pathogens particularly those that can escape the phagosome (Cemma and Brumell, 2012). Components of the autophagy pathway were first implicated in the handling of cryptococci in a Drosophila S2 cell RNAi screen ( Qin et al., 2011) and the autophagy effector LC3 has been observed associated with cryptococcal phagosomes (Nicola et al., 2012). Conditional macrophage ATG5 deficient mice showed no difference in survival, although histology of lung lesions showed reduced inflammation (Nicola et al., 2012). There are multiple routes into activation of autophagy and the lack of strong phenotype may be explained by compensation of alternative autophagy activation pathways (Cemma and Brumell, 2012).

C. neoformans is able to proliferate within the macrophage phagosome ( Tucker and Casadevall, 2002 and Voelz et al., 2009). This suggests that C. neoformans is able to inhabit the macrophage as a protective niche within the host. C. neoformans is also able to travel from one macrophage to another, whereby the receiving macrophage accepts the cryptococcal cell in an actin dependant manner ( Alvarez and Casadevall, 2007 and Ma et al., 2007). This is a rare event in vitro that has yet to be observed in vivo. The cause of this phenomenon, and if it benefits the host or the pathogen is unknown. The receiving cell may be assisting a potentially moribund macrophage or lateral transfer between macrophages allows evasion of extracellular host immune responses by cryptococci.

Cryptococci can escape macrophages by lysis or through expulsion. The mechanism of lysis is unknown. In some cases this appears to result from intracellular replication leading to large numbers of intraphagosomal cryptococci causing rupture of the host cell membrane (Tucker and Casadevall, 2002). Several studies have identified that the cryptococcal phagosome is permeabilised, but by two different mechanisms: Pores to the cytoplasm (Tucker and Casadevall, 2002) and extracellular phagosome emptying (Carnell et al., 2011 and Johnston and May, 2010). Expulsion of cryptococci is described as a non-lytic escape from macrophages via an actin independent exocytosis (Alvarez and Casadevall, 2006, Johnston and May, 2010 and Ma et al., 2006). Cryptococci leave the macrophage without causing damage to the host cell. Again as with lateral transfer the ultimate beneficiary is unknown.

The direct role of all these macrophage parasitic phenomena in vitro has yet to be demonstrated in pathogenesis but they support the hypothesis that macrophages are a controlling measure that require wider host immunity to clear cryptococci. In addition, macrophages may act as Trojan horses for the dissemination of cryptococci, a model that has been elegantly supported by showing that mice infected intravenously with cryptococci within macrophages showed much faster dissemination than free yeast ( Charlier et al., 2009).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

6. cryptococci intracellular ในแมโครฟาจหลังจาก phagocytosis, phagosome จัดตั้งขึ้นใหม่ผ่านชุดของขั้นตอนฟิวชั่นและการเจริญเติบโตเพื่อสร้างสภาพแวดล้อมการต้านจุลชีพสูงเวสิเคิล เชื้อ intracellular หลาย เช่นเชื้อวัณโรค รบกวนการเจริญเติบโตของการ phagosome ตรงกันข้าม cryptococci apparently ไม่หลบเลี่ยง phagosome กรด ตามที่พวกเขาอยู่รอดภายในถุงบวก Lamp1 ที่ pH ต่ำ (Johnston และพฤษภาคม 2553, Levitz et al. 1999 และป่าเถื่อน et al. 2009)นอกจากเส้นทางการเจริญเติบโตของ phagosome คลาสสิก เนื้อหาเซลล์รีไซเคิลของ autophagy ได้รับการที่เกี่ยวข้องในการตอบสนองต่อจำนวนของเชื้อโรคโดยเฉพาะผู้ที่สามารถหนี phagosome (Cemma และ Brumell, 2012) ส่วนประกอบของทางเดิน autophagy ที่เกี่ยวข้องเป็นครั้งแรกในการจัดการของ cryptococci ในหน้าจอ RNAi เซลล์แมลง S2 (Qin et al. 2011) และฟเฟก autophagy ที่ LC3 ได้รับการปฏิบัติเกี่ยวข้องกับ phagosomes cryptococcal (Nicola et al. 2012) เงื่อนไข macrophage ATG5 ขาดหนูพบว่าไม่แตกต่างกันในการอยู่รอด แม้ว่ามิญชวิทยาของโรคปอดพบการอักเสบลดลง (Nicola et al. 2012) มีหลายเส้นทางในการทำงานของ autophagy และขาดความแข็งแกร่งกนิอาจสามารถอธิบายได้ ด้วยผลตอบแทนของ autophagy ทางเลือกทางเดินที่เปิดใช้งาน (Cemma และ Brumell, 2012)C. neoformans จะแพร่หลายภายใน phagosome macrophage (Tucker และ Casadevall, 2002 และ Voelz et al. 2009) นี้แสดงให้เห็นว่า C. neoformans จะสามารถอาศัยอยู่ macrophage ที่เป็นช่องป้องกันภายในโฮสต์ C. neoformans ก็สามารถเดินทางจาก macrophage ที่หนึ่งไปยังอีก โดย macrophage รับยอมรับเซลล์ cryptococcal ในลักษณะอยู่กับแอกติน (Alvarez และ Casadevall, 2007 และ Ma et al. 2007) นี่คือเหตุการณ์ไม่ค่อยในหลอดทดลองที่ยังไม่ได้สังเกตในร่างกาย สาเหตุของปรากฏการณ์นี้ และ ถ้าประโยชน์โฮสต์ หรือเชื้อโรคไม่ เซลล์รับอาจช่วยเป็น macrophage อาจ moribund หรือโอนด้านข้างระหว่างแมโครฟาจให้หลีกเลี่ยงการตอบสนองของภูมิคุ้มกันสารโฮสต์ โดย cryptococciCryptococci สามารถหนีแมโครฟาจ ทาง lysis หรือขับไล่ ไม่รู้จักกลไกการ lysis ในบางกรณี ซึ่งปรากฏผลจากการจำลองแบบภายในเซลล์ที่นำไปสู่จำนวนมากของ cryptococci intraphagosomal ที่ก่อให้เกิดการแตกของเยื่อหุ้มเซลล์ของโฮสต์ (Tucker และ Casadevall, 2002) หลายการศึกษาระบุว่า cryptococcal phagosome permeabilised แต่ โดยกลไกต่าง ๆ ที่สอง: รูขุมขนไปยังไซโทพลาซึม (Tucker และ Casadevall, 2002) และสาร phagosome ล้าง (Carnell et al. 2011 และจอห์นสตัน และ พฤษภาคม 2010) ของ cryptococci อธิบายไว้ว่าการหนีไม่ใช่ lytic จากแมโครฟาจผ่านการแอกตินอิสระถูกกระตุ้น (Alvarez และ Casadevall, 2006 จอห์นสตันและพฤษภาคม 2010 และ Ma et al. 2006) Cryptococci ออกจาก macrophage ที่ไม่ก่อให้เกิดความเสียหายของเซลล์โฮสต์ อีก เป็นโอนข้าง ผู้รับประโยชน์ที่ดีที่สุดไม่รู้จักบทบาทโดยตรงของทุกปรากฏการณ์เหล่านี้ macrophage ปรสิตในหลอดทดลองยังไม่ได้ถูกแสดงให้เห็นในการพัฒนา แต่พวกเขาสนับสนุนสมมติฐานที่ว่า แมโครฟาจเป็นมาตรการควบคุมที่จำเป็นต้องมีระบบภูมิคุ้มกันโฮสต์กว้างล้าง cryptococci นอกจากนี้ แมโครฟาจอาจทำหน้าที่เป็นม้าโทรจันการเผยแพร่ของ cryptococci โมเดลที่ได้รับอย่างหรูหรา โดยแสดงว่า หนูติดเชื้อทางหลอดเลือดดำ cryptococci ภายในแมโครฟาจแสดงมากเผยแพร่เร็วกว่ายีสต์ฟรี (Charlier et al. 2009)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

6. Intracellular cryptococci ในขนาดใหญ่
หลังจาก phagocytosis ที่ phagosome ที่จัดตั้งขึ้นใหม่ผ่านชุดของฟิวชั่นถุงและการเจริญเติบโตขั้นตอนในการสร้างสภาพแวดล้อมที่มียาต้านจุลชีพสูง เชื้อโรคเซลล์หลายอย่างเช่นเชื้อวัณโรค, ยุ่งเกี่ยวกับการเจริญเติบโตของ phagosome ที่ ในทางตรงกันข้าม cryptococci เห็นได้ชัดว่าไม่หนี phagosome กรดเช่นที่พวกเขาเอาตัวรอดภายใน Lamp1 ถุงบวกที่ pH ต่ำ (จอห์นสันและพฤษภาคม 2010 Levitz et al., ปี 1999 และป่าเถื่อน et al., 2009). นอกจากนี้ยังมี phagosome คลาสสิก การเจริญเติบโตทางเดินเนื้อหามือถือเดินรีไซเคิล autophagy มีส่วนเกี่ยวข้องในการตอบสนองไปยังหมายเลขของเชื้อโรคโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่สามารถหลบหนี phagosome (Cemma และ Brumell 2012) ส่วนประกอบของทางเดิน autophagy ได้เกี่ยวข้องเป็นครั้งแรกในการจัดการของ cryptococci ในหน้าจอมือถือของแมลงหวี่ S2 RNAi (ฉิน et al., 2011) และ LC3 autophagy effector ได้รับการปฏิบัติที่เกี่ยวข้องกับการ phagosomes cryptococcal (นิโคลา et al., 2012) เงื่อนไข macrophage ATG5 หนูขาดแสดงให้เห็นความแตกต่างในการอยู่รอดแม้จุลของรอยโรคปอดอักเสบลดลงแสดงให้เห็นว่า (นิโคลา et al., 2012) มีหลายเส้นทางที่เข้าไปกระตุ้นการทำงานของ autophagy และการขาดฟีโนไทป์ที่แข็งแกร่งอาจจะอธิบายได้ด้วยการชดเชยจากการเปิดใช้งานอย่างทุลักทุเล autophagy ทางเลือก (Cemma และ Brumell 2012) มี. ค neoformans สามารถที่จะเพิ่มจำนวนภายใน phagosome macrophage (ทักเกอร์และคาซาเดวาล, 2002 และ Voelz et al., 2009) นี้แสดงให้เห็นว่า C. neoformans สามารถที่จะอาศัยอยู่ใน macrophage เป็นช่องป้องกันภายในโฮสต์ C. neoformans ยังสามารถที่จะเดินทางจากที่หนึ่งไปยังอีก macrophage ด้วยเหตุนี้ macrophage ที่ได้รับการยอมรับเซลล์ cryptococcal ในลักษณะขึ้นอยู่กับโปรตีน (Alvarez และ Casadevall 2007 และ Ma et al., 2007) นี่เป็นเหตุการณ์ที่หายากในหลอดทดลองที่ยังไม่ได้ตั้งข้อสังเกตในร่างกาย สาเหตุของปรากฏการณ์นี้และถ้ามันเป็นประโยชน์โฮสต์หรือเชื้อโรคที่ไม่เป็นที่รู้จัก เซลล์ที่ได้รับอาจจะให้ความช่วยเหลือ macrophage อาจย่ำแย่หรือโอนระหว่างด้านข้างขนาดใหญ่ช่วยให้หลีกเลี่ยงสารเจ้าภาพการตอบสนองภูมิคุ้มกันโดย cryptococci. Cryptococci ขนาดใหญ่สามารถหลบหนีโดยการสลายหรือผ่านการขับไล่ กลไกของการสลายไม่เป็นที่รู้จัก ในบางกรณีนี้ดูเหมือนจะเป็นผลมาจากการจำลองแบบเซลล์ที่นำไปสู่จำนวนมาก intraphagosomal cryptococci ก่อให้เกิดการแตกของเยื่อหุ้มเซลล์โฮสต์ (ทักเกอร์และคาซาเดวาล, 2002) งานวิจัยหลายชิ้นระบุว่า phagosome cryptococcal เป็น permeabilised แต่สองกลไกที่แตกต่างกัน: กระชับรูขุมขนให้กับพลาสซึม (ทักเกอร์และคาซาเดวาล, 2002) และ phagosome extracellular ตะกอน (Carnell et al, 2011 และจอห์นสันและพฤษภาคม 2010.) การขับไล่ของ cryptococci อธิบายว่าหนีไม่ใช่ lytic จากขนาดใหญ่ผ่าน exocytosis อิสระโปรตีน (Alvarez และ Casadevall 2006 จอห์นสตันและพฤษภาคมปี 2010 และ Ma et al., 2006) Cryptococci ออก macrophage โดยไม่ก่อให้เกิดความเสียหายต่อเซลล์โฮสต์ อีกครั้งกับการถ่ายโอนด้านข้างได้รับประโยชน์สูงสุดคือ Unknown. บทบาทโดยตรงของปรากฏการณ์เหล่านี้ทั้งหมดปรสิต macrophage ในหลอดทดลองยังไม่ได้แสดงให้เห็นในการเกิดโรค แต่พวกเขาสนับสนุนสมมติฐานที่ว่าใหญ่เป็นมาตรการควบคุมที่จำเป็นต้องมีการสร้างภูมิคุ้มกันโฮสต์ที่กว้างขึ้นเพื่อล้าง cryptococci นอกจากนี้ยังมีขนาดใหญ่อาจทำหน้าที่เป็นม้าโทรจันสำหรับการเผยแพร่ cryptococci ในรูปแบบที่ได้รับการสนับสนุนอย่างหรูหราด้วยการแสดงหนูที่ติดเชื้อฉีดเข้าเส้นเลือดดำกับ cryptococci ภายในขนาดใหญ่แสดงให้เห็นว่าการเผยแพร่เร็วกว่ายีสต์ฟรี (Charlier et al., 2009)