Dietary MEI and infusion treatment

Dietary MEI and infusion treatment did not affect whole colonic tissue concentrations of DNA, RNA, and N and N:DNA. However, SH infusion tended (P = 0.09) to decrease whole colonic tissue RNA:N compared with LI-H2O. Likewise, whole
colonic tissue RNA:N was less (P = 0.05) for A-SH vs.A-G. Dietary MEI decreased (P = 0.02) hepatic epithelial concentration of DNA and increased N:DNA (P =0.0001) but did not affect liver RNA and N concentra tions or ruminal and intestinal mucosal concentrations of DNA, RNA, and N (Table 7). Rumen mucosal concentration of DNA was greater (P = 0.05) and N:DNA tended to be less (P = 0.07) for SH infusion compared with LI-H2O, but concentrations of RNA and N were similar. In contrast, duodenum mucosal concentration of RNA (P = 0.09) and RNA:N (P = 0.07) and hepatic RNA (P= 0.10) tended to be greater for SH infusion vs. LI-H2O, whereas concentrations of DNA and N were unchanged. Mucosal concentrations of DNA, RNA, and N in the remaining sections of the small intestine and colon were similar for SH infusion vs. LI-H2O

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เหมยและคอนกรีตรักษาอาหารไม่มีผลต่อเนื้อเยื่อ colonic ทั้งความเข้มข้นของดีเอ็นเอ อาร์เอ็น เอ และ N และ N:DNA อย่างไรก็ตาม การมีแนวโน้มดีคอนกรีต (P = 0.09) ลดเนื้อเยื่อทั้งหมด colonic RNA:N เปรียบเทียบกับเอชทูโอลี่ ในทำนองเดียวกัน ทั้งหมดเนื้อเยื่อ colonic RNA:N มีน้อย (P = 0.05) สำหรับ A-SH vs A กรัม เหมยอาหารลดลง (P = 0.02) ตับ epithelial เข้มข้นดีเอ็นเอและ N:DNA เพิ่มขึ้น (P =มาก 0.0001) แต่ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อตับอาร์เอ็นเอและ N concentra tions หรือ ruminal และลำไส้ mucosal ความเข้มข้นของดีเอ็นเอ อาร์เอ็นเอ และ N (ตาราง 7) ไม่ เข้มข้น mucosal ต่อดีเอ็นเอได้มากขึ้น (P = 0.05) และ N:DNA มีแนวโน้มน้อย (P = 0.07) คอนกรีตดีเปรียบเทียบกับเอชทูโอลี่ แต่ความเข้มข้นของอาร์เอ็นเอและ N ได้คล้ายกัน ในความคมชัด ความเข้มข้น mucosal duodenum ของอาร์เอ็นเอ (P = 0.09) และ RNA:N (P = 0.07) และอาร์เอ็นเอตับ (P = 0.10) มีแนวโน้มจะมากขึ้นสำหรับคอนกรีตดีเทียบกับ LI-H2O ในขณะที่มีการเปลี่ยนแปลงความเข้มข้นของดีเอ็นเอและ N Mucosal ความเข้มข้นของดีเอ็นเอ อาร์เอ็นเอ และ N ในส่วนที่เหลือของลำไส้เล็กและลำไส้ใหญ่คล้ายกันสำหรับคอนกรีตดีเทียบกับ LI-H2O

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อาหารเหม่ยและการรักษายาไม่ได้ส่งผลกระทบต่อทั้งความเข้มข้นของเนื้อเยื่อของลำไส้ใหญ่ดีเอ็นเออาร์เอ็นเอและยังไม่มีและไม่มีดีเอ็นเอ แต่มีแนวโน้มที่แช่ SH (p = 0.09) จะลดลงทั้งอาร์เอ็นเอเนื้อเยื่อลำไส้ใหญ่: ยังไม่มีเมื่อเทียบกับ LI-H2O ในทำนองเดียวกันทั้งอาร์เอ็นเอเนื้อเยื่อลำไส้ใหญ่: ยังไม่มีน้อย (p = 0.05) A-SH vs.AG.
อาหารเหม่ยลดลง (p = 0.02) ความเข้มข้นของเยื่อบุผิวตับของ DNA และเพิ่มขึ้นรดีเอ็นเอ (P = 0.0001) แต่ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อตับอาร์เอ็นเอและยังไม่มีข้อเข้มข้นหรือความเข้มข้นของเยื่อเมือกในกระเพาะรูเมนและลำไส้ของดีเอ็นเออาร์เอ็นเอและ N (ตารางที่ 7) . ความเข้มข้นของเยื่อเมือกในกระเพาะรูเมนของดีเอ็นเอเป็นมากขึ้น (p = 0.05) และยังไม่มีดีเอ็นเอมีแนวโน้มที่จะน้อยกว่า (p = 0.07) สำหรับแช่ SH เมื่อเทียบกับ LI-H2O แต่ความเข้มข้นของอาร์เอ็นเอและ n มีความคล้ายคลึงกัน ในทางตรงกันข้ามความเข้มข้นของเยื่อเมือกลำไส้เล็กส่วนต้นของอาร์เอ็นเอ (p = 0.09) และ RNA: N (p = 0.07) และ RNA ตับ (p = 0.10) มีแนวโน้มที่จะมากขึ้นสำหรับการแช่ SH กับ LI-H2O ในขณะที่ความเข้มข้นของ DNA และยังไม่มีอยู่ ไม่เปลี่ยนแปลง ความเข้มข้นของเยื่อเมือกของดีเอ็นเออาร์เอ็นเอและยังไม่มีในส่วนที่เหลืออยู่ของลำไส้เล็กและลำไส้ใหญ่มีความคล้ายคลึงกันสำหรับแช่ SH กับ LI-H2O

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีใยอาหาร และฉีดรักษาไม่มีผลต่อความเข้มข้นของทั้งเนื้อเยื่อสมอง ดีเอ็นเอ อาร์เอ็นเอ และ N และ n : ดีเอ็นเอ อย่างไรก็ตาม ยา SH ( p = 0.09 ) มีแนวโน้มลดลงทั้งสมอง เนื้อเยื่อ RNA : เมื่อเทียบกับ li-h2o อนึ่งทั้ง
colonic เนื้อเยื่อน้อยกว่า RNA : n ( p = 0.05 ) a-sh vs.a-g อาหารเสริมเมลดลง ( p = 0.02 ) ความเข้มข้นในร่างกายตับของดีเอ็นเอและเพิ่มขึ้น ( p = 0 n : ดีเอ็นเอ .0001 ) แต่ไม่มีผลต่อตับ RNA และครุ่นคิด หรือกระเพาะและลำไส้ tions ความเข้มข้น ( ดีเอ็นเอ อาร์เอ็นเอ และ N ( ตารางที่ 7 ) เยื่อบุกระเพาะปริมาณดีเอ็นเอสูงกว่า ( P = 0.05 ) และ N : DNA มีแนวโน้มที่จะน้อยกว่า ( P = 0.07 ) เมื่อเทียบกับยา SH li-h2o แต่ความเข้มข้นของ RNA และมีลักษณะคล้ายคลึงกัน ในทางตรงกันข้าม , ลำไส้เล็กส่วนต้น ( ความเข้มข้นของอาร์เอ็นเอ ( p = 0.09 ) และ RNA : N ( p = 007 ) และเอนไซม์ RNA ( P = 0.10 ) มีแนวโน้มที่จะมากขึ้นสำหรับยา SH กับ li-h2o ในขณะที่ความเข้มข้นของดีเอ็นเอและ n มีค่าไม่เปลี่ยนแปลง ความเข้มข้นของเยื่อเมือก ดีเอ็นเอ อาร์เอ็นเอ และในอีกส่วนของลำไส้เล็ก และลำไส้ใหญ่มีความคล้ายคลึงกับยา SH กับ li-h2o