“I’ve tried countless times to esca

“I’ve tried countless times to escape, but this forest is always surrounded by the fog. For Yuanying souls, the fog is extremely harmful and even if I touched it a bit I won’t be able to take it. The corpse puppet would not have found me, but I never would have thought that my physical body gained consciousness, and using the reactions of it, he found me here.”

“In addition, Adai opened the statue without my instructions. With that, it attracted the other people. Sigh. This is fate, and it cannot be blamed on others.” Wuyu bitterly smiled, looked at Wang Lin and continued saying,

“Friend, Adai has already told me about him knowing about you. If this was 300 years ago when I was just stranded here, and if I saw you then, I would have used everything to try to get your physical body. But now I already wasted that chance on Adai here. Unless I can reach the middle stages of Yuanying, there will be no way to seize another body.”

Wang Lin did not believe a single word of the little person, but on the surface is expression was normal. He looked at the strange person and said, “He’s called Adai?”
Wuyu nodded and said, “Friend, I found Adai when I was inside this statue. When he was sleeping in here, I wanted to take over his body, but sadly he had a world-breaking power within his body. My seizing failed and a huge half of my Yuanying energy was left inside Adai’s body. Danger after danger, I escaped out, but also because of that, Adai awaked from his slumber and started to have traces of not understandable feelings. From then on we relied on each other.”

“Also from that, I knew that that I may not have any chances to escape in my life anymore. Up until Adai told me that he met you.”

After saying all that, excitement flashed into Wuyu’s eyes.

Wang Lin did not say anything, and he was just silently looking at him while waiting for the rest of the words.

An expression of plea entered Wuyu’s face as he said, “I beg you friend, please help me…”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ผมได้พยายามนับครั้งไม่ถ้วนที่จะหลบหนี แต่ป่าแห่งนี้ถูกล้อมรอบเสมอโดยหมอก สำหรับจิตวิญญาณ Yuanying, หมอกเป็นอันตรายมากและแม้ว่าผมจะสัมผัสมันน้อยฉันจะไม่สามารถที่จะใช้มัน หุ่นศพจะไม่ได้พบฉัน แต่ฉันไม่เคยจะคิดว่าร่างกายของฉันได้รับสติและการใช้ปฏิกิริยาของมันเขาพบฉันที่นี่. "" นอกจากนี้ Adai เปิดรูปปั้นโดยไม่มีคำแนะนำของฉัน กับที่มันดึงดูดคนอื่น การถอนหายใจ นี่คือชะตากรรมและไม่สามารถตำหนิกับคนอื่น ๆ . "Wuyu ขมขื่นยิ้มมองไปที่วังหลินและยังคงพูดว่า" เพื่อน Adai ได้บอกไปแล้วฉันเกี่ยวกับเขารู้เกี่ยวกับคุณ ถ้านี้คือ 300 ปีที่ผ่านมาเมื่อผมได้รับการติดอยู่แค่ที่นี่และถ้าผมเห็นคุณแล้วผมจะได้ใช้ทุกอย่างเพื่อให้ได้รับร่างกายของคุณ แต่ตอนนี้ฉันได้สูญเสียโอกาสใน Adai ที่นี่ ถ้าฉันสามารถเข้าถึงขั้นตอนกลางของ Yuanying จะมีวิธีการที่จะยึดร่างกายอีกไม่. "วังหลินไม่เชื่อคำเดียวของคนตัวเล็กแต่บนพื้นผิวคือการแสดงออกเป็นปกติ เขามองไปที่คนที่แปลกและกล่าวว่า "เขาเรียกว่า Adai?" Wuyu พยักหน้าและกล่าวว่า "เพื่อนผมพบ Adai เมื่อผมอยู่ภายในรูปปั้นนี้ เมื่อเขากำลังนอนหลับอยู่ในที่นี่ผมอยากจะใช้เวลามากกว่าร่างกายของเขา แต่เศร้าที่เขามีอำนาจทำลายโลกที่อยู่ในร่างกายของเขา ยึดของฉันล้มเหลวและครึ่งมากของพลังงาน Yuanying ของฉันถูกทิ้งไว้ภายในร่างกายของ Adai อันตรายหลังจากที่อันตรายผมหนีออกมา แต่ยังเพราะของที่ Adai ตื่นจากนิทราของเขาและเริ่มที่จะมีร่องรอยของความรู้สึกที่เข้าใจไม่ได้ ต่อจากนั้นเราอาศัยในแต่ละอื่น ๆ . "" นอกจากนี้จากที่ผมรู้ว่าที่ผมไม่อาจมีโอกาสที่จะหลบหนีในชีวิตของฉันอีกต่อไป จนถึง Adai บอกว่าเขาได้พบกับคุณ. "หลังจากที่บอกว่าทุกสิ่งที่ตื่นเต้นประกายเข้าตาWuyu ของ. วังหลินไม่ได้พูดอะไรและเขาก็แค่เงียบ ๆ มองเขาในขณะที่รอสำหรับส่วนที่เหลือของคำ. การแสดงออกของข้ออ้าง ป้อนใบหน้า Wuyu ในขณะที่เขากล่าวว่า "ผมขอให้คุณเพื่อนโปรดช่วยฉัน ... "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ผมพยายามหลายครั้งที่จะหลบหนี แต่ป่าแห่งนี้ถูกล้อมรอบด้วยหมอก สำหรับ Yuanying วิญญาณหมอกเป็นอันตรายอย่างยิ่งและถ้าฉันแตะมันสักนิด ผมจะไม่สามารถที่จะใช้มัน ศพหุ่นเชิดจะไม่ได้พบฉัน แต่ฉันไม่เคยคิดว่าร่างกายฟื้นแล้ว และใช้ปฏิกิริยาของมัน เขาพบฉันที่นี่ . "

" นอกจากนี้อาไดเปิดรูปปั้น โดยไม่มีคำแนะนำของฉัน มัน มันดึงดูดผู้คนอื่น ๆ เฮ้อ นี้คือโชคชะตาและไม่สามารถจะโทษผู้อื่น wuyu ที่ยิ้มมองหวังหลินและยังคงบอกว่า เพื่อน

" อาไดได้บอกฉันเรื่องที่เขารู้เกี่ยวกับคุณ ถ้านี่เป็นเมื่อ 300 ปีก่อน ตอนที่ผมเพิ่งติดที่นี่ และถ้าผมเจอคุณแล้วฉันจะใช้ทุกอย่างเพื่อพยายามที่จะได้รับร่างกายของคุณ แต่ตอนนี้ฉันได้สูญเสียโอกาสที่อาไดที่นี่ ถ้าฉันสามารถเข้าถึงระยะกลาง Yuanying จะไม่มีทางคว้าตัวอื่น "

หวังหลินไม่ได้เชื่อคำพูดของคนๆเดียว แต่บนพื้นผิวเป็นสีหน้าปกติ เขามองคนแปลกหน้าและพูดว่า " เขาเรียกอาได ? "
wuyu พยักหน้าและบอกว่า " เพื่อนฉันเจออาไดเมื่อฉันอยู่ในรูปปั้นนี้ ตอนที่เขานอนที่นี่ ฉันต้องการใช้ร่างกายของเขา แต่น่าเสียดายที่เขามีโลกทำลายพลังงานภายในร่างกายของเขา ฉันยึดล้มเหลวและครึ่งมากของพลังงาน Yuanying ของฉันอยู่ภายในร่างกายอาได . อันตรายหลังอันตราย ฉันหนีออกมา แต่ก็เพราะอาไดมึนจากการนอนหลับของเขา และเริ่มมีร่องรอยไม่เข้าใจความรู้สึก จากนั้นเราอาศัยแต่ละอื่น ๆ "

" ก็มาจากว่า ผมรู้ว่าผมอาจจะไม่มีโอกาสที่จะหนีในชีวิตของฉันอีก จนถึงอาไดบอกว่าเขาเจอเธอ "

หลังจากพูดแบบนั้น ตื่นเต้น ประกายในดวงตาของ wuyu

หวังหลินไม่ได้พูดอะไรแล้วเขาก็เงียบ ๆมองเขาในขณะที่รอสำหรับส่วนที่เหลือของคำ . . . .

การแสดงออกของข้ออ้างเข้ามาหน้า wuyu เป็นเขากล่าวว่า " ผมขอร้องเพื่อน โปรดช่วยฉัน . . . . . . . "