Second, a reverse pattern was obser

Second, a reverse pattern was observed for trait PA; that is, low trait PA individuals show a release of fear inhibition
(ie, increased fear of movement-related pain reports) to the safe movement in the beginning of the extinction phase. This effect is not observed for people with ‘‘high’’ levels of PA. Again, the slopes during the course of extinction indicate a continued deficiency in fear inhibition to the safe movement for low TA individuals.
To our knowledge, this is the first study to demonstrate the effect of trait PA on safety learning during
fear extinction.
Third, and even more interestingly, we found that high PA could serve as a buffer for the detrimental effects of
high TA on safety learning during extinction
These findings have at least 3 important implications for clinical treatment of fear of movement-related pain and chronic pain disability. First, patients with high TA should be identified at the onset of the treatment process. Chronic pain patients with high fear of pain do not necessarily score high on TA. Closely related is the distinction between fear and anxiety.4 Whereas specific fear refers to a phasic response to an identifiable imminent threat as is typically observed in ‘‘kinesiophobia’’ (eg, specific movement that is feared because of its association with increased pain), anxiety is a more free-floating and general form of distress in the absence of impending danger (eg, constant fear of reinjuring oneself).4

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่สอง พบว่า รูปแบบย้อนกลับสำหรับลักษณะป่า นั่นคือ ลักษณะต่ำ PA บุคคลแสดงออกมาความกลัวยับยั้ง(ie เพิ่มความกลัวของอาการปวดที่เกี่ยวข้องกับการเคลื่อนไหวรายงาน) เพื่อการเคลื่อนไหวปลอดภัยในการเริ่มต้นของขั้นตอนการสูญพันธุ์ ผลกระทบนี้ไม่ได้สังเกตคนด้วย ''''ความบางปะอิน อีกครั้ง ลาดในช่วงของการสูญเสียบ่งบอกถึงการขาดอย่างต่อเนื่องในความกลัวยับยั้งการเคลื่อนไหวปลอดภัยสำหรับบุคคลตาต่ำความรู้ของเรา เป็นการศึกษาแรกที่แสดงให้เห็นถึงผลของลักษณะป่าในเรื่องความปลอดภัยในการเรียนรู้ระหว่างกลัวสูญพันธุ์สาม และมากยิ่งขึ้นอย่างน่า สนใจ เราพบว่า ป่าที่สูงอาจจะเป็นบัฟเฟอร์สำหรับผลเสียของตาสูงจากการเรียนรู้ในระหว่างการสูญเสียความปลอดภัยค้นพบเหล่านี้มีผลกระทบสำคัญน้อย 3 การรักษาทางคลินิกของความกลัวของการเคลื่อนไหวที่เกี่ยวข้องกับความเจ็บปวดและอาการปวดเรื้อรังพิการ ครั้งแรก ผู้ป่วยตาสูงควรมีระบุเวลาการโจมตีของกระบวนการบำบัด ผู้ป่วยที่อาการปวดเรื้อรัง มีความกลัวสูงเจ็บไม่จำเป็นต้องคะแนนสูงในตา สัมพันธ์อย่างใกล้ชิดมีความแตกต่างระหว่างความกลัวและ anxiety.4 โดยเฉพาะกลัวหมายถึงการตอบสนองภัยคุกคามจวนเจียนระบุเฟสิคเป็นโดยทั่วไปที่สังเกตใน '' kinesiophobia'' (เช่น เฉพาะการเคลื่อนไหวที่กลัวเนื่องจากความสัมพันธ์กับอาการปวดเพิ่มขึ้น), ความวิตกกังวลเป็นแบบฟรีลอยขึ้น และทั่วไปของความทุกข์ในกรณีที่ไม่ทราบถึงอันตราย (เช่น หวาดกลัวต่อการ reinjuring ตัวเอง) .4

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประการที่สองรูปแบบย้อนกลับได้รับการสังเกตลักษณะ PA; ว่ามีลักษณะต่ำบุคคล PA แสดงการเปิดตัวของการยับยั้งความกลัว
(เช่นเพิ่มความกลัวของการเคลื่อนไหวที่เกี่ยวข้องกับการรายงานความเจ็บปวด) การเคลื่อนไหวที่ปลอดภัยในจุดเริ่มต้นของขั้นตอนการสูญเสียที่ ผลกระทบนี้จะไม่ได้สังเกตสำหรับคนที่มี '' สูง '' ระดับของ PA อีกครั้งเนินเขาในช่วงของการสูญเสียบ่งชี้ถึงการขาดอย่างต่อเนื่องในการยับยั้งความกลัวการเคลื่อนไหวที่ปลอดภัยสำหรับบุคคล TA ต่ำ.
เพื่อความรู้ของเรานี้คือการศึกษาแรกที่จะแสดงให้เห็นถึงผลกระทบของลักษณะ PA เมื่อการเรียนรู้ด้านความปลอดภัยในระหว่างการ
กลัวการสูญเสีย.
ประการที่สาม และยิ่งน่าสนใจเราพบว่าสูง PA สามารถใช้เป็นที่พักสำหรับผลอันตรายของ
TA สูงในการเรียนรู้ด้านความปลอดภัยในระหว่างการสูญเสีย
การค้นพบนี้มีอย่างน้อย 3 นัยสำคัญสำหรับการรักษาทางคลินิกของความกลัวของความเจ็บปวดที่เกี่ยวข้องกับการเคลื่อนไหวและความพิการอาการปวดเรื้อรัง ครั้งแรกที่ผู้ป่วยที่มี TA สูงควรจะระบุที่เริ่มมีอาการของกระบวนการรักษา ผู้ป่วยอาการปวดเรื้อรังด้วยความกลัวที่สูงของความเจ็บปวดไม่จำเป็นต้องได้คะแนนสูงใน TA เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดคือความแตกต่างระหว่างความกลัวและความ anxiety.4 ในขณะที่ความกลัวที่เฉพาะเจาะจงหมายถึงการตอบสนองเฟสิคที่จะเป็นภัยคุกคามที่ใกล้เข้ามาระบุตัวตนในฐานะเป็นที่สังเกตมักจะอยู่ใน '' kinesiophobia '' (เช่นการเคลื่อนไหวเฉพาะที่กลัวเพราะมันเกี่ยวข้องกับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้น) ความวิตกกังวลเป็นรูปแบบที่ลอยอย่างอิสระมากขึ้นและทั่วไปของความทุกข์ในกรณีที่ไม่มีอันตรายที่กำลังจะมา (เช่นความกลัวคงที่ของตัวเอง reinjuring) 0.4